Þjóðviljinn - 14.09.1969, Síða 10

10 SlÐA — — Sqgmuidiagiir Kt, septetmiber IÍJða.
r~3
ULT
SKÁLDSAGA
EFTfR
MARY
DLLTTON
Daginn sem við féllum í Litla
Luter stóðum við . úti í vatninu
og rifumst um það hver væri að
gráta og æpa og hver ekki. Með-
an við rifumst t>g grétum og æpt-
um, heyrðum við ein'hvern vera
að syngja einhvers staðar. Við
hættum að rifast og lögðum eyr-
un við —
— Hafmeyjar, sagði ég. — Að
greiða sítt, grænt hórið með guiln-
um karnibi.
— Uss. Vatnið va,r kalt og
James var skjálfandi- — Haf-
meyjar í læk? Þetta minnir líka
frekar á Neptúnus!
— Ó Maria, gráttu ei
ó, María, gráttu ei
hermenn Farós er allir drufcknað-
ir —
— Tja, ef þetta er Neptúnus,
sagði ég, — þá er hann með sög
og ekki með kvísl. Sjáðu! Ég
benti á hinn endann á trjáboln-
um.
Út á trjábolinn gekik nú stærsti
og hávaxnasti maður sem ég hafði
séð (fyrir utan pabba). Hann var
með viðarsög á öxlinni og í ann-
arri hendi hélt hann á flösku
með Ijósolíu og uppúr henni stóðu
strá. Ég vissi að.það var Ijósolía
í flösfcunni, vegna þess að hún
var eins og flösfcurnar sem pabbi
útbjó til að fara með inn í sfcóg-
inn til að skvetta á stóru sagim-
ar.
Við horfðum á manninn nálg-
ast og sáum hann setjast á hækj-
ur á trjábplnum til að horfa á
oktour-
— Sælir krakkar, sagði hann
og það var engu líkara en hann
í^ei fólfc í bláum flauelsfötum og
flöskugrænum jakkafötum standa
úti í Litla Luter á hverjum degi-
Hajrm brosti. — Eruð þið kannski
tilbúin að koma uppúr núna?
Andlitið á manninum var á lit-
inn eins og kandíseruðu eplin, sam
Eloise kom einu sinni með til
okkar. Hann var í upplituðum
bláum vinnubuxum, festum sam-
an á anmarri öxlinni með beygð-
um nagla, og það var eins og
skyrtan hans væri gerð úr ein-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
H-rauntungu 31 Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrun axsérfræðingur i
staðnum.
Hárgredðslu. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 13. 1H. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
HárgTeiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 2Í. SÍMI 33-9-68
tómum bótum sem gengið höfðu
atf öðrum flífcum. Hann stalck
oHúfflöskunni í bakvasajnn og rétti
höndina niður til iruih. — Ég skal
hjálpa ykkur upp, sagði hann.
Þegar hann var búirm að má
okkur báðum upp á trjátoolinn,
10
lyfti hann mér upp á aðra öxl-
ina og færði sögina til á hihni
til að fá jafmvægi, og saðan eltum
við Jairnes yfir á bakkann- Þegar
við vorum öll þrjú komin aftur
á þurrt land, tók maðurinn gamila
tusku upp úr vasa síniuim og fór
að þurrfca okkur. Svo leit hann
á tusknna og á okkur og staikk
henni aftur í vasann.
— Þið verðið bara skítugri af
þessari tuskudruslu, sagði hann.
Hann leit á James. — Þið hljót-
ið að vera bömin hans herra
Jims og hennar ungfrú Venie?
Er það rétt.
James skalf og nötraði en kink-
aði sarnt kolli-
— Jæja, sagði hiaðurimn. —
Ég er Lewis Johnson. Ég á heima
handan við beygjuna þama á
stígnum. Ég Ht nú svona ó mál-
ið. Hún ungfrú Venie verður á-
reiðanlega ekki hrifin af þessu,
og eigum við ekki öll að korna
heim til mín og ég vef ykkur
inn í teppi. svo að þið verið heit
og þurr áður en þið reynið að
skýra .þetta út fyrir henni.
Við skulfum of ákalfllega til að
malda í móimn.
Við eltum Lewis miIH trjánna,
og þegar við komum að hús-
inu hans, beið okkar skemmti-
legt undrunarefni. Donie stóð í
dyrunum á húsi Lewis- Donie
sem kom alltaf eftir stígnum milii
trjánna og þvoði fyrir okkur á
laugardagsmorgnum —• og sem
Bvrjaði að skammast allt hvað
af tók áður en við vorum komin
inn um dvrnar hjá' henni. t
— Nú dámar mér ekki! Donie
hörfaði inn í húsið og Lewis
leiddi okfcur inn fyrir. — Eru
þetta ekfci — Hvar voruð þið?
