Þjóðviljinn - 09.10.1970, Qupperneq 8

g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Föstudagur 9. október 1970.
NICHOLAS BLAKE:
DÝPSTA
UNDIN
37
hún vitað það, heíði hún engan
þátt viljað taka í því. Hún er
skynsöm kona
— Það er hún, það er hún.
Bn hvað um yður sjálfan, herra
Eyre. Hafið þér áhuga á að
breyta þeirri skýrslu sem þér
hafið þegar gefið mér?
— Hvaða skýrslu?
— Um það sem þér höfðuzt
að um nóttina sem Harriet Lee-
son var myrt.
— Ég er þá enn sá sem þér
grunið mest?
— Þér hafið ekki svarað spum-
ingu minni.
— Nei, af hverju ætti ég að
breyta skýrslu minni? Ég var
reiður sjálfum mér fyrir að hafa
logið að lögregluíulltrúanum. En
nú varð ég að leika leikinn til
enda. — Ef ég hefði laumazt út
þessa nótt tiil að myrða Harriet,
færi ég varla að viðurkenna
það fyrir yður. Og ég endurtek,
að það var ekki ég sem myrti
hana.
— En þór laumuðust út? Rödd
Concannons var enn mjóróma í
lokin.
— Nei, sagði ég ákveðinn.
— Það var leitt. Þér hefðuð
getað heyrt eitthvað eða séð sem
hefði getað komið okkur á slóð-
ina.
Ég sagði ekkert. < !
— Þér og Flurry Leeson eruð
orðnir svo góðir vinir, hélt hann
álfram og rödd hans var þannig
að það var engu líkara en hann
væri að hugsa upphátt. — Þér
standið í mikilli þakkarsfculd
við hann, herra Eyre, og þá á ég
ekki aðeins við viðsikintabannið.
— Hvað eigið þér þá við?
— Þér standið í þakkarskuld
við hann, sagði Concannon
hranalega, — vegna þess að hann
lánaði yður konuna sína.
— Það er einkamál hans og
mitt, finnst mér.
— Hatfið þér játað það fyrir
honurn að þér hélduð við kon-
una hans?
Þar kom hann mér í klemmu.
— Já, það hef ég, viðurkenndi
ég.
— Og hann tók því vel? Það
var hæðnishreimur í rödd Con-
cannons. Mér fannst hann leika
sér að mér eins og peði á skák-
borði.
— Hann var mjög skilnings-
rí’kur. Flurry er mjög óvenjuleg
persóna — það er mér orðið
ljóst.
— Hann getur sem sé ekki
orðið afbrýðisamur. Hann hlýtur
að vera dýrlingur. 'Er hann ekki
einu sinni reiður yfir því að þér
áttuð von á bami með konunni
hans?
— Það hetf ég ekki hugmynd
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETXI — HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen í allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð. — REYNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar.
Skipholti 25. — Sími 19099 Og 20988.
— Ég stend í mikilli þakkar-
skuld við hann, sagði ég var-
fæmislega. — Án hans hjálpar
hefði ég orðið hungurmorða.
— Hvað á nú þetta að þýða?
Þótt hálfrokkið væri inni í litla
herberginu gat ég greint að Con-
cannon leit rannsakandi á mig.
Ég sagði honum frá viðskipta-
banninu. Hann virtist miklu
fremur áhugasamur en undrandi,
og hann fékk mig til að lýsa
í smáatriðum hvernig allt héfði
gengið fyrir siig.
— Já, ójá. Mjög öþægilegt
fyrir yður. Fólkið hér getur verið
mjög hranalegt í viðmóti við
útlendinga, sagði hann kæruleys-
islega. — En nú er þetta vænt-
anlega komið í lag?
— Ég held að fólk hafi ekki
fundið upp á þessu af sjálfsdáð-
um. Ef þér viljið vita álit mitt,
þá held ég að það hafi fengið
fyrirmæli um þetta.
— Frá hverjum?
— Kevin Leeson. Hver hefði
það annars átt að vera? Vissi
lögreglan ekkert um þetta?
— Kevin Leeson! Þetta er al-
varleg ásökun, sem þór beinið
gegn honum. Á hverju byggið
þér hana? Hafið þér talað um
þetta við hann?
