Þjóðviljinn - 19.12.1976, Síða 25

Sunnudagur 19. desember 1976 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 2 5
'<$**** Sköpun
dýranna
Hann hefur ekki lengur þá sköpunarsveiflu sem
hann byrjaði á.
Fætur yðar veröa tilbúnir fyrir vikulok.
I rósa-
garðinum
Mikil er trú þín kona
Við skulum vona, að þetta sé á
misskilningi byggt og aö rikis-
stjórnin standi eins og klettur úr
hafinu gegn hvers kyns undan-
þágum.
Leiðari i Dagblaðinu.
Niður með útnesja-
mennskuna!
Eins og i góðum bófamynd-
um: Bil stolið og hlið ekið niður i
ránsferð eftir áfengi.
Uppsláttur I Dagblaðinu.
Hið fagra stöðuglyndi ís-
lendinga
Einar sagði, að þeir hefðu
: verið með spilaklúbb i 41 ár, en
alltaf þætti þeim „lomber” jafn
spennandi.
Morgunblaðið
Frekjan í þessum
norðlendingum!
Húsvikingar vilja sjá og
heyra i Rikisútvarpi.
Morgunblaðið.
Raunir kapítalismans
Brjóstahaldari er þarna i
athugun. Eru nú allir bútarnir,
sem hann er samansettur úr,
nákvæmlega eins á'litinn? I öll-
um skotum þessarar merkilegu
byggingar eru um 2500 starfs-
menn að rannsaka, bera saman,
kanna og endurskipuleggja.
Morgunblaðið.
Gefiðoss Guðlaug aftur!
Fórum við hjónin heim af
þeirri leiksýningu fremur hrygg
i bragði, enda er greinilega af
sem áður var, er þetta leikhús
þjóðarinnar sýndi uppbyggjandi
menningar- og listaverk' og
þurfti samt ekki að kvarta und-
an þvi, að aðsókn væri litil.
Dagblaðiö
Aumingja Indriði
Still þessarar bókar minnir
mig viða á Indriða G. Þorsteins-
son, einkum samtöl persón-
anna. Þetta er ekki sagt til
hnjóös.
Timinn
Skortur á sérhæfingu
Handtekinn fyrir smygl en
aðallega ákærður fyrir fjár-
málamisferli
Dagblaðið
Bölvun eignarréttarins
An nokkurs dóms eða sáttar
strikaði hann tekjur dótturinnar
út, sem af kúnum fengust, og
færöi þær yfir á soninn, þvi svo
framarlega sem hann átti kýrn-
ar ,skyldi hann einnig úr þeim
mjólkina eiga.
Morgunblaðið
Og Guð sagði: verði Ijós
Mannshöndin snertir efniö
aldrei. Kaflar úr erindi Daviðs
Sch. Thorsteinssopar uni smjör-
likisframleiðslu
Fyrirsögn I Morgunblaöi,
Nálaraugað þrönga
Mér er næst að halda aö sá
námsmaður sé hinn eini og
sanni námsmaöur, ef hann býr
einn i óupphituðu kvistherbergi
á fimmtu hæö við Hörmangara-
stræti i Kaupmannahöfn og deyr
svo úr berklum áður en hann
lýkur námi, eins og títt var um
slika á timum Jónasar og Bald-
vins Einarssonar. Eöa drukkni i
Elliöaánum daginn eftir að
hann lýkur lokaprófi, á heimleiö
eftir að hafa lifað á suru smjöri
allan veturinn.
Dagblaðið.
ADOLF J.
PETERSEN:
VÍSNAMÁL
YFIR HIMINSYGLIBRÁ
I visnamálum 28. nóvember,
birtist visa sem hvortveggja
var, ekki rétt með farin og
höfundur sagður ókunnur. Þetta
voru leið mistök. Það var fræði-
maöurinn Jóhannes Asgeirsson
frá Þrándarkoti i Laxárdal sem
hringdi til min og sagði mér það
rétta, ég þakka honum mjög vel
fyrir, hér kemur svo visan rétt
og höfundurinn er enginn annar
en Hannes Hafstein.
Fegurð hrifur hugann meira,
ef hjúpuð er,
svo andann gruni ennþá fleira
en augað sér.
Ef Hannes gæti heyrt til min,
myndi ég biðja hann afsökunar,
til vonar og vara geri ég það nú
samt, þá held ég að hann myndi
leyfa mér að birta eftirfarandi
tvær visur sem mér finnst eiga
vel við rikjandi ástand.
Aumra smámenna yfirráð
aldregi máttu þola.
Trú þú aldrei á tuddaráö.
Taktu i hornið á boia.
Þó;, að hvasst yfir lög og láð
leiki sér isköid gola,
mundu, ætið er annað ráð
en að krjúpa og vola.
