Þjóðviljinn - 12.02.1972, Blaðsíða 7

LauigardagUr 12. fobrúar 1972 — ÞgÓÐVILJnsrN — SÍ0A 7
HERMANC
//
Þessu ætSum við að halda leyndu

G. Helgason og
Melsted hf.
Sknáning þessa fyrirtæloi9 hjá
firmaskrá Reykjavákiur er sá&-
an 1945, en þar stendur:
Páll B. Melsted, fomnaður,
Freyjuigötu 42. (Dáinn fyrir a.
mJk. 10 árum).
Margeir Si,gurbjarnarson
Framnesvegi 24.
Einar Farestveit Hringlbraut
205.
Til vara:
Bogi Melsted Freyjugötu 42.
Elín Melsted S'aima sfcað.
Þar sem ekki var sknáð í
finruaskrá, að Páll Melsteð
vœri láitinn, né heldur að sfcarf-
„Þetta er
okkar á milli, og á ekki
að fara víðar"
Hvorki Seifur hf.
né Pétur Karls-
son hafa stundað
viðskipti við
herinn
Hingað kom á blaðið
Ævar Guðmundsson,
stjómarmaður hjá Seifi
h.f„ sam sagt var frá í
blaðinu á fimimfcudiaiginn,
Bað bann okkur að koma
þvá á framfæri að fyrir-
tækið stundaði ekki her-
mang., Pétur Karlsson
hetfði sófct um þefcfca leyli
fyrir firmiað vegna ván-
tegiundar, sem það hetfði
veráð með á sánum snær-
um. Pétur væri kominn
út úr fyrirtækinu og
Ævar sagði, að hvorki
fyrirtækið né PéturKarls-
son persónulega hefðu
enn nokkru sinni stund-
að viðskipti við heránn.
Seifur verzlar nú með
veiðarfæri os byiggángiar-
vörur
Þá urðu og þaiu mistök,
að ummæli um fyrirtæk-
ið voru sögð esftir Pétri,
en voru höfð etftir Ævari.
Blaðið hiefur aflað sér
upplýsinga an að fnaman-
gredndiar uipplýsinigar fra
Ævari eru réitfcar og biðst
aiflsökunar á misskilningi
þeim er fólst í fréttinni.
Eitt dagblað hérlendis hefur öðrum fremur
gert miklar gælur við guð almáttugan
og talið sig sérlegan fulltrúa hans
á jörðinni.
Vegna þess, að einn ritstjóri þess
blaðs er lítillega flæktur í hermang skal
á það bent, að í bók þeirri, sem einvörðungu
Mlkar sjónarmið Jahvetrúarmanna,
er á einum stað sagt frá því, að
hugrenningarsynd sé engu minni synd
en sú sem drýgð er og framkvæmd.
Annað vair það nú ekki.
andi framkvæmdiastjóri vœri
anniar siíkur eftir Pál. gekk
nokbuð erfiðlega að ná sam-
bandi við réttan framkvæmda-
stjóra Framkivæmdaistjóri þessa
stundina er Ragnar Borg,
(kunnur innan raða Sjálfsfcæð-
isflokksins) en hann var hinn
versti þegar við hringdum í
hann og spurðum hann út í
hermangiO. Sagði hann að um
heihnikil viðskipti væri að
ræða, en „ég kæri mig ekkiert
um að Þjóðviljinn fari að út-
hrópa mig og þess vegna ræði
ég þessi mál ekki í sáma. En
þér er velkomið að koma hing-
að í fyrirtækið og þá gefcum
við ræfct þessi mál.“
Daginn efitir var komið ann-
að hljóð í strokkinn, er við
böfðum samband við Ragniar,
til þess að tilkynna komu okk-
ar í fyrirtækið. Þá sagði fram-
kvæmdastjórinn: ,,I»cssu aítlum
við að halda leyndu. Við lítum
svo á. að þetta sé eingöngu
mál á milli okkar og þeirra og
eigi ekki að fara víðar.“
☆
En etftir öðrum og öruggari
leiðum fengum við þá vitn-^
eskju að þefcta fyrirtæki væri
sennilega einn sitærsti við-
skiptaviraur hersins. Meða! þess.
sem þeir sjá hemum fyrir, er
Baceardi-romm, Ganadi'an-Cliuib
viskí og Heineken bjór.
