Þjóðviljinn - 20.07.1971, Blaðsíða 9

Þjóðviljinn - 20.07.1971, Blaðsíða 9
í Þriðaudaiguir 20. júli 1071 — ÞJÓÖVTI>JTNN — SÍÐA 0 Rússar endurskapa mammút NOVAJA ZEMLJA 12/7 — Rektor háskólans í Novaja Zémljia skýrði frá því í dag að hópi sovézkra vísinda- nruanna undir stjóm sáðfræð- ingsins dr Khújovits hefði nýlega tekizt að endurskapa mammút, en þeir hafia verið útdauðir í tíu þúsund ár. Eins og kunnugt er ber það oft við í Síberíu að mamm- útar finnast í heilu lagi og tiltölulega óskemmdir í ísn- um, sem aldrei þiðnar. Dr. Khújovits, s«m er heimskunn- ur sérfræðingiur í miammúts- firseði fann sáðfnumur og egg í óskemmdum mammútum, og tókst honum eftir margar til- raunir að frjóvga eggið í til- raunaglasi. Sdðan fylgdust furðulostnir félagar hans með þvi hivemig mammútfóstrið óx srnám samian, unz mamm- útskálfurinn varð fullburða og braut tilraunaglasið. Það hefur oft tekizt að frjóvga egg í tilraunaigjpsum, en þetta er í fyrsta sikipti, sem reyttt er að frjóvga egg útdauðs dýrs. Þessi frétt hef- ur því vakið mjög mikla at- hygli um allan heim, og bafia miargir stjómmáliamenn látið orð fallia. M,a. sagði Nixon í ■isikeyti, 4-il^ vísindamannanna: „Betra er alia mammúts- fóstur en hugarfóstur“. Fréttamenn haifia ekki enn fengið að sjá mammútinn, en sagt er að hann sé tólf fet á haeð, rauðskjöldóttur, og leggi sér aðallega sinu að rana. Þessi stórmerki árangur sov- ézku vísindiamannanna mun hafa mikla þýðingu fyrir landbúnað á norðurstóðum. því að mammútinn er mikil nytjaskepna Hann ber mikla ull, sem gott er að nota í skjólflíkur og önnur grófgerð föt. og kjöt hans er mjög ljúffengt og minnir á hval- kjöt og kindiakjöt. En mest er þó um vert krafta bans, og er talið að hann geti alveg komið í stað dráttarvéla. Dr. Khújovits lýsti Því yfir í dag að svo kunni að fara, að stjóm Sovétrík j anna fyrir- skipi bændum að leggja nið- ur dráttarvélar og nota mammúta til þess að koma í veg fyrir frekari mengun á norðurslóðum./ Munu íslenzk- ir bændur seta fylgt fordæmi þeirra. — völ. HEIMILISVINIR — Ég þoli þetta bara ékki léngur, ég verð að fá mér heimilisvin, sagði unga eig- inkonan. — Þú hefúr ekki áhuga á neinu nema fótbolta en þú manst ekki eftir því hvenær við eigum brúðkaups- afmæli. __ Það er ekki rétt élskan. það var daginn sém Rússar unnu Þjóðvérja með þrem gegn tveim. ívitnun dagsins — Enn hefur sú belja ekki verið upp alin sem mjólki aðeins fimm daga vikunnar. Ung bóndakona. — Jaeja, en einhver verður að gera þetta. Og þedir geta ekiki beðið í heilt ár. Skólinn fer að byrja. — Já, og það gerir skólinn minn líka. Ef ég færi til Renfro, hver ætti þá að kenna í skólan- um mínum? — Sá sem annars hefði farið til Renfro og fengið hærra kaup. Hann getur geirt það. — Tillitssemi er meira virði en hátt kaup, saigði Matthew virðulega og gekk út í hlöðuna. Meira var ekki um þetta tal- að fyrr en tveim dögum seinna, greind og hefði komizt upp i fjórða bekk í bamaskóla, upp- götvaði hann sér til undrunar, að hún var varla nema stautfær og las ekki öllu betur en fyrsta- bekkingur. Auðvitað hafði hún engan áhuga á því litla sem