Þjóðviljinn - 14.01.1969, Síða 10

I
m — ÞaSBVrEJTNN — Þriðjttciagur 14. janúar 1969
bireiðu, sfeumdiim kláíddi hamn
bainn körfufléttum, sem hanin
þakti kaprifol eða dökkrauðum
blómum á stærð við disfca. Einu
sinni bygigði hann verönd með
bás 'í hvorum enda og setti þar
upp körfustóla. i annað sfcipti
reisti hann listasmíði sem minnti
á Brú andvarpanna.
Astríða harra Cowchers var
svo geysileg, að þegar heitt var
í veðri vann hann stundum á
næturn ar; Alan vaknaði stund-
um og heyrði másandi andardrátt
hans (h-ainn þjáðist af asm-a),
urgið í plön-tuspaðamum og
hendur hans strjúka mjúklega
yfir mold og grais-svörð. En
þegair h-ann og Meg li-tu út um
gluggann næsta morgun, var eins
og breytinigin hefði orðið í einu
vetfan-gi. T»au hofðu enga tilfinn-
ingu fyrir tím-anum milli sán-
ingar og blómaskeiðs og þa-u
tóku va-rla eftir undiirbúnings-
vinnunni. -f>au tóku ekki eftir
neinu fyrr en þau höfðu það bók-
staflega fyrir au-gunum; , þess
vegna vair eins og breytingin
hefði orðið á einni nóttu. Breyt-
ingin hafði ekki orðið smám
sam-an, heldur tók ein mynd-in
við af annarri. fullbúin.
En núna var ga-rður herra
Cowehers eins og hann hafði ver-
ið da-ginn áður, og því hafði
hann a-ldrei verið ' öðru vísi.
Grasfiötin var þarna, græn eins
og baun-abelgur, með stjömum og.
hálfmánum fullum af stórum,
lóðnúth, sítrónugulum og lilla-
bláum blómum. En garðurinn
hægra megin við garð Alans vair
hörkulegur og fráhrindandi eins
og hinn kirkjurækni herra Poole
sjáilífur. í öðrum enda hans stóðu
nokkur kræMótt og hnúskótt
ávaxtatré; annars uxu har háar,
■þunglyndislegar káiplöntar,
EFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivarur.
Fegrunarsérfræðinguir á
staðnum.
Hárgredðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. III- hæð (lyfta)
Sími 24-6-1 &.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
vörtulegt rósakál og vanrækt,
kryplað grænkál. Alan og Meg
voru sannfærð um að stönglam-
ir á þessu grænmeti væm hrím-
aðir alla-n ársi-ns hring. Grasið óx
þykkt og seigt krin-gum græn-
metið og í hví bjuggu stórir,
svartir sniglar. Cúrtistfjölskyldan
hinum mesin við Poolehúsið vildi
vera útaf fyrir sig og hafði reist
hátt gerði kringum garðinn sinn,
en Ala-n gat séð krónu-mar á
eplatrjánu-m og gegnum þær brot-
ið borð og græna vatnstunnu.
Sviffluga var negld föst upp á
snúrustaurinn hjá Curtisfólkinu
og suðandi hreyfillinn var eitt
af ,.því sem tmlflaði friðinn í
Majuba Road.
Meðan Alan renndi auíunum
f'rá hægri til vinstri, hafði hann
viljandi látið hjá líða að horfa
í sinn eigin garð. En loks leit
hann niður. Það var á bessari
stundu sem dagurinn byrjaði fyr-
ir alvöm. Hann þurfti ekfci ann-
að en líta beint niður til að loka
úti al'la hina garðana, já, a'lla
Majuba götu og heiminn fyrir
utan. Það var eins og að sökkva
niður í grænan bmnn.
Gróðurinn á þessu-m litla bletti
var svo hávaxinn að gardurinn
var í rauninni bmnnur. Hvorki
fa-ðir Alans né faðir Megs höfðu
áhuga á garðrækt; allt var i van-
hirðu, og saimit spm-tfu öll þessi
kynstur. AJIs komar plöntur uxu
hlið við hlið eins og eftir ein-
hverju samko-mulagi sem braut í
bága við allar reglur.
Einkum og sér í lagi vom
iimgerðin á báða vegu stórvaxin.
Þau vom aidret klippt, að
minnsta kosti ekki héma megin;
en bæði herra Coweher og herra
Poöle börðust gegn því að hað
legði, undir sig garðansT heirra.
