Þjóðviljinn - 03.03.1981, Page 6

6 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 3. mars 1981.
Rætt við Sigurð Líndai, bónda á Lækjamóti
Áhugi á nýj-
um búgreinum
Vestur-Húna vatnssýsla er
sérstakt búnaðarsamband og
fulitrúi þess á Búnaðarþingi er
Siguröur Lindal, bóndi á Lækja-
móti Viðidal. Hefur hann setiö
þingið siðan 1968.
— Nú ert þú búinn að sitja á
einum 12 eða 13 búnaðar-
þingum, Sigurður, eru ekki
þingin nokkuð hvert öðru lik og
yfirleitt friðsöm.
— Jú, það eru þau náttúrlega,
þinghaldið sjálft má heita að sé i
svipuðum skorðum frá ári til
árs. Tala þeirra mála, sem fyrir
þingunum liggja, breytist ekki
stórvægilega frá einu þingi til
annars og deilur eru yfirleitt
ekki miklar. Hér áður fyrr henti
það stundum að þingið skiptist
skarpar eftir pólitiskum linum
en nú orðið gætir þeirra sjónar-
miða litið, enda mál yfirleitt
ekki þess eðlis að þau höfði til
pólitiskrar afstöðu. Ef ágrein-
ingur kemur upp um einhver
mál þá byggist hann yfirleitt á
öðru.
— Liggja mörg merk mál
fyrir þinginu núna, að þinum
dómi?
— Ja, ég held nú, svona þegar
á heildina er litið, þá hafi málin
stundum verið öllu veigameiri.
Ég er ekki frá þvi aö þau mál,
sem hér eru merkust nú, lúti aö
ýmsum nýjum framleiðslu-
greinum. Það er ljóst að menn
hafa áhuga á að koma upp
nýjum búgreinum i sveitunum
og auka fjölbreytni i atvinnu-
lifinu þar, enda ber til þess rika
nauðsyn.
Fyrir þinginu liggja amk. tvö
erindi um loðdýrarækt, annað
frá stjórn Búnaðarfélagsins en
hitt frá fulltrúum Skagfirðinga.
Fjöldi umsókna liggur fyrir um
stofnun loðdýrabúa svo þar
virðist áhugann ekki vanta. Þá
er feldfjárræktin nýmæli hjá
okkur þótt hún hafi lengi verið
stunduð erlendis, t.d. hjá
Svium. Þeir hafa keypt okkar
gráu gærur og verið milligöngu-
menn með að koma þeim i verð,
en það gæti breyst ef við færum
sjálfir að huga að þessari fram-
leiöslu. Vaxandi áhugi er á
æðarrækt og þar eru ótæmandi
möguleikar. Mun aukinn
skriður og betra lag komast á
það mál nú, þegar ráðinn hefur
verið sérstakur hlunnindaráðu-
nautur.
Benda má á að útlit er fyrir
nýja fjáröflunarmöguleika i
sambandi við hrossin, þar sem
er hryssublóð til meðalafram-
leiðslu. Selt var blóð úr 800
hryssum á sl. ári og á þessu ári
trúlega úr einum 1200. En þarna
eigum við i samkeppni við
Argentinumenn, sem einnig
selja hryssublóð. Það er nú all-
langt siðan tilraun var gerð með
að selja blóð úr islenskum
hryssum. Það mun hafa verið
Sigurður Líndal — Mynd: eik
1953. En svo féll það niður þar til
i hitteðfyrra. Þá seidu Skag-
firðingar blóð úr allmörgum
hryssum. Þvi var svo fram-
haldiðá sl. ári og enn mun salan
aukast i ár, enda gert ráð fyrir
10% hærra verði en i fyrra. Blóð
úr einni hryssu mun 90—100 þús.
gkr. að verðmæti og af þvi mun
eigandinn fá um helming. Hér
er þvi um hreint ekki svo litið að
tefla. Það er danskt fyrirtæki,
sem kaupir blóðið en fram-
kvæmdir á öllum samningum
við það eru i höndum G. Ólafs-
son h.f..
