Þjóðviljinn - 02.12.1969, Blaðsíða 10

10 SfStA —* MÖ©VTLJIiNW — Þriðjiudagar 2. desember 1969-
fNGA HAMMARSTRÖM
STJÖRNU-
HRAP
9
smiðjunja og sjá fraimileiðsluna.
Ég tónkaði kolli tii samlþyidkis
og var næstum dái.eidd af postu-
knsbláum aiugum hennar og
furðuleguim búningi. Hún var
klædd ednhverjum bylgjandi og
rykktu með dálítíll tuslkubióiri.
kringum hálsmálið- Hið eina sem
þessi tuskublóm áttu sameigin-
legt venjuiegum bllómum var að
þau gátu visnað og dapurlegit út-
lit þeirra gerðd mig sikielfing
niðurdnegna.
Um leið og Ingrid vék sér frá
hafðd Ake DaiMberg íarið að
segja tvíræðar sögtur og heila í
sag víni og íloks sat hann aieinn
í einu skotinu, sýniiega kóf-
drukkinn. Hann starði stjönfiuim
auguim fram fyrir sig og vdrtist
sambandslaus við umhedminn.
Bo Blidberg dansaði við mig
þrjá dansa í röð og fyrirbragð-
ið fékk edginkona hans reáði-
kast. Það upphióffst geysdlegt rifr-
ildd og slagurinn' mdlli þeirra
stóð linnulaust í háMa kilukku-
stund og barst um öll herbergi
hússins, án þess að nokikur virt-
isff veita þvi sérstaka athyglli.
Sifkt og þviiíkt vaæ bersýnilegia
dagiegt braud.
Ingrid gekik um og bauð fólki
heim í bridge næsta föstudagog
þegar hún náiigaðist mág með
þennam gíruga svip á andlitinu,
sem er algengur hjá fólki sem
vantar fjórða mann — gat cg
bjargað mór með því að segja
að ég spilaði bara lönguvitleysu.
Þar meö var mælirinn fuHírr í
augum Ingrid. Hún myndi aldr-
ei framar titla mdg ,,menndng-
arfulltrúa" ekki einu sinni innan
gæsalappa.
Á svölunuim á efri hæðinni
var Sigun að hvæsa eitthvaið
illyrmislegt að eiginimanni sin-
um þegar ég kom þan.gað út til
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31. Sími 42240.
Hárgreiðsla. Snyrtingar.
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðíngur á
staðmun.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18. IIÍ. hæð flyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtisffofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-9-68
að fá mér ferskt lofit og mér
skáldist að ég hefði truifllað þau
í einhveæs konaæ uppgjösri, þótt
ekiki væri það eins haitnammff og
hjá Blidberg-hijónunum. Sem
snöggvast filaiug mór í hug að
fjýja af hólmi en í sötmu srvif-
um kom Haæald á vettvang með
hlaðinn bakika og fáeána gesti í
eftirdragi.
Hörkuswipurinn hvarf í einu
vefcfangi af lifclu og nettu and-
liti frúarinnar og hún varð ekli-
ert nema blíðan og ásffúðin við
eiginmanninn.
Ég sat sljóleg og hlustaði á
samræðumar kringum mig sem
urðiu æ rugldngslegri, án. þess að
ég heyrði í riauninni nokkuð af
þeim. Ég velti fyrir mér hver
af þessuim mannesikj um um-
hverfis mdg hefði orðið sysiur
mdnni að bana. Þegar ég boldi
ékiki lengur tillhugisumna um
það, að einbver þeirra sem
kringum mág sátu hefði elt Mari
alla leiðina hedm til Berj^jö og
myrt hana þar í vinnusffofu
minni, fór ég að leiða hugann að
Elenu-
Tólf ár voru langur tímd. Við
ESlena höfðum verið sannar vin-
konur í þá daga. Hún haffði svo
sannariega tekið breytingum. Eg
velti fyrir mér hvort oíkkur
hefðu orðið á misffök þennan ó-
hugnanlega, gráa morgun í Par-
ís þegar við íkomum heim í
pensjónatið eftir jarðarför Mitj-
as.
6
Pensjónaffið war við Rue Gyy
Lussae ekíki nnjög langt fráLux-
emlborgaægairðdnum. Það var fétt
um það að segja annað en að
þaæ var ódýrff að vera. Það
vaæ eilífur raild í herbergjunum,
jafnivél þegar heitast var í veðri,
og diva.largest i rn i r voru að imestu
fátækdr námsmenn úr ýmsum
skólum. Þar voru til að mynda
fáeindr þeldökkir piltaæ fæá Sen-
egal, sennilega útsendir aff ætt-
arhöfðingjunum — ef til villtsyn-
ir þeirra — til að læna alilt um
lífiið og hvemig stjtóma á nú-
tíma þjóðfélagi. Þeim tóksff aldr-
ei að læra frönsku að gagni og
við gátum aldrei tálað alimienm-
lega við þá, en yfiníeitt voru
þeir dæmailaust viðlfélldnir, geð-
góðíiæ, sýndu býsn af skdaMalwít-
um tönnum í glaðlegu brosi en
virtusff þó aillfcaf dáb'fcið hræddir
við tilveruna.
