Þjóðviljinn - 12.11.1968, Síða 10

I
/
•t
10 SÍÐtA — ÞJÓÐVILJI.NN — Þtiðjiudiagur 12. raófvamibar 19GS.
#
MARIA LANG
ÓKUNNUGUR
MAÐUR
18
— Homim finnst ég syngja dá-
samlega.
— Það gerirðu líka.
Gul'lhamrar mínir fóru hins
veigar fyrir ofan garð og neðan
hjá henni; á þassum tveim sól-
arhringum hafði hún komizt á
það stig að ekíkert skipti máli
nema álit einnar persónu.
— Og veiztu það, sagði hún
með miklu trúnaðartrausti, — að
hann er í rauninni afskaplega
músfkalskur. Hann hefur lært
tónfrasði alveg á eigin spýtur og
hefur samið töluvert alf tónsmíð-
um. Ballöður Qg sönglög og
píanólög, hann er næstum búinm
með sónötu og svo ætlar hann
að semja Ijóð og tónsetja það
handa mér.
— Bf honum hefur tekizt að
semja eitthvað alf viti á falska
fomgripinn á Sólvangi, þá hlýt-
ur hann að vera séní. En ’ af
hverju í ósköpunum lærir hann
ekki eitthvað í stað þess að
slufcsa heima á þennan undarlega
hátt?
— Já, ég er svo sannarlega bú-
in að talla um það við hann, en
það gagnar hreint ekiki neitt.
Hann hefur enga trú á sínum
eigin hæfileikum. I>að er eins og
hann sé hræddlur við fólk,
hræddur við að fara að heim-
am, hræddur við allt. Æ, Puck,
ef þú vildir tala dálítið við hamm
og reyna að fá hamn til að herða
upp hugann og ... og...
Ég heyrði ekkert anmað en
regnhljóðið en heym Nínu var
næmari.
— Þetta er hjólið hans. Elsku,
bezti þú, talaðu við hann sroá-
stund og þá sikal ég leggja Jón-
as í rúmið og segja honum sög-
ur þangað til hann soifnar...
— Hann verður fyrir skelfileg-
um vohbrigðum, hrópaði éig á
eftir hehni og ég var eKki að
hugsa um Jónas.
En Nína var búin að læsa dyr-
umum inn í bamaherbergið bg
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 - Sími 42240
Hárgreiðsla — Snyrtingar
Snyxtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyr+istofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
við Bjöm Eiritour urðum nauðug
viljuig að vera hvort öðru til
skemmtumair frammi í eldhúsinu.
Hann fór úr sitigvélunum
frammi í anddyrinu og læddist
inn á sokkaleistunum, settist
feimnislega á stólbrík og strauk
naestum örvílnaður yfir Ijósan
lubbann. Augun. í langleitu and-
litinu voru dökkblá eins og augu
móðurinnar, og ég sá að. bau
voru uimlkringd sérlega fallegum
augnahárum, sem ég öfundaði
hann næstum af. Hefði hamm
ekki verið svo hávaxinm og sina-
ber og helfði hendur og fætur
ekki verið svo stórar og krafta-
legar, hefði hann sýnzt veik-
byggður.
Ég sagði honum að Nína
kæmi rétt strax, bar fram svala-
drykk og kökur og fór að fást
við hið erfiða verkefni mitt.
— Það er skemmtilegt fyrir
Nínu að þú skulir vefa hér í ná-
grenninu. Annars er (óttalega
es'ðilegt Dg ömurlegt héma uppi
í skógunum, sérstaklega þegar
veðrið er svona slæmt.
Hann sagði já, rigningin væri
andstyiggileg og eikki væri á
betra von, því að lægð væri að
nálgast úr vestri.
— Langar þig elkiki sjálfan til
að komast héðan? Sólvangur er
líka dálítið afskekktur.
— Nei... nei. Ég kann ágæt-
lega við'mig.
— Hefur þér aldrei dottið í
hug að flytjast til Stokkhólms?
— Nei, sagði hann skelkaður.
Ég ... ég hóf amdúð á f jölmenni.
Mér finnst bezt að vera einn.
Úti í skógi og svoleiðis. Þá líð-
ur mér bezt.
En hann dró úr áhrifum af
yfirlýsingu sinni með því að
skotra augunum í áttina að her-
bergisdyrunum. Ég hélit áfram
ótrauð.
— Nína segir. að þú hafir mik-
inn tónliistaráhuga. Heldurðu að
þér þætti ekíki gaman að komast
þangað sem þú getur hlustað á
tónlist, óperur og konserta? Það
verður aldrei eins að hlusta á
útvarp.
