Þjóðviljinn - 04.08.1968, Qupperneq 10

Magni E. Magnusson
Kristrún Gestsdóttir
Ævar Gunnlaugsson og Sölvi Jónsson,
HEFURÐU SAKNAÐ
SJÓNYARPSINS?
□ Sjónvarpið hefur nú byrjað aftur útsending-
ar eftir mánaðarhlé* og í tilefni af því spurði
Þjóðviljinn nokkra Reykvíkinga, sem blaða-
maður hitti á fömum vegi, þeirrar spurningar
hvort þeir hefðu saknað sjónvarpsins og fara
svör þeirra hér á eftir.
Fyrst hittum við að máli ÓI-
af Sigurðsson, þar sem hann
var að grafa fyrir símakapli
frá nýbyggingu Sparisjóðs
Reykjavilcur við Skólavörðu-
stíg Nei, sagði Ólalfur, eikki
þefur mér fundizt ég finna
fyrir því, að ég saknaði sjón-
varpsims. Helzt fannst mér
gaman að horfa á fréttamynd-
ir og landslagsmyndir.
Næst híttum við Magna R.
Magnússon í Frímerkjasölunni
á Týsgötu, og sagðist Magni
helzt sakna fréttanna. Hann
hefur haft sjónvarp í 6 mán-
uði og sagðist hamn halda að
fólk læsi minna eftir að það
hefði fengið sjónvarp, hlustaði
minna á útvarp og færí sjaldn-
ar í leikhús. Menn verða lik-
lega heimakærari, sagði Magni
Guðni Jonsson
Gustaf Helgason
eftir að þeir hafa fengið sjón-
varp, en ég held það sé eklki
til að auðga andann neitt
verulega.
Nei, ég sakna þess alls ekki,
sagði Gústaf Helgason, ættað-
ur undan Eyjaf.iöllum, og
finnst mér ekki þurfa fleird
orð til að rökstyðja það.
Já, það segi ég satt að ég
sakna sjónvarpsins, sagði
Kristrún Gestsdóttir þar sem
við hittum hana á Hverfis-
götu, og verð ég áreiðandega
heima að fylgjast með þeigar
það byrjar aftur etftir sumar-
fríið. Dýrðlimigurinn og Mav-
erik eru beztir pg eiranig er
gaman að frétturaum. Ég
kveiki' ‘aldrei á sjónvarpinu á
þriðjudögum því þá er ekikert
annað eíl fræðsluþættir. Aldrei
segi ég svo til nafns míns að
ég sé ek'ki minnt á nöfnu
mn'na frá Hamravfk, sagði,
Kristrún þegar þlaðamaður
kvaddi hana og þak'kaði fyrir
spjallið.
Guðni Jónsson var líka í
símavinnu við Sparisjóð R-
vfkur: Og ég segi fyrir mína
parta að ég sakna sjónvarps-
ins á engan hátt, en þó er
eins og maður vilji ekiki missa
það þegar allt kemiur til aMs.
Þó finnst mér vera allt of
. mikið af þessari helvítis mús-
fk og glamri, en mætti vera
meira af erindum. leikritum
og sögum.
Eg heiti HalIIgrímur Tómas-
son og er sé eini með því
raaifni hér á landi og ég héf
horft á sjónvarp frá því
Keffl.avíkursjónvairpið byrjaðd
Pg er ég hrifnastur af frétt-
unum í íslenzka sjónvarpinu.
Maðlur hefur svosem setið
mieira heima' síðan sjónvarpið
kom og býst ég við að það
hafi breytt heimilishaldi á Is-
landi meira en lítið.
Dýrðlingurinn er beztur
sögðu þeir Ævar Gunnlaugs-
son og Sölvi Jónsson. Við höf-
um áreiðanlega saknað sjón-
varpsins og verðum fyrstir til
að horfa á það þegar það
byrjar alftur.
