Þjóðviljinn - 17.02.1970, Blaðsíða 10

Ið
—-■Möa&mmm — n*«s,wfe@»*' *?. &$*&*• wrn.
Kriste til þessana veslm@i heið-
ángjja, en Shannadore vdrtist é-
Bha að þeirra eigin kross væri
aá&a þungiur.
— Þeir eru efcki reiðubúnir
man, sagði hann. — Hvítu menn-
imir hafa aðeins gert þeim iUt.
Þeir eru haitaðir og fyrirlitnir og
mæta ailis staðar iliri imeðlferð á
gutllsvaeðunum- En samt seffn áð-
wr eru þejfci vænstu menn sem
váija fremur hlæja en gráta.
Þegar hér var komdð kallaði
móðir miín mig inn í hdtt her-
bergið og ég „heyrði ekki meira.
Það fór artur að snjóa um
5-leytið, þá var orðið niðdimmt
bg tveir aðrir bættust nú i hóp-
inn, ungur guilgrafari með ljós-
leitt skegg eins og gæsadúnn og
vesturindíumaður með stór þumg-
lyndisleg augu og brotna box-
araihnúa. Myrkrið hafði komið
þeim í opna skjöldu á leið þeirra
til Calico, og þeir höifðu gengið
á bjarmann frá eldinum. Við
ákváðum að bíða þar til hætti
að snjóa og tungiið kæmi ef til
vill fram. Það var vissara en
eiga ó hættu að villast af veg-
imurn. Við söfnuðumst saman í
litla herberginu við bjat-marfn
frá flöktandi eldinum. Við feng-
um mat, þótt ekki væri hann
mikin. Ungi gullgrafarinn var
með brauðhleif sem var harður
eins og steinn. Móðir mín hafði
haft með sér körfu með hveiti-
' kökum, auk' vistanna handa sjúkl-
ingnum Thomasi Burke. Shanna-
dore og Billy Figg áttu flesk og
te og Vestur-indíubúinn var með
lúku af soðnum hrísgrjónum í
klump í vasanum. Hann afþakk-
aði að þiggja mat hjá okkur
og við tókum ekki í mál að taka
aif nesti hans, svo að alMr voru
ánægðir.
Eins og vanalega þegar fólk
hittist af tilviljun og saínast sam-
an við eld, vorum við fljót að
kynnast hvert öðru og glens og
gaman lá léttar á tungu en endra-
nær. Var það ekki einmitt þann-
ig sem Ohauser lét „Canterbuiry-
sögur“ sn'nar verða til? Móðir
mín kom næstum tárunum út á
Viðstöddum með því að lýsá
þeim matarréttum sem hún var
vön að matbúa heima í Skot-
Íandi. Kóngsríkis posteik, kom-
alinn kjúklingur í súpu með
gervieggjum og dýrlegur búðing-
ur úr hökkuðu kjöti, sem ilmar
eins og öll lönd og ríki Ara-bíu
þegar hann er vafinn úr klæð-
inu. "
— Miskunnið okkur, kæra frú.
Sýnið okkur örlitla miskunn,
hrópaði ungi guilgrafarinn í ör-
væntingu, því að hann var enn
n TIZF
fEFNI
SMÁVÖRUR
TÍZKUHNAPPAR
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogrs
Hrauntungu 31. S'.ml 42240.
Hárgreiðsia SnyTtingar.
SnyrtivöruT.
Hárgreiðslu- os snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 III. hasð flyftaí
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtisto..
Garðsenda 21 SÍMI 33-9-68
42
á vaxtarskeiði og magur eins og
sel ju rótarstön gull.
— Og stökkar tekruður, fing-
urþykkar, hélt móðir min áfram
án allrar miskunnar, — ogsmá-
kökur með sítrónuhýði og
gæsalifrarpylsu og hænsnakjöt-
súpu með lauk, sem ungu villi-
meninirnir héma þekikja alls
ekki, hún ilmar svo dýrlega að
það gengur manni nærri hjarta.
— Frú, saigði í'aði r Morceu
ströngum rómi. — Eitt orð í við-
bót og yður verður fleygt út í
snjóinn.