A. J. Bertelsen
& co. hf.
ing Trading co., og þau umboð
sem því fylgdiu
Karl sagðist hatfa batft marg-
visileg viðskipti við herinn og
selt þeim ýmsar vörur í um-
boðssölu. „Mín viðskipti við
herinn eru mikil og góð. Þeir
staðgreiða vörusendingar. Ég
sé aðeins um að afgreiða pant-
anir og pappíra og þetta geng-
uir allt að óskum, þó svo ég
sjái aldrei vöruna“, sagði stór-
kaoiipmaðurinn.
☆
Leyfishafar
án viðskipta
Hér kemur svo í buniu skrá
yfir þau fyrirtæki. sem tjá sig
reiðubúin til hermiangsms, en
notfæra sér ekika fengna heim-
ild tii þesis:
Ólafur Gíslason Co H/f.
Landis Co. Eiríkur Ketilsson.
Kristján Skagfjörð h/f. —
Framkvœmdiastjórinn treysiti
sér ékki til þeiss að segja á-
kveðið um hvort þetta leyfi
hefði verið notað fyrr á árum,
en kvað bað ekki notað nú.
Bókaútgáfan Helgafell. Það
kom upp úr dúmum, að Ragn-
ar í Srnána ætlaði í eina tíð
að þroska fegurðarskyn her-
manna, það var nánar tii tekið
á stríðsárunum, með því að
seljia þeim eftirprentanir atf
málverkum Sú tilraun mun
hafa gefizt illa, eða sivo, að
það heifur ekM verið reynt
sáðan.
Blómaverzlun Björns G.
Björnssonar. — Sú verzlun er
ekki kamin í gang enn. þótt
svo viðskiptaleyfið sé fyrir
hendi. Ætlunin er að staðsetja
verzlunina uppi á flugvellmum,
en til þess hafa eigendumir
einnig fengið leyíi hjá hem-
m Þessi stórhuga fram-
kvæmdamaður og væntanlegur
eigandi blómabúðar heitir Bjöm
G. Bjömsson og rekur sér sam-
netfnda umboðs- og heildverzl-
un í Reykjavík.
Bjöm Og, Ingvar. — Þetta
fyrirtæki finnst ekki í firma-
skrá lengur. Seldi fyrir tíu
árum úr og bíla til hersins. Nú
mun því hafa verið skipt.
Þ. Þorgrímsson Co. — Fyrir-
tækið seldi fyrr á árum Morr-
is-bíla til hermanna. sportbília
aðallega. Að sögn framkvæmda-
stjórans Þorgrims Þorgríms-
sonar, diatt salan niður þegar
skipt vair um tegund hertiðs á
vellinum, það er að segja, þeg-
ar sjóiherinn tók vi® af fluig-
hemum. þvá, eins og Þorgrím-
ur saigði. „virtust sjóliðamir
hafa mun minni áhuga á sport-
bílum og auk þess lægri liaun.“
Björn Jóhannesson. Ekkert
fyrirtæki fannst sfcróð með
þesSu nafnl í nærliggjandi
byggðarlögum, og gáfumst við
upp á leitinni.
Það kostar ekkert að geifca
þesis, að við höfðum siamband
við nafna hans, fréttastjóra á
Morgunblaðinu. og frábað hann
sig slábum og þváumlikum við-
skiptum. Hins vegar bvaðst
hann renna grun í hivem um
væri að ræða og befði bann
hlotið nokkurt ónæði af þess-
um nasfna sínum Fyrir vikið
héti hann í sínum miunni
„Svart-Bjöm“.
Loks má geta hér fyrirbæris-
ins STEF. STEF úfleggst: Sam-
band tónskálda og eigendia
fluitningisráttar. — Skritfsitofla
Stetfs er innheimtustofnun fyr-
ir eigendur fliuitningsréttarins
oe innheimti hún af herútvarpi,
fyrir flutningsréfct verkta, krón-
ur 600 þúsund, sáðastliðið ár.
