Þjóðviljinn - 17.02.1970, Síða 4

4 SÍÐA — I>JÖÐVII>JINN — Þriðjudagur 17. febrúar 1970.

— málgagn sósíalisma, verkalýðshreyfingar og þjóðfrelsis —
Útgefandi: Utgáfufélag Þjóðviljans.
Framkv.stjóri: Eiður Bergmann.
Ritstjórar: Ivar H. lónsson (áb.), Magnús Kjartansson,
Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Slgurður V. Friðþjófsson.
Ritstj.fuiltrúi: Svavar Gestsson.
Auglýsingastj.: Ólafur Jónsson.
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavðrðust. 19. Simi 17500
(5 iinur). — Askriftarverð kr. 165.00 á mánuði. — Lausasöluverð kr. 10.00.
124,3 miljónir króna
síðasta ári námu greiðslur úr Atvinnuleysis-
tryggingasjóði 124,3 miljónum króna. Á árinu
1968 voru atvinnuleysisbæturnar 26,9 miljónir
króna. Bæturnar hafa semsé nærri því fimmfald-
azt á einu ári, aukizt um tæpar 100 miljónir
króna. Samt gerðist það einnig á árinu 1969 að
fólksstraumurinn úr landi hélt áfram; um það bil
1500 imanna hurfu af landi brot't, sumir í tíma-
f>undinni atvinnuleit, aðrir til varanlegrar dval-
ar. Allt eru þetta staðreyndir sem landsmenn ættu
að hugleiða af fullri alvöru og gaumgæfni.
124,3 miljónir króna í atvinnuleysisbætur. Á bak
9 við þá tölu eru mannleg örlög. Hún táknar
það að þúsundir manna hafa búið við mun þrengri
kost en venjulega. Þótt bæturnar hafi haldið
hungri og klæðleysi frá dyrum manná, hafa önn-
ur vandamál gerzt nærgöngul við fólk. Menn hafa
glatað íbúðum sínum og eignum, skólar hafa lok-
azt.. fyrir ungu fólki, . fraimtíðardraumar hafa
brostið. ; ; •
124 ^ miljónir króna í atvinnuleysisbætur. í
’ þeirri tölu felast einnig staðreyndir um
stjóm þjóðfélagsins. Tugir og aftur tugir þúsunda
vinnudaga hafa farið' forgörðum; mönnum eru í
staðinn greiddir peningar fyrir að gera ekki neitt.
Þegar launamaður starfar, skapar hann meiri
verðmæti en hann fær í kaup; hann aflar einnig
auðs handa fyrirtækinu sem hann vinnur hjá;
hann framleiðir verðmæti sem renna í sjóði ríkis
og sveitarfélaga. En þessi verðmætisauki kemur
ekki fram ef mönnum er greitt fé fyrir að halda
að sér höndurn. Sú upphæð sem greidd var í at-
vinnuleysisbætur í fyrra táknar það að mörg
hundruð miljóna króna hafa glatazt atvinnurekstr-
inum og þjóðarbúinu. Ráðsmennska af þessu tagi,
að greiða mönnum fé en banna þeim að framleiða,
er til marks urn sama þjóðfélagsóskapnaðinn sem
veldur því að matvælum er brennt í sveltandi
heimi óg baendum greitt fé fyrir að halda ökrum
sínum í órækt.
áratugunum eftir styrjöldina lýstú allir flokk-
ar á íslandi þeirri stefnu sinni að tryggja fulla
atvinnu í landinu. Sjálfsagt er að telja að þar hafi
verið af heilindum mælt í upphafi; flokkarnir all-
ir töldu sig kunna ráðin sem dygðu til þess að ná
því marki. En nú hefur reynslan sannað að Al-
þýðuflokknum og Sjálfstæðisflokknum hefur mis-
tekizt þetta ætlunarverk. Fullt atvinnuöryggi á ís-
landi er slíkt undirstöðuatriði í þjóðmálum, að
þessúm tveimur flokkum ber annað tveggja að
breyta stefnu sinni í grundvallaratriðum eða gef-
ast upp, ef þeir vilja halda tryggð við hin fögru
fyrirheit sín. Að öðrum kosti játa leiðtogarnir að
loforðin um fulla atvinnil hafi verið sýndar-
mennska ein, og sú játning ætti að iminnsta kosti
að vera svolítið erfið fyrir forsprakka Alþýðu--’
flokksins. — m.

