Þjóðviljinn - 09.12.1973, Blaðsíða 17

Simnudagur i). desember 1973. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 17
stakk fótunum i þá á laumulegan
hátt. svo að Geoffrey tæki ekki
eftir neinu. Ekki svo að skilja að
mikil hætta væri á þvi, hann stóð
enn með hnyklaðar brúnir og
virtist i þungum þönkum.
— Hvernig kemst ég inn, ert þú
með lykilinn? spurði hún þegar
hún var tilbúin að leggja upp i
leiðangurinn. — Eða læstirðu
ekki?
— Hún hefur farið að heiman
án þess að læsa sagði Geoffrey og
sem snöggvast viku áhyggjurnar
fyrir votti af kimni. meðan hann
gældi við minninguna um hana. —
Þú þekkir hana — svo áhyggju-
laus og örugg.
Hann talar eins og hún sé enn á
lifi! leiftraði i svip um huga Rósa-
mundu. Svo tók heilbrigð skyn-
semi við og hún hún bægði frá sér
hugmyndinni og öllu þvi sem
henni fylgdi. Þess i stað reyndi
hún að bæla niður þann reiðivott,
sem hún vissi að myndi gera vart
við sig eftir athugasemd hans um
áhyggjuleysi Lindýar.
Én reiðin kom ekki. Hafði sótt-
hilinn lamað hana, svo að hún gat
ekki lengur komist i uppnám? En
henni fannst hún ekki lömuð,
fremur hið gagnstæða. Hvers
konar tilfinning var þetta eigin-
lega, þessi nýja og furðulega ör-
yggiskennd? Eins og hún gæti nú
leyft sé að vera yfirlætisfull gagn-
vart Lindy, þvi að hún hefði
furðulegt og skelfilegt tromp á
hendi...?
Hvað brögðum var heilinn i
henni eiginlega að beita hana i
kvöld? Með nokkurri hreykni
hugsaði hún: það hlýtur að vera
sótthitinn. Ef til vill hafði hitinn
aukist enn meira, kannski var
hún með fjörutiu stig. Hana lang-
aði mest til að mæla hitann aftur
til að svala forvitninni, en hún gat
það auðvitað ekki meðan
Geoffrey stóð þarna og beið eftir
þvi að hún færi yfir til Lindýar.
Hún reyndi að vera eins og hún
átti að sér, þegar hún gekk af stað
niður brattan stigann.
Franski glugginn sem vissi út i
garðinn hjá Lindy opnaðist þegar
ýtt var á hann eins og Geoffrey
hafði sagt, og langa stund stóð
Rósamunda á þröskuldinum að
koldimmri stofunni og andaði að
sér Lindýlyktinni. Nývöknuð
blóm i frjóum jarðvegi, hús-
gagnagljái og daufur, framandi
ilmur, sem gat verið af dýru
súkkulaði eða ferskum, afskorn-
um blómum, en alltaf var eins.
Myrkrið lagöist að henni, kalt
en þó skýlandi og henni var þvert
um geð að halda lengra. Það var
eins og það væri auðveldara að
standa hér og einbeita huganum
— með herkjum — að hinum ein-
földu og eðlilegu hlutum sem hún
CELIA FREMLIN
KÖLD
ERU
KVENNA-
RÁÐ
þurfti að gera. Þreifa sig áfram
að dyrunum. Finna rofann.
Kveikja ljósið. Gá hjá simanum,
leita á arinhillunni, á borðinu i
anddyrinu, alls staðar þar sem
Lindy hafði getað lagt bréf til
systur sinnar, svo aö hún fyndi
það strax og hún kæmi heim.