Móðir mín þagnaði hdn ánægð-
asta og hún leit af einuim á ann-
an með leiftrandi fjörugu augna-
ráði. Það minnti mig á að hún
hafði vierið taiin fjörkálfur og
dálítið daðurgjöm á yngri árr
um, þótt hún þyldi ekki minnsita
vott af Slíku hjá mér.
Nú sagði sá litli heilagi; —
Tjl að róa veslings magana okk-
ar skal ég syngja söng. Ég kann
ekki nema sálma, svt> að það
verður að vera sálmur. Og hann
söng með dálítið titrandi öld-
ungsrödd:
Le bon Jésus marchait sur l‘eau,
va sans peur, mon petit bateau.’
Það kom meira á eftir, en ég
man ekki hvernig það hljóðaði.
Og upphafið man ég aðeins
vegna þess að hann þýddi það
og orðin og tækifærið til að
halda smá prédikun um að menn
eigi að trúa og treysta Guði,
sem aldrei lætur smábát sökkva
þegar hann getur rétt nauðstödd-
um líknandi hjálparhönd
— Hvað um ungfrú Tatty?
En ungfrú Tatty roðnaði og
varð dauðfeimin og hrisifci höf-
uðið vandræðalega.
— Ég kann ekki anmað en
að búa til mát og ....
— Ekki meira tal um mat!
— Jæja, en þá skal ég sýna
ykkur1 dálítið, sagði Bi'lljk Figg.
— Sem sé ósvikinn jig!
Við drógum undir okkur fæt-
urna til -að gefa hopum meira
rúm til að dansa og hann dams-
aði eftir sorgþrumgnu lagi sem
Vestur-indíumaðurinn lék á tré-
flautu sem hann tók úr pússi
sínu. Þetta var vönduð flauta
og hanm hélt henni faglega þvert
á munninn. Hann Éilly var. avo
stór og rúmið svo takmarkað að
ýmist voru stórir, freknóttir
hrammar hans alveg upp í and-
litum okkar ellegar þá fyrir-
ferðarmikill molskinmskilæddur
bakblutinm sem dillaðist ákaft
meðan á dansinum stóð, og í
hvert skipti sem hann hoppaði
upp í loftið þaut eldurinn upp
í skorsteininn. og þegar hann gaf
frá sér „hviss“ ’munaði .minnstu,
ad eyrun fykju af okkur..
SHannadore sagðist hvorki
geta surngið né dansað jig og í
sfaðinn sagði hann okkur sögur
fró Bandaríkjuniúm uih rauð-'
skinma og margt annað -merki-
le-gt. Síðan söng ungi gullgrafar-
Inn' með háum, sillfiuirskáerúm
tónum lag Fostere um „Jea-rfnie
með ljósa hárið". Alian tímann
horfði hann á mig aðdáunaraug-
um og ég kunni því svo sem á-
gætlega. Loks söng hann Otago-
söng sem síðar hefur verið eign-
aður Jimma maðkaflugu, en
virtist nú of alvarlegur til að
hann hefði getað ort harin:
Eit-t mál, tvö mál af gulii meira
en nég.
Þú eyðir því í sólskini og deyrð
í kulda og snjó.
Gu’ll er enginn lampi og lælcnar
engin sár.
Við leitu-m þess og vegna þess
falla sorgartár.
Þetta var ósköp dapurlegt og
ungi, gullgrafarinn gérði þaðenn
raúnalega, þvi að hann var fjarri
heimahögum og varla nema
dréngu-r. Við tókum undir við-
lagið, lágt og innilega. Það hlýt-
ur- að hafa; látið vel í eyrum
því að veslings Tipperarypiltur-
inn kallaði veikum rómi úr. hinu
‘hérbergin-u, að sér liði miklu
betúr' óg’ gæti • vel- húgsaði sér að
fá hráa kartöflu til að ma-ula.
— Það er hætt að s-njóa, sagði
móðir mín. — Ég ætla að ganga
frá unga ma-nninu-m • undir nótt-
ina og svo verðum við áð íeggja
af stað.