Ólafur Sigurðsson
Halllgrimur Tómasson
Ályktun miðnefndar Samtaka
hernúmsandstæðinga 31. /alí
Á fundi miðneflndair Samtaka
hemámsandstæðiniga si. mið-
vikudag, 31. júli, var saimiþykikt
svofelllld álykitun um afskipti
rikja Varsjárbandaiagsins af
miáileiflnum Tékikláslávalkíu:
Að undanfönnu hafa átt sór
stað allvíðtaökar bireytinigar á
stjórnarháttum í Tékkóslóvakíu.
Hafa þær leitt til þess, að nokk-
ur rílkd Varsjárbandaiaigsins,
með Sovótríkin í broddi fylk-
ingar, hafa hafit í frammi hót-
andr um þviraganir og valdbeit-
imigu, ef Tékikóslóvakar faliist
ekki á forskriflt baedaJagsríkíja
sirana um stefnu í immantlends-
máluim. Drátturinn á brottfluitn-
iragi sovézku hersveiitairana úr
landiriu, og heræflinigar við
laradamæri Téklkósiióvaikáu, vekja
grun uim oð alvara búi að baki
þessuim hótunum.
Þessi afskipti af innaniands-
malnim. Tóklkósilióvaikíu eru ótrví-
nætt bi’ot á viðurkleinndum ai-
þjóðaregluim uim bann við fhiiuit-
un um ininiamilamdsimál fuilvaida
þjóða, svo sem firam kemur í
sáttmóia Saimeinuöu þjóðanna.
Fyrir oldkur íslemdiniga, sem
erum aðiiar að hennaöarþanda-
lagi, eru þassdr aitiburðir einkar
lærdómsrífciir. — Málsvamr
Atlairazhafsibandalaigisiins hór í
landá halda því fram, að hem-
aðarbandalögin í Bvrópu séu
tryggimg fyrir vaildajafnvægi og
friðsamlegri sambúð aðildar-
þjóðanna, jafnit imm á við sem
út á við. Ferill Atlanzhafs-
bandalagsins hiefur fyrir löngu
afsannað þessa kenninigu, og
þessir síðustu atburðir í sam-
skiptum ríkja Varsjérbanda-
lagsims sýna glöggt, aö þessi
hemaðarbamdalög eru í innsta
eðli sánu fyrst og frefmst tæki
risaveldamna í aiustri og vestri til
að viðhalda þeim stjómarhátt-
um hjá bandaiaigsþjóðunum,
sem samrýmast vaidahagsmun-
um. þeima. Þegar hin smærri
riki ieditast við að bneyta edigin
stjómarflari én tillits til vdlja
stórveldisins, þá ósikilur stór-
veildáð sér, í kraflti bandalagsins-
rétt til ihlufunar um málefni
þeirra: Þartnig réttflæitta Sov-
étríkin hemaðaríhluitun sina í
Ungverjailandi 1956, og þannig
áttfl sér stað stuðniinigur Banda-
rikjanna við vaidiairómið í Grikk-
landi, sivo dœmji séu nefnd.
Miönefnd, Samitaka hemóms-
amdstæöimiga lýsir yfir megnri
amdiúð á þeim hótunum, sem
ftílast í yffiirlýsingju Varsjár-
fundarins og síðairi umimiaeLum
opinberra móligagna í Sovétríkj-
umum í garð Tékkóslóvaka.
Jaflnframt fordæmir Miðnefndin
dvöl sovéziks heridðs í Tékkó-
sllóvalkíu í trássi við vilja þjóð-
arinnar, og vænitár þess, að
Tékkóslóvakar fái framvegis að
ráða innamlandsmólium sánum
sjólfir, ón aflskipta anmarra
ríkja í aiustri eða vesrtri.