Þar «?em það var iátið óáreitt
teygði það úr sér og sendi tfrá
sér langar, ræktahlegar greinar
með dökku laufi. Elztu blöðin
vom stór eins og spjótsoddar og
svo þyklk að það vair hægt að
stinga í þau þumalfingumöglinni
án þess að á þau kæmi gait.
Ljmgerðin teíygðu sig líka ion
í garðinn, Alan og Meg til mik-
illar gleði. Þótt aifleiðinga-mjr
væm þær að garðurinn varð eins
og þröngur gangur, svo að kven-
fólkið kvartaði einlægt yfir því
að grei-namar fiæktusit í þeim'.
þega-r þær vora að hen-gja þvott
til þerriis, þá fannst Alan og Meg
rýrnið undir sreinunum næstum
óendanlegt. Eins fannsit þeim
þegar þau sátu milli fótanna á
fullorð-na fólkinu, og standum
fmyndaði Alan sér að limgerðin
væra tvær raðir alf feitu, fuli-
orðnu fólki og hann og Meg
byrfta ekki annað en setjast á
hækjur til að komast undir mag-
ana á því, og þá vom þau stödd
í leynjlegri veröld, har sem augu
hinna fullorðnu gáta aJls ékiki
náð tfl þeirra.
Garðurinn var allis staðar jafn-
vanræktar, og þegar herra Cow-
eher steiig stöku sinnum trpp f
tröppuna sína og skimaði yfir
lim-gerðið, var eins og þjáningar-
drættir fæm tim andlit hans þeg-
ar hann sá alla þessa sikelfilegu
órsefct. Við mö-rg tæikifæri, þega-r
faðir Alans eða Meg vom lasnir
hafði hann boðizt til að „líta
eftir garðinum“ tfyrir þá. Alian og
Meg vomúfegin því að þessi til-
boð vom ævinlega afþöfckiuð. Að
visn urðu þaiu txBt til þess að
feður þeirra skömmuðust siín í
nokkra daga og gerðu máttvana
tilraunir til að „líta eftir garð-
inum“ sjálfir. En þessi viðleitni
þeirra rann alltaf út í sa-ndinn.
Það kom rignimg eða rok, og
þegar þeir gáta ekki kennt veðr-
inu um, þá biluðu Mippu-rnar
eða það kom í l'jós, að þær
höfðu „misst bitið“ á einhvem
ósfcýranlegan hátt. Alan og Meg
þóttast visis um að betta væri
ekfci satt. Þau tóku eftir því að
þetta gat gérzt rébt eftir að Ifeður
þeirra höfðu brýnt klippumar á
hrörlega, gaimíla hverfisteininum
sem stóð hjá eldhúsdymnum og
var snúið með sveif, sem hand-
fapgið var dottið af. Þau sáu
að grasið stóðst allar árásir,
hverskallaðist við að láta klippa
sig, vafð-ist um blöðin eins og
blautur, grænn massi og sner-
ist um allar rær og skrúfur. Þau
vom í en-guim va.fa um að gras-
ið gerði betta viljandi að vera
óviðráðanlegt, og hau andvöm-
dðu af feginleik, hegar hau sáu
að só faðirinn sem fengið hafði
samvizkukválimar, rétti - úr sér,
piaiu-t augunum upp í glug-gana til
að athuga hvort kvenifóikið fylgd-
i*t með honum Pg laumaðist til
að hengia klippum-ar aftur á
nagla-nn í geymslunni.
Þau vom s-tolt a-f þessum gróð-
ursæla garði sínuim. önnur eins
limgerði vom hvergi til.í allri
Majuba göta og hvergi va-r grasið
jafn þétt og safaríkt.
Gegnum garðinn hlykkjuðust
óljósir stígar sem sýndust einna
helzt vera eftir göngustaf, en alls
staðar annars staðar gáta þau
grafið handleggina niður upp að
olnboga. Þau gátu hrýst hykk-
um grasknippum upp að brjóst-
inu. Á su-mrin vom bessi knippi
h'eit og' burr efst og á litinn eins
oe dökkt hunang og toppamir
flögmðu í vindinum eins og pílf-
ur. Neðar var grasið dökk'grænt,
næstum svart; enn neðar 'lýstist
það aftur, varð svalt og safa-
mikið og alveg niðri við rót var
bað blautt og gu-lt. En til hliðar
í ga-rðinum vék giróskumikið gras-
ið fyrir stikilsherjamnnum og
bringuberjum. Þar var líka sýr-
i ni'ratré og bl ómakl a.sam i r á stærð
við maískólfa. Hvert blóm var
álíka stórt og blátt og vinþrúga.
