Þjóðviljinn - 28.11.1970, Blaðsíða 10

20 SÍÐA — ÞJÓÐVT&JÖíN — Jjaugasöagaip SíL oúmiftia! lfiBtt.
Harper Lee:
Aö granda
söngfugli
29
— Hann setiti að vera komirm
langleiðina hingað, sagði Calp-
umia og benti út á götuna.
— Og Ihann er ekki farinn að
hlaupa? spurðd herra Tate.
— Nei, herra Tate: hann er
errnþá á krampastiginu.
— Engum við að reyna að
ljúka þessu af, Hecík, sagði Atti-
cus.
— Við sikulum doka örlitið við,
Finoh. Þeir fara oftast í beina
línu, en það er aldrei að vita.
Stundum vi'kja þeir af leið —
og vonandi gerir hann það hér
— annars endar hann á Radiey-
lóðinni. Við skulum bíða stund-
arkom enn.
— Ég held varla að hann fari
til Radleys, sagði Atticus. —
Hann kemst eikki yfir grind-
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðshi. og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18 in. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
4É!^^2sinnui
LENGRI LÝSIN
n
neOex
2500 klukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjuiegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásaia
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
verkið. Sennilega fer íhann eftir
veginum...
Ég hélt að óðir hundar vseru
froðufellandi, æddu um allt og
reyndu að bíta fólk á barkann
og ég hélt að þeir gerðu það
í ágústmánuði. Ef Tim Joihnson
hefði ha-gað sér á þann hátt,
hefði ég ekki verið eins hrædd.
Ekikert er edms óihugnanlegt Dg
eyðileg, mannauð gata sem bíður.
Trén voru hreyfingarlaus, þrest-
irnir voru hættir að syngja,
smiðurinn hjá ungfrú Maudie
hafði horfið á braut. Ég heyrði
herra Tate sjúga upp í nefið
og síðan snýtti hann sér. Ég sá
hann hagræða rifflinum betur
upp við olnbogann. Ég sá andlit-
ið á Stefaníu Orawford í gang-
glugganum hjá henni. Síðan
birtist ungfrú Maudie í gluggan-
um við hliðina á henni. Attious
steig öðrum fæti upp á stól og
neri lærið með hendinni.
— Þarna kemur hann, sagði
ha..n lágum rómi.
Tim Johnson bdrtist og gekk
eins og hann svimaði eftir inn-
anverðri bugðunni samsíða Rad-
leyhúsinu.
— Ertu búinn að sjá hann?
hvíslaði Jem. — Herra Heck
sagði að þeix færu í beina línu,
en þessi hundur getur ekiki einu
sinni hangið á veginum.
— Hann sýndist bara vera
vei'kur, sagði ég.
— Þamgaði til eitfhvað verður
í vegi fyrir honum, já — þá
ræðst hann u.msvifalaust á það.
Tate skyggði með hönd fyirir
augu og laut dálítið áfram.
— Jamm, Finch þetta er aug-
ljóst.
Tim Johnspn sniglaðist áfram,
en það var ekki vegna þess að
hann væri að leika sér eða glefsa
í blöðin í limgerðinu. Hann hélt
stefnu sinni eins og dáleiddur,
það var eins og ósýnilegt atfl
drægi hann stöðugt nær. Við
sáum hverndg feldurinn á honum
titraði, eins og á hesti sem er að
reyna að reka burt fiuigur. Neðri
kjálkinn gekk upp og niður. Það
var næstum ekiki hægt að sjá
að hann hreyfði sig, en samt
nálgaðist hann smám saman.
— Hann er að leita að stað
til að leggjast fýrir og deyja,
sagði Jem.
Herra Tate gaut til hans aug-
unum.
— Hann er alls ekki að dauða
kominn, Jemmi; hann er etoki
einu sinni byrjaður enn.
Tim Jolhnson kom að hliðar-
götunni sem liggur umhverijis
Radleylandareignina og sú litla
skynsemisglóra sem eftir var í
bonum, fékk hann til að nema
staðar eins og hann væri að
velta fyrir sér í hvaða átt hann
ætti að fara. Hann tók fáein
hikandi sfcref og stanzaði síðan
fyrir utan garðshliðið hjá Rad-
ley. Þar reyndi hann að snúa
við, en átti í sýnilegum erfið-
leikum með það. Þá sagði Atti-
eus:
— Hann er kominn í skotmál
núna, Heck. Það er rétt þú
notir tækifærið áður en hann fer
niður veginn þarna. Það er
aldrei að vita á hvað hann
kann að "ekast þar. Kalla, þú
ættir að fara inn fyrir.