Áfengisneyzla og
akstur bifreiða
Verzlunarmannaiheligin ar
mesta ferðahielgi ársáns, þá
þjóta efltir þjóðvegunium fylk-
ingar bifreiða í endalausum
röðum, þétt skipaðar konum og
körluim, ungium og gömlum.
Þúsundum saimian þyrpist ftólk-
ið í allar áttir, úr borg og bæ,
í leit að hvíld og ró, ftó önn
og erii hversdagsins.
I sií'kri umferð, ednmitt um
þessa helgi, sem nú er fríaimumd-
an og reynsflan heflur sýrat og
sannað, að eykst ár frá ári ber
eitt boðorð öðru hærra: öryggi.
En að það boorð sé í heiðri haflt,
getur gætmin ed-n try-ggt.
Það er þeám ömurlegar lykit-
ir hví'ldar- og frídaga, sam
vegna óaðgæzlu verða valdir að
siysi á sjálfum sér, ástvinum
sínuim, bunniirigjum eða sam-
ferðafólfci. Sá sem í þær raunir
ratar verður aidrei saimur og
jafn.
Einn mestu-r bölvaldur í þjóð-
félagi nútímans er áferagisneyzl-
an, ekki hvað sízt með tilliti til
margþættrar og síaukinmar vél-
væðingar, á æ fleiri og fleiri
sviðum, og þá einmitt ekki
hvað sízt í hinni vaxandd um-
ferð og þá ailra helzt á tylli- og
frídögu-m, svo sem um halgi
verzlunarmanna.
Það er dæmigerf ábyrgðar-
leysi að setjast að bílstýri und-
ir áhrifum áfengis, en í há-
marki steradur slíkt ábyrgðar-
leysi, á slíkum tylli- og fridög-
um sem verzlunarmannaihelgin
er, þegar allir vegir eru kirökir
af vélknúnuim farartækjum. Þá
er sannaiiilieiga ailirar athygli
þörf.
Mirinstu áfengisáhrif geta
haft hinar ólheiillavæmflegu&tu af-
leiðingar, og á svipstundu breytt
laragþráðri skemmtiför í hrylli-
legan dauðdaiga eða lífsiáðarör-
kumfl.
Áður en til looanfi hin al-
mierarau farartæiki TMítflmans —
bdfiredðamar — sem vissulega er
hin miatu þarfaþdnig, en þó aö-
eies með sitjóm álgáðs hugar
og hamda, var hesturinn aðailfar-
artæteið, og þó húsbóndiran væri
þá situnduim „iMa fýrir feallað-
ur“ kom það síður að sök, þar
sem hesturinm var alltaf ails-
góður. En niú eru breyttdr tím-
ar og til þeiirra breytiraga ber
öllum hugsandi mönnum og
koraurra, að taka fuililt tdllit.
Áfleragisvamanefnd Reyfejavík-
ur skortar á alla þá sem nú
hyggja til ferðalaga um verziun-
armamnahenigina, að eýna sanna
ferðaimenningu, með fullkom-
inni tillifssemi í umferðdnni og
snyrtimennsku á dvalarstöðum,
svo sem sæmir frjálsbomu og
siðuðu fóltoi. En því aðeins
verður það gert, að hafnað sé
alliri áflengisneyz!Lu á þeim
skemimtiferðalögum, sem flram-
undan eru.
(Áflengisvamamefnd Rvíkur).
Harður árekstur
á Akureyri
Síðastliðinn föstudag varð
harður árekstur þriggja bíla á
Akureyri. Bílstjóri sem kom eftir
Strandgötunní virti ekki bið-
skyldu við Glerárgötu og lentu
tveir bílar sarrian og kastaðist
anraar þeirra ó þriðja bílinn sem
kom eftir götunni. Bílamir
skemmdust allir mikið en enigin
teljandi meiðsl urðu á mönnum.
Mikill ferðamannastraumur er
nú á Akureyri og talsverð ölvun í
bænum á íösl udagskvöld að sögn
lögreglunniar.
/