Og það eru einu staðirnir sem
við höfum rétt til að athuga i
kvöld, hugsaði Rósamunda. Ef
hún er ekki komin á morgun eða
hinn daginn, verðum við auðvitað
að athuga skrifborðið hennar,
lesa bréfin hennar, fletta skjölum
til að finna eitthvert spor... Allt i
einu varð henni ljóst hvað allar
hugsanir hennar snerust um. Af
hverju var hún svona sannfærð
um það að Lindy væri horfin i al-
vöru? Enn hafði ekkert gerst ann-
að en það að Lindy hafði ein-
hverra hluta vegna ekki komið á
stefnumót á tilteknum tima, og
var þeð næg ástæða til að halda
að einhver dularfullur harmleik-
ur hafði átt sér stað?
Mig er vist enn að dreyma,
hugsaði Rósamunda og neyddi
sjálfa sig til að hefjast handa,
bægði frá sér öllum óstýrilátum
hugsunum. Hægt og vandlega fór
hún að þokast i átt til dyranna og
studdi sig á vixl með höndunum
við ósýnileg framandi húsgögnin.
Teppið drakk næstum i sig skó-
hljóð hennar og hún dró andann
ótt og titt meðan hún þokaðist
áfram gegnum myrkrið.
Skvndilegur gauragangur, ó-
lýsanleg sibylja af bergmálandi,
skelfilegum hljóðum. varð til þess
að hún snarstansaði og tók andköf
af skelfingu. Svo vék græðslan
fyrir titrandi hlátri og ofsalegum
hjartslætti, þegar hver runan af
annarri af heiftarlegu gelti fyllti
mvrkrið og endurkastaðist
glymjandi frá veggjunum. Að þvi
er virtist komu hljóðin alls staðar
að i senn. svo að það var erfitt að
vita hvar hún áti að stiga niður
fæti til að detta ekki um þennan
litla, háværa andstæðing.
En hún hefði ekki þurft að hafa
áhyggjur af þvi, þvi að Sjanghó
virtist að þvi leyti likur húsmóður
sinni að hann gat sameinað misk-
unnarleysið skynsamlegum ör-
yggisráðstöfunum gegn þvi að
íáta troða á sér, og Rósamunda
komst gegnum innri hluta stof-
unnar og gat kveikt Ijósið án þess
svo mikið sem snerla hundkrilið.
Þegar hún snéri sér að honum og
brobbaði þægilega virtist fokreitt
dýrið róast örlitið.. Hann gelti
ennþá.en ekki lengur skerandi og
ofsalega. Þegar Rósamunda gekk
i áttina til hans og rétti fram
höndina i uppgerðar vinsemd,
hörfaði hann frá henni og geltið
breyttist smám saman i eins
konar nöldur og varð loks að
þrjóskulega urrinu, sem hann
hafði svo oft heilsað henni með.
Hann vár auðvitað tortrygginn
ennþá, enda hafði hann l'ulla á-
stæðu til. Hann elti hana frá dyr-
unum að simanum i ganginum.
Hvergi var neitt að arinhillunni,
frá arinhillunni að borðinu i gang-
inum. Hvegi var neitt að finna og
þá sneru þau sér hvort að öðru
eins og eftir skipun og góndu
hvort á annað eins og þau vildu
segja: Og hvað nú?
Eldhúsið kom auðvitað lika til
greina. Bréf á eldhúsborðinu var
hugsanlegt, svo að Rósamunda
fór fram i eldhúsið með litla, ill-
kvittna varðhundinn á hælunum.
En þar var ekkert að sjá heldur.
Enginn matur hafði heldur ver-
ið tekinn til, ekkert lá i bleyti eða
hékk til þerris, ekkert benti til
þess að eldabuskan i húsunum
hefði orðið fyrir ófyrirsjáanleg-
um töfum. Allt var snyrtilegt og i
röð og reglu eins og vanalega, en
þó ekki dauðhreinsað eins og þeg-
ar húsmóðirin ætlar að heiman
um lengri tima. Þegar Rósa-
munda hafði svipast um lengi og
vandlega, gekk hún aftur fram i
anddyrið með Sjanghó á hælunum
og fór enn að brjóta heilann.