hún gat stafað sig fram úr. Hann fór að kenna henni lengri orð, kenna henni að skriía þau og stafsetja. Stundum lét hann hana gera stíla eins og bam í skóla. Með samvizkusemi las Callie upp lexíuna sína, teiknaði orðin á blað með stirðum fingrum, þar til hún fór loks að gelspa og Hanin verður að stúdera i kivöld! sagði hún ef til vill eins og það væri heldiur hvimleitt (sem það var að sjólfsöigðu.). En samit var hún að gorta. Enginn af eigin- mönnum hinna kvennanrta hafði svona fína lesti. — Komdu og lestu með xnér, saigði hann stundum. — Við skul- um læra diálítið í mannkynssöigu. — Lestu bara. Ég ætla að grauta svoiítið í bibJíunni. Að nokikrum tírna liðnum gafst hann upp á því að reyna að kenna henni nokkuð. Lífslþættir hans sem í fyrstu 46 þegar skólastjórinn í Renfro sneri, sér til hans. Þeir réðu hann þrátt fyrir andmæli hans og kaupið þótti honurn ævintýralegt. Hann vildi efcki gefa samþykki sitt fyrr en hann væri búinn að fara til bæj- arins og útvega nýjan kennara í starf sitt við Bitterwater. Þeg- ar hann hafði Idkið þeirri skyldu. sneri hann sér með óttablöndnuim eldmóði að nýja starfinu. Innan mánaðar var óttinn horfinn og eldmóðurinn fór vaxandi, og hann var eins hamingjusamur og hann gat framast kosið. Eða þvi sem næst Það var eitthvað heima sem hann hafði áhyggjur af. Það var ekki það að Callie vaeri fyrst og fremst orðin móðk og hefði gleymt að vera eiginkona. AUs ekki. Þrátt fyrir allar annk og tfðar heimsóknir ættingja, hafði hún tíma til að vera ein með honum. Gaf sér tíma, til að mynda á rigningardögum, þegar hún fékk telpumar til að leika sér inni. Þá hljóp hún út i hlöðu eða reykhús eða hvar sem hann nú hélt sig, halfði með sér bala af baunum sem þurfti að af- hýða eða kartöflur til að skræla; síðan settiist hún á kassa við hliðina á honum og þau töluðu saman. Og á kvöldin þegar böm- in voru hóttuð, var hún aftur stúlkan hans, mjúk og ástúðleg, og nettur líkami hennar lét að vilja hans. En á einhvem hátt, þrátt fyrir allt þetta var eins og bil væri komið á milli þeirra. Ekki breitt, en nógu bréitt til þess að hann varð þess var. Hann vissi vél að hann átti sökina að nokkru. Hann hafði svo margt í kollinum. Landbúnaðarstörf, kennsla og lestur fýlltu huga hans og eigin- lega var hann of önnum kafinn til að sinna henni að ráði. Og þó hafði hann reynt það. Hann elskaði þessa þekkingu, þessar kenningar og hugmyndk sem hann fann í bókunum og hann hafði reynt að miðla henni af þeim. Snemma í hjónabandi þeirra hafði hann reynt að kenna henni að lesa. Þótt hún væri vél teygja sig og kvarta yfir verk í augunum. — Ég held ég sé búin að læra nóg í dag, sagði hún þá. — Var ég ekki góð? — Ekki góð — heldur iðiru — O, skítt! Góð eða iðin. hvaða móli skiptk það. Það kemur út á eitt. Við skulum kom niður að ánni og tína villiþrúgur. Ég ætla að sjóða sultu handa þér. Dálítið dapur í bragði fór hann með henni. Hún var svo indæl, svo kát, svo liaigleg og elskuleg, að hann hafði ekki brjóst í sér til að vera harður við hana. Stundum sagði hann sögur. Hann endursagði Ódysseifskviðu og ástarsögu Lancelots og