Þjóðviljinn - 15.05.1970, Qupperneq 7

FSsifcttdlaigMP 15. Tfísí fflTO WŒ&íBnUIZ&t ^ A J
, .... ..................... ■ ■■ .........—■ •mm,m ■ mj
Ólafur Jensson, læknir:
fhaldið áformar að leggja
niður Bæjarútgerð R-víkur
Geta tograras.jómenn treyst Geir borearstjóra, lögfræðingum, íþróttaleiðtogum og Keildsöhun hans
fyrir Bæjarútgerð Reykjavíkur? Geta verkamenn togaraafgreiðslunnar treyst þeim? Getur starfs-
fólk hraðfrystistiiðvar Bæjarútgerðar Reykjavíkur treyst þeim?
Talsmenn borgarstjómar-
meirihlutans með Geir borgar-
stjóra í broddi fylkingar hafa
marglýst bvi yfir á undanförn-
um árum að losa ætti Reykja-
víkurborg við að reka útgerð,
leggja baari niður Bæjarútgerð-
ina. t>að er haft fyrir satt að
Sveinn Benediktsson, þótt ótrú-
lega hljómi, ha,fi komið vitinu
fyrir Geir borgarstjóra og aðra
andstæðinga bæjairútgerðar og
getað komið í veg fyrir ]>að um
stundarsaikir að íhaldið fram-
kvæmdi bá stefnu sína að
leggja Bæjarútgerðina niður og
selja eignir hennar í hendur
valdra gæðiniga fhaldsins.
Sveinn Benediktsson hefur i
krsfti reynslu og raunsœis á
útgerðarmálum situitt sitefnu
minnihlutaflokkanna í bæjar-
stjóminni og þannig bjargað
Bsejarútgerðinni frá einkalfram-
taksmiönnum á sviði útgcrðar.
Nú lætur Morgunblaðið í það
skína að Geir borgarstjóra sé
það áhugaefni að sem flostir
togarar séu gerðdr út frá Rvík,
en dleppir að segja frá bví,
hvaða hugmyndir sá hinm sami
Geir hafi á því, hverjir slkuli
gera út þá togara. Er von á þvi
að Geir lý’si þeim huigmyndum
sínum opinbei-Iega fyrir borgiar-
stjómarkosningiamar? Eða
kemur Sverrir Hermannss. aift-
ur fram í sjónvarpinu til að
lýsa fyrirgroiðslu Geirs og hans
manna við væntanlega „toigara-
eigendur“ 1 Reykjavík?
Hér er um þýðinigarmnkið
mál að ræða fyrir atvinnuá-
stand Reykjaivíkur. Þiað þarf að
heimta slkýrar yfirlýsingar frá
fulltrúum Sjálfstæðisflokiksins
fyrir borgarstjómarkosningam-
ar um fyrirætlanir þeirra í út-
gerðarmálum. M innihl utnítokk-
amir þurfa einnig að gera
skýra grein fyrir stefnu sinni í
málefnum bæjnrútgerðar og
ættu reyndar að giera með sér
málefnasamning um atvinnumál
Reykjavfkurborgar og bæjarút-
geröarmál scrstaikilega. Sllík
samstaða um býðingarmdikinn
málaflokk myndi vokja traust
og ílögnuð þciss fólllks, som u.m
áralbiil hefur haft samifoHlt starf
við fjöiþætt verkefni, sem eru
tengd Bæjarútgerðinni. Slifkur
málofnasiamningur. er flunkom*
lega tímaibær, þar sem hætta
er á að ihaldið leyfi sér að
sdlja úr hendi sér allar oigur
Bæjairútgerðarinnar í náinni
framtíð, ef úrslit borgarstjóm-
arlkosninganna bilása því þmki
í brjóst. Það er ldðdnn sá tími
að hægt sé að gera sér von um
að reyndir og raunsœir fram-
kvæmdamenn í Sjál fstæöis-
floklknum taki í st.ýrið, þegar
lögfræðingar íhaldsins ætla
ráðnum hug að sigja Bæj-
arútgerðinni í strand og selja
stéttar'bræðruim sínum strand-
góssdð fyrir lítinn pening. PróT-
knsningar SjálfstæðisiElokksdns
sáu fyrir því að verulegu leyti.