— Nei. Þetta gerðist ekki fyrr
en í gær og hann var einhvers
staðar langt í burtu. En ég ræddi
það við konuna hans. Hún opn-
aði dyr sínar fyrir mér, svo að
ég kæmist undan öllu því fólki
sem veitti mér aðkast.
— Einmitt það. Vissi hún ekk-
ert um þetta viðskiptabann?
— Það held ég ekld. En hefði
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa Steinu og Dódó ^augav. 188 III. hæð (lyfta) Síml 24-6-16.
Perma Hárgreiðslfu- og snyrtistofa Gar'ðastræti 21 SÍMI 33-9-68.
um, laug ég. — Ég veit ekki
einu sinni sjálfur hvort það er
satt.
Hið eina sem ég mátti aldrei
segja Concannon var það, að ég
hefdi viðuricennt fyrir Flurry að
hafa verið með Harriet kvöldið
sem hún var myrt. Næstu orð
lögreglufulltrúans komu flatt upp
á mig.
— Ég er viss um að þér eruð
slyngur við að hafa leyndarmál
upp úr fólki. Annars gætuð þér
varla skrifað skáldsögur.
— Það getur vel verið.
— En ef til vill eigið þér mik-
ið ólært. Um frumstætt fólk —
til að mynda óheflaðar mann-
eskjur eins og okkur Ira. Við
enim þrjótar frá fornu fari. Við
höfum aldagamla reynslu í að
leyna hinu foma hatri okkar á
Englendingum.
— Ég skil ekki hvað —
— Irlendinigur gæti leyntsvört-
ustu afbrýðisemi þar til stundin
væri runnin upp til að —
Concannon lauk ekki setning-
unni. Eftir stutta og talandi þögn
hélt hann áfram. — Það sem ég
er að reyna að fá yður til að
skilja er að Flurry hefði getað
haft yður undir smásjánni allan
tímann. Þegar hann fékk órækar
sannanir fyrir sambandi yðar við
konu hans, tók hann til sinna
ráða svo að um munaði. Þetta
morð framdi afbrýðisamur mað-
ur.
— Nei, nei, nei, hrópaði ég.
— Flurry — þér hafið alveg
misskilið hann.
— Hann hafði ærið tilefni. Og
tækitfærið var lagt upp í hend-
urnar á honum — faðir Bresni-
han var nýfarinn frá honum.
Hann kom að konu sinni þar
sem hún sat nakin niðri við ána
og beið eftir öðrum karlmanni.
Hefði ekki hver einasti eigin-
maður séð rautt?
— Ég neita að trúa því. Hann
hefði drepið mig, ef hann væri
eins og þér haldið — ellegar þá
að hann hefði drepið okkur bæði.
— Sjáið þér ekki hve klók-
indalegt það er að taka yður upp
á arma sína eins og hann hefur
gert síðan þetta gerðist, Tilgang-
ur hans er að allir sjái hvað
hann er sáttfús og friðsamlegur.
Hvenær gæti afbrýðisamur eigin-
maður komið þannig fram? Hann
verður hafinn yfir allan grun.
— Br þetta alvara yðar?
— Það er rammasta alvara
min, herra Eyre.
— Já, en þér gerðuð húsrann-
sókn í Lissawn House.
— Ef þér eruð að hugsa um
blóðug föt, þá efa ég ekki að
hver svo sem gerði þetta, klæddi
sig fyTst úr og stökk síðan í ána.
Flurry. Eða þér, herra Eyre.
Aftur rann mér kalt vatn milli
skinns og hörunds. — Af hverju
takið þér mig þá ekki fastan
og ljúkið þessu af? hrópaði ég.
— Ég kæri mig ekki um að þér
leikið yður að mér eins og kött-
ur að' mús —
— Og ég kæri mig ekki um
morð, sagði Concannon hátíðlega
— Og ég kæri mig ekki heldur
um að ákæra saklausan mann.
— Táknar þetta að við Flurry
séum þeir einu sem grunur hvílir
á? Þér virðist halla yður að þeim
nánustu.
— Jæja, svo að yður finnst
það, sagði hann þolinmóðlega.
Umhugsunin um að Flurry
væri allt að því grunaður, varð
til þess að ég leysti frá skjóð-
unni um dálítið, sem ég hefði
þagað yfir ella. Ég vildi ógjarn-
an valda Maire óþægindum, en
mér fannst það óþolandi tilhugs-
un að Flurry lægi undir grun.