Neðst í garðinum var yllir með
blómasáldri, gúihvftu eins og
rjómabúðingur. Þaiu urðu síðan
harðar kúlur eins og grænir
smásteinar og sein-na að rauð-
um og fjólubláum ávöxtam á
sfcærð við sólber. Meðfram genð-
inu sem hiuMi mslatunniumar og
salemið, uxu stokfcrósir og sól-
blóm.
Greg var aftar búinn að opna
gl ugganm og hles í homið af öH-
um kröftum, eins og hamn væri
staðráðinn í að vekja allt ná-
grennið. I næsta andrá heyrði
Alan kunnuglegt hrak: Rödney
bróðir Gregs, sem svaf í næsta
herhergi, fleygði skón-um sínum
í vegginn. Síðan kvað við öskuir:
— Hættu þessurn hávaða, ellegar
ég sker af þér eyrun. Aniniarsstaö-
ar úr Travers-húsinu heyrðust
hróp og urr. Greg stanzaði í miðj-
um hálfóni og gaf frá sér ergilegt:
— Æ, taugamar rm'nair, og skellti
aftur . glugganum. Ha-mn myndi
ekki sýna sig aftar fyrr en hann
væri alveg viss um að kominn
væri fótaferðartími. Bræðu-r
hans höfðu hótað því að fcaka af
honum hornið, og hótt Alan hefði
rrrun um að þeir myndu láta sér
nægja að géEa honum glóðarauga
í mesta bróðerni. hótti Greg viss-
ara að hafa vaðið fyrir neðan
sig. Traverstfjölskyldan róaðist
aftar. Þeir nágrannar sem hjuiggu
svo langt burta, að heim var
hlíft. við verstu óhljóðunum £
Greg, vom ekki enn famir að
hreyfa sig. Skömmu seinna lagð-
ist kyrrðin yfir Majuba Road.
Jafnvel ekki um miðja nótt var
bögnin eins djúp o" siðasta hálf-
tímann áður en mjö’kuipósturinn
kom og fyrsta skólflan skra-paði
í kola-kjallaranum.
Alan lokaði glugganum. Hann
leit niður á Meg. Nú lá hún á
bakinu og með lokuð augun, en
hann vissi að hún var vakandi.
Hann gekfc að servantinum, dýfði
horninu á handklæðinu í va-tns-
könnuna osí lagðist á hnén hjá
flats-æn-ginni.
— Ég skal þvo bu-rt stímma-r,
Meg.
Hún settist upp ois teygði and-
litið til hans. Hann bvoði klíistr-
uð augnaihárin á henni. Þau
fóm að titra og síðan lukust haiu
sundur. Auigu hennar vom
kringlótt og hlá og á augnahár-
unum sáta enn dálítil kom sem
minntu á frjóduft á blómum.
Hárið var lubbalegt eins og á
loðhundi og brúnigult eins og
kandís.
Nú var ailveg orðið hjart, en
hún hörfði rin-gltið í kringum
sig eins og hún var yön að gera
á hverjum morgni, með smá-
hmfcku yfir enninu. Allt í einu
(gitíiiieitíal
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM

, *,,. .

.
V-'í'V
sem settir eru í, með okkar full-
komiiu sjálfvirku neglingarvél.
veita fyllsta öryggi í. snjó ög
hálku.
Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, en setjið
CONTINENTAL hjólbarðá, með
eða án nágla, undir bílinn nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin alla daga
frá kl. 7,30 til kl. 22.
Kappkostum að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
sem völ er á.
GÚMMfVINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 — Simi 3-10-55.
Látið ekki skeinmdar karlnílnr koma yður
í vont skap. IVotið COLMAIVS-kartöflndufl
SKOTTA
-V
— Lítli bróðir þinn gaf mér á’ann. Ég afgreiddi hann og mokaðí
honum svo uppí hjólbörur! H
Unglingar óskast
til innheimtustarfa. — Upplýsingar í
síma 21560. .
Skolphreinsun og viðgerðir -
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
VANIR MENN. — SÍMI: 83946.
FÍFA auglýsir:
FYRIR TELPUR: Ulpur, peysur, kjólar,
blússur, stretchbuxur, sokkabuxur, ná'tt-
föt og nærföt.
FYRIR DRENGI: Ulpur, peysur, terylene-
buxur, skyrtur, náttföt og nærföt.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (inngangur frá Snorrabraut).
Á vallt í úrvali
Skíðabuxur, skíðapeysur, teryÍene-buxur,
gallaibuxur. molskinnsbuxur.
Ó.L. Laugavegi 71
Sími: 20141. »