Þjóðviljinn - 04.11.1973, Blaðsíða 13

Sunnudagur 4. nóvember 1973. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 13

11.
BOÐORÐIÐ
geturðu reitt þig á. A ég að láta
bjóða mér... Ég hef aldrei látið
bjóða mér neitt. Það get ég sagt
þér.
— Þú ert búinn að segja það, og
hlffðu mér við fleiri endurtekn-
ingum.
Hann hlustaði ekki á mig. Hann
hlustaði á sjálfan sig:
— Og ef ekki... það yrði mér
sönn ánægja að klekkja á þessum
bölvuðum dóna.
— Jæja, lika það, sagði ég.
— Já, og þér lika. Er þetta
nógu skýrt? Eða þarf ég að út-
skýra það einu sinni enn?
Það var ekki nauðsynlegt. Ég
trúði honum. Hann laut aftur
niður og tók sigarettu upp af
gólfinu. Hann reykti aðeins hluta
af henni áður en hann drap i henni
i öskubakkanum. Honum lá svo
mikið á hjarta, að það leit helst út
fyrir að ég slyppi við að leggjast á
hnén og laga til eftir hann þegar
hann væri farinn. En annars
virtist hann ekki ætla að hlifa
mér við neinu.
Þegar hann rétti úr sér, kom
viðskiptasvipurinn á hann um
leið.
— Þá getum við kannski snúið
okkur að samningunum, sagði
hann, krosslagði fæturna og stakk
hendinni i jakkavasann. Aftur tók
hann fram pappirsblað. Hann
virtist hafa komið sér upp skjala-
safni i sambandi við mig i innri
vasanum.
— Leyfðu mér fyrst að aðvara
þig, sagði ég. — Allir eiga sin tak-
Brúðkaup
Þann 11.8. voru gefin saman i
hjónaband i Neskirkju af séra
Jóni Thorarensen Nina Hildur
Magnúsd. og Þórður Andrésson.
Heimili þeirra er að Hjallavegi 5,
Ytri-Njarðvik.
(Studio Guðmundar
Garðastræti 2).
BRIDGE
mörk og það er vissara að fara
ekki yfir þau. Langlundargeöi
minu eru lika takmörk sett. og
gættu þess að ganga ekki of langt.
Ef þú reynir að setja mig á
hausinn eins og þú gerðir á sinum
tima....
— Stilltu þig. Johs, sérðu ekki
hvað ég er rólegur. — Ég ætla
ekki að blóðmjólka þig...
gamalan vin, það vantaði nú
bara. Ég fer aðeins fram á sann-
gjarnar skaðabætur, ekki meira
en þú hefur efni á.
— Og hversu mikið er það?
— Tuttugu þúsund.
— Þú ert ekki aðeins geð-
bilaður. Þú ert kolbrjálaður.
Ég veit ekki hvaða skilning ég
lagði i mismuninn. En mér fannst
ég hitta naglann á höfuðið.
— Jæja, ef þú vilt hitt heldur —
endaþött konunni þinni þyki
naumast gaman að fylgjast með
þvi sem kemur i dagsins ljós, ef
ég blæs lifi i þessa gömlu sögu og
endaþótt hvorki Mark né Rósu
litlu þyki skemmtilegt að hann
lendi i grjótinu — að ég tali nú
ekki um sjálfan þig. Þú getur séð
fjarviddina, er það ekki Johs?
Ég hefði ekki getað sagt það
nákvæmar sjálfur —r og alls ekki i
þessum rólega trúnaðartón sem
Alex brá fyrir sig. Það var rétt
eins og hann væri að gefa góðvini
heilræði og hugsaði fyrst og
fremst um velferð mina.
— En ég á ekki alla þessa
peninga, sagði ég.
— Þú getur nælt i þá, sagði
hann og leit á pappirsblaðið sem
hann hélt á. — Þú ert borgunar-
maður fyrir þeim — og meiru til.