Um Búnaðarþingið sagði Sig-
urður Lindal:
— Búnaðarþing hefur haft
mjög mikil áhrif á landbúnaðar-
löggjöfina og mótað hana i
mörgum tilfellum. Og ég
minnist þess ekki, að þýðingar-
mikil löggjöf um landbúnaðar-
mál hafi farið gegnum Alþingi
án þess að um hana væri fjallað
af Búnaðarþingi.
—mhg
Rætt við Jón Ólafsson, Eystra-Geldingaholtl
„Undrandi á
óvitaskrafi”
Jón Ólafsson bóndi i Eystra
Geldingaholti er einn af full-
trúum Búnaðarsam bands
Suöurlands á Búnaðarþingi.
Búnaðarsamband Suðurlands
nær yfir 3 sýslur: Árnes-,
Rangárvaila- og Vestur-Skafta-
fellssýslur og á 5 fulltrúa á
Búnaðarþingi. Jón i Gekdinga-
holti er tiltölulega nýr af nálinni
á þingi bænda þvi þetta er hans
þriðja þing.
Við spurðum Jón hvaða mál
hann teldi merkust þeirra, sem
nú lægju fyrir Búnaðarþingi.
— Ég á nú erfitt með að
kveða upp úr með það svona
umhugsunarlaust, sagði Jón.
Ég get nefnt nokkur, sem mér
koma i hug svona á stundinni,
án þess að ég vilji gera þar upp
á milli. Það má nefna erindi um
feldfjárræktun, sem yrði nýr
þáttur i sauðfjárræktinni, loð-
dýraræktun, sem nú er mikið
rætt um sem aukabúgrein.
Erindi Gunnars Guðbjartssonar
um viðlagatryggingu tel ég og
merkt mál. Þar er gert ráð fyrir
að viðlagatrygging verði mun
viðtækari en hún er nú og taki
m.a. til foktjóns. Höfum við
óþyrmilega verið minntir á
nauðsyn þess nú, en erindi
Gunnars var komið framáður en
fárviðriö geysaði á dögunum.
Nefna má erindi um endur-
skoðun á reglum um varnir
gegn sauðf jársjúkdómum,
erindi frá Hagsmunafélagi
hrossabænda og þannig mætti
halda áfram.
— Hvað viltu segja um
þýðingu Búnaðarþings? Nú er
ekki laust við að margir vilji
gera litið úr henni og telja jafn-
vel best fariö að þetta yrði hið
siðasta.
— Búnaðarþing er aðalfundur
Búnaðarfélagsins og æðsta
stjórn. Það er búið að starfa i
marga áratugi. Meðan þjóðin
var enn litilsmegandi fjárhags-
lega þótti sjálfsagt að halda
Búnaðarþing og mun engum
hafa dottið annað i hug. Til þess
varefnti öndverðu af nauðsynog
sú nauðsyn er engu minni nú en
áður. Ýmsum merkustu málum
landbúnaðarins hefur fyrst
verið hreyft á Búnaðarþingi,
enda hafa setiö þar gegnum árin
margir dugandi menn og fram-
sýnir. Ég er sannast að segja
þessu
Jón ólafsson — Mynd: eik
undrandi á þessu óvitaskrafi.
— Hvernig er hljóðið i
bændum i þinni heimabyggð?
— Menn eru náttúrlega
ekkert hrifnir af þvi að mega
ekki framleiða eins og þeir hafa
aðstöðu til og framleiðslu-
stjórnun er ekkert gamanmál,
en stundum verður að gera
fleira en gott þykir. Ýmsir ala
lika ugg i brjósti vegna veðrátt-
unnar. Svellalög eru orðin mjög
mikil og menn óttast kal og
Framhald á bls. 13
Búnaðarþingi lokið:
51 mál afgreitt
Búnaðarþingi var slitið sl.
sunnudag. Hafði það þá staðið i 14
daga, haldið 16 fundi og afgreitt
51 mál af 55, sem þvi bárust.
Fjögur námu staðar i nefnd.
Formaður stjórnar Búnaðar-
félags Islands, Asgeir Bjarnason,
bóndi i Ásgarði, sleit þinginu.