Þær voru þannig skipulagðar
og framlkvæmdiar að till áhrifa
völdust beir sem minnsta tiltrú
og reynslu höfðu um atvinnu-
mál eins og útgerðarmálefni, en
beim mun meiri reynslu í
málatfllokkum, sem haf-a enga
þýðingu fýrir atvinnumöguileika
RoykvTkinga. Það eru þessir
fulltrúair, sem íhaldið býðúr
Reykvíkingum uppá, menn sem
eru gersneyddiir allliri reynsílu og
skilningi á máletfnum sem
varða afkomu þúsunda Reyk-
víkinga.
Geta togarasjómqnn treyst
Geir borgairstjóra, lögfræðing-
r*m, íþróttaioi ðtogum og heffld-
sölum hans fyrir Bæjarútgerð
Reykjavíkur? Geta verkamenn
togaraafgreiðslunnar treyst
jxrim? Getur starfsiflóllk hrað-
frystistöðvar Bæjarútgeröar R-
vikur treyst þeiim'? Geta járn-
smiðir treyst því að þeir fái
vinnu við Skipaviðgerðir í fram-
tíðinni, þogar þeir fulltrúar
íháldsins eru komnir til valda
í borgarstjóm, sem hoifa sömu
hugmyndir um Bæjarútgerð og
J<Vhann Hafstein ráðherra iðn-
aðar hofur um Eandsmiðjuna?
Eða halda jámsmiiðdr og þedr,
sem uim þossi mállefni hiutgsa, að
fjárfesting í ski pajmmkvíum og
öðru, som þarf til viögerða á
skuttogua-um og ikðrum skipum,
fái greiða fyrirgjreiðsilu, þegar
hinir nýju liðsmenn Geirs eru
kornnir í borgairetjóm?
Sannleikuirinn er sá að hinar
ýmsu starfsgreinar sem hér eiga
hlut að máli geta ékiki treyst
þessum fúlltrúum íháidsins til
að standa vörð um hagsmuni
sína og fyrirtæki þau, sem þær
starfa við. Það er auigijóst af
fulltrúnivuii fhafldsins að verzl-
unarauðvald Reykjavikur er
állsráðandi aifl hjá Sjálfstæðis-
flokknum og það mun óihikað
vcrzla með þau fyrii-tæki Rvfk-
urborgar, sem sj<Vmenn, haifnar-
verkaimenn, vcrkafólk frysti-
húsa og jámsmiöir hafa vinnu
við. Slfk ,,verzilun“ mun
minnka atvinnuöryggið og auka
afætudýð, sem flytur auð úr
rekstrinum, þegar vel gengur og
biður um og fær opinbera að-
stoð, þegar í móti blæs.
Þeir, sem vinna við þessi
fyrirtæki Reykjarviikurborgar
verða sjálfir að sitanda vörð um
og efla þau. Þcir verða að
styðja þá, sem örugglega munu
ekki gera atvinnu þeirra að
markaðsvöru einkaframitaiksins.
Stuðningur við fulltrúa Aliþýðu-
bandalaigsdns er bezta ráðið.
Ómalkdegt væri að gfeyma þeim
mönnum innan Alþýðuflokks-
ins, sem eru hagSmúnir Bæj-
airútgerðarinnar hjartans mál 03
villja veg þess fyrirtaakis sem
mestan. En sá er gallli á gjöf
Njarðar, að engu verður um
það spáð hvort hðsdnnis þedrra
manna gætir við málefni Bæi-
arútgerðarinnar eða önnur fé-
lagsíleg nauðsyn jamál, ef áfram-
hald vei*ður á innilegu sam-
starfi Alþýðuflokksins og í-
haldsdns. Hætt er við að Gylfi
ráðherra hiki lítt, þegiar hann
tedur þörf á að verzfla með
Bæjarútgerðarhugsjónir Al-
þýðuftokksins til að bæta
stjómaireaimstairfið. Svo er eámn-
ig augljóst að framlbjóðendur
Alþýðu'FIokksins geta tæplega
talizt þannig valdir, að þeir
verði íhaldinu örðugur hjálh,
þegar það telur sér fært að
leggja niður Bæjarútgerö Rvík-
ur. Þegair tin þess kemur verð-
ur sú vömin bezt. sem Alþýðu-
bandalagsfulltrúamir veita.
Eigum við að senda beinagrindur ?
Góðir Alþýðuflokksteiðtogar!