Þú getur fengið viðbótarlán út á
húsið, sé ég, og þú skuldar ekki
nema smáræði i skúrnum
þarna...
Það var timburverslunin sem
hann var að tala um.
— Þú ert þekktur að skilvisi.
Það hefur aldrei þurft að senda á
þig lögfræðing. Þú greiðir á
gjalddaga. Þú ert fundið fé fyrir
hvern einasta lánardrottin. Og i
rauninni skuldarðu alltof litið.
Hann var betur heima i fjár-
málum minum en ég sjálfur, enda
var hann með nákvæmar tölur
fyrir framan sig. Ég spurði hann,
hvaðan i fjandanum hann hefði
þær. Hann sagðist hafa fengið
upplýsingar um mig hjá einni af
þessum skrifstofum, sem hafa
fjármál annarra að sérgrein. —
Það er gott aö vita hvar maður
stendur, sagði hann.
— Til að vita hve langt er óhætt
að ganga, sagði ég. -Og ef ég fellst
á þetta?
— Þá er allt i lagi frá minni
hálfu. Ég strika yfir það sem
gerst hefur og reyni eftir megni
að gleyma öllu saman.
Þann 25.8. voru gefin saman i
hjónaband i Langholtskirkju af
séra Sigurði Hauki Guðjónssyni
Kolbrún ólafsdóttir og Ólafur Þór
Ragnarson. Heimili þeirra er að
Yrsufelli 13.
(Studió Guðmundar,
Garðastræti 2)
— Og má ég treysta þvi að út-
strikunin endist?
Hann glotti að heimskulegri
spurningu minni. — Þú mátt til,
er ekki svo? Þarna er um að ræða
gagnkvæmt traust. Þú getur
treyst mér, rétt eins og ég hef
getað treyst þér? Er þetta nógu
ljóst?
— Ljóst er það ekki. en ég held
ég skilji þig.
Svo langt hefði Alex aldrei
gengið i gamla daga. En siðan
hafði eitthvað gerst með honum
og hann gat meira að segja ekki
stillt sig um að strá viðbótarsalti i
sárið:
— Auðvitað get ég ekki svarið
fyrir að eitthvað fáránlegt kynni
að gerast einhvern tima i fram-
tiðinni. En við skulum láta
hverjum degi nægja sina
þjáningu, er það ekki Johs?...
Jæja. hvað segirðu?
Ég sagði: — Þú hefur ekki
glatað gamla stilnum. Alex. Hann
hefur bara rotnað dálitið með
árunum. Það er fýla af honum.
— Haltu bara áfram að sprikla,
sagði hann. — Þá er ekki að vita
nema það komi i Ijós að hægt sé
ab bæta við kröfuna. Liggur þér
meira á hjarta?
Svo var ekki. Ég var búinn að
segja nóg. Hann stóð upp og til-
kynnti að hann kæmi aftur sið-
degis næsta dag, um fimmleytið.
— Þá verðurðu búinn að semja
við bankann þinn. Við göngum út
frá þvi. Og fáðu nú engar snjallar
hugmyndir þangað til, Johs. Þær
hafa aldrei verið þin sérgrein, og
láttu mig um þær.
— Ég þakka heilræðið, sagði
ég. — Og hypjaðu þig svo út.
Þegar hann var farinn sat ég
lengi og neri á mér hnakkann.
llann var aumur og stirður. Það
var Alex sem hvildi þarna á mér
eins og mara og það yrði hann
framvegis ef hann mætti ráða.
Hann myndi vaka yfir mér meðan
ég gæti staðið á löppunum, en
siðan myndi hann hafa sig á brott
með sama glottið á andlitinu og
þegar hann gekk út af skrifstof-
unni rétt áðan.
20
Ef Marcussen sem býr innar
við veginn hefði ekki verið heima
og verið i leyfi úr vinnu sinni sem
kyndari við rikisjárnbrautirnar...