Hann roðnaði alllit i einu.
— Jú.... kannski. Stundum
myndi ég vilja það. Þegar éig var
lítill —
Hann þagnaði snögglega og ég
spurði varfæmislega:
— Já. Þegar þú varsit lítill?
Dreymdi þig þá um að fara
burt? Fást við tónlist... •
— Það voru ekiki annað en
draumórar. — Augnaráð hans
varð fjarrænt og angurvært. —
Ég gerði mér i hugarlund að ég
gæti orðið píanóHeikari eðahljóm-
sveitarstjóri. En til þess þarf
meiri hæfileika en ég hef til að
bera.
__ Og meiri framtaksemi.
Þessi ónotalega athugasemd
mín varð til þess að hann tók
viðbragð. Hann leit á mig, ráð-
villtur en ekki særður.
— Já, sagðd hann blátt áfram.
— En hafi ég nokkum tíma átt
hana til, þá er hún horfin.
Ég hikaði ekki nema andartak.
— Síðan þetta kvöld fyrir
fimmitán árum þegiar Róbert
bróðir þinn dó?
Ég iðraðist orða minna um leið
og é"g var búin að segja þau.
Hann var allsendis óviðlbúinn
þessu áfalli og áhrifin létu ekki
á sér standa. Hann fór að titra
frá hvirfli til ilja, litarhátturinn
gerbreyttist, hann varð náfölur,
næstum guffibuænn í framan og ég
hélt að það ætlaði að líða ytfir
hann. Hann sagði ekki nedtt, sat
bara þarma og slkalf eins og af
kiiilda, og loks lagðd ég höndina á
hönd hans og tautaði:
— Bjö-m Eirilkur, fyrirgefðu
mér. Ég ætlaði ekki að vena
svona andstyggileg. En heldurðu
ekki að það væri gott fyrir þig
að tala við einhvem um það sem
hvílir á þér eins og maina í sam-
bandi við dauða Róberts. Eklki
endilega við mig, en kannski við
Christer Wijk eða Nínu...
Nú einblíndi hann á mig eins
og ég væri ókki með réttu ráði.
Hann spratt uppúr sæti sínu og
hörfaði í skelífimgu burt frá mér
og í áttina að útidyrunum. Þar
mkst hann á Briand Hök með
svo miklum dynk, að Nína gægð-
ist undrandi útúr herberginu.
Hún gaf honum merki um að
koma inn til sín og Jónasar,
og hanm skauzt inn eins og
hræddur héri.
Erland hafði stanzað fyrir inn-
an þröskuddinn og vatnið lak af
svörtu gúmmíkápunni og mynd-
aði poll á gólfinu.
— Hvað gengur hér fyrir si''?
spurði hann.
Ég benti í áttina að baimaher-
berginu.
— Einn enn, sagði ég rólega.
— Einn enn sem veit eitthvað.
— Bjöm Eiríkur? En hainin
var efcki annað en krakki þá.
Hvað ætti bann svo sem að vita?
— Hræddur er hann að
minnsta kosti. Lydia er kvíða-
full og Manfreð er reiður og
Lange er tauigaósityrfkur — Bjöm
Eiríkur og Agnes, þau eru
dauðskelkuð.
— Já. — Hann virtist hugsi. —
Já, þau eru hrædd. Og ég verð
bráðum að fá að vita hverisvegna
þau eru það.
Ég endurtók orð Lydiu:
— Og svo? Hvað gerðist svo?
— Svo fer ég héðam. .. Dg
reyni endanlega að glcyma
þessu öllu.
— Og ef það kemur á d-aginn
að það er einhver annar sem
er sekur um það sem. þú hefur
setið í' fangelsi fyrir, hvemig á-
hrif heldurðu að það hafi á þig?
Heldurðu að það verði gleði og
léttir — eðá komi fram sem
hefndairþorsti gaignva-rt þeim, sem
olli þessu óláni þínu?
— Þessu get ég ekki svarað,
Puck. Það er undir ýmsu komið.
— Undir hverju komið? Hver
í híliut á?
— Já... meðal annairs. Og ef
út í það er farið... gleði? Það er
tilfinning sem rúmast ekki leng-
ur í tilveru minni—En það væri
gott að geta h*ætt að þrjóta heil-
ann, losna við óvisisuna, sleppa
við allar óþægilegar sýnir og
grurisemdir.
— Ætlarðu ekki að korna inn?
— Nei, þakk fyrir, ég er hold-
votur. Ég ætlaði bara að segja
nokkur orð við Wijk lögreiglu-
fulltrúa.
