Þjóðviljinn - 26.10.1968, Qupperneq 10

10 SlÐA — ÞJÖÐVILJTNN — Laugardagjur 26. otefcðber 1968,
MARIA LANG
ÓKUNNUGUR
MAÐUR
5
hafflesa stalfað af því. Ég man
eimu sinni —
— Frú Bure og prófessorinn
haffla tæplega mikinn áhuga á
minninguim hínum, sagði hún
furóu hranalega.
Hann hagnaíM og hað varð
vandrasðaleg högtn.
— Faðir yðar, sagði pábbi vin-
gjamlega, — kemur ótrúlega
miklu í verk. Það virðist vera
hann sem hefur lagfaert og mál-
'að haeði hessi hús. Og auk hess
hefur hann skrubbað og' hvegið
og tekið til.
— Hann er emgum öðrum lík-
urj sasði Agnes og kinkaði kolli.
— Hann er reglulegur húsund-
bjalasmiður. Maður faer bókstaf-
lega vanmetakennd í návist hans.
— Hann hefur alltaf hurft að
bjarga sér sjálfur. t’ab vottaði
fyrir glaðlegri viðkvaemni íbreið-
leitu, freknóttu andlitinu á Lage.
— Móðir mín dó b©gar ég var
átta ára og heimilishjáln var enga
hsegt að fá á svo afskekktum
stað. Þvert á móti — jafnvel beir
sem áttu býti í horpinu gáfu
allt u.pp á bátinn oiff fluttust
niður í héttbýlli sveitir. Og svo
varð hann einn eftir með skóg-
inn, húskapinn, húshaldið og mig.
En hann biargaði sér.
Agnes tíndi tóbakslauf af allt-
ötf rauðri efri vörinni.
— Já, samsinnti hún. — Svo
keypti hann smám saman upn
állar hinar jarðimar. Auðvitað
fékk hann bær fyrir giafverfi, en
samt sem áður. Og nú er hann
orðinn fimmfaldur iarðeigandi.
— Sexfaldur.
— SeXy? Já, bú átfvið Svarta-
gil. Ofá ...
Raddhreimur hennar var svo
annarlegur að meira að segja
Jónas hsetti að leika botu og- fór
að stara á hana.
Hún ók sér til í sætinu.
— En eá dásamlegi drengur. Og
hvflík augu.
Hárgreiðslustofa ,
Kópavogs
Hrauntungu 3l - Sími 42240
Hárgreiðsla — Snyrtingar
Snyrtivörur.
J’egrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
— Jónas, korndu hingað, sagði
ég.
— Er ekki dáMtið sorglegt,
sagði pabbi, að byggingamar skuli
hafa verið látnar hröma svona?
— Pabbi hefur bara áhuga á
akurjörðinni. Hann heldur bessu
eldbúsi í sæmilegu jytandi, bví að
hér hefst hann við á vctuána, en
annars stendur honum rétt á
sama hvemig umihnrfá er ininan-
húss.' Ég held líka að hann hafi
misst nokkuð alf áhuganum beg-
ar —
— Jæja, sagði Agnes og reis
svo snögglega á fætur að glamr-
aði í armhöndunum. — Það er
bezt að við höldum áfram. Það
var gairnan að. hitta ykkur. Bless.
Þau voru kornin spottakom frá
okkur, þegar Lage stakk finigr-
unum allt' í einu niður í brjóst-
vasann.
— Hamingjan sanna, • ég var
næstum búinn að gleyrna að skila
bréfinu. Það hefði verið bokka-
lafft. Bn hér kemur bað. Þér
verðið að afsaika bótt bað hafi
krypplazt dálítið. Jæja, blessaft-
ur.
1
Bréfið var til mín, skriflað að
Sólvangi. Það var frá Einari og
bar sem ég þótrtist vita ,að hann
helfði eklki farið að ónáða Ols-
sonsfólkið til bess eins að til-
kynna mér að hann elskaði mig,
opnaði ég það með ónotahugboði.
Það var stutt og óafturkallan-
legt.
Stdkkhólml, 19. júní.
Elsku Puck.
Mig takur sárt að válda þér
vnnbrigðum en forlagið heimtar
að ég bafi kaflann um 15. öld-
ina tilbúinn líka áður en prent-
smiðian lokar fyrir sumarleyfin.
Hefði mig grunað bað hefði ér
aldrei tekið í mál að aðstoða
við þetta bannsett sagnfræðirit.
