Þjóðviljinn - 21.07.1968, Page 8

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Sunirudagur 21. júlí 1968.
AGATHA CHRISTIE:
EILÍF
NÓTT
11
inn, það er siuðfundið. Þetta hef
ég alltaf verið hraedd um, að bú
myndir falla fyrir rangri stúlku.
~ Rangri stúlku? Fjandinn
hafi það, öskraði ég. Ég var fok-
reiður.
Ég aeddi út úr húsinu og skellti
á eftir mér.
7
Þegar ég kom heim, beið mín
símskeyti — bað var frá Anti-
bes.
Hittu mig á morgun hálffimm
vanastaðnum.
Ellie vsr breytt. Ég fann bað
undir eins. Við hittumst eins og
vanale?a ~i Regent's Park og í
fyrstu vorum við dálítið framandi
og feimin hvort við annað. Það
var eitt sem mig langaði að
tala um við hana og ég vissi
ekki almennlega hvernig ég átti
að koma orðum að bví. En bsnnig
er það víst með flesta begar bón-
orð er annars vegar.
Og hún var líka dálítið ann-
eirileg i framkomu. Ef til vill var
hún að brjóta heilann um bæisi-
legustu og sársaukalausustu að-
ferðina til að segja nei. En ég
átti bágt með að hugsa mér bað.
Öll tilvera mín stóð og féll með
því að Ellie elskaði mig. En nú
virtist hún búa yfir sjálfstæði og
öryggi sem ekki hafði vottað fvr-
ir áður og ég taldi víst að ekki
gæti stafað atf bvi einu að hún
var orðin myndug. Afmælisdagur
^etur ekki orsakað slíka breyt-
ingra hjá ungri stúlfcu. Hún og
fjölskylda hennar hafði ' verið í
Suðurfrakklandi og hún tailaði
dálítið um bað. Og síðan sagði
hún næstum feimnislega:
— Ég — sá húsið sem bú varst
búinn að segja mér frá. Húsið
sem vinur þinn arkitektinn hafði
byggt.
— Hver — Santonix?
— Já. Við komum bsngað og
borðuðum hádegisverð einn dag-
inn.
— Hvemig stóð á bví? Þek’kir
stjúpa bm manninn sem á bað?
— Dmitri Constantine? Tja,
ekki beinlínis, en hún hitti hann
og. — það var í rauninni Greta
sem kom þvi í kring að bkfcur
var boðið bangað.
— Greta rétt einu sinni, ss'gði
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-ia
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMl 33-968
ég og Iét brydda á venjulegu
beiskjunni.
— Eins og bú veizt, bá er
Greta mjög dugleg við að hag-
ræða hlutunum, sagði hún.
— Já já, mikil ósköp. Hún
hefur bá komið bví til leiðar
að bú og stjúpa þrn.......
— Og Frank frændi, sagðd Ell-
íe.
— Reglulegt fjölskyldusam-
kvæmi, sagði ég. — Og Greta
hefur auðvitað verið með lika.
— Nei. Greta var ekki með,
því að — Ellie hikaði — því að
Cora, stjúpa mín, kemur ekki
þannig fram við hana.
— Hún er auðvitað ekki ein
úr fjölskyldunni, heldur bara fá-
tækiur ættingi, sagði ég. — Rétt
og slétt au pair-stúlka. Gretu
hlýtur s<ð sárna svona framkoma.
— Hún er alls en.gin au pair-
stúlka, hún er eins konar lags-
kpna mín.
— Fóstra, duenna, launuð
stallsystir, sagði ég. — Það eru
til mörg nöfn á bví.
— Uss, ég þarf að tala um dá-
ltið við big, sagði Ellie. — Nú
skil ég hvs<ð þú átt við þegar
þú talar um Santonix vin þinn.
Þetta var dásamlegt hús. Það
var — það Var svo sérstakt. Nú
skil ég, að ef hann bygsði hus
handa okkur, þá yrði það dásam-
legt hús.