Elaine; hann sagði henni frá Sidney Carton og Davíð Oopperfield, indfánastjrrjöldunum og Benja- mín Franklín. Callie hlustaði, þar til kom hæfileg þögn, þá skaut hún inn í athugasemd um veðrið eða brennihlaðann eða kartöfluuppskeruna. Eins var þegar hann ræddi um starf sitt í skólanum. Hann komst að raun um að tilgangs- laust var að koma heim að kvöldi og reyna að segja frá gleðilegum atvikum í starfi hans. Ef iMa gékk var hún uppfiull af samúð og umlhyggjusemi. Ann- ars hafði hún engan álhuga á starfi hans. Hún vktist haldai að fyrst hanin mátti vera að því að standa þama og tala um skólann og annað slikt, þá mætti hann líka vera að því að hjállpa henni. Qfitast lét hún hamn fiara að strokka smjör (fyrst þú stend- ur nú þama hvort sem er) eða þá að hann var látinn hjálpa henni að strékfcja gluggatjöld eöa koma í gönguferð út i skóig að leita að hreiðri Perluhæm- umnar. Honum flamnst raunar ekki svo mifcið athuigavert við þetta. En hann gat ekki að sér gert að óska þess, að þau giætu talað saman um bækur. Hann tók hins vegar eftir því, að þótt hún hefði ékki miinnsta áhuga á skóiastarfi hans, þá var hún feikdlega stolt af því við aðra. Stundum heyrði hann hana gorta við nágramnama. höfðu verið rækilega samtvinn- aðir, fóru nú að rakna sundur og eiginlega lifði hann nú tvö- földu lífi. Og því meira sem hann sökti sér niður í opintoeru störfin, þvi hrifnaði varð hann af þeim. Og það var í sam. bandi við þamm lífsháttinn sem hamn fiór aö elska Oharlotte New- house. 12 Fetorúanmorgum einn annan veturinn í Renfro kom hávaxin stúl’ka með hatt og skinnslá inn i kennslusitofiuma til hams og kymmti sig. Hún var nýkomin á þessar slóðir. hafði kiomið frá St. Louis til að dvéljast hjá frænd- fólki og nú vildi hún gjartnan láta innrita sig í skéilann. Rödd henmar var björt og hljómfiögur, með memmimgariblæ. Maitthewvar svo lamaður af þessu rólega hefðarfasi, að hann gat naumast sagt sitt eigið nafii og tekið í . ijöiwjina, s@m . búp. rétti fram. Harnn vísaði hemni á skóla- borð og sagði henmi hvar hún gaeti hengt frá sér ytri fötin-i —■ Þökk fýrir, . sagði hún og laut öigm höfði. — Þetta er mijög vinsamlegt af yður, Hann varð hrifinn af þessu orðaiagi, svo förmilegt og aðlað- andi þóitti honum það. Mjög vin samlegt, sagðt hann við sjálfan sig og langaði mest til að hlæja; mjög vimsamlegt! Hann var mjög vinsamlegur við hama alian dag- inn, Bömin voru rnjög óvinsamleg. Þau fflissuðu og góndu, gerðu gys að fötum hennar, hári hemmar og mafni. Þau köílluðu hana ungfrii Timasóun og Beinagrindina og Fjöltrými. Hún tók því með virðuleik og virtist jafnvel skemmt, Þegar kennslutímanum lauk þennan dag, spurðd hún hvort hún mætti bfða þar til frændi hennar kæmi. Hún sat aftast í békknum og fletti bók, meðan Matthew sat við kemnaraborðið og leiðrétti stíla. Hvirugt þeárra sagði neitt. Kyrrðin varð bein- línis lamendi. Hann heyrði sinn eigin andardrátt. það heyrðust sultarhljóð úr maganum á hon- mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm glettan útvarpið Þriðjudagur 20. júlí. 7.00 Morgunútvarp. Veður- firegnir kl. 7.00, 8.30 og 10.10. Fréttir kl, 7.30. 