— rJfiÞ.
Takmörkan á síUveiðum
í Norðursjó og Skagerak
Ráðuneytið hefur í dag gefið
út auglýsingu um tatonörkuná
síldveiði í Norðursjó og Skag-
erak.
Samkvæmt heimild í alþjóða-
samningi um fiskveiðar í norð-
austurhluta Atlanzlxafs, er
gerður var í Lonðon 24. janú-
ar 1959, hefur Fastanefnd fisk-
veiða á Norðaustur-Atlanzhafi
gert ályktun um takmörkun á
síldveiði í Norðursjó og Skag-
erak á ákveðnu tímabili.
Aðialefni álykibunar þessarar,
sem birt er i auglýsingunni, er
á þá leið, að á tímabiiimu 1.
epríl 1972 tii 15. júni 1972 og
á tímalbilinu 1. febrúar 1973
til 15. júmi 1973 er bönnuð
síldveiði f Norðursjó og Skag-
erak að þcssum dögam með-
töldum. Merkja orðin Norður-
sjór o@ Skaigerak öll hafsvæði,
sem samningurinn teikiur til og
afmarkast aö norðan af 62 gr.
norðurbreiddar, að vestan af 4
gr. vesturlengdar, þar sem hún
sker 62 gr. norðurbr. og að
strönd Skotlainds og í Erana-
sundi 1 gr. vesturlengdiar og að
austan af línu sem dregin er
frá Ska,gen að Pater Noster
vita.
Þrátt fyrir ofiangreindar tak-
marlcaniir má veiða á bessum
svæðum og tíma allt að 1250
smálestir síldar á árinu 1972 og
2500 smálestir á árinu 1973,
sem notaðar skuli til mann-
eldis eða beitu. Veiðar á hinu
undanþegna maigni sikulu háðar
sérstöku leyfi sj áviarú tvegsráðu -
neytisins. Leyfi miá binda sldl-
yrðum, som nauðsynleg þykja.
Með mál út af brotum áaug-
lýsingu þessari skal farið að
hætti opinberra mála, og varða
brot viðurtögum samkv. 2. gr.
laga nr. 14, 30. marz 1960.
Sjávarú tvegisráðuneytið,
10. febrúar 1972.
Þeissir eru skráðir stjómar-
menn:
Þorkell Ingvason, formiaður,
Gnoðarvogi 68.
Árni Þorkelsson, Gnoðarv. 68.
Elín Nóadóttir, Gnoðarv. 68.
„Við seljum þeim lítið nú,
þeissa sfcundina,“ sagði Þorkell.
„Við seldum þeim þýzban bjór
<S> og sæligæti hér á árunum. Nú
erum vi'ð að fá nýtt etfni í sæng-
urflaitnað sem við ætlum að
reyn,a að selja þeim. þvi við
vitum að þeir eru vmjög hrifnir
af þeissu efni. Upphæðimar
man ég ekki.“
Gunnar Bernhard
Firmað er einbafirma og ekki
í firmaskrá. Eigandinn, Gunn-
ar Bernhard, sagði okkur að
hann seldi þeim bifhjól. Honda.
„Þetta eru lítil viðskipti. Ætli
ég hafi ekki selt þeim svo sem
fjögur hjól sáðasta ár, fyrir swo
sem 1000 dollara. Þetta er nú
raunar efckert tii þess að státa
sig af
Þeir eru ragir vfð að keyra
á þessum hjólum við þær að-
stæður sem hér eru, kiulda og
hálku. Þeir astla sér sennilega
að flytja þau meg sér út, því
þaiu eru dýrari þar.“
Karl K. Karlsson
Kart K. Karlsson umboðs- og
heildverrtun er einkafirma
Karls K. Karlssonar og stofn-
sett árið 1946.
Þá faetfur Karl og keypt upp
annað faermangsfyrirrtæki, Vik-
SJÓNYARPSRYNI
Undimtaður faefur ákveðið
a'ð taka að sér að skrifa um
sóóivarpsdiaigjskrána eins og
hún kemur fyrár faverju sinni.