Kannski uppi á lofti... Rósa-
munda minntist þess, að stund-
um, þegar Pétur kom mjög seint
heim.hafði hún nælt miða á kodd-
ann hans með tituprjóni til að
m'inna hann á að skipta um skyrtu
eða fara til tannlæknis eða hvað
það nú var. Ef til vill notuðu
Lindy og systir hennar sömu að-
ferð.
Hún gekk i átt að stiganum.
Hún hafði talið vist að hún hefði
þegar kynnst afrekum Sjanghós
sem varðhudns, en ekkert sem
hún hafði áður séð eða gert sér i
hugarlund komst i hálfkvisti við
þá froðufellandi reiði sem hreyf-
ing hennar olli honum. Hann þaut
að stiganum og bjó sig undir með
berar tennur og augu á stilkum að
varna henni uppgöngu af öllu þvi
afli og allri þeirri orku, sem litill,
titrandi búkurinn bjó yfir.
Það var þetta öfluga hlutfall
milli aumlega, litla búksins og
ferlegrar reiðinnar, sem kom
Rósamundu til að hugsa sig um.
Hún hafði ekki brjóst i sér til að
brjóta niður litilfjörlega en djarf-
lega vörnina... Og eiginlega þorði
hún það ekki heldur, þvi að reiði
hans var óhugnanleg svona i ná-
vigi. Og hvað átti þetta eiginlega
að þýða? Hvað var uppi á lofti,
UNDRALAND
ný leikfangaverslun i Glæsibæ.
Allt sem rúllar, snýst, skoppar, tistir og
brunar.
Fjölbreytt úrval.
Komið, sjáið, undrist i
UNDRALANDI
BRIDGE
Grœðgin kotn
lionuni í koll
Ein arðvænlegasta leiðin i
bridge er að dobía sagnir and-
stæðinganna, vel að merkja
þegar sá sem doblar hefur alla
ásta'ðu til að ætla að sögninni
Minnisstœtt spil
Spil þaðsem hér fer á eftir mun
vist verða lengi i minnum haft.
Það var Belginn Verdonck sem
sagði og vann alslemmu i eftir-
farandi gjöf á tvimenningskeppni
á Costa del Sol fyrir tveim árum.
verði hnekkt. Ekki kunna allir að
varast of mikla græðgi, eins og
sjá má af þeirri útreið sém sá s. —
fékk er doblaði i þessari gjöf sem 11. K 7 2
spiluð var fyrir nokkrutn árum á T. A K D
móti i Lausanne. 1.. A D 10 9 8 7 : 1
SK G 10 9 r> S. A 9 0 5 3 .2 S. K D 10 7
11. 2 11. 9 11. G 9 0 5
T. K I) G 1(1 9 8 T.10 7 4 3 T. G 8 0
L. A L. K 4 L. G 2
S. 1) 3 S. 8 7 2 S. G 8 4
H. H. G 8 7 <> 5 11. A I) 10 4 3
T. 7 0 5 2 T- A 4 3 T. 9 5 2
L. 10 9854 3 2 L. K G L. 0 5
S. A (> 4 Sagnir : Suður gel'ur. Austur
11. A K 1) 10 9 4 3 Vestur á ha'ttunni.
T. Suðu r Vestur Norðiu Austur
L. I) 7 0 pass pass 1 L. pass
Sagnir: : Norður gelur. hvorugir á i 11. pass 3. L. pass
hættunni. 3 11. pass 5. Gr. pass
Vestu r Norðu r Auslur Suðui 7 11. pass pass pass
1 T. pass 2 11. Vestur lét út spaðaásinn sem
pass 2 S. pass 3 II. trompaöur var með hjartatvisti
pass 4 T. pass 5 11. blinds. Siðan tók sagnhafi á ás og
pass 0 L. pass 0 s. drottningu sina i hjarta. Veslur
pass 7 11. dobl pass... kastar af sér spaða i annan
Vestur lætur út tigulsjöuna.