Ég saigði að Ohrister hefði far-
ið að heiman og lofaði að segja
honum að Eriand hefði spurt um
hainn.
En dagurinn leið og Ohrister
lét ekki sjá sig. Það rigndi
stanzlaust til klukkan níu um
kvöldið. Þá var Jónas soCniaður,
Björn Eiríkiur (farinn leiðar sinn-
ar á vélhjólinu, Nína búin að
þvo sér hárið úr rigningarvatni
og ég komin með skelfilegan hölf-
uðverk. Nína var að þurrka hvít-
gult hárið við eldinn og stakk
upp á því að ég léti hressandi
útiloftið lækna f mér höfuðverk-
in, ög ég fór að ráðum hennar
og íklæddist stígvélimi og regn-
kápu.
Það var svo lágskýjað að það
var eins og loftið hvíldi á 1rjá-
krónunum. Það var alaert logn og
þótt gras, blöð Dg brenninetlur
væm rennvot og úti væri ilrnur
af mold og sýringum og srrtára,
var ekki ferskt loft og hressaindi
eins og oft eftir siumarregn, held-
ur mollulegt og bjakandi.
Ég ráfaði fram og aiftur um
þorpið, forðaðist eins og vanalega ,
hrörlegu húsin en leitaði í átt að :
ættarsetri Olssonaninia. Eriand var
þó ekki að sjá, hvorki innanhúss
né undir kræklóttum aldintrján-
um. Á hlaðinu fyrir utan fjósið
lágu ryðgaðar lpifar aif þreskivél,
herfi Dg öðrum landbúnaðartækj-
um; höggstokkur stóð við gaflinn
eins og hann biði eftir bví að
verða brátt notaður. Þetta slkapaði
eyðilegt andrúmsloft, ailveg eins
draugalegt og innanstokksmiun-
innir í húsinu.
Ég vai'ð haria fegin begar ég
kom auga á kringlóttu dalabrúð-
umar bakvið auða fjósið. Ef til
villil sikinu þær ekki ailveg eins
glatt og fagurt og þennan sól-
skinsdag fyrir sikemimstu, en þær
voru litríkar og beinvaxnár og
yndi fyrir augað þetta ónotalega
kvöld. Og þær voru ævintýnalega
margar. Ég átti í dálitlu pexi við
samvizku mína, sem er undir
sterkum áhrifum frá pabba í
slíkum miálum og bví næstum
ósveigjanleg, áöur en ég ákvað
af eimskærri brjózku að bessi
breiða mymdi llfla góðu lífi án
friðunar.
Ég hugsaði um það hvað ég
þyrfti að bomga fyrir frænkur
beirra í blómabúðinni minni í
Stókkhólmi, og tíndi með lotn-
ingu öriítið brot af hinum hátign-
ariegu blómum.
Á meðan bokaðist ég niður
brekkuna. F.yrir neðan sá ég
kringlótta pyttinn og yfir vatns-
fletinum dörnsuðu bokusiæður. Ég
varð svo heilluð af því sem ég
sá að ég tók naumast eftir því
að ég steig á eitthvað hart og
slétt í grasiniu.
Svo laut ég niðuir, tók viðbragð
þegar mér sýndist svartur stafur-
inn vera snákur, sá að mér hafði
missýnzt og lyfti umdrandi upp
niámumannsexi Manfreðs Olssons
eða öllu heldur Eriands Hök.
Lurkurinn var digur og þung-
ur og var í sjálfu sér hættu-
leigt vamar- og árásarvopn. Enn
MAIVSIOIV-rósabón gefnr þægilegan ilm í stofnna
SKOTTA
— Sg hef tekið eftir því aö þegar maður fer fram á hærri laum
fyrir bamapössun minnkar fólk ið bara góðgætið, sem það er vant
að skilja eftir handa manni í íisskópnum.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Teryleme-flauelsbuxur drengja — Telpuúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÉLALilGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. •—
Einnig skurðgröft.
Athugið
Geri gamlar hurðir sem nýjar. Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætiun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
LEIKFANGALAND
VELTUSUNDI 1 kynnir nýja verzlun —
LEIKFANGAKJÖRBÚÐ.
Gjörið svo vel að reyna viðskiptin.
LEIKFANGALAND
Veltusundi 1 — Sími 18722.
Odýrast í FIFU
Úlpur * Peysur * Terylenebuxur * Molskinns-
buxur * Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar. — Póstsendum hvert
á land sem er
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki ioknp með lyktarlausu
hreinsunarefni
Vanír menn. — SÍMl: 83946.