En nú get ég ekfci skorazt und-
an. — Ég ,er búinn með alla
undirbúningsvinnu oíf ef ég legg
mig allan fram ytfir' heleina og
næstu viku, ætti óff að verða bú-
inn fyrir fyrsta júlí. Og þá höf-
um við alla vega heilan mánuð
eftir til að njóta sumarsíns sam-
an.
Ég treysti þvi að Christ.er verií
ykkur fyrir öllum hættum. Og
einnig því að hann fari varlega
í sakirrar í samban'di við bann-
veithvað.
Kristín var sárlasin.
Tíndu sjö blóm á enginu og
vondu andamir hans Jung-Still-
ings skulu taka bi2 ef bú lætur
big ekki dreyma um mig.
Einsl.
— Þefita er stórkostlegt, sagði
Camilla þegar hún kom aftur
heim frá Ervalla. — Hver átti
hugmyndina um að við ættum
að halda jónsmessuna hátíðlega
í litlu, rómantísteu eyðiþorpi?
Reyndar Einsi og Ohrister. Og
svo sitjum við hér eipar og yfir-
gefnar. En ef beir halda að við
ætlum að sóa timanum í að
harma þá, þá skjátlast þeim. Við
eigum vínberjabrennivín sem ég
hafði vit á að kaupa í kaiupfé-
laginu í Lönstad, við hötfum sól-
skin og sýriniffa og prestakraga
sem eru í bann veginn að
blómstra, og eftir eim tveirbeztu
og tryggustu karlmennimir.
Og svo kyssti hún Jónas á
munninn og pabba á vangann
og, hvprugur beirra virtist harma
það að flokfcurinn( haifði týnttöl-
unni svo að um miunaði ...
Um kvöldið buldi' regnið enn
á rúðunum í Stórbæ. En Camilla
haifði flutt sig yfirum til ofckar
og búið um sig í rúmi Emars og
við sváfum vært og vel þar til ég
valknaði ailt í einu með andfæl-
um.
Einhver hafði fcallað á mig>
Jónas?
Ég bau fram úr rúminu og
fálmaði 'mig inn í litla herberg-
ið i myrkri sumaimæturinnar.
Nei, snáðinn steinsvaf, rjóður
og sæll. En nú heyrðist það aft-
ur, lágt hróp^ sem varla heyrð-
ist gegnum regnhljóðdð. Hróp
sem kom ofanaif lofti ...
Ég brölti upp stiigann og opnaði
dymar að herlbergi pabba. Hann
sat í rúminu og stundi af kvöl-
um. Hvítt hárið sýndist næstuim
sjálflýsandi í röfcfcrinu.
— Fljótt, Puck, meðalið mitt.
Það er ... það er hjartað . . .
Hann atti erfitt um andardrátt.
Ég fann baukinn með nitrppent-
comptöflum og hann tuggði eina
þeirra.
Ég rifjaði upp orð hams um
hvílfk fásinna það væri áðskipta
á bægilegri borgaríbúð og göml-
um eyðikofum. Ibúð i bonffimp —
hún táknar lætonishjálp á nassta
leiti. Tilhugsunin ein um baðhve
langt var til næsta læknis fylltj
mig kvíða og skelfingu.
Og ég gat ekki gert nokkum
skapaðan hlut. Aðeins beðið
barna getulaus við rúmstokkinn
hiá honum, beðið og verið vitni
að kvölum han.s og óskað bess
af ,öllu hjarta að taflan hefði
tilætluð áhrif.
Loks lét hann faillast á kodd-
ana aftur og hvíslaði:
— Nú er það betra. Ég fékk
svo hræðileffar kvalir. hað var
eins og hrn'fur stæði gegnum
hjartað og verkinn lagði út í
handlegg. Hamingjunni sé lof að
það er liðið hjá.
Og loks sofnaði hann og ég
sat vafin f teppi í marrandi
körfustólnum þar til rödd Jón-
asar neðan úr litla herberginu
gaf til kynna að tími væri kotm-
inn til að fara á fætur.
Nokkrum klukfcutímum seinna
vair pabbi kominn á fætur brátt
fyrir mótmæli mín.
— Éff er alveg búinn að jafna
mig, sa.ffði hann þriózkulega.
En sjálf hef ég erft töluvert af
þessari brjózku og aldrei bessu
vant komst hanh ekki upp með'
moðrevk.
— Ég ek með big til Severins
læfcnis í Skógum. Þú þekkir
hann. Og ég vil að hann sfcoði
í hér hjairtað. Og við getuim meira
að segja Iheimsótt Kristínu í leið-
inni.
