Þjóðviljinn - 30.07.1975, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 30.07.1975, Blaðsíða 4
4 SÍDA — ÞJÓÐVILJINN MiOvikudagur 30. júlf 1975. DWÐVIUINN MÁLGAGN SÓSIALISMA VERKALÝÐSHREYFINGAR OG ÞJÓÐFRELSIS Útgefandi: Útgáfufélag Þjóöviljans Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann Ritstjórar: Kjartan ólafsson Svavar Gestsson Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson HAFIÐ YFIR FLOKKSPÓLITÍSKA ÞRÆTU Umsjón meö sunnudagsblaöi: Arni Bergmann Ritstjórn, afgreiðsla, augiýsingar: Skólavörðust. 19. Simi 17500 (5 linur) Prentun: Blaðaprent h.f. Það er einkenni á milliflokkum að þeir vita sjaldan eða aldrei i hvorn fótinn þeir eiga að stiga; þeir tvistiga frammi fyrir verkefnunum og taka ekki afstöðu fyrr en komið er i eindaga. Stefnumörkun er ekki til á þeirra snærum nema rétt frá degi til dags. Þegar kemur að ákvarðanatöku taka þeir flokkar ekki mið af almennum vilja þjóðarinnar, hún er heldur ekki spurð álits nema fjórða hvert ár eða svo og það þykir argvitugasti kommúnismi að leita álits þjóðarinnar oftar en i almenn- um kosningum. Ákvarðanir forustumanna milliflokkanna mótast venjulega af þvi hvar áróðursþunginn er mestur. Þetta kom i ljós varðandi Framsóknarflokkinn á vinstristjórnarárunum; 1971 þorði forusta hans ekki annað en að verða við eindregn- um vilja kjósenda um stjórnarsamstarf við vinstrimenn. Þegar á stjórnartimabil- ið leið komu i ljós brestirnir i fari Fram- sóknarflokksins; áróðursþungi Morgun- blaðsins hvildi á framsókn eins og mara. í fyrstu reyndu framsóknarmenn að svara áróðrinum myndarlega — en smátt og smátt fóru þeir að trúa honum. Fyrirstað- an var ekki meiri en það, og eftir að efnt var til kosninga næst lögðust þeir i stjórnarsæng með ihaldinu. Nákvæmlega sama ólánið henti Alþýðuflokkinn 1958, þegar vinstri stjórnin fyrri brast. Þá skreið hann i hjónasæng með ihaldinu með mjög kunnum afleiðingum og fylgishruni þannig að hann hékk rétt á bláþræði i siðustu alþingiskosningum. Slikir flokkar eru afar varhugaverðir þegar kemur að úrlausnum erfiðustu vandamála vegna þess að þá hefur ihaldið iðulega yfirburðaaðstöðu i áróðri með geysilega útbreiðslu blaðakosts sins. Um þessar mundir er landhelgismálið I stór- felldri hættu ef forustumenn milliflokk- anna hallast á sveif með ihaldinu. Landhelgismálið á að vera hafið yfir alla flokkspólitik Andstaðan við það að gera undanþágusamninga hefur aldrei verið meiri meðal þjóðarinnar en einmitt nú. 1 þessu sambandi nægir að vitna til ályktana Alþýðusambands íslands, Far- manna- og fiskimannasambandsins og Sjómannasambands íslands. Að þessum ályktunum standa menn úr öllum flokk- um, þannig að það er greinilega vilji þjóðarinnar að landhelgismálið verði hafið yfir flokkspólitiska þrætu og að undansláttarmönnum verði ekki liðið að ráða ferðinni. Þessa algeru þjóðareiningu má ekki rjúfa, i þetta sinn verða einnig forustumenn milliflokkanna að taka af- stöðu með islenskum málstað þó að áróður ihaldsaflanna fyrir samningum við útlendinga um veiðar innan fiskveiðiland- helginnar kunni að verða þungur. En á þetta er nú minnst hér vegna þess að i útvarpsþætti um landhelgismálið i fyrrakvöld komu fram býsna ömurlegar raddir frá forustumönnum áðurnefndra milliflokka. Einar Ágústsson opnaði i þættinum möguleika til samninga um fiskveiðar