Þjóðviljinn - 27.10.1974, Síða 3

Sunnudagur 27. október 1974. ÞJÓÐVILJINN — StÐA 3
Hinn farsæli framsóknarbóndi, sem sestur er I stól menntamálaráðherra
skilur manna best mikilvægi kvennaskóla, þar sem konur eru fóstraöar
til húsmóðurstarfa á menningarheimilum.
Jón Hjartarson:
starfa á menningarheimili, enda
munu þær orönar mjög eftirsótt-
ar. — Menntamálaráðherra mun
áreiðanlega stórefla kvennaskól-
ann. Frjálslyndur framsóknar-
bóndi skilur að sjálfsögðu kven-
réttindabaráttu svo langt sem
hún nær. Það var auðvitað sjálf-
sagt á sinum tima að veita konum
kosningaréttog ýms önnur mann-
réttindi, en jafnframt var gengið
að þvi visu auðvitað að þær fylgdu
jafnan eiginmönnum sinum að
málum.
Þann ófriðarflokk, sem kallar
sig rauösokka, og einkun saman-
stendur af kvenfólki, sem endi-
lega vill karlkenna sig, svo sem
kennurum, vefurum, blaðamönn-
um og svo frv., skilur góður og
gegn framsóknarbóndi auðvitað
ekki öðru visi en hreina uppreisn
gegn náttúrulögmálinu, og
náttúrulögmálið er og hefur alltaf
verið fyrst og fremst lög-mál
karlpeningsins.
DAUÐVONA ÍSLENSKA
Endurskoðun islenskrar menn-
ingar ætlar greinilega að verða
eitt af höfuðmarkmiðum núver-
andi stjórnvalda. Menningarvitar
spretta nú upp viðar en auga
veröur á fest. Með ötulli baráttu
hefur þeim tekist að leiða þjóðina
úr þeim háska, sem stafaði af
möðruvellingum og öðrum
kommúnistum. Seint munu þó
gróa þau sár, sem þjóðarsálin
hlaut i þriggja ára vinstri villu.
Ný menningarforysta þjóðarinnar
mun þó stefna að þvi fullum fet-
um, að afmá öll þau ljótu spor,
sem hávaðaseggurinn, byltinga-
sinninn og bolsévikinn Magnús
Torfi markaði á yfirreið sinni um
islenska menningarhaga. Gróð-
ureyðing og landsspjöll á afrétt-
um eru hégómi miðað við þau hin
andlegu meinin. Möðruvalla-
hvolparnir og þeirra nótar hafa
fengið að gjamma og gelta inn um
helgustu friðlönd vor og þar hafa
þeir gerst slikir hælbitar að seint
mun gróa um heilt
Hin nýja menningarforysta
gerir sér auðvitað grein fyrir þvi
að eftir slíka útreið verður ein-
ungis komið við nauðvörn. Allir
heilvita menn sjá að sjálfstæði
þjóðarinnar fær ekki staðist.
Islensk tunga fær ekki staðist.
Helsta menningarrit þjóðarinnar,
Vfsir, hefur þegar lýst yfir þvi að
Islenskan sé dauðadæmd. I ljósi
þess verður tilræði fyrrverandi
menntamálaráðherra og með-
reiðarsveina hans við tunguna
enn gerræðislegra. Brottnám set-
unnar er auðsjáanlega lymsku-
legt launráð við islenska tungu.
Vísir segir að það sé alltof lltið
gefið út af bókum og prentmáli á
Islensku til þess að hún geti hjar-
að. Auðvitað verður þeim mun
erfiðara að skrifa islensku sem
bókstöfum málsins fækkar.
Aætlun hins byltingasinnaða
menntamálaráðherra hefur vita-
skuld verið sú að útrýma starfróf-
inu smátt og smátt. Og við þurf-
um ekki að fara I neinar grafgöt-
ur með það, hvert þeir kumpánar
hefðu snúið sér þegar að þvl kom
að endurnýja tungu vora. Er ekki
farið að kenna rússnesku I há-
skólanum og jafnvel I sumum
menntaskólum? Þessa þróun
veröur að stöðva. Þó hins vegar
öllum sé ljóst að islenskunni verði
ekki bjargað. Eitt mikilvægasta
atriðið til varnar tungunni verður
þvl að setja setuna aftur inn I
stafrófiö.
•
Sjónvarpið hefur æ meir yfir-
tekið hlutverk bókarinnar, allt frá
þvl það tók til starfa suörá velli
fyrir 17 árum. Aö fáum árum
liðnum verður islenska séreign
nokkurra sérvitringa á borð við
Helga Hálfdánarson. Þá skiptir
mestu hvaöa mál allir aðrir
landsmenn tala I framtiðinni.