Mitja varaf nússneskri útflytj-
endaifjölsikyildu, sem bjó ein-
hverssffaðar í suður Frakklandi.
Haim var að læra fiðluleiík, var
háæ og gnamnuæ og fiámiáll að
ölium jatfínaði. Þegar haim, talaði
á amnjað boœð, sagði hann. fiurðu-
legustu hliufci — og það semþesisd
félagssikapiur fcaidi furðuilegt, það
vaæ það sannariega liikja. Sffund-
um spurði hiann okkaxr næstum
cndrandi: — Hvenrng getið þið
eiginlega hiakiið siönsum í þessu
úfchafi tómlleiikans? Við vorum
afliajr dáflífcið ásfcfiangnaæ af Mdtja,
en það var Elena siem vairðihans
útvalda. Saimband þekra var
einkennilieigt saanibland af geisil-
iandá hjaminjgju og óbærilegum
hanmá og ósamdyndd, ásökunum
og afbrýðd. Mitja var dhiemgu
viðkvæmur og sienndlega átti
hann bágt með að þola vinnu-
gleði Elenu og stariísgetu, ein-
beitni hennar og ákefð í aðhafij-
ast handa án tatfiar- Við vorum
i sömu deild á akademiíinu og
ef ekki heffði verið fyrir hennar
tilstdlli, hefði ég trúlega aldrei
lokið námskeiðunium, svo kæru-
laus og seinvirk sem ég var.
Hún raik mig bóksffaffllega ítíma,
á söfn og fyrirlestra, þegar óg
hfcfði annars hímt á bekk við
ströndina og gónt á vatnið og
horft öfundarauguim á alda báta
sem hurfu bakivið Ile de la C. -
Harald halfði líka verið í söimu
klíkunnd, en hann átti ekki
heima á saima pensjónati, heildur
bjó hann á einu*af þessu lysffi-
iegu stúdenffaheimilum þar sem
allir átu sig mietta á hverjum
degi og fengu auk þess reiglulega
peningasendingar að heiman. En
hann sóttist samit eftdr návist
okkar. Honium leið vél innanum
allsleysi oikkar — fannsff það
næstuim sipennandi, og það átt-
um við reyndar erfitt með að
fyrirgefa honum, Hann var ó-
sköp venjulegur fljóshærður
sænskur piltur og honumfiannst
hann lifa lífiinu þegar hann kom
gegnum skaikkt og skæilt partdð
og reyndi að samlagast okikur.
Harald talaði afldred mikið en
hann vaæ þolinméður og stund-
um reyndum við að spilá m,eð
hann, en hann virtisff ald,red sikilja
það, svo að við géfumsff upp á
því meö tímanium. Það viar hægt
að lokika hann til að gera næsff-
um hvað sem var. Þegar hann
var nýkomiinn í okkar hóp
hafði Elena kaiflað hann bansett-
an spjátrung og Skipað honum
að fara í bað í einum gosbrunn-
inuim í Luxamlbörgargardinum.
Og hann hafðd gert það og á
efitir hafðd hann gengið á hönd-
unum efftir sikálanbarminum al-
veg holdvoffur, og þeffta hafði
óneitanlega vakið mikla hrifn-
ingu okkar- Við fögnuðum á-
kaft. Reyndar kom lögreglan
svo á vettvang og við iðruðumst
sáran. Eftir þeffta höffðum við
að minnsta kosti sæffff okikur við
návist Haralds, þrátt fyrir vel-
sældarlegit útlit hans og bama-
legar skoðanir og staðhæfingar á
mönnuim og mállefnum. Allir
nemia Mitja- Mitja hafðd strax
andúð á Haraldi, öfundaðd hann
af tryiggri kjölflesffu hans í til-
verunni og trúlega vissi hann
líika að Haralld' var ásfcfiangdnn af
Elenu.
Eina nóttina hatfðd Mdtja ver-
ið ölvaður og örvita og þegar
Eiena hafði staðið í sffóirifrildi
við hann sem hélt vöku fyrir
ökikiur hálifa nóttina og rokið
síðan út úr herberginu hans og
skellt á etBtir sór, hiaffði hann
ætt að giugganum og fleygit sér
1 of'boði niður á stræffið.
Na&tu daga voruim við ihrædd
uim að Blena myndi miisisa vitið.
Hún gaff ekfcd jafnað sdg eftir
þetfca áfall. Mitja var dádnn og
hún giat með engu miótí sætt sig
við það- Það varð að annast
fcana eins og smábarn. Harald
vék ekki fm henni, huiggaðihana
og hjálpaði henni þessa erfiðu
daga. Elena vár eins og lömuð.
