Þjóðviljinn - 26.11.1967, Blaðsíða 6

0 SlÐA — ÞJÓÐVTLJINN — Surmudagur 26. nóvemiber 1962-
.. .........
Hér stjaka piltarnir jakanum sínum frá skörinni, þar sem óvígur her illfiska og sela hefur fylkt sér til árásar.
MYNDIR OG
TEXTI
GRÉTAR
ODDSSON
8 *w.
Andrés og Andrésína hafa loks-
ins fundið frið og hamingju, og
væntanlega er erjum þeirra
iokið í bilL
ÆVINTÝRI Á ÍSJAKA
: ...............................................................'■i""''1 ..........................- ................................... ....................................;!

íl • - !-í “‘“'i
imiimnuuaiuiun
;'•* v.''••••''i'1 :••!’ . ••!

;•> v.r ,i
«••••*. ••rmtn—— i:
1 ',1***-
v" 1
■ • ' . .
"f," '1
Stundum fara af því miklar sögur, að á íshafs-
svæðum séu svo og svo margir vísindamenn á
reki á einuim jaka, eða fieirum. Þeim sem halda
lengstri búsetu á slíku „farartæki“, hlotnast mik-
ill og margvíslegur heiður og frægð, en vísinda-
legur árangur af svoddan salíbunum á herðum
hafstraumanna, fyllir mörg og þykk bindi, sem
næstum engir nenna að lesa. Eina verulega
skemmtisagan af ferðalagi á ís er hinsvegar frá-
sögn Mark Twain af því, þegar hann tók sér fari
með skriðjökli suður í Sviss.
Fyrirskipanir eru gefnar í föstum og öruggum rómi og ekki
þýðir undan að skorast. Óvinurinn er á næsta leiti.
Ekki verður þvi haldið fram
af neinum teljandi sannfær-
ingarkrafti að laekurinn í Hafn-
arfirði jafnist á við veraldar-
sjóinn, nema þá að því leytinu,
að hann er blautur, ef hann er
ekki botnfrosinn. Stundum
kemur þó á hann mannheld
skæni og þá gefst manni tæki-
færi til að virða fyrir sér í
framkvæmd friðsamlega sam-
búð fugla og barna og sann-
færast um að Reykjavik og
Akureyri eiga engan einkarétt
á því sviði. Myndimar sýna
þetta og sanna, svo ekki verð-
ur um villzt.
í fljótu bragði gæti manni
virzt að drengimir tveir eigi
sér þann tilgang einan á ís-
flögunni, að prófa hvað hún
þoli mikið brambolt, án þess
að velta þeim af sér. En ef
maður rennir huganum aftur
að sjálfum sér á þessum aldri,
getur mann auðveldlega rennt
grun í hvað drengirnir eru að
gera. Þeir eru sem sé ekki
staddir á ómerkilegri lækjar-
sprænu (bið Hafnfirðinga for-
láts) á ennþá ómerkilegri ís-
flögu, heldur mundu þeir vera
víðsfjarri að íremja afreksverk
á öðrum hvorum pólnum.
Endurnar, sem í vorum aug-
um eru ekki annað en værðar-
legur sunnudagsmatur, sílspik-
aður af franskbrauði og vinar-
brauðsáti, mundu í þeinra aug-
um taka á sig allt aðrar mynd-
ir. Þarna eru sem sé á ferð-
inni illvigir rostungar, blöðru-
selir og mannskæðir bákarlar.
En ef tS vill á íerðalagið sér
hernaðarlegan tilgang og ekk-
ert líklegra en að verið sé að
lumbra á Kínverjum, eða
Rússum (Hafnarfjörður er í
NATO).
Endurnar hafa hinsvegar í
öðru að snúast, en leika óarga-
dýr og skaðræðisskrímsli fyr-
ir strákana Þær kúra sig nið-
ur í kuldanum og velgja sér
við endurminningar liðins sum-
ars og á hjónakornunum hér
uppi í horninu má greinilega
merkja, að þau hafa fundið
fullsælu og hamingju, án þess
að leggja á sig allar þær króka-
leiðir, sem mennirnir fara að
því marki, ef þeir þá nokkurn-
tímann komast á leiðarenda.
Hann er á varðbergi. Kannar dýpi á siglingarleiðinni, meðan
kafteinninn stjakar jakanum áleiðis.

1111
111(111 k-'nH-r.!i,•>.»_•„ „\ . ,u- >u J
• •:
1111 §
1 Iffllfli ’m!-f?1 '! • ' !,«!*
illilÍISiÍflllliilillllfllllPlllil
jdjjll Si. 1
;lhUg}|pPi w
................................
i:i:iiiiiiiiiiÚliiiiH‘r'"‘ ‘;
laiiiiimiÚMiiiii'.ii

iÍHÍÍI! ..........
..'il.júiliíÍiWiiiÍÍÍÍÍiiiÍÍÍÍiÍiMiiiíÍÍhi,
”"iiiiiuuWw4nij”||iitiii!|jjÍ||
SligBliii''
jj|)g».hl«bii{jÍp»i.::: iii :illintfllUl.m!m:: :hUU|
IHPI' ' ..........................

.„jfeiíiíii1"'”""’!"
!!"!: ‘JWI !
lP' ,

Umkringdir? Jakastjóranum lízt greinilega ekki á, hvernig málin hafa þróazt. Þarna reynir
hann að ná með sér minni jaka, sem notast mætti við sem björgrunarbát, ef í harðbakka slægt
J