Ykkur aatla ég að skrifa fá-
ednar línur, yklkur þessum allra
hugsjónairfkustu, óeigingjöm-
ustu, bitlingiafrábitnustu, þess-
um, sem Gyllö segir að aldrei í
íhaildsstjómar.sainwinnunni hafi
greint neitt á við fhaldsráð-
herrana, ykikur, sem er farið
að kenna við töluna 15 þe. er-
uð í 15 emlbættum, ncfndum og
ráðum hver og einn. Ég þarf oð
þakka ykkur fyrir tvennt: Al-
þýðublaðið, sem. þið senduð
mér f gær gefins, og 5 krónu
hækíkunina á ellilífleyrinum
mínum á dag. Sumir segja að
eililífeyrisauikningin sé nú
raunar talsvert hærri cða upp
undir 6 kr. á daig.
1 blaðinu ykkar eruð þið fuill-
ir angurs út af því, að þetta
skyldi ekki geta verið meira.
Þið vilduð það svo íleignir, seg-
ið þið. en óhræsis fhaildsráð-
herramir vildu ekki hafla það
meira. Og óhlýðni við þvíilfka
húsbændur hæfir vitanlega ekiki
foringjum adþýðuftokks, þ>tt
stjómarandstaðan væri til þess
búin að samþykkja með ykkur
15% hækkun elliliífeyris. Það
fellduð þið. Vegna hinnar
mik!lu og ströneu baráttu ykkar
fyrir hag gamla fól'ksdns moð
þessari 5-6 kr. daghækkun t'.l
okkar, hefur mér og fláeinum
öðrum lífeyrisþegum dottið í
hug að senda ráðherrum ykkar
og öðrum, t.d. 15-emibætta-
mönnum þessa 5-6 kr. aukahýru
som gjöf flrá olklkur með þakk-
arbréfi. l>etta er minna en við
vilduim, en lítið dregur vesæilan,
og lengi tekur kratinn vdð, stóð
einhvereistaðar nýverið. En þá
verður vandi fyrir hendi. Und-
ir einfallt bréf til ykfcar kostar
5 koVnur, og þá er nú lítið eft-
ir, eða 60-90 aurar. Nú má ekki
senda þessa aura í aJImennu
bréffl, það eru lögbrot. Og lög-
brot eru ýkkiur hrein viður-
styggð. Rfkisst.jóm, sem brýtur
stjómarefcrána eða önnur lög
ekki nema 2var til 3var á ári,
lfður vitanlega efcfci hin snnærri
brotin. Svo nú er ég í vand-
ræðum með að lcoma aurunuim
til ykkair, þeim, sem afgangs
oru frímertoinu. Helzt er að
kaupa vörur og senda ykkur i
brófinu. Bn hvað flæst fyrir 90
airm, or fjledtíi ykkur? Mér
dettur í hug lakkrisHéngjur,
þessar, sem eru grnnnar edns
og þunnt strá „Sendu þeim
kartöflu", segir kunningi minn,
„niður sneádda. Hún kemst í
umslatg". KairtöClur ei-u ein
brýnasta lífsnauðsyn ailþýðunn-
ar. Þær hafa Ifka áttfaldazt í
verði í ykkar stjómartíð. Eina
eða hálflaðna kartöflu — þess-
ar af nuinni tegundinni — það
fengist hugsanlega fyrir 90
aura. Ég vil senda Gylfa mdtt
bréf. Kunningi minn sem Hiíka
or gamall 01-ðinn, viU senda
Emil. Og hann sendir lakkrís
svona ----------------Sengjur.
Kaupmaðurinn okkar segist láta
eina fyrir 60 auna. Það er enn
óráðið hver spandérar á Bggort
og þá hverju. Bjami fær ekk-
ert. Þdð sögöuö í Alþýöublað-
inu, nð hann og kóltogar hans
hefði þótt 5.90 kr. of há dags-
hækkun, fyrir útsflitinn éllilíf-
eyrislþega. En þið, krataspraut-
u r. mótmæltuð. Þið heimtuð-
uð 5 kr. hækfcun og moira að
segja aura í viðbót. Var furða
þótt þið færuð fraim á það, að
við ættum nú að minnnst ykk-
nr 31. þ.m. og kj<>sa ykkur. Jn,
annaðhvort væri nú, eins og þið
hafíð nú séð yél fyrir okikar
timnnlega hag. Og það er svo
sem margs að mdnnast úr bar-
áttu yktoar fyrir gamalmennun-
um, setm höfðu slitið sér út fyr-
ir sitt þjóðfélag, sfna aitvinnu-
veitendur og sínar ríkisstjórnir.