Góða stúlkan og vonda stjúpan. — Lifðu S
lífinu lifandi, Baldvin.
Tvö bréf flytur Bæjarpóst-
urinn í dag, og er hið fyrira
úr Hafnairfirði:
Bæjarpóstuir kær.
Fyrir akömmu tók „blað
ailr.a landsmanna“ að birta
greinar eftir framleiðendur
sína undir nöfnum þeirra.
Þetta er okkur lesendum til
mikils haigræðis, því að nú
heíur akkur gsözt tæki-
faari til að sjá, hver er hver.
Áður fynr hafði ég atla blaða-
menn Morgunblaðsins undir
sömu sök selda, en nú veit ég
að vel glórir á sumum þeirra,
minna á öðrum og enn minna
á enn öðrum.
Einn er sá maður, sem léit-
azt hefur við að afgreiða
heimsmálin við og við undir
hinni rómantísku fyriirsögn
,,Það er svo margt“. Þetta er
algert rangnefni á grednarnar,
því að fyrir þessum manni er
aðeins tvennt til, algott og
ailvont og ekkert þar á milli.
Greinarnar eru samt vel róm-
antískar. Þær minna mig á
gömlu ævintýrin sem ég grét
yfir í bemsku minni, ævin-
týrin um litlu, sætu og góðu
stúlkuna og stóru, ljótu og
vondu stjúpuna. „Kommún-
istar“ eru stór.a stjúpan og
„ekki kommúnistar“ eru litla
stúlkan. Svona einfalt er það!
Heilabú manna eiru misjöfn
að stærð og misjafnar þær
hugmjmdir, sem þeir gera sér
um heiminn. Við því er
kannski lítið að gera. En
undrandi er ég á því, að blað,
sem gumar af því að vera
lesið af 90% landsmanna
skuili geta borið þessi fræði
fram. Eða halda þeir, sem þar
ráða húsum, að öll þessi pró-
: setí t séú'á áevihtý'f ástiiinú ?
í grein sdnni s.l. miðviku-
dag þrumar piltur vígalega
yfjr aröbum vegna ástandsins
fyrir botni Miðjarðarhafs, og
aiiir þeir, sem lagt haía þeim
lið, fá skömm í hattinn. Þetta
eru vondir menn uPP til hópa.
ísraelsmenn virðast standa
honum fyrir huigskotssjónum
sem hvíttr, saklausir englar,
þyljandi boðorðin tíu og
breytandi samkvœmt þeim.
Þeir fáu, sem þeim leggja lið,
eru góðir menn upp til hópa.
Svo segir hann: — „Sumir
hafa ásakað ísraelsmenn fyT-
ir að viija ekki láta herteknu
svæðin af hendi . . .“ Þessir
sumir hljóta að vera meira en
lítið skrýtnir eða hvað. Góðir
menn þurfa ekki að stgnda
í skilum við vonda menn.
Góðir menn mega drepa eins
mikiö af vondum, mönnum og
þeir vilja, og góðu mennimir
halda alltaf áfram að vera
góðir en vondu mennimir
vondir eins og í ■ ævíntýrun-
um!
Nei, ungi vinur. Þótt ég
hafi gaman af fallegum ævin-
týrum, get ég ekki sætt mig
við að fá heimsmálin afgreddd
ef tir uppskrif tinni af þeim.