Saimia daginn og Mdtja var
jsiðaður — þaö var ömurieg aff-
höfn. í úrhellisrigninigu — saigði
Elena mér að Harald heifði beð-
ið hennar og hún væri helzt á
því að játast honurn.
Þeffita vaæ í fyrsffa skipti efftir
andlát Mitja að hún talloði aff
viti og skynsema um nokkum
skapaðan hlut og við tókum
þfctta sem batamerki. Við gerð-
um meira að segja allt sem við
gáturn til að hvetja hana og af-
sffaða hennar varð æ jákvæðairi.
Hún sagði að Harald lyki
námi innan skamms. Hann heffði
: hyggju að setjasff að í heima-
bæ sínumi, sem hann hafði talað
svo mikið um, litilium bæ á Norr-
landi, fallegum og listraenum
með vingjamflegu, vinnufúsu
fólki og þar sem veturnir voru
bjartir aff sól og snjó — þar var
enginn Parísar rakd, ekkert
kafifiihúsaihanigs, heldur lanigaæ,
bjartaæ sumamætur.
Þessi vetur haffði verið með
eindasmium skugigaíLegur í París.
Ég held næsfcum að það hafi
verið uimtalið um norrlenzku
birffuna sem reið baggamuninn
hjá Elenu- Við höffðum ekki séð
til sólar mánuðum saman, að-
eins regn og mdstur.
Loks fióru þau heim til Svi-
þjóðar til að ganga í hjónaband
og við voruim 'ölll glöð og ánægð.
Við héidunn að Elenu væri borg-
ið.
Þegar óg virti hana fyrirmér
núna í hinu óiraunverulega and-
i*únisflo(fifci kvöldboðsdns, velti ég
því ffyrir mór hvort hún væri í
rauninni hiamdngjusöm, hvort
við hefðum gert rétt í því að
beita áhriffum okkar á hana þeg-
aa* hún átti bágt og var opin
fyrir fortölum.
Harald var góður og flullkom-
inn gesffgjafii, dæmalaust tilflits-
samur við gesffi sína og leit aff
einum á annan eins og góður
affi sem vilfl. að bömin skemmti
sér vel- Velgengni hans varaug-
ljós. Á göngu mdnni um bæinn
fyrr um daginn gat ég eiltki
betur séð en Harald hefði end-
urbyggt allan miðbæinn.Ef hann
yrði ekki færður úr stað hið
bráðaisita, var hætta á bví að
bærinn sykki niður í ána und-
an þunga bygginga hans, sem
báru allar svipmót hans, — þær
voru vdrðulegar og traustar, án
aflls galsa eða glæsileika.
Gait það verið að Haraild heffði
myrt Mari?
■Öneitanlega virtist einihver
brotalöm í hjénábandi bans. Það
er að mdnnsta kostá almennt á-
litið að hamingjusaimff fiólk verðí
sjaldmasff drykkjusj,úklingar. BI-
era var tmieð öðruim orðum eikki
hamdngjusöm. Getur karlmaður
verið hatmingjusaimur elf eigin-
konan er óhamángjusöm?
Ég ffianin með sjéllfiri imér að
fulilmiilkil ákefð var að komasff á
hfc gsanir miínar. Það var emgan
veginn vfet, að það heffði verið
ásfcmaður Maris sem varð henni
að bana — þáð heffði hæglega
gefcað verið afibrýðisöm eigin-
kona elsikihugans.
Gat það verið að þetta þrúg-
andi öryggi og slétt og fellt ytra
borð væri Elenu svo mdlkils virði
að hún gæti framdð morð til að
viðhalda sfföðu sdnnd í bjóðfólag-
inu?
Því átfci óg bágt með að trúa.
Húsbyggjendur. Húsameistarar. Athugið!
„ATERMO"
— tvöfalt einangrunargler úr hinu heims-
þekkta vestur-þýzka gleri. — Framleiðslu-
ábyrgð. — Leitið tilboða.
ATERMA Sími 16619 kl.
10-12 daglega.
Trésmiða{Djónustan
veitir húseigendum fullkomna viðgerða- og við-
haldsþjónustu á öllu tréverki húseigna þeirra,
ásamt breytingum og annarri smíðavinnu úti sem
inni. — SÍMI 41055.
Látíð ekki skemmdar kartöilur koma yður
I vont skap. Xoíid COLMANS-kartöíluduft
Svefnbekkir — svefnsófar
fjölbreytt úrval.
□ Beztu bekkiroir — bezta verðið.
□ Endumýið gömlu svefnhúsgögnin.
SVEFNBEKKJAIÐJAN
Laufásvegi 4. — Sími 13492.
h.
JL/T bílaleigan
WAIAJRf
RAUDARÁRSTÍG 31