Allan tírnann hafði ég óskað
þess að fá tækifæri til að tala
við Shannadore, en hálft í hvoru
óskaði ég þess 1-íka að það tæki-
færi kæmi ekki. Ég vissi ekki að
hann. var lí-ka að bíða eftir tæki-
færi tdl að tala við mig fyrr en
við voru-m að tygja okkur tiÞ
brottfarai'. Þá sagðist hann ætja
að fylgja okkur til bæjarinis og
taka hrossin með til baka.
Ég sagði í hu-ganum: Guðminn
góður, gefð-u mér þi’ek til að
gera þetta, annars kem ég ek-ki
upp einu einasta orði! Mér þótti
svo óaðgengilegt og f-ráleitt að
tala við han-n, sem va-r næstum
bláókunraugur, um þvílík einka-
mál, au-k þess sem maðurinn
virtist ekki veita mér neina at-
hygli
Ég rey-ndi að bægja frá mér
bæði von og ótta þar til ég var
komin hátt á loft á s-tóra, svarta
gæðingnum hans. Ég sat auð-
vitað söðu-lvega af velsæmis á-
stæðum og hélt fast í frakkann
hans. Framundan ómaði söngur
unga gullgrafarans: — Eitt mál,
tvö'.mál- ..... 'og rödd Vestur-
indíumannsins heyrðist einnig
utanúr myrkrinu: hann yar að
aðstoða förður Morceau niður
brekkunEi. Hann hafði krafizt hess
að móðir mín riði hes-ti Biilys
Figgs, en sennilega ótti hann
éftir að sjá eftir þessari kurt-
eisi næstu dagana á efti-r.
Það var tunglsljós, heiður og
skýlaus himinn. Snjórinn léði
landslaginu töfrabjarma. Dj’úp
þögn ríkti alls staðar, ekki kyrrð
mannauna, heldu-r kyiTð Guðs
sem ríkt hafði frá örófi alda.
Trén voru s-kreytt loðhrimi og
lamgit fyrir neðan ok-k-ur var eins
og dauí ljösin í Caiico hölluð-
ust hvert að öðru í þörf fyrir fé-
lagsiskap. Það vo-ru eins og ljós
á sm-áeyju í hvítu, þoglu úthafi.
Svarti hesturinn sem var dynt-
óttur og. aðeins var hægt að
treysta þegar eigandinn sat hann,
dansaði hofmóðu-gur yfir glitr-
andi hjólföri-n. Söngurinn fjar-
BOKABUÐIN
HVERFISGÖTU 64 — tilkynnir:
Mikið úrval af eldri forlagsbókum. Sum-
ar af þessum bókum h'afa ekki sézt í
verzlunum í mörg ár:
Danskar og enskar bækur í • fjölbreyttu
úrvali. — Komið og sjáið og kynnizt bók-
unum og hinu lága verði.
BÓKABÚÐIN
HVERFISGÖTU 64.
SANDVIK
SNJÓNAGLAR
SANDVIK snjónaglar veita öryggi í snjó og hálku.
Látið okkur athuga gömlu hjólbarðana yðar og negla ,
þá upp.
SANDVIK pípusnjónaglar eru framleiddir sérstak-
lega fyrir jeppa, vörubíla og langferðabíla.
SANDVIK snjónaglar þola sérstaklega vel malarvegi
okkar.
Gúmmivinnusfofan h/f
Skipholti 35 — Sími 31055 — Reykjavík.
IIAZE AIIIOSOL lireinsar andriíinsloftlð á svifistundu
GRENSASVEGI 8
A
D
TILAILRA RRLIA
Dag- vikU' og
mánaöargjald
I!
Lækkuð leisfugjöW
22-0-22
M/T JBÍIjA LEIGA N
MjAIAJH*
RAUÐARÁRSTÍG 31
Glertæknihf. sími:26395
Framleiöum tvöialt emangrunarglei og sjaum
um ísetningar á öllu gleri.
Höfum 3ja, 4ra og 5 mm gier, útvegum opnan-
lega glugga — Greiðsluskilmálar
GLERTÆKNI HF.
Ingólfsstrœti 4.
Simi: 26395.