Calpumia ppnaði nethurðina,
lokaði henni á eftir sér, krækti
beond aíbus, losaðt síðan knSk-
inm á ný og hélt honum miílili
dökfcra íSngcamia. Hún reyndá
að skyggja fyiriir otokur Jemma
með þreknum líkama sfinum, en
váð kíktum undir handleggina á
henni.
— Þú gerir þetta, Findh.
Herra Tate rétti Attiousi vopn-
ið og það ætlaði að Xíða yfir
aktour Jemtna.
— Sóaðu efckd tímanum, Heek,
sagði Atticus stuttur í spuna. —
Ljúktu þessu af.
— Það þaitf að gera þetta
með einu skoti, Finoh.
Attdous hristi höfuðið gremju-
lega:
— 1 hamingju bænum stattu
efcká þama gónandi, Heck! Þessi
hundur þíður ekki eftir þvú í
allan dag að við tökum ákvörð-
un...
— En sérðu ekki hvar skepan
stendur, Finch. Ef ég missi
marks, æðir hann beint inn til
Radleys. Ég er ekki sérlega góð
skytta og það veiztu vel.
— Ég hef eklá haldið á byssu
í þrjátíu ár ...
Herra Tate fdeygði rifflinum
bókstaflega i fangið á Atticusi.
— Ég vil mifclu heldur, að þú
gerir það, sagði hann.
Eins og í þoku horfðum við
Jemmi á föður ofckar taka við
byssunni og ganga i áttina að
götunni. Hann gekfc hratt, en
mér fannst hann hreyfa sig eins
og sundmaður í kafi: tíminn stóð
næstum kyrr.
Þegar Atticus ýtti gleraugun-
um upp á ennið, tautaði Calp-
urnia:
— Góði Jesús, hjálpaðu hon-
um!
Svo þrýsti hún báðum hönd-
um að kdnnunum.
Gleraugu Atticusar sigu niður
aiftur og hann ýtti þeim aftur
upp á ennið og enn runnu þau
niður og hann reif þau af sér
og fleygðj þeim i götuna.
í kyrrðinni heyrði ég glerin
brotna. Atticus neri augun og
nuddaðd hökuna. Ég sá hann
depla augunum hvað eiftir ann-
að. Fyrir utan Radleyhliðið var
eins og Tim Johnson væri nú
lofcs búinn að taka ákvörðun.
Honum tófcst með erfiðismunum
að snúa sér hálfan snúning og
síðan hélt hann áfram upp göt-
una í gömlu stefnuna. Hann
gekk fáein skref, stanzaði síðan
af'tur og lyfti höfðinu. Við sáum
hvemig líkami hans stirðnaði.
Með ótrúlega snöggum hreyf-
ingum greip Atticus um riffil-
inn og bar skeftið upp að öxl-
inni.
Ærandi hár kvellur kvað við.
Tim Jöhnson hoppaði beint upp
í loftið, snerist í háifihring og
skall síðan niður á gangstétt-
ina, þar sem hann lá eins og
mórauður og hvítxir liaugur.
í>etta gerðist svo hratt að hann
hefði éfcki haft minnstu hug-
mynd um hvað var á seyði.
Herra Tate þaut niður af ver-
öndinni og yfir að Radleyhliðmu.
Hann stanzaði fyrir framan
hundinn, settist á hækjur, sneri
sér við og benti með fingri á
ennið á sér rétt yfir vinstra
auganu:
— Þú miðaðir fetHlansgt ta
hægri, Finoh! hiópaði haim.
— Það hef ég aMa tíð gert,
svaraði Attáous: — Þess vegna
hef óg alltaf heldur viljað hagla-
byssu.
Hann lauit niður, tók upp gíXer-
augim sín, rmddi glerin í dufit
unddr skóhæXnum sínum og gékk
yfir til herra Tate, stóð þar
síðan og harföi niður á Tim
Johnson.
Dyrnar voru opnaðar einar af
öðrum og nágrennið vafcnaði
smám saman tál Xífsins aftur.