— Daníel Severin. tautaði fað-
ir minn, — getur elkfci gefið mér
betri meðul en ég hef nú begar.
Óg ef Stfna er með hita há er
efcki sérjega heppilegt . að Jónas
sé Pfaní hermi.
— Jóhannes minn, þú hefuf
missfcilið þetta. — Camma gaiut
til hans skáisettuim arj.gum. —
Það er ekki aðalatriðið að maður
í hvítum slopp geri edttihvað fyrir
þetta hrörlega hjarta þitt, held-
ur hitt að sami hvítklæddi mað-
urinn geri Puck örugga ofi ró-
lega. Og svo sannarlega fær Jón-
as -ekki að komast í kast við
neinar ólufckans veirur. Hann og
ég verðum hér eftir. Sjáið þið
bara, hann er að létta til. Þetba
verður dýrlegur dagur. Ég held
næstum að viö getum bjófstairtað
með dálitla maístöng, svona hæifi-
lega stóra handa Jónasi...
Veðrið var Ifka fagiurt bennan
dag, sól og andvari og hvít ský.
En ég tók varla eftir þvi, til
þess var ég of önnum kafin og
áhyggjufull.
Daníel Severin, notalegur, ó-
friður og hávær eáns og ævin-
lega, kvartaði um annir og ó-
heyrilega vinnúbyrði, en þótt
hann hikaði éfcld við að fóma
pabba matartímaniuim sínum, virt-
ist hann furðulega rólegur og
æðrulaus.
— Nei, Puck, saigði hann Pg
tróð í svartan pípustert með
mestu alúð, — ég held þú þurfir
ekki að haifa neinar sérstakar á-
hyggjur af hjartanu í honum
pabba þínum. Þama er að visu
æðakölkun og kastið £ nótt var
trúlega vottur af anigina pect-
oris. I sjálfu sér þarf bað ekfci
að vera sérlega alvarlefit. En auð-
vitað þurfa menn á hans aldri
að fara varlega og bað er ekki
óhugsandi að betta geti verið
byrjun að blóðtappa. Og^þess
vegna skal ég leggja hann inn
á sjúkrahúsið héma í nofckra
dasa, bæði til bess að geraáhon-
um hjarfalínurit og tafca blóð-
prufu og til að hafa eftirlit með
honutm.
Ég andvarpaði.
— Þú hefur auðvitað bezt vit
á því. Og auðvitað er alltoflangt
til læknis og sjúkraihúss hama
uppi í Ormafförðum.
Blikið í litlu en skæru Ijós-
bláu augunum varð samstundis
vötoult og undrandi.
— Ormagönðum? Er það þar
sem þið hafizt við? Já, Helena
þótbist ha/fa heyrt ávæning af
því niðri í bæ, en ég trúðý bví
ekki. Er bað ekki dálítið undar-
legur staður til sumarsetu?
— Gallinn er sá, að staðurinn
er pf einangraður beisair eitffl.vað
kemur fyrir. Annars er yndislegt
þar. Hefurðu kornið bangað?
Hann borfði á mig með undr-
unarsvip.
— Já. Það hef ég ... bæði
þapgað og í Svartagil. En það er
langt síðan.
Hann reis á fætur og hristi
þungan kroþpinn. Svo bætti hann
við:
— Ég vildi ógjaman búa þar
einn. En þegar mangir eru sam-
an eins og þið, er auðvelt að
reka alla skugga á flótta. Kannski
skrepp ég í heimsókn til ykkair
ef ég get einhvem tíma kríað
mér út frístund.
Ég svaraði bessu enigu. Það
Þvoið hárið úr LOXENE-Shampoo — og flasan (er
S KOTTA
— Við stoulum leggja á í nokienar minúbur Sússí. Það er tafcmairto-
að hve margar kjaftasögur ég get rnelt í einu.
SANDVIK
SNJÓNAGLAR
Gúmmivmnustofan h/f
Skipholti 35 — Sími 31055 — Reykjavík.
SANDVIK snjónaglar veita öryggi í snjó og hálku.
Látið okkur athuga gömlu hjólbarðana yðar og negla
þá upp.
SANDVIK pípusnjónaglar eru framleiddir sérstak-
lega fyrir jeppa, vörubíla og langferðabíla.
SANDVIK snjónaglar þoia sérstaklega vel malarvegi
okkar.
e

Odýrast í FIFU
Úlpur * Peysur ¥ Terylenebuxur * Molskinns-
buxur * Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar. — Póstsendum hvert
á land sem er.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).