Heimuirinn er ekki alveg
svona einfaldur. Þú mátt ekki
halda, að ég vilji snúa þessu
við og gera stjúpuna þína að
lítilii stúlku og öfugt. Ég þyk-
ist nefnilega vita, að þær séu
báðar dálítið góðar og slund-
um dálítið vondar. Stundum
er önnúr verrí en hin, stund-
um öfugt. Ég veit, að það var
gaman, þegax við trúðum á
storkinn og jólasveinana, en
þykist þó viss um, að þú hef-
ur getað staðið þig án þeirra
í lífinu. Beyndu nú að skilja
það líka, að algott og alvont
á einnig heima í aevintýrun-
um, en ekki í margslungnum
hildarleikjum heimsstjóm-
málanna.
Hafnfirðingur.
Hitt bréfið er komið austan
af Eyrarbakka og er opið bréf
til Baldvins Kristjánssonar,
svohljóðandi:
Vil ég byrj a á að þakka þér
þýðingu bókar þinnar „Lifðu
lífinu lifandd" sem mér fannst
mjög góð.
Þess vegna setur mig hljóða,
er mér eru send nokkur dag-
blöð „Tímans“; má þaæ sjá
margra dálka blaðagreinar
dag eftir dag, þar sem maður
gæti haldið að þú værir að
rotna lifandi í tali og skrif-
um óhróðurs og illdeilna á
það félaig sem hefur verið
öllum hugsandi mönnum í
landinu hjartfólgnast og for-
seta þess Gunnar Friðriksson.
Þú vissir það, og allir
landsmenn, að það þurfti
meira en nokkra mánaða
undirbúning, að skipta frá
vinstri til hægri í umferðinni.
Það var því mjög viturlegt
af forsieta Slysavamafélagsins
að láta, lándsiþinginu eftir,
sem átti að fara að koma
saman, að taka fullnaðará-
kvörðun um aðild að þessum
málum, og sýnir ekkert ráðríki
forsetans. Deildir sem senc(a
fulltrúa sína á þing eru 203,
talsins með yfir 3o. þúsund
félaiga.
En hvort sú nefhd sem
vinnur að ]>essum málum í
Slysiavarnarhúsinu í dag heit-
ir „Varúð á vegum“ eða „Um-
ferðaöryggismálaneínd" finnst
mér ekki skipta máli, bara ef
hún vinnur vel að öryggis-
málum okkar. Og ef við öll,
jafnt í Slysavarnarfélögum og
öðrum félögum, og öll þjóðin
sameinumst um að ger-a allt
sem í okkar valdd stendur tij
að skapa betri umferðar-
menningu og öryggi í umferð-
armálum og slysavarnarmál-
um yfirleitt, þá er tilgangin-
um náð, ekki með ádeilum
eða stórum orðum, bara að
sýna það í verkum sínum.
Við öll, sem setið höfum
Landsþing Slysavararfélags
íslands, vitum að allar ádedí-
ur og áróður í garð Gunnars
Friðriksisonar felluir um srjálft
sig, við höfum séð og heyrt
málflutning hans, vitum að
öllum málum Slysavarnia er
vel borgið í höndum bans,
prúðmanhleg en föst fram-
komia bans vinnur hug og
traust allra er hafa af bonum
nokkur kynni.
Tel ég mér það persónulega
mikinn ávinning að hafa
starfað að formennsku deild-
í SVF íslands síðastliðin 9 ár
undir forustu bans. -
Vona ég að Sysavamarfélag
Íslands megi bera gæfu til að
njóta starfsikrafta hans og
stjómar um langan tíma, og
veit ég að ég mæli þar fyrir
munn allra deilda, sem ég til
þekki.
En hvað því við kemur,
hvort þú ert kvenhollari en
hann og hafir seitt til þín 13
þúsund konur, skal ósagt látr
ið; þó ýiugsa ég að við séum
fleiri slysavarnafélagskonurn-
ar út um allt land sem dáum
Gunnar Friðriksson.
Sem sagt, ég er undrandi
og hrygg yfir þessum skrifum
þínum
Þar sem á þessum dögum,
sem þú notar til að ausa úr
skálum reiði þinnar yfir
Slysavamarfélagið em hin al-
varlegustu slys að gerast
bæði fyrir vestan land og hér
í næsta þorpi.