Suður trompar ás Austurs, tekur
á spaðaásinn og la'tur aftur út
spaða undir drottningu Vesturs
og kóng blinds. Siðan lætur Suður
út hjartatvist l'rá blindum og
lætur sjálfur tiuna sem á slaginn.
Vestur kastar af sér laufi.
Hvernig fór sagnhali að þvi að
vinna alslemmu i hjarta, hvernig
svo sem andstæðingarnir reyndu
að verjast úr þessu?
S\ a r:
Þetta spil minnir á fleyg orð
bridgemeistarans og Iræði
mannsins Albarrans sem endur-
tók þau hvað eftir atmað: ,,Þið
doblarar, doblið al viti", en varla
hefur Austur liaft þau i huga
þegar hann doblaði slemmu-
siignina i hjarta. Þó kann honum
að vera nokkur vorkunn: llann
helur bæði ás og kóng og gosann
limmta i tromplitnum.
En við skulum lita á spilið og
gang þess. Þegar sagnhaii hefur
komist að raun um hve slæm
skiptingin er i trompunum,
verður hann að gera sér von um
að Austur hali i upphali átt þrjú
spil i spaða, svo að hann geti
komist aftur inn i blindan i þeim
lit Þegar Suður hefur tekið á ás
og kóng i tromplitnum hjarta,
kemur hann blindi innáí.paða til
þess að geta kastað af sér tveim
iaulum i tigulkóng og drottningu.
Siðan trompar hann tigul heima,
fer inn i blindan á laufaásinn.
Austur stendur nú uppi berskjald-
aður, þvi að staðan er þessi (spil
Vesturs skipta ekki máli):
S. G. T. 10
II. I) 9
II. G S
Auslur verður að trompa
útspilið frá blindum og er yfir-
trompaður af sagnhafa sem
þannig fær alla slagina.
Annars var til öruggari
vinningsleið i spilinu: Suður hefði
ekki áttað leggja i spaðann þegar
i stað, þvi að vel gat verið að
Austur aúti aðeins einspil i spaða
og gosann fjórða i trompi, eða þá
tvo lágspaða og hjartagosann
limmta.
Þegar Suður helur trompað
tigulásinn er iiruggasta vinnings-
leiðin sú að lara inn i blindann á
laufaásinn og reyna siðan
svininguna i hjarta cem telja
mátti vist (eftir doblunina) að
myndi takasl.
Kyrra tilvik: Reynist Vestur
eiga eitt tromp, tekur Suður á öll
trompin og á alla slagina sem
eftir eru.
Siðara tilvik: Reynist Vestur
vera tromplaus, lætur Suður út
spaðafjarkann og svinar fram hjá
drottningu Vesturs, þvi að Austur
verður að eiga a.m.k. tvo spaða-
hunda, ef nokkur leið á að vera til
vinnings. Siöan kastar Suöur af
sér tveim laufum i tigia blinds og
trompar tigul. Hann fer inn i
borðið á spaða og tekur siðustu
slagina á frispil sin i tigli.
trompslaginn. Hvernig fór
Verdonck að þvi að vinna þessa
kannski heldur biræ'fnu alslemmu
sögn hversu svo sem andsta'ð-
ingarnir reyna að slreitast á
móti?
STIMPIL-
KLUKKAN

borgar sig upp -
strax ó órinu 1974
Shtiívékin
Su&urlandsbraut 12 * Síml 8-52-77
Jólabækurnar
VASAUTGAFA
NÝPRENTUN
Þunnur biblíupappír
Balacron-band * Fjórirlitir
Sálmabókin
nýja
f-ást í bokaveislunumog
hjá kristilegu télógunum.
HIÐ ÍSL. BIBLÍUFÉLAG
^uöbiTMösstofu
Hallgrimskii kja Rey' javik
simi 17805 optö3-5e.h.
J