Ef sólin hefði ekki skinið þennan
dag með þeim afleiðingum að
hann fór að tjarga pappaþakið á
útihúsinu... Ef hann hefði ekki
orðið uppiskroppa með tjöru. ..
Ef klukkan hefði þá ekki verið tiu
minútur yfir fimm, svo að Alfred
var farinn.... Ef allar þessar til-
viljanir og ótal margar aðrar
hefðu ekki mælt sér mót, þá hefði
ég tæpast staðið með lykilinn i
hendinni kortéri eftir að Alex var
farinn og eygt möguleika á að
losna við hann.
Stundum finnst manni eins og
leikur tilviljana sé mótsagna-
kenndur og óræður. Vissulega
gerast stöku tilviljanir — tja, af
tilviljun, það efast maður ekki
um, en þegar horft er til baka á
eins konar röð tilviljana, sem
mynda ákveðið, óumflýjanlegt
mynstur, þá liggur við að manni
finnist sem einhver ósýnileg hönd
hafi haft hönd i bagga og stjórnað
öllu saman. Það liggur við, en þó
ekki alveg. Maður bægir hugs-
uninni frá sér.
En látum það liggja milli hluta.
Það þarf meiri gáfumenn en mig
til að koma með slikar vanga-
veltur — þótt ég efist um að þeir
Viðsjál
slemmusögn
Hálfslemmusögnin sem hér
greinir frá kom fyrir í blandaðri
tvimenningskeppni i Stokkhólmi
fyrir nokkrum árum og fóru lang-
fiestir þeirra sem hana sögðu á
spilin flatt á sögninni vegna ó-
venjulegrar og óheppilegrar
skiptingar. Sjáist öll spilin «r
hálfslemman vinnanleg, enda
þótt hjartadrottningin sé látin út
eins og eðlilegt er.
S. A K 8 4 3
H. A 5 4
T. K G 10 8
L. 6
S. 6 2 S. D 10 9 5
H. D H. K G 10 9 7 6
T. 7 6 3 T. 5
L. K G 9 7 4 3 2 L. 10 8
S. G 7
H. 8 3 2
T. A D 9 4 2
L. A D 5
Hvernig væri eðlilegast að haga
spilinu að höndum andstæöing-
anna óséðum til þess aö vinna
hálfslemmu i tigli? Hvernig er
hægt, ef spilin liggja öll á boröinu,
að taka örugglega tólf slagi,
hvernig sem vörninni er háttað?
Svar:
Þaö var fullkomlega eðlilegt að
Suöur og Noröur segöu hálf-
slemmu á jafn sterk spil og þeir
höföu. Slemmusögnin tapaðist þó
við öll borðin þar sem Vestur
lét út hjartadrottningu i fyrsta
slag. Spilið fór þá yíirleitt á þessa
leiö: Drottningin var að sjálf-
sögðu tekin með ásnum, siöan
tekið á ás og kóng i spaða og lág-
spaði trompaður með hátrompi
og Suður fer aftur inn i blindan á
tlgultiuna og tekur fjórða spaö-
ann enn með hátrompi. Siðan er
tigultvistur látinn út og tekið á
gosann hjá blindum. En trompun-
um var misskipt milli andstæö-
inganna og þá er aöeins eftir ein
leið til vinnings: að reyna að
svina i laufi i von um aö þannig
fáist tólf slagir (á hjartaás, ás og
kóng i spaða og tvo trompaðir
spaöaslagir, á fjögur tromp
blinds, fimmti spaðinn og loks
tveir slagir i laufi, svo fremi sem
sviningin takist). Til þess að hálf-
slemman vinnist örugglega þarf
þvi aðeins annað hvort jafna
skiptingu spaðanna, 3 á móti 3,
eða tigultrompanna, tvö á móti
tveim, og bregðist hvort tveggja
er enn von til þess að sviningin i
laufi takist. Likurnar á þvi að
hálfslemma vinnist eru þvi æði
miklar, eða þrjár af fjórum, eða
þar um bil.