Enj þetta ekki fínu fötin sem ung-
frú Venie hefur verið að vaka
yfir að sauma? Hvernig stendur
á því . • .
— Við duttum í lækinn. Ég
V,-'"
geta svarað. — Donie, ég vissi ekfci
að þú aettir heima hérna! Við
sáum reyk úr þessu húsj um
daginn en við vissum ekki að
það var húsið þitt, annars hefð-
um við —
Donie glotti. — Það er ekki
beinlínis húsið mitt, elskan. Það
er Thorpe hús, rétt eins og hús-
ið sem þið búið í. Aifi ykfcar
byggði þétta hús handa mömmu
minni og ungfrú Venie, segir að
ég geti búið í því meðan — Hún
yggldi sig- — Annars eigum við
ekfci að vera að tala um hús
núna. Hvemig stendur á því að
þið farið að sullast í læknum í
þessum góðu fötum?
— Við ætluðum ekki að gera
það, Donie. James missti fótanna
og ég — ég datt ofaní lika- Ég
leit niður á pollinn á gólfinu
hennar Donie- — Trjáboluirinn
var sleipur.
— Að fara út á trjábolinn í
sparifötunum! Stundum efast ég
um að það sé rétt hjá henni ung-
frú Venie að vilja elkki lúskra
bömum. Ef þið væruð böm
surnra sem ,ég þekfci, þá fengjuð
þið að finna fyrir því.
Hún sneri sér að dyrunum sem
lágu fram í eldhúsið- — Standið
ekiki þarna og hlægið að óheppni
annarra. Náið handá mér í vatns-
fötu og klút. Hún var ekki að
tala við James og mig. Hún var
að tala við strákinn og stelpuna
sem stóðu í dyruinnm og horifðu
á okkur-
Stelpan hélt hendinni fyrir
munninn til að leyna brosinu en
strákurinn brosti út að eyrum svo
að skein í hvítar tennumar og
augun glóðu eins og brúnt gler.
Hárið á stelpunrii 1 var fléttað í
svo sem átta litlar fléttur, flestar
þétt að höfðinu. Hárið á strákn-
um stóð beint upp f loftið ofaná
hvirflinum, og hnén undir stutt-
buxunum voru magrari en hnén
á mér og James.
— Jú, Josie. Donie otaði fingri
að stelpunni. — Náðu handa mér
í fötu aif vatni og tusku, svo að ég
geti þrifið mesta óþverrann af
ungfrú Thorpe. Hún leit aftur á
James. — Þú ert nógu stór til að
þvo þér sjálfur, og þú getur far-
ið fram. í eldhúsið bakvið elda-
*/élina og látið hendur standa
fram úr ermurn.
Hún settist á gólfið hjá rriér
með vatnsfötuna- — Veslinigur-
inn. Veslingurinn litli!
— Hún er að tala um mömmu,
hvíslaði ég að James. Hann kink-
aði kolli og kyngdi og fór fram
í eldhúsið. Ég heyrði til hans
fraimmi þegar hann talaði við
Lewis og strákinn með hárbrúsk-
inn uppi á höfðinu-
— Vakir fram á nætur vikum
saman við að sauma og srixða!
Donie skrubbaði mig og skamm-
aði um leið. — Og að sjá útgang-
inn á ykkur núna. Jæja, þú verð-
ur að fara úr bleytunni. Ég get
reynt að finna handa þér ein-
hverjar tuskur að fara í- ,.
— Donie, hvíslaði ég. — Átt þú
þessi börn? Hvað heita þau? Ég
vissi ekki að þú ættir böm!
— Nú, auðvitað á ég fjölskyldu!
Donie var ennþá reið. — Stelp-
an mín, hún heitir 'Josie'May og
við köllum hana Josie. Strákurinn
minn hann heitir Theotus, en við
köllum hann Thee- Sjáðu til, þau
em á líkum aldri og þú og herra
James, en þó er Josie víst ári
eldri en herra James.
Hún stóð upp og gekk að stóra
látúnsrúminiu þar sem páfugl var
saumaðuir á rúmteppið. Hún dró
rúmið, frá veggnum.
— Farðu nú þama bakvið rúm-
ið og berháttaðu þig. Á meðan
frno ég eitthvað handa þér að
fara í.