Vandi er að geria öllum til
hæfis og á það efcki favað
sízt við um sjónvarpsdiag-
skrána! Einn er sá þáttur,
sem er afsbaplega lélegur eða
rétitara sagt fyrir neðan allar
hellur Það er þáttur Tom '
Jones s®111 er annað hvert
srjnniudagskivöld en ætti. að
hverfla fyrir fuilt og allt. Eins
og undiamtfarin ár eru á diag-
skrá í vetur nokkrir fram-
haldsþættir, sem verða gerð
nokkur skil er fram í sækir.
Þó vil ég minnast lítillega á
einn þeirra að þessu sinni.
Það er þáttur frá brezkia
sjónvai-pinu og nefnist Ash-
ton-fjölskyldan, Þættir þess-
ir fjiaRa um dæmigerða
brezka m iðstéttar-fj ölskyldu
og hefst sagan er spánsfca
borgaxrastyrjöldin stendur sem
hæst, enda er einn fjölskyldu-
meðlimurinn að berjast þar
með lýðveldi shermim í óþöfck
ættdn,gja sinna. Þættir þesisir
voru mjög vinsælir í Bret-
landi á sínum tíma ef þeir
eru þá ekki sýndir þar enniþá
endia Brefcar sú þjóð í Evrópu
er mest horfir á sjónvarp!
Allnokibuð heftur verið rætt
og ritað um þátt Ólafs Ragn-
aris Grímssonar þar sem N.
A.T.O. og herstöðvarmálið var
á óagskrá. Frá minum bæj-
ardyrum séð var þátturinn
mjög góður þó ag einstaka
persónur er fram komu virt-
uist tapa þræðinram á stund-
um. Athyglisverðast var þó
hið afdráttarlausa svar ufcan-
ríkdsiráðherTa um að herinn
muni fara af landi brott éf
jáhvæður árangur fæst af
uppiýsángasöfnun sem nú
stendur yfir. Fátt hefur ver-
ið um spennandi sakamála-
þætti undanf arnar vikur eða
sdðan „Miannix“ varð allur.
Reyndiar en eirm slákur á dag-
Adam Strange
skra hveni föstudag og er um
ofurmennið Adam Strange og
félaga, sem leysa í snatri
hin flóknustu yandamól sem
lögreglan, þ.e.a.s. Seotland
vard, ekiki fær við ráðið.
Allt er efnið þungt í vötfum
og spexmingur eigirm þó að
leilbur Antony Quialey sé
ágætur.
Annað líf, var á dagskrá
sl. þriðjudagstovöld en ékki
held ég að margir hiafi láfið
sannfærast. Þátturinn var af-
ar diaiutfur og ruglingsIeguT
þótt skýr maður saeti við
stjómvölinn. Ertfitt er að
fuilyrða nofckuð um að til sé
amniað líf eins og bom á dag-
inn en þó mun þetta vera
mjög almemn skoðun endia
uppistaðan í vissum trúar-
brögðum og enigan dóm vil éig
leggja á það enda ekki til-
ganguriiui með skritfum þess-
um. Indland miun vera það
land meðal hánna vanþróuðu
ríkja sem einna mestrar virð-
ingar nýtur enda saiga þess
og menning mjög sérkennilegt
fyrirbrigði Þessu fengum við
að kynnast nokfcuð í einum
af hinum fláu landafræðiþátt-
urn er birtaist í sjónvarpinu
reyndar með lönigu millibili,
þvi miður liggur mér við að
segja. Slikir þættir mættu
vera otfbar á daglskrá til að
getfa ofcfcur otfurlítið rneiri
hugmynd um hvað er um að
vera úti í hinum stóra heimi.
Laiugardagsmynd sjónvarps-
ins var með betra móti að
þessu stnni. FjaUaði bún um
lítið samfélag bamdia af
norsikum ættum, vandaimál
þeirra os ertfiðleifca í bar-
áittunni við lifið. Sérstaklega
bom á óvart leikur Ed-wards
G. Robinsans því löngum
hefiur hann komið fram í
gervi faarðsnúimma „gangst-
era“ en ékki heimakærs föð-
ur og bónda í Michigan.
E. M.
I