En þegar öll spilin eru sýnileg,
er hægt aö vinna hálfslemmuna,
þrátt fyrir óheppilega skiptingu i
spaða og tigli og þótt laufakóngur
sé hjá Vestri. En til vinnings
verður aö halda vel á spilunum.
Þegar fyrsti slagurinn hefur
verið tekinn á hjartaásinn (við
gerum ráð fyrir, eins og sjálfsagt
er, að Vestur láti út hjartadrottn-
ingu sina), þá er tekið á laufaás-
inn og tvö lauf trompuð, þar til
þessi staða kemur upp, en Austur
hefur orðið að halda spaðadrottn-
ingunni þriðju (spil Vesturs
skipta auðsjáanlega ekki máli
lengur):
S. A K 8 4
■--- -----------S.D 10 8 H. k
S. G 7 H. 8 3
Suður lætur nú út hjarta.
Austur fær slaginn á kónginn, en
verður nú aö láta út spaöa. Láti
hann út spaöadrottningu, er hún
tekin i blindum, en siðan tekur
Suður á spaðagosa sinn og loks á
frispiliö hjartaáttu Láti Austur út
spaöatiu, er hún tekin á gosann og
siðan er tekið á ás og kóng i
spaða.
Æfing
í spilatœkni
Það er ekki erfitt að spila úr
þessari gjöf, en við spilaborðið,
þar sem hendur andstæðinganna
eru huldar, reynist hún góð æfing
I tækni spilamennskunnar.
S. A 10 8 2
H. 8 5 3
T. A K 7 6
L. 6 5
S. G 9 6 S. K 7 5 3
H. G 2 11. 10 4
T. D 10 4 T. G 9 8 2
L D 9 8 4 2 L. K G 10
S. D 4
11. A K D 9 7 6
T. 5 3
L. A 7 3
Sagnir: Suður gefur, Norð-
ur—Suöur á hættunni.
Suður Vestur Norður Austur
1 11. pass 1 S. pass
3 11. pass 4 T. pass
4 S. pass 5 II. pass
6 11. pass pass pass
Vestur lætur út laufatvist, Suð-
ur tekur á ásinn og lætur aftur út
lauf. Austur tekur þennan slag og
ræöst á trompið. Hvernig á að
fara að þvi að vinna hálfslemm-
una i hjarta gegn bestu vörn?
Athugasemd um sagnirnar:
Sagnirnar geta lalist fyllilega
rökréttar. Þegar Norður segir
fjóra tigla er eðlilegt að Suður
sem veit ekki um góðan stuðning
Noröurs i hjarta velji fremur
spaöann. En fimm hjarta stuön-
ingssögn Norðurs er örugg vis-
bending um að Norður eigi áreið-
anlega tvo ása, en hafi ekki fyrir-
stöðu i laufi, þvi þá hefði hann
sagt fimm lauf og hann lætur þvi
meðspilaranum eftir að taka
lokaákvörðunina hvaða sögn
skuli spila.
Útspilið i slemmusögn, að láta
lágspil undan hónor i ósögöum lit
(laufi), er næsta venjuleg núorð-
ið. Ætlunin er að fá frislag i litn-
um áður en sagnhafa gefst timi til
að fria einhvern lit hjá blindum,
sem hann gæti siðan kastað i tap-
spilum á eigin hendi.
Til sölu
Sólaðir NYLON hjólbarðar til sölu.
SUMARDEKK — SNJÓDEKK
Ýmsar stærðir ó fólksbíla ó mjög hagstæðu
verði. Full óbyrgð tekin ó sólningunni.
Sendum um allt land gegn póstkröfu.
BARÐINN
ÁRMÚLA 7 SÍMI 30501 REYKJAVÍK.
H