Hún hatfði sset það alveg ó-
vart. Okkur hafði hún sagt. Hún
hafði ekið suður á Rivieruna og
fengið Gretu til að koma bvi í
kring að hún fengi að sjá húsið
sem ég hafði lýst fyrir henni.
vegna þess að hún vildi fá skýr-
ari mynd af húsinu sem við
höfðum í draumum ok'kar reist
handa sjálfum okkur, húsinu sem
við ætluðum að láta Rudolf San-
tonix byggja fyrir okkur.
— Það vár gaman að bér
skyldi lítast á það, sagði ég.
— Hvað hefurðu gert siðan
síðast? sagði hún.
— Bara puðað við bað sama,
sagði ég, — og svo fór ég á veð-
reiðar og veðjaði á aðskotahest.
Þrjátíu gegn einum. Ég lagði
undir hvem eyri, sem ég átti, og
hann sigraði. Var ég kannski
ekki heppinn?
— Það var gaman að bú skyld-
ir vinna, sagði Ellie, en hún sagði
þetta hrifningarlaust, því að í
heimi Elliear hafði það enga sér-
staka þýðingu að leggja allar
eigur sínar á aðskots<hest sem
sigraði síðan. óvænt. Að minnsta
kosti allt aðra þýðingu en í mín-
um héimi.
— Og svo fór ég í heimsökn
til móður minnar, sagði óg.
— Þú hefur áldrei talað sér-
lega mikið um móður þína.
— Af hverju hefði ég átt að
gera það? sagði ég.
— Þykir þér ekki vænt um
hsina?
Ég hugsaði mig um — Ég veit
það ekki, saigðd ég. — Stundum
held ég næstum ekki. Hvað sem
því líður, þá verður maður full-
orðihn og — já, maður vex upp
úr því að eiga foreldra.
— Ég held þér þyki vænt um
hana, - sagði ETlie. — Annars
værirðu ekki svona hikandi
þegar þú talar um hana.
__ Að vissu leyti er ég hrædd-
ur við hana, sagði ég. — Hún
þekfcir mig alltof vel. Hún þekkir
verstu hliðamar á mér. á ég við.
— Einhver verður að gera það,
sagði Ellie.
— Hvað áttu við?
— Ég held að einhver merkur
rithöfundur hafi saigt eimhveim
tíma, að enginn sé stórmennd í
au.gum herbergisþjónsins síns. Ef
til vill ættu allir að hafa sér
herbegisþjón. Annars held' ég að
það hljóti að vera erfitt að
bregðast ekki þeim hugmyndum
sem aðrir gera sér um mann.
— Þér dettur margt í hug, Ell-
ie, sagði ég. Ég , tók um hönd
hennar. — Veiztu allt um mig?
— Eg held það, sagði Ellie.
Hún sagði þetta rólega og til-
gerðarlaiust.
— Ég hef aldrei sagt þér sér-
lega mikið um sjáltfan mig.
— Þú átt við að þú hafir aldrei
talað um sjálfan þig, þú ert sðlt-
af svo dulur. Það er allt annað
mál. En ég veit vel hver þú ert,
innst inni.
— Það er ég nú ekki viss
um, sagði óg. Ég hélt áfram: —
Það er kannski dálítið hlægi-
legt að ég skuli segja að ég elski
þig. Ég á við hvort það sé ekki
dálítið seint? Því að það hef-
urðu sjálfsagt vitað lerfei, allt
frá byrjun.
— Jú, og þú hefur vitað það
sama um mig, saigði Ellie.
— En hvað eigum við að gera
í málinu, Ellie? sagði ég. —
Þetta verður ekki auðvelt. Þú
veizt vel hver ég er, hvað ég hef
gert, hvers konar lífi ég hef litf-
siö. Ég fór heim og heimsótti
mömmu í dapui’ilagu og penu göt-
unni sem húh býr við. Það er sillt
annar heimur en þú býrð í, Ellie.
Ég efast um að við getum nokk-
urn tíma saimeinað þá heima.
— Þú gæfir farið með mig í
heimsókn til móður þinnar.
— Að visu, en ég vil það helzt
ekki. — Ég veit að bér finnst
það kannski kaldransilegt, næst-
um grimmilegt, en þú skilur að
við yrðum að lifa svo furðu-
legu lífi saman, þú Og ég. Það
verður ekki sams konar líf og
þú hefur lifað og það verður
ekki það líf sem ég hef lifað.
