Þjóðviljinn - 21.11.1968, Síða 8

0 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 21. nóvemlber 1968.
MARIA LANG
ÓKU MAÐ N U NUGUR R
25
— Já . . . það er það undarlega
Hún er alls ekki hér. Stundum
sé ég hana halda um byssuna,
en hún er aldrei hér inni um
leið og hinn maðurinn. Og það
... kemur ekki heim við það
sem Bjöm Eiríkur sá.
— Nei. — Christer er hrana-
legur. — En það kemur þeim
mun betur heim við tilgátur
mínair, sem eru smáim saman að
verða til. Hvað segir þú, Einsi?
Þú hefur lært sálarfræði.
— Ég gizka á að herra Höik
hafi tvívegis raknað úr roti sínu
og það séu tvær mismunandi
sýnir sem um er að ræða.
— En hver var maðurinn þá?
segir Lage og rödd hans er
þrungin spennu. — Hver var
það?
— Mér þykir það leitit, en ég
veit það ekki. Olíulampinn stóð
á eldavélinni og þaðan sem ég
lá gat ég aðeins séð neðri hlut-
ann af honum.
Hatfi spenna verið í rödd Lages,
þá leggur Christer nú niður hörk-
una, og rödd hans verður fúrðu
mild.
— Hver maðurinn var? Maður-
inn sem skaut Róbert Olsson?
Viltu að ég segi þér það? Eða
eigum við fyrst um sinn að láta
okkur nægja að segja, að það
var annaðhvort þú sjálfur — eða
faðir Róberts.
Hann gefur hvorugtum þeirra
tækifæri til að andmæla, heldur
beinir Ijóskeilunni að eldstónni
með óbreinum múrnum, sem eitt
sinn var hvítkalkaður, og ryðg-
aðri og skakkri bökunarofns-
lokunni. Með undaríegum ótta í
hiuiga tek ég eftir því að hann
slkeytir nú ekki um forstjóratit-
ilinn, sem hann hefur annars
notað samvizkusamlega þegar
hann hefur ávarpað eiganda litlu
sögunnairmyllunnar á Sólvangi.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgnreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 - Simi 42240
Hárgreiðsla — Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18. III. hæð (lyfta)
Síml 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
— Þér eruð illa staddur, Man-
freð Olsson. Þér haifið enga fjar-
vistarsönnun fyrir hvorugt morð-
kvöldið; þér eruð mikill skap-
ofsamaður og rifuzt jafn mikið
og oft við Erland Hök út af
þessum skitnu skógarhöggsmál-
um eins og Róbert sonur yðar.
Konan yðar, sem er óvenjulega
skynsöm kona, hefur í fimmtán
ár haft áhyggjur af því sem
hún óttaðist, að gerzt hefði hér
í kofanum. Áflogum sem þér
köstuðuð yður út í, blindaður
af ofsa og tryllingi, byssa innan
seilingar, skot sem átti að koma
syni yðar til hjálpar, lenti fyrir
óhappatilviljun í honum sjálfum
en ekki f sameiginlegum and-
stæðingi. Og þó er það ekki fyrst
og fremst þetta sem er þyngst
á metunum gegn yður.
Mögur mannveran á eldstónni
titrar svt> mjög, að ömuriegt er
á að horfa. Munnurinn með
gúlum tönnunum er galopinn.
— Það sem er þyngst á met-
unum — vitið þér hvað það er?
Jú, það er sú staðreynd, að þér
eruð sá eini sem Agnes hefði
af fúsum vilja hylmað yfir með,
jafnvel þótt hún yrði að fórna
ást sinni til Eríands Hök. Mér
hefur skilizt að hún hafi ekki
verið svo yfir sig hrifin af Lage
Lindvall, að hún hefði gert það
sama hans vegna ... Eða hvað?
Viðbótin kemur eins og svipu-
högg, og Lage sem birtist í ljós-
keilu Einars kippist við, rétt
eins og hann hefði fengið raun-
verulegt högg.
— N — nei, staimar hann. —
Hún hafði engan áhuga á mér.
Ég dugði sem vikadrengur, en
aldrei sem neitt annað.
— Og samt giftist hún bér!
— J — já. En það var seinna.
— Satt segirðu. Það var seinna.