— Ef þér eruð að leita að
afbrýðisömum manni, af hverju
gefið þér þá ekki meiri gaum
að Kevin?
Concannon leit á mig rann-
sóknaraugum. Ég gerði mér ljóst
að ég var einmitt að gera það
sem grunuðum manni hættir tii
þegar hann er sekur — að reyna
að koma gruninum yfir á annan.
En nú var of seint að iðrast, —
ég var búinn að segja af mikið.
— Harriet gaf mér fyllilega í
skyn að Kevin hefði verið elsk-
hugi hennar. Það var ég þegar
búinn að segja yður. Vitið þér
að hann var í nánd við Lissawn
House þegar hún var myrt?
— Einmitt það?
— Hamingjan góða, hafið þér
engan áhuga á þessu, maður?
— Hvaðan vitið þér allt þetta?
Ég endurtók allt sem Maire
hafði sagt mér um þetta öriaga-
ríka kvöld — allt nema það að
hún hefði sjálf ráfað um landar-
eign Flurrys — það hefði verið
oí gróft trúnaðarbrot. Concannon
lét mig tala út og gera grein
fyrir hugmyndum mínum; hann
virtist ekki sérlega uppnæ'mur,
en sennilega kærir enginn at-
vinnulögreglumaður sig um að
leitomaður sikipti sér af gerðum
hans.
— Þér skiljið vonandi n-úna
að það þarf að rannsaka þessa
ökuferð nánar. Ef hann hefur
gelfið upp ran-gan tíma, gæti —
— Ég skal sjá um þetta.
Duttlungafull írsk sólin hafði
nú brotizít gegnum dapurlegt
skýjaþykknið og sendi geisia
sína skáhallt inn um gluggann.
Cbncannon sat og staði á mig
óræðu augnaráði eins og vana-
lega, en það var kominn nýr
svipur á andlit hans, í senn al-
varlegur og dálítið háðskur.
Hann minnti á jesúíta sem hlýðir
á helzti bamalegar guðlfræði-
útllistanir nýliða.
— Jæja, ef þér álítið að ekk-
ert —
— Síður en svo. Þér hafið
orðið mér að mitolu liði, herra
Eyre. Ég er yður mjög þakikiátur.
En ef afbrýðisemi er eina til-
fellið, þá kemur enn einn mögu-
leiikfL til greina.
— Hver þá?
— Maire Leeson var svo af-
brýðisöm að hún ráfaði um allt
að leita að honum, þótt hann
væri aðeins tveim tímum á eftir
áætlun.
— Hamingjan góða. Þér haldið
þó ekki að hún myndi fremja
morð?
— Því ekiki það? Þegar ég
yfirheyrði hana, fékk ég þá hug-
mynd að hún væri kona með
niðurbældar kenndir — og með
ofsafengið skap sem hún reynir
að halfa hemil á. Eiginmaður
hennar er svo kaldlyndur að
hann myndi aldrei missa stjóm
á sér og f-remja morð í andar-
taks æði. Concannon þagði og
þótt hann reykti sjaldan, kveikti
hann nú í sígarettu. — Þannig
held ég líka að þér séuð undir
niðri, herra Eyre.
2>^2sinnui
LENGRI LÝSIN
n
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framieiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
CHERRY HiOSSO^I-skoáburdur:
Glaitsar betur9 endisl betur
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
. o „ „, „ MarsTradingEompanyM
Aog B gæðaflokkar Laugaveg 103 sími 173 73
Hver býður betur?
Það er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER feppi með aðeins 10%
útborgun.
AXMINSTER — annað ekki.
Grensásvegi 8 — sími 30676.
Laugavegi 45 B — sími 26280.
!i!!ii!ií!!ili!iiiiiliiíiii!!!!iliiiii!iiilil!lii!liii!liilli!!iiiili!!!íii!i!iliiíiiiiiilliill!liil!!llliliili!!lll!Í!lliii!iiiíII!i!!H!lii!
HEFUR TEPPIN SEM
HENTA YÐUR
TEPPAHUSIÐ
*
SUÐURLANDS'
BRAUT 10
*■
SÍMI 83570

Auglýsingasími Þjóðviljans er 17500