Það verður nýtt líf, sem yrði
eins konar samnefnsiri milli fá-
tæktar minnar og fá'fræði og
peninga þinna og menningar og
samikvæmisvenia. Vinum mínum
mun finnast þú fín og uppskrúf-
uð og vinum þínum mun naum-
ast þykia ég sam'kvæmíshæfur.
Og hvað eigum við eigintega að
gera?
— Ég skal segjsi bér hvað við
eigum að gera, sagði Ellie. —
Við eigum að eiga heima í Sí-
gaunahaganum í húsi — drauma-
húsi — sem Santonix vinur þinn
á að byggja handa okkur. Það
eigum við a'ð gera. Hún bætti
við: — Við giftúim okkur fyrst.
Var það ekki það sem þú ætlað-
ir að segja?
— Jú, það var það sem ég
átti vdð, sagði ég. — Ef þú ert
viss um að það sé í lagi þín
vegna.
— Þetta er svo ósköp eintfalt,
við getum giít. okkur stra<x í
r.æstu, viku, sagði' Mlie. — Nú
er ég myndug. Það munar öllu.
Eg veit ekki nema þú hafir rétt
fyrir þér í sambandi vi'ð ættingj-
ana. Ég segi eikkert við ættingja
mína og þú nefnir ekkert við
móður þína fyrr en aJl'lt er búið
og gert,, og eftir það geta þau
rausað og rifizt eins og þau lyst-
ir.
— Það lætur vel í eyrum, sagði
ég. — Alveg ljómandi. En það
er eitt enn. Eg vildi helzt ekki
þurfa að tala um það við þig.
Við getum ekki búið í .Sígauna-
haganum, Ellie. Ef við eigum að
reisa okkur hús, þá getur bað að
minnsta kosti ekki orðið þar, því
að það er búið sð selja hann.
— Eg veit það, sagði Ellie.
Hún hló. — Ég veit bað, Mike,
bví að það var ég sem keypti
hann.
8
Ég sat bama í grasinu hjá
læknum innanum blómin og
kringum okkur voru litlu igang-
brauitirnar og steinairnir. Það var
margt fólk alls staðar umhverfis
okfcur, en við hugsuðum ekkert
KROSSGÁTAN
Lárétt: 1 elta, 5 'mæla, 7 dyn, 9
strokkuð mjólk, 11 konungur, 13
líiljót, 14 bindi, 16 svar, 17 plarnta,
19 örláti.
Lóðréit: 1 kæla, 2 reyfa illgresi,
3 undirförul, 4 sléttur, 6 gjaf-
mildi, 8 fugl, 10 samstæðir, 12
frjáls, 15 leyfi 18 þyngdareming.
Lausn fá síðustu krossgátu:
Lárétt: 1 klinka, 5 lög, 7 Kemp,
8 vá, 9 aukið, 11 in, 13 riku, 14
núp, 16 nasilaðd,
Lóðrétt: 1 kökkinn, 2 ilma, 3
nöpur, 4 kg, 6 náðugi, 3 vik, 10
Kína, 12 núa, 15 ps.
SKOTTA
©’King Fefttiiffta Synáicate, Tnc., 1966. V/orld rigTita feaerveJ.
„Ég kann ekikd að bera fraim franska nafnið á ilmvatninu, en það
þýðir: Ég er meira spennandi en fótbol'tii“.
CHERRY BLOSSOM-skéábnrðnr:
Glansar betnr9 endist betnr
BIFREIÐAEIGENDUR ATHUGIÐ!
Bónstöð, bifreidaþjónusta
Laugavegi 118 (ekið inn frá Rauðarárstíg).
Veitir yður aðstöðu til að þvo og bóna bifreið yðar,
einnig tökum við að okkur þvott, hreinsun á sætum,
toppum, hurðarspjöldum (leðurlíki). Bónum og
ryksugum. — Opið frá 8,00—19,00 alla daga nema
sunnudaga.
Sími 2-11-45.
iVÖRUFLUTNINGAR UM ALLT LAND.
Trúin flytur fjöU. — Við flytjum allt annað.
SENDIBÍLASTÖÐIN HF.
BÍLSTJÓRARNIR AÐSTOÐA