innan 50 milnanna, þvert ofan i afstöðu yfirgnæfandi meirihluta fram- sóknarmanna og þjóðarinnar allrar. Þessi yfirlýsing Einars Ágústssonar var ömur- legur vitnisburður um það hvað hann er ósjálfstæður og þægur ihaldsöflunum. Vonandi lætur hann þó undan þrýstingi flokksmanna sinna þegar til kastanna kemur. Benedikt Gröndal, form. Alþýðufl. lýsti þvi yfir i þættinum i fyrrakvöld að i grundvallaratriðum væri flokkur hans andvigur undanþágusamningum og að flokkurinn vilji að islendingar nýti land- helgina einir. En böggull fylgdi þessu skammrifi; formaður Alþýðuflokksins sagðist vera eins og asni: ,,Ég er eins og asni milli tveggja heysáta,” sagði hann. Vonandi verður hann ekki eins og asni þegar fram i sækir og að úrslitum land- helgismálsins kemur, en þessi tilvitnaða setning var eins og upp úr ritningu milli- flokka, sem vita aldrei i hvorn fótinn þeir eiga að stiga. En slik afstaða dugir ekki þegar til átakanna kemur. Nú verða allir islend- ingar að sýna þá samstöðu sem raunveru- lega er til i landinu i landhelgismálinu. Landsmenn verða allir sem einn að snúa bökum saman gegn hverskonar undan- slætti. Þess vegna lýkur þessum leiðara Þjóðviljans með þvi að taka undir þá áskorun Lúðviks Jósepssonar i áðurnefnd- um útvarpsþætti, að sjómenn, útgerðar- menn, landsmenn allir láti nú kröftuglega i sér heyra; þá verður hægt að reka und- anhaldsmennina öfuga til föðurhúsa sinna og þjóðin tryggir sér full yfirráð yfir islensku fiskveiðilögsögunni. —s KLIPPT.. Óheillastj arna Joan Kennedys / tilefni kvennaárs! í tilefni kvennaárs Sameinuðu þjóðanna hefur „útbreiddasta blað landsins” hafið birtingu greinarflokks úr þýska blaðinu Welt am Sonntag um eiginkonur frægra stjórnmálamanna. Til- gangur blaðsins með birtingu greinanna mun vera að upp- fræða „húsmæður” um hlutverk þeirra i þjóðfélaginu á ofan- verðri tuttugustu öld. Ekki byrjar blaðið á lakari endanum. þvi fyrst i greinarflokknum er Joan Kennedy, eiginkona Teds Kennedys. Henni er lýst all-ná- kvæmilega i greininni, og fróð- legt er fyrir lesendur að gripa niður i lýsingu á persónunni: „En hennar vandamál er sál- ræns eðlis, Eftir hinar tvær sál- fræðilegu meðhöndlanir, sem hún gekkst undir i mai og september s.l„ hlaut hún nokk- urn bata. Hún reykir og drekkur nú minna en áður og leitar huggunar hjá Motzart og De- bussy, og henni er uppörvun að þeirri viðurkenningu, sem hún hefur hlotið fyrir hljómiistar- gáfur sinar. Sjónvarpsstöð greiddi henni nýlega rúmlega eina miljón króna fyrir stutta pianóhljómleika. En þráttfyrir þetta er andlegt ástand hennar mjög viðkvæmt. Þau örlögþrungnu áföll, sem hún hefur orðið að þola, hafa skilið eftir sig spor. Enn er hún að visu fögur sem forðum I vexti, en andlit þessarar konu, sem eitt sinn var svo laglegt og Ijómaði af heilbrigði, er nú oft þrútið og bólgið, og rödd hennar hefur einnig orðið hrjúfari. Þeg- ar Joan, sem á næsta ári verður fertug, litur I spegilinn á morgn- ana, spyr hún sjálfa sig alltaf sömu spurningar: Af hverju einmitt ég? Hvaö hef ég góðum guðí gert? AHt var til þess gert, að ég gæti lifaö glöðu og áhyggjuiausu lifi. Af hverju var mér fyrirmunað að lifa eðlilegu, hamingjusömu fjölskyldulifi?” Ekki verkamannahverfið Bronx Þegar fjallað er um æsku og uppeldi frægs fólks er nauðsyn- legt að skoða félagslegan