Við erum öll harmi lostin,
ekki siízt við sem að þessum
málum vinnum. Öll þjóðdn
drúpir höfði í sorg yfir þedrri
slysaöldu sem fellur yfir okk-
ur þennan fyrsta mánuð árs-
ins, elztu menn muna ekiki
annað eins.
Öllum er Ijóst að þessd storif
skrií þín eru villandi miark-
leysa, þú lýsir þig fúsan að
taka að þór hlutverk Abels,
ef Gunnar hefði verið bróðir
þinn. En þú hefðir ekki þurft
að gera stutt mál lanigt;
þetta sem þú hefiur eytt of
mörgum blaðagremum í hefði
komizt til skila í eirmi sifcuttri
grein.
Að sáðustu sendi ég þér
kveðju mína og bið þig að
stöðva rótnunina, en umfram
allt „Lifðu lííinu lifandi".
Eyirarbakka,
4. fehrúar, 1970.
Gróa Jakobsdóttir.
Nýir, heitir og kaidir réttir hjá Brauðbæ
um má m.a. nefna blandaða:
sjávarrétt, þ.e. rækjux, sasrdín
ur og marineraða síld, og e
ætJiunin að hafa bann enn fjöl
bneyttari. Þá gafst fréttamönn
um kostur á að bragða rét
þánn, sem verður sérréttu
Brau ðbæjar, nautalundir í ber
naisesósu, og fleira verðurvita
skuld á matseðli Brauðbæja-i
m.a. grillaðir kjúklingar, inn
bakaður fiskur, sem í útlönri
um er kiallaður íslenzkur sér
réttur, roast beaf, og miarg
fjeira.
Bjarni saigði fréttamönnuir
að þótt þessii nýi liður bættis
í starfsemina, væri ekki þa
með sagt, að um algera stefnu
breytingu væri að ræða, o
æitlunin væri að leggja mild.ii
meiri áherzlu á smurt braui
en nokfcru sinni fyrr.
„Matarsmekkur íslendinga
hefur breytzt, hann hefur batn-
að, og maður lagar sig auð-
vitað eftir því“, sagði Bjarni
Árnason, framkvæmdastjóri
veitingastaóarins Brauðbæj-
ar, Þórsgötu 1, er hann sýndi
fréttamönnum ýmsar breyt-
ingar, sem fram hafa farið á
stáðnum, og kynnti fyrir
þeim aukna þjónustu, sem
viðskiptavinir Brauðbæjar
verða aðnjótandi í framtíð-
inni.
Brauðbær hefur starXað um 5
ára skeið og megináherzla hef-
ur verið lögð á smurt bra/uð til
neyzlu á staðnum og fyrir
veizlur, o.þ.h. Þá hefur starf-
semin verið aukin, m.a. heíur
risið upp salatgerð í húsakynn-
um Brauðbæjar og Ijúffengax
samlokur frá Brauðbæ eru
seldar viðs vegar um bæinn, í
kjötverzlunum og víðar.
Heitur matur hefiur hins veg-
ar lítið verið á boðstólum til
þessa, en nú verður bætt úr
því. Hefúr: Brauðb'ær fengið
sér grillpfn, og önnur fullkom-
in maiteiðsluitæki svo og tvo
maleiðslumenn; og áranigurinn
af , þesisu verður. fjölbreryttur
matseðill.
Af kræsingunum á boðstól-
Fugl á garðstaurn-
um á rússnesku
í tólfta hefti fyrra árgangs
af Noví mír, helzta bókmennta-
tímariti Sovétríkjiannia birtisit
þýðing af smásögu Halldórs
Laxness, Fugl á garðstaurnum,
en hún birtist fyrst í Sjöstafa-
kveri. Br þetta fyrsta sagan úr
þeirri bók sem þýdd er á
rússnesku, en þýðinguna gerðd
Valentína Morozova.
Formiála skrifar Gennadí
Fisj rithöfundur, sem samið
hefur bók um ísland. Talar
hann þar m.a. um hina ófélaigs-
lyndu höfuðpersónu sögunnar,
Harðhnút, sem einskonar eftir-
mála við fígúru Bjartis í Sum-
airhúsum. •