Ungjfrú Maudie kom niður tröpp-
umar ásamt ungfrú Stefianíu
Crawford.
Jemmi stóð eins og stjarfur.
Ég kleip hann þangað til hann
tþk viðbragð og áttaði sig, en
þegar Attious sá oktour nálgast,
kallaði hann:
— Þið verðið kyrr þar sem
þið eruð!
Þegar herra Tate og Atticus
komu aftur inn í garðinn, var
herra Tate brosandd út að eyr-
um.
— Ég læt Zeebo sækja hann,
sagðd hann. — Þú hefur ekiki
gleymt miklu, Finch. Það er lífca
sagt að svona lagað gleymist
aldrei.
Atticus svaraði engu.
— Atticus? sagði Jernmi.
— Ha?
— O, það var etkikert.
— Ég sá þetta, Finoh frægð-
arskytta!
Atticus snerist á hæli og starði
á ungfrú Maudie. Þama stóðu
þau svo og góndu hvort á annað
án þess að mæla orð, þar til
Atticus settist upp í bílinn hjá
lögreglustjóranum.
— Komdu aðeins hingað, sagði
hann við Jemma. — Þið tvö
komið ekfci nálægt þessum hundi,
skiljið þið það? Þið vogið ykkur
ekki að náilgast hann; hann er
alveg jafn hættulegur dauður
sem lifiandi.
— Já, pabbi, sagði Jemrni. —
Atticus. .. ?
— Hvað nú sonur sæll?
— Efcki neitt.
— Hver skollinn gengur að
þér, strákur, ertu búinn að
missa málið? sagði herra Tate
og glotti til Jemma. — Vissirðu
ekki einu sinni, að fiaðir þinn
er.. t
— Þafcfca þér fyrir, Heck, þú
getur sparað þér þetta, sagði
Atticus. — Við skulum haska
okkur i bæinn.
BIBLÍAN
« JÖLABÓKIN-
Fæ$t nú í ný/u,
fallegu bartdi
f vasaúlgáfu
hjé:
— bókaverzfunum
— kristilegu
félögunum
Biblíufólagfnu
HIÐÍSL.BIBLÍUFÉLAG
^»uó6ratt6ooíofit
— Hallgrímskirkju
SkólavörðuhaBð Rvlk
Siml 17805
Erum fluttir með starfsemi okkar í Brautarholt
18 II. h. Höfum eins og áður eitt mesta úrval
landsins af gluggatjaldabrautum og stöngum ásamt
fylgihlutum. Allt v.-þýzk úrvals vara.
Fljót og góð þjónusta. Aðeins að hringja i 20745
og við sendum mann heim með sýnishom.
GARDÍNUBRAUTIR H.F.,
Brautarholti 18, II. h. Sími 20745.
IIAZG AIRO^OL lireinsar asidriímsloftið á svipsfomdu
Vorkswageneigendur
Höfnm fyrirliggrjandi BRETTl — HURÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen í allflestum litum. —
Skiptum á einnm degi með diagsfyxirvaira fyrir ákveðið
verð. — REYNIÐ VIDSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Sklpliolti 25 — Símd 19099 og 20988.
Röskur sendill
óskas't- íyrir hádegi. —* Þarf að ha'fa hjól.
ÞJÓÐVILJINN sími 17500.
Indversk
|
undraveröld
Frá Austurlöndum fjær, úrval hand-
unninna skrautmuna úa* margvísleg-
um efnivið m.a. útskorin borð, flóka-
teppi. heklaðir, dúkar, kamfóruviðar-
kistur, uppstoppaðir villikettir, Bali-
stvttur. kertastjakar, ávaxta- og kon-
fektskálar. blómavasar, könnur, ösku-
bakkar, borðbjöllur, vindla- og Siígar-
ettukassar, ódýrir, indverskir skart-
gripir og margt fleira.
Einnig margar tegundir af reykelsi.
Fallegar og sérkennilegar gjafir, sem
veita varanlega ánægju, fáið þér á
SNORRABRAUT 22.
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJÖlflSTILLINGflR LJÚSASTILLINGAR
Látiö stilla í tíma.
Fl[ót og örugg þjónusta.
13-10 0
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduft vinnn
Upplýsingar i síma 18892
J ÓLASKYRTURN AR
i mikJu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
Laugavegi 71. Sími 20141.