bak- grunn og áhrif umhverfis á upp- eldið. þetta er gert i greininni. „Virginia Joan Bennett var I heiminn borinn 5. september 1936 i Bronxville nálægt New York. Bronxville mega menn ekki rugla saman viö verka- mannahverfið Bronx. Það er einbýlishúsahverfi, þar sem ekki er gert ráð fyrir neinum fótgangendum á vegunum, þvi að grasfletirnir ná alveg að ak- brautunum”. Hún dýrkaði Ted 1 greinaflokki sem þessum er nauðsynlegt að gera einkalifí fólks góð skil. Það er lika óspart gert: „En i einkalffinu hallaði æ meir undan fæti. Hún dýrkaði Ted. En hversu gjarna sem hann kann að hafa viljað, þá var hann einfaldlega ekki fær um að vera henni trúr. Þegar tveim árum eftir brúðkaupið var hann tekinn að fara aörar leiðir og jafnskjótt og hann hafði náð sér nægilega eftir slysið, fór hann af stað aftur”. Og til þess að láta greinina fá visindalegan blæ kemur tilvitn- un i sérfræðing: „Nancy Gager, geðlæknir, sem hefur skilgreint hegðun Teds i ritgerð um „Kennedy- taugaveiklunina”, segir: „AHir Kennedy-arnir, frá ættarhöfð- ingjanum Joe til Teddys, hafa haft kvennakróka I augum. Joe var árum saman i þingum viö Gloria Swanson og aðrar kvik- myndaleikkonur i Hollywood. Og eins og Norman Mailer segir i bók sinni, voru John og Robert Kennedy báðir i vinfengi við Marilyn Monroe. Daðurgirni er einfaldlega i ættinni”,” Hún myndi gera skyldu sína I lokin er greinaflokkurinn þrunginn pólitiskri ábyrgðartil- finningu og farið að hugleiða næstu forsetakosningar I Bandarikjunum. Þvi tengist hin mikilvæga spurning: Hvernig bregst Joan við? „Hin mikla spurning er.hvort hann hafi endanlega hætt við að reyna að flytja inn i Hvita húsið. Hingað til hefur demókrata- flokkurinn ekki fundið neinn frambjóðanda fyrir 1976, sem kemst I námunda við hann að vinsældum. Ef hinar ýmsu til- raunir i flokknum til að samein- ast um einhvern annan vonbiðil takast ekki, er sá möguleiki fyrir hendi, að flokkurinn beini enn einni áskorun til hans, sem honum yrði erfitt að skjóta sér undan. Joan Kennedy hryllir við þeirri stund, en ef hún rynni upp, myndi hún barna sinna vegna gera skyldu sina. Þrátt fyrir allt, sem skeð hefur, mun hún fylgja manni sinum”. Þá vitum við það. Nú biða les- endur Morgunblaðsins i ofvæni eftir næsta sunnudagsblaði og fá þar væntanlega meira að heyra um frægar eiginkonur! Enn eitt kapalmál Enn eitt kapalmál hefur skotið upp kollinum, Athyglis- vert er að sjá hvernig embættis- • menn svara nú spurningum blaðamanna um kapal þann er Þorkell Arnason GK 21 setti trollið i sl. fimmtudag. Fulltrúi varnarmáladeildar „vildi ekkert fullyrða að svo komnu máli. Hins vegar yrði málið rannsakað og færi svo, að kapallinn reyndist bandariskur, yrðu eigendur bátsins væntan- lega að gera skaðabótakröfu”. Blaðafulltrúi hersins sagði, „að sér væri með öllu ókunnugt um þetta mál og gæti þvi ekkert sagt að svo stöddu”. Þegar kapalmálið kom upp I júni, þá vissi enginn neitt hjá varnarmáladeild, né hernum. Síöar upplýstist málið og utan- rikisráðuneytið tilkynnti að kapallinn væri bandariskur og ráðuneytið hefði fengið skýrslu um málið. Hvernig væri að varnarmáladeild skoðaði betur skýrsluna á ný og sendu hana sjókortagerðinni, þannig að bát- ar geti varað sig á þessu njósnadrasli hersins? —óre. . OG SKORIÐ

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.