Nú fer að styttast til jóla, jóla-
snjórinn kominn um allt land,
þeir sem iðka skiðagöngur
hugsa sér til hreyfings, börnin
draga fram sleða og snjóþotur,
og visnahöfundar yrkja um snjó
og skammdegi með dálitið mis-
munandi hugblæ.
Það er Þormóður Pálsson frá
Njálsstöðum, nú i Kópavogi,
sem kvað um jólasnjó og
skammdegi:
Dvelur njóla, fellur fjúk,
föiskvar sólarvanga.
Felur jólamjöllin mjúk
móa, hóla, dranga.
Hrannir æða, fannir fjúka,
foldar næðir bleika kinn,
fjöllin klæðir mjöilin mjúka
myrkrið flæðir til min inn.
Annað viðhorf til vetrarfanna
haföi Jón Jónsson frá Eyvindar-
stöðum i Blönduhlið þá hann
kvað:
Skekur kári skýin grá
skellur bára á dröngum
Frjósa tárin fölum á
fjólu og smáravöngum.
Um vetrartök orti Jón Pálmi
Jónsson frá Sauðanesi á Ásum.
Þó við Grimu grimmdarfeld
giugga hrimi tjöldin,
samt við skimu af arineld
eyði ég tima á kvöldin.
Hvergi sakar hugans mátt,
hristist þak við gnýinn.
Stjörnur vaka á himni hátt
huldar bak við skýin.
A jólanótt, kvað Þóra Jóns-
dóttir frá Kirkjubæ.
Nú þaggar alkyrr ótta
ysinn fjær og nær.
Fellur að moldar feldi
flosmjúkur jólasnær.
Veðurlýsingu hefur Rósberg
G. Snædal á reiöu:
Dropasmáar daggir gljá,
drúpa strá á völium.
Þokubláir bólstrar á
brúna háum fjölium.
Kaldsamt skammdegisveður,
hefur að likum orðið tilefnið að
þessum visum Sveinbjarnar
Björnssonar (f. 1854) i Narfa-
koti á Vatnsleysuströnd:
Yfir himins ygiibrá
óravegu langa,
éljaflókar úfnir á
uglum veðra hanga.
Vindar svelja, héruð hrjáð
hriðar kvelja slögum,
Riður helja lög og léð
lögum éljadrögum.
Sveinbjörn kvað lika um fagr-
ar vetrarnætur:
Nóttin læðist hljóð og hlý
himins upp á salinn
rökkur slæðum reifar i
rósum skreytta dalinn.
Þrátt fyrir umhleypingana
hjá veðurguðunum, munu menn
hjara til vorsins. Steindór
Sigurðsson á Akureyri kvað.
Allt vort líf er stormastið
stöðug áraun þorsins,
við að þrauka hret og hrið
og hjara fram til vorsins.
Þó að blikni blóm á hól
og bráðum frjósi i spori,
eg mun geta ort um jól
aftur á næsta vori.
Sjór, ófærð, hriðarveöur hafa
oft fylgst að, og tafið allveru-
lega fyrir þeim sem þurftu aö
ferðast: Skagfirðingurinn Bald-
vin Jónsson Skáldi kvað:
Dal i þröngum drifa stif
dynur á svöngum hjörðum.
Það er öngvum of gott lif
upp í Göngusköröum.
Annar Skagfirðingur, Lilja
Gottskálskdóttir, þurfti að fara
á milli bæja, hún lýsti ófærðinni
þannig:
Færðin bjó mér þunga þraut,
þrótt úr dró til muna.
Hreppti ég snjó i hverri laut
hreint i ónefnuna.
Svo þegar jólin koma, þá er nú
betra að muna eftir hversvegna
þau eru haldin. Kristján N.
Július skrifaði i vasabókina sina
sér til minnis.
Prestinn mig fýsir að finna,
fara ég ætla til messu,
mundu nú eftir að minna
mig á, að gleyma ekki þessu.
Fólk sendir hvort öðru jóla-
kveöjur, kannski eitthvaö likt og
Friörik Hansen og fyrrum kenn-
ari á Sauðárkrók gerði meö
þessari visu:
Jólakveðjan kallar I
kirkju óska sinna:
Lifðu yndið upp á ný
æskujóla þinna.
Þarsem Visnamál koma ekki
oftar út á þessu ári, sendir
höfundur þeirra sinar bestu
kveðjur, öllum þeim sem hafa
haft af þeim nokkra ánægju, og
þessar eftirfarandi visur frá
eigin tungutaki.
Þegar blundar blær um kvöld,
breytist stundar hagur.
Rennur undir rökkurtjöld
röðuil undur fagur.
Sofnar fjóla, sefur gráð,
særinn gjólu feldi.
llúmuð njóla hjúpár iað,
hnigur sólar veldi.
A.J.P.