8.30, 9.00 og 10.00. Morgunbæn kl. 7.45, morgunleikfimi kl. 7.50. Morgunstund bamanna kl. 8.45: Guðbjörg Olafsdóttir les áfram sö'gu sdna um „Srnala- humdinn á Læk“ (4). Útdrátt- ur úr fiorustugreinum dag- bQaðanna kl. 9.05 Tilkynn- ingar M. 9.30. Létt lög leik- in miiilli ofangreindra tal- málsliða, en ki. 10.25 Sígild ttóinlist: Wilheim Kempfif leitour píanóverk efitir Chopin (11.00 Fréttir) Victor Schiöl- er, Charles Senderovitz og Eriing Blöndal Bengtson leika Trió í E-diúr fyrir pí- anó, fiðlu og knéfiðlu eftir Mozart / Victoria de los Ang- eles syngur lög eftir Sacrati. Scarilatti, Handel og Sohu- bert; Gerald Moore leikur á píanó 7 Edwin Fischer leikur með kammerhljómsveit sinnf Píanókonsert nr. 1 í d-modl efitir Baoh. 12.00 Dagskráin. Tónleikar Tilkynningar. 12.25 Fréttir og veðurfregnir. Tilkynningar. 12.50 Við vinnuna: Tónleikar. 14.30 Síðdegissagan: ..Vormað- ur Noregs" eftir Jakob Bull. Ásitráður Sigursteindórsson skélastjóri les (12). 15.00 Fréttir. Tilkynningar. 15.15 Tónlist eftir Beethoven. Wilhelm Backhaus leikur- Píanósónötu í C-dúr op. op. 5 „Waoldsteinsónötuna". Gewamdhaus-hljómsveitin í Leipzig leikur Sinffióníu nr- 8 í F-dúr op. 93; Franz Kon- witschny stjómar. 16.15 Veðurfregnir. Átta mfn- útur að austan. Davíð Odds- son talar firó Egilsstöðum. 16.25 Létt lög. 17.00 Fréttir.. Ténléikar. 17.30 Sagan: „Vaskur“ eftir Olgu Perovskaju Sigríður Thorlacius les eigin þýðingu; síðari hliuti. 18.00 Fréttir á ensku. 18.10 Tónledkar. Tilkynninigar. 19.30 Frá útlöndum. Umsjónar- menn: Magnús Þórðarson, Tómas Karisson ojfl. 20.15 Lög umga fiólksins. Stein- dór Guðmundsson kynnir. 21.05 íþróttiir. Jón Ásigeirsson sér um þáttiinin.. 21.25 Kammertónlist. Vlach- kvartettinn leikur Strengja- kvartett nr. 3 í es-mdll efitir Tsjaikovský. 22.00 Fréttir. 22.15 Veðurfregnir Kvöldsagan: „Þegar rafotoíinn svafi yfir sig“, sakamáHasaga efitir Chairles Kamelmann. Séra Rögnvaldur Finntoogas. byrj- ar lestur þýðingar siinnar. 22.35 Harmonikulög. Lennart Wármell leikur ásarmt félög- um sínum. 22.50 Á híljlóðbergi, nætur- kyrrð og sumairsól“: Dönsk ástarkvæði, surugin og lesin. 23.20 Fréttir í stuittu rnáli. Dag- sfcráriok. Gerið góð kaup Herrajakkar kr. 2700,00. Terylenébuxur herra kr. 900,00. Bláar manchetskyrtur kr. 450,00. Sokkar með þykkum sólum, tilvaldir fyrir sára og sjúka fsetur og einnig fyrir íþróttafólk. Sendum gegn póstkröfu. LITLI-SKÓGUR Snorrabraut 22. — Sími 25644. Volkswageneigendur Höfuxn fyrirliggjandi BRETTI — HtTRÐIR — VÉLALOK og GEYMSLIJLOK á Volkswagen í allflestum litum. Skiptum á einum dégi með dagsfýrirvara fyrir ákvéðið verð. — REYNIÐ VTDSKIPTIN. Bílasprautun Garðars Sigmundssonar, Skipholti 25. — Sími 19099 og 20088. Feröafólk D Tjöld, svenpokar, vindsængur, gastæki. ° Einnig fyllum við á gashylki. O Ýmsar aðrar ferðavörur. VERIÐ VELKOMIN. Verzlunin BRÚ, Hrútafirði FÉLAG ÍSLEIVZKRA HLJÖMLISTAiíMAllAIA ^rjj^ útvegar ybur hljóðfœraleikara °S hljómsveilii; við hverskonar tækifœri linsamlegast hringið i 202SS milli kl. 14-17 i

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.