Þegar þú varst búinn að ryðja
Hök úr vegi. Þú eltir Róbert
hingað uppeftir og þú komst
hingað í álflogunum miðium, ein-
mitt þegar Agnes var hlaupin á
brott til að sækja hjálp. Þú
greipst tækifærið til að senda
sköt í gegnum keppinaut þinn,
sennilega meðan hann lá með-
vitundariaus á gólfinu, en Ró-
bert reyndi að hindra þig þrátt
fyrir ölæðið, og svo lenti skotið
í honum. Þannig gekk það fyrir
sig. ... Var ekki svo?
— Þú ... þú ert ekki með
réttu ráði. Heyrðirðu ekki að
Bjöm Eiríkur sagði að það hefði
veri Agnes sem —
— Jú, ég heyrði það, og ég
skil betur t>g betur hve útsmog-
inn þú varst. Þú laumaðist út
þegar þú heyrðir Asnesi koma
til baíka — hún hafði aldrei
farið alla leið niður í þorpið —
og lézt hana eina um að upp-
götva bróður sinn látinn og byss-
una. ... Hún tekiuir hana upp í
grandaleysi til að aithuga hana.
og þá grípur herra Lindvall
tækifærið til að koma inn í ann-
að sinn og hræða hana enn meir,
svo hrædd sem hún var fyrir:
„Guð minn góður, Agnes, hvað
hefúrðu gert? Þú verður dæmd
fyrir dráp, við verðum að gera
eitthvað til að bjarga þér, ég sfoall
þurrka fingralförin þín burt og
svo setjum við byssuna í hend-
umar á Eriand, — en flýttu þér,
flýttu þér, lögreglan getur kom-
ið.“ Og svo lofarðu upp á æru
og trú af einskærri fómfýsi að
standa með henni og styrkja
hana með vitnisburði þínum,
þótt það sé í rauninni hún sem
í ringlun sinni lætur blekkjast
til að styðja þig. Og þar sem
hún gerir sér í huigiariund að það
sé Eriand sem hafi hleypt skot-
inu af, telur hún sjálfri sér trú
um að hugmynd þín sé hin eina
rétta; hún firri hana allri sök
og komi efcki niður á neinum
sem saklaus er; en undir niðri
er henni mikið á móti skapi að
bera ljúgvitni og tortryggja þann
sem hún elskar.
— Það var þetta sem hún
átti við. — Ég gríp fram í fyrir
honum með ákefð. — Erland,
manstu það ekki? Á Jónsmessu-
kvöld þegar hún kom þjótandi
upp í þorpið sagði hún við þig;
„Það var mér að kenna. Ég
vildi það aldrei." En hún fékk
aldrei að ljúka méli sínu, því að
Lage kom æðandi eins oig óður
maður og dró hana burt með
sér.
Erland kinkar kolli.
— Það var þegar ég komst að
þvf að hún hefði gifzt þessurn
feita, ógeðfellda náunga, sem hún
hafði alltaf fyrirlitið, að ég fékk
mínar fyrstu grunsemdir. Höifðu
þau verið í einhverju slagtogi
meðan á réttarhöldunum stóð?
Hafði hann eitthvert tangarhald
á henni? Það var ekki að undra,
þótt hann yrði logandi hræddur
þegar ég birtist hér á ný: hug-
laus hefur hann alltaf verið, lít-
ið bara á hann núna! Og svo
kom Christer Wijk, og þá neydd-
ist hann til að þagga niður í
henni líka, áður en hún segði mér
eða honum sannleikann.
Feitlagið, freknótt andlitið er
löðursveitt, og hann öskrar í upp-
námi:
— Þú lýgur, skepnan þín. Þú
lýgur til að bjarga sjálfum bér.
Þú myrtir hana. Það var til þess
sem þú komst hingað aftur. Þú
myrtir hana vegna þess að bún
sveik þig og valdi mig í staðinn.
— Nei, segir Christer kuldalega.
— Hvorki Manfreð Olsson né
Erland Hök, sem báða var hægt
að setja í samband við námu-
mannsöxina, hefðu skilið hana
eftir á svo áberandi há'tt á morð-
staðnum. En þú gerðir þér i hug-
arlund að sama bragðið og hafði
lánazt svo vel í fyrra skintið,
myndi enn á ný verða Eriand
Hök að falli: bað bragð að nota
morðvopn sem var í hanis eigu
og fannst hiá honum, vopn sem
hafði verið burrkað vandlega til
að fjarlægja bín eigin finit?raför.