Meiri hluti þjóðarinnar aðhyllist
auövitað frjálsa vestræna sam-
vinnu I þeim efnum sem öðrum.
•
Þessi þróun mála er hverjum
hugsandi manni ljós. Kennarar
barnaskólanna eru fyrir löngu
farnir að búa landsins börn undir
að bjarga sér á öðru tungumáli án
stuðnings þessa okkar úrelta
móðurmáls, islenskunnar. —
Málið stendur hvergi nærri sína
pligt á sumum sviðum þjóðlifsins.
011 sérfræði eru meira og minna
komin upp á útlensku (svokallað
fagmál) að ekki sé talað um söng-
list. Mestöll hvundagssöngiðkun
er upp á útlensku. Astkæra ylhýra
málið er ekki lengur allri rödd
fegra.
Þó er ekki þar með sagt að
mörg sérkenni deyjandi þjóð-
menningar vorrar muni ekki
varöveitast. Þannig kunna ýms
fyrirbrigði tungunnar að geymast
fyrir staka ráðdeild og hirðusemi
fræðagrúskaranna okkar. Von-
andi hætta allir Arnaólarnir ekki
að tlna fáséð grös og steina úr
grónum götuslóöum Islenskrar
afdalamenningar og gera úr þvl
öllu ótal kerlingabækur. Og þó
svo Morgunblaðið verði I fram-
tlðinni ritað á ensku, trúir þvl
enginn að það blað hætti að
skeggræða rlmglöp og orðalag
gamalla húsganga, né annan and-
legan titilingasklt.’Þviíþeim sök-
um viljum við jafnan hafa það
sem sannara reynist, þótt sú
speki Ara karlsins gildi ekki endi-
lega að öðru leyti.
•
Fagnaðarefni hlýtur það að
vera hverri þjóðhollri sál, að
farsæll austfirskur bóndi gkuli nú
vera sestur I stól menntamála-
ráðherra. Islensk menning á I
sveitum landsins öruggt skjól á
undanhaldi sinu. Bændamenning-
in verður siðasta vigi hennar,
næst á eftir lionsklúbbunum.
Ráðherrann skilur vel þörf þess
aö renna traustum stoðum undir
gamalgrónar menningarstofnan-
ir borgarllfsins. Það var djúp-
hugsaö bragð hjá Brekkubóndan-
um að ráöast fyrst til atlögu við
Kvennaskólann og fleygja sér I
faðm ungra námsmeyja.
•
Kvennaskólinn hefur um
áraraðir menntað húsmæöur til
starfa á menningarheimilum.
Þangaö sækja embættismenn og
athafnamenn sér húsfreyjur.
Konur úr þeim skóla eru þekktar
aö þvl I gegnum árin að standa
við hlið manna sinna I blíðu og
strlðu, skapa þeim notalegt heim-
ili, þar sem þeir máttu næðis og
umhyggju njóta, fjarri erli dags-
ins. (sbr minningagreinar) Þann-
ig hefur skólinn verið einn af
máttarstólpum menningar vorr-
ar og velmegunar.
Svlvirðilegar árásir ofstækis-
aflanna á hendur islensku hús-
móðurinni hafa vissulega dregið
dilk á eftir sér. Kvenpeningurinn
hefur gjörsamlega verið fældur
frá heimilunum. Dánumönnum
veitist æ erfiðara að fá kvenmann
til þess að búa sér viðunandi
heimili. Kvennaskólinn er siðasta
vlgið á þessu sviði, þar sem stúlk-
ur eru menntaðar til alhliöa
Drykkjuskapur hefur löngum
staðið menningarlífi voru fyrir
þrifum. Hann hefur farið vax-
andi. Enda eins vist að hin bylt-
ingasinnuðu upplausnaröfl hafi
ýtt undir þá þróun. Ljótar sögur
kvisast um drykkjuhóf fyrrver-
andi menntamálaráðherra við öll
möguleg tækifæri, ekki sist svall •
veislur hans með listamönnum
Framhald á 22. siðu.
Undanfarna vetur höfum við flutt
þúsundir farþega frá Bandaríkjun-
um til Evrópu í skíðaferðir. Enn
býðst íslensku skíðafólki tækifæri’
til að njóta þeirra samninga „sem
náðst hafa í fremstu skíðalöndum;
Evrópu. . r-,k;M
Við bjoðum viku og tvi
ferðir til:
Kitzbuh
til
þörfum
hjá solu
oðsmönn
LOFTLEIDIR
FLUGFÉLAG
ÍSLA/VDS