Ég fór b&kvið rúmið og klæddi
mig úr og svo fór ég í gráu flún-
elsihnjábuxumar og raiuða silki-
kjónrm. sem Donie hafði fundið
handa mér. Buxumar náðu tvisv-
ar uitanum mig, en Donie kóm
með sitóra lásnælu og lagfærði
það- Hún setti líka pi-jón í háls-
málið, svo að það næði ek'ki nið-
ur á bringu. Það var miklu þetra
að vera í þessu en köldu, renn-
votu flauelsfötunum sem ég hafði
farið úr.
— Þ-ú getur komið aftur inn
núna elf þú ert tiibúinn, kallaði
Donie fram í eldhúsið og James
kom inn og Lewis og Thee á eft-
ir honum.
James var í gömlum baðslopp
með graenan snærisbút um mitt-
ið. Það getur verið að hann hafi
verið í nærtouxum innanundir, en
það sást ekki. Baðsloppurinn náði
niður á ökla, og hann var alltaf að
herða græna snærið og toga slopp-
inn upp fyrir það. *
Thee rölti yfir til Donie og
togaði í pilsið hennar. Þegar hún
hallaði sér að honum. hvíslaði
hann í eyrað á henni, en við gát-
urn öll heyrt hvað hann sagði-
— Getum við gefið þeim gris?
hvíslaði hann,
— Grís? Donie yggldi sig. Hún
leit aftur á James og mig- —
Þau lenda í nógum vandræðum út
a'f þessu- Þau kæra sig ekki um
neinn grís.
— Hann segir að þau viiji
einn. Thee benti á James- —
Hann segir að þau eigi engin
gæludýr. Og þið voruð búin að
segja að við yrðum að losa okkur
við þennan gaur. sv/b að gamla
gyltan geti mjólkað hinum/ Af
hverju géturn við ekki gefið þeim
hann?
— Ungfrú Venie myndi aldrei
leyfa þeim að eiga svín. Ég þekiki
hana ungfrú Venie hetur en svo
að mér detti í hug að senda svín
heim til hennar- Hún heifur nó.g-
ar áhyggjur, þótt svín bætist ekki
við-
— Gerðu það, Donie! Ég togaði
í pilsið hennar hinum megin. —■
Ertu að meina alvöru lifandi
grís? ETsku Donie, hún leyfir okk-
ur að eiga hann. Ég veit það.
. Donie leit á Lewis.
Hann brosti. — Mér er sama
þótt þú leyfir þeim að reyna. Við
verðum hvort sem er að losa okik-
ur við greyið, það er alveg rétt.
Og kannski myndi unigfrú Venie
leyfa þeim að eiga hann.
Thee og Josie hlupu útum dyrn-
ar. Þegar þau komu aftur inn.
hélt Josie á litlum svörtum og
hvítum grís. Hún rétti hann að
James og hann sparkaði og barð-
ist um. James rétti mér hann.
TIL SOLU
' .
notuð. en vel með f arin
Skiptarblaðka
Tilboð sendist afgreiðslu
Þjóðviljans merkt „Cuspis“
FdiS þér fslenzk gólffeppi frái
TBWH WSHSalíéV
Ziliima
TEPPAHUSIÐ
Ennfremur ódýr EVLAN feppí.
5parið fíma og fyrirfiöfn, og verzíið 6 einum stað.
SUÐURLANDSBRAUT10. REYKJAViK PB0X1311!
HAZE AIROSOL hreinsar andrúmsloftið á svipstundu
KÓPA VOGUR
9
Blaðbera vantar í Kópavog.
ÞJÓÐVILJINN, sími 40-319.
HÚSEIGENDUR
/
Tek að mér að skafa upp og olíubera úti-
hurðir og hverskonar utanhúss viðar-
klæðningu. — Upplýsingar í síma: 20738.
Buxur - Skyrtur - Peysur ■
jr
Ulpur - o.m.fí.
Ó.L. Laugavegi 71 — Sími 20141
SÓLÓ-etdavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar a.f mörgum stærðum og
gerðum. — Einkum hagkvœmar fyrir sveitabæi,
sumarbústaði og báta.
Varahlptaþjónusía.
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa
eldavéla fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐl
JÓHANNS FR.
KRISTJANSSONAR h.f.
Kleppsvegi 62 — Sími 33069
HÚSAÞJÓNUSTAty s.f.
MÁLNINGAftVINNA
ÚTI — INNI
Hreingerningar. lagfærum ýrriis-
legt s.s. qólfdúka. flísalögn mós-
aik, brotnar rúður og fleira.
Þéttum steinsteypt b'ók. —
Bindandi tilboð. ef óskað er.
SÍMAR: 40258 og 83327
Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500

t