Og bað varst bú sem laugst, fhjill-
ákaft og óundirbúið að bessu
sinni. Um bað hvemig öxin
hefði horfið úr stofunni á Sól-
vangi. Um það hvemig þú hefðir
eyfct fcvöldinu við Ormaitjöm. Um
það að Agnes og Hök hefðu
ákveðið með sér steifnumót. Allt-
af stóðu orð þín gegn orðum
hans. En svo kom Lydia og gerði
að enigu fiullyrðingar þínar um
stefnumótið, og þá lézbu sem
þig hefði misminnt.
— Mér skildist endilega að
þau hefðu ákveðið stefnumót.
— Alla getur misminnt um
smiámuni.
— Nú lýgurðu enn og lýgur á
skelfilega heimskulegan hátt. 1
þínum augum voru það enigir
smámunir að eiginkona þín
skyldi fara að heiman til að
leita uppi hinn gamla elskhuga
sinn. Og það er efcki sériega
langt síðan þú stærðir þig af
þvf að hafa óbrigðult minni. En
það er reyndar auðveldara að
muna eftir setnimgu, sem maður
hefur sjálfur spunnið upp. —
„Komdu efcki nær, annars af-
greiði ég þig líka.“ Hvernig í
ósköpunum þú hefur getað feng-
ið heilan héraðsdóm til að gleypa
við þvi að Erland Hök hafi látið
þetta út úr sér þama í eldhús-
hominu, er mér hulin ráðgáta.
Hök tekur ekki svonia til orða,
en sjálfur talarðu urn að af-
greiða alla skapaða hluti.
Brún hundsauisun í Lage eru
flöktandi í Ijósgeisíanum.
— Þetta er ekki annað en
kjaftæði. Þú hefur engar sann-
anir fyrir því að ég hafi af ...
að ég hafi myrt Agnesi, og þú
getur aldrei komizt að því hvort
það var ég eða Manfreð eða
Agnes eða kannski Erland Hök
sem skaut Róbert
Hann er í senn yfiriætisfullur
oíl óviss; fyrirlitningarfúllur og
skelfdur. En yfiriætið og fyrir-
litningin verða yfirsterkari, beg-
ar Christer viðurkennir rólega:
— Nei. Ég hef engar sannanir.
Þá réfctir hann úr bungum
skrokknum, lítur hatursaugum í
áttina til Erlands og segir:
— Jæja, hvað um bað? Til
hvers erum við þá að hanga
hér? Komdu Manfreð, við skul-
um afchuga hvert paþbi hefur
fairið.
— Þú þarft ekki að fara langt,
segir Christer og rödd hans er
einkennileg.
— Ég hef að vfau emgar sann-
anir, en ég hef vitni. Vitni
sem aldrei hefur verið yfirheyrt,
en hefur samt skýrt ofckur frá
ýmsu. Vitni, Lage, sem þú skalt
ekki vanmeta, þvf að hann er
álls staðar nálægur þar sem eitt-
hvað gerisit og hann hetfur sjón
og heym og skynsemi f bezta
lagi.
Og án þess að hækka róminn
bætir hann við:
RAZNOIMPORT, MOSKVA
RUSSNESKI HJOLBAROINN ENDIST
Hafa enzt 70.000 Km aKstur samkvæmt
vottorðl atvinnubllstjðra
Fæst hjá flesfum Hjölbaröasölum á landinu
Hvergi lægra verð ^

SÍMI 1-7373
TRADING CO.
HF.
I
CHERUV BLOSSOM-skóáburðnr:
Glansar lielur. endist betnr
SKOTTA
— Sennilega æíti ég ekki að tala svona mikið um sjálfa mig.
Getur Þtí ekki talað um mig svolitla stund?
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Terylene-flauelsbuxur drengja -— Telpuúlpur —
Gallabuxur — Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. —
Einnig skurðgröft.
Athugið
Geri gamlar hurðir sem nýjar. Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar.
Sími 3-68-57.
LEIKFANGALAND
VELTUSUNDI 1 kynnir nýja verzlun —
LEIKF AN G AK J ÖRBÚÐ.
Gjörið svo vel að reyna viðskiptin.
LEIKFANGALAND
Veltusundi 1 — Sími 18722.
Ódýrust í FÍFU
Ulpur 4F Peysur * Terylenebuxur ** Molskinns-
buxur ^ Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar. — Póstsendum hvert
á land sem er
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
Skolphreinsun og viðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
Vanir menn. — SÍMI: 83946.