Allar lffsnauðsynjani hafa mairg-
flalidazt í verði. Nauðsynjar okk-
ar fátækilinganna hafa vitan-
lega hækkað mest fyrir ykka.r
atboina, svona upp í 800 pró-
sont. Þaö eru nú myndarlegar
aðgerðir. En þið hafið ekki gert
það endasleppt við alþýöuna,
fólkið,. sem lyfti ykkur upp í
ráðhorrastóla og bankastjóra-
sæti. Hjú ykfcur hefur alþýrðu-
umlhyggjan og drengsfcapurinn
birzt í óviðjafnanlega sfcýru
Ijósd og ótail sinnum. Gamla
föTkið — ég og mínir líkor —
langaði til að draga satman
smtí upphæð til elliéranna, svo
það þyrfti ékfci að vera ailveg
upp á aðra komlð. Þetba hét að
eiga fyrir útförinni sinni. Og
banlca.stj0iia.mir — þar eigið
þið margt úrvalslið, óeigin-
gjamt og maimmonsfyrirlítara,
sem aldrei þiggja bein. né bi'ba.
Þeir hvöbtu sérebafclega börn.
þoirra forsvarsmenn og gamla
fölkið tjl þess að leggja aur-
ana sína, ef einhverjir vaern,
inn í banka. Þar yxu þeir og
ávöxbuðust. Margir trúðu þessu.
Síðan kornuð þið, ráðherrar Al-
þýðuflékksdns og þjónar ýkkar
ásamt flhaildSnu, og riænduð aur-
um bamanna og gomla folks-
ins, vitanlega samkvæmt „lög-
uim“. Fjórum sinnum lögðuð
þið í það tiltæki, gerðuð verð-
mæti snouðra nær því að engu
með því að flella aurana þeirra í
verði í stighaékkondd atrennum,
Hún ríður ekki við einteymiing
umhyggjan ykkar fyrir gömlu
fólki og æslcunnd.
Ö, þíö <íeigingjömu kratar!
Það er von að þið aetlizt til
þess, að við kjósum ykkur.
Hverjir skyldu eiga það skilið,
ef ekki þið?
Næst þegar við förum fram
á aðstoð ykfcar við ofctoar mál.
þ.e. hvemig við ei.gum að lifa
(bara tóra) af lífeyrisskammtin-
um ykfcar. Ættum við kannski
að senda ykkur og fhaildinu
nokkrar bcinagrindur með,
svona sem fýlgiskjöl? Ja, einu
sinni stallck krati upp á þessu
í viðræðum við fhaldið í gamla
daga. Það var nú fýrir Hafn-
firðinga, minnir mdg. Sumum
finnst sam nú standið þið f
sporurn flhaldsins. Hvort solt-
inna manna bein hrærðu nolkkuð
tauigar hinna 15-földu emibaétt-
ismanna, er bailiið afluröítið efa-
samt.
Nýlcga kom til okfcar héma
í göbunni edrm kosndngaaigent.
Hann saigðist vera frá ykkur
sendur. Og hann vildi helzt
fá beinhart loforð fyrir atikvæði
okfcar 31. maí n.k. Umræður
oldkar drógust að loikum saman
í þessi fjögur atriði:
1 Bnilífeyrissjóðsviðbótina ykk-
ar til oktoar gamla flólksins.
2. VerfHogið á einföldustu lífs-
nauðsynjum okkar.
3. Gripdeildir bankanna og
ykkar fulltrúa þar á lítilfjör-
legum eigum okkar, fjórum
sinnum.
4. Og að lokum skattarnir, sem
þið með flialddnu leggið á 6-'
vinnufært fólk og gerið, í
skattheimtunni, verkamenn'
að hátékjumiönnum.
Já, þegar þessir smámunir
stóðu Ijósdr fyrir, spurðum við
agentinn í auðmýkt og hrein-
skiHnd: Ja, hvað finnst þér? Sá
var nú ekki orðlaus. „Það eru
nú fæstir gallalousir. Þið munið
hvað hann Páll postuli sagði:
Það góða, sem ég vil, það gjöri
ég ekki, en það vonda, sem ég
vil ekkd, það gjöri ég“. Og var
nú Pálll bezta sál, þótt emlbættis-
laus væri löngum'1.
Já, hvað fínnst ykkur að við
ættum að gera? Kjósa ýkkur
krabasprautur, eða senda bæna-
skrá og beinagrindur áður?
Jæja, við byrjum nú á þvf að
senda ýkkur lafckrísinn og kart-
öfluna. Bn sé Gylfi komfnn
strax til útlanda, ég von var,
að hann væri orðinn leiður á
ættjöröinni, þá sendi ég lakkrís.
Hann geymist betur en kairt-
öflutitlain.
Með beinagrindarkveðju.
Ellilífeyrisþegi.