Drap hann á einstök mál, sem
þingið hefði haft til meðferðar að
þessu sinni. Sum þeirra hefðu
verið svipaðs eðlis en öll snertu
þau hagsmuni bændastéttarinnar
,,á breiðum grunni”. Starfið hefði
verið nokkuð strangt, sagði
Asgeir, en bændur væru vanir
löngum vinnudegi.
Asgeir Bjarnason færði siðan
þakkir öllum þeim, sem við þing-
haldið hefðu komið með ein-
hverjum hætti og óskaði full-
trúum góðrar heimferðar og
heimkomu. Teitur Björnsson,
bóndi á Brún, færði Ásgeiri
þakkir fyrir trausta og góða
fundarstjórn.
—mhg
Sauðf jársjúkdómar:
Riðuveiki
nú skæðust
Könnun, sem Búnaðarþing
hefur gert á vörnum gegn
næmum sauðf jársjúkdómum
hefur leitt i ljós, að mæðiveiki
verður nú ekki lengur vart á landi
hér. Garnavciki verður vart hér
og þar um landið en tjón af henn-
ar völdum er óverulcgt siðan við
henni fannst bóluefni. Kýlapest er
og allviða en er auðlæknanleg.
Aftur á móti hefur riðuveikin
stööugt breiðst út og veldur vax-
andi tjóni. Er vitað, að úr henni
drapst eða var fargað um 600 fjár
á sl. ári. Riðuveiki hefur reynst
ólæknandi til þessa, smitandi en
smifefni óþekkt og vanhöld geta
verið mjög veruleg.
Fyrir Búnaðarþingi lá erindi
frá þeim Sveini Hallgrimssyni
-sauðfjárræktarráðunaut og
Sigurði J. Lindal bónda á Lækjar-
móti um endurskoðun á reglum
um varnir gegn útbreiðslu næmra
sauðfjársjúkdóma. Búnaðarþing
ályktaði að skora ,,á rikisstjórn
og Alþingi að veita sauðfjárveiki-
vörnum nægilegt fé til þess að
geta framfylgt ströngum
aðgerðum, sem kveðið er á um i
Nefndakjör á
Búnaðarþingi
Siðustu störf þess Búnaðar-
þings, sem nú er nýlokið, voru að
kjósa menn i tvær nefndir og
stjórn Bændahallarinnar.
1 milliþinganefnd til að endur-
skoða þingsköp Búnaðarþu voru
kosnir þeir Magnús Sigurðsson,
bóndi á Gilsbakka, Egill Bjarna-
son, ráðunautur á Sauðárkróki og
Július Jónsson, bóndi i Norður-
hjáleigu.
I nefnd til að endurskoða lög um
grænfóðursverksmiðjur: Hjalti
Gestsson, ráðunautur Selfossi,
Teitur Björnsson, bóndi Brún og
Páll Ölafsson, bóndi i Brautar-
holti.
1 stjórn Bændahallarinnar til
tveggja ára frá 1. janúar 1982 að
telja: Ólafur E. Stefánsson ráðu-
nautur og Hjörtur E. Þórarinsson
bóndi á Tjörn, aðalmenn. Gutt-
ormur Þormar bóndi i Geitagerði
og Hjalti Gestsson, ráðunautur á
Selfossi, varamenn.
—mhg
reglugerð um varnir gegn riðu-
veiki. Sauöfjárveikivarnir eru
hvattar til þess að skera niður
sýkta stofna, að svo miklu leyti
sem unnt reynist, sérstaklega
þar, sem veikinnar verður vart á
áður ósýktu svæði. Annarsstaðar,
þar sem niðurskurður er ekki
framkvæmdur, þá verði skoðun á
heilbrigði stofnsins framkvæmd
minnst tvisvar á ári og allt s'7kt
og grunað fé fjarlægt og sP ið
þegar i stað.” —mhg
Ný bók:
Skóla-
stofan
Ot er komin Skólastofan. Um-
hverfi til náms og þroska.
Höfundur er Ingvar Sigurgeirs-
son námsstjóri. Bókin hefur
undirtitilinn Handbók fyrir
kennara og kennaranema og er
hin sjötta i Ritröð Kennarahá-
skóla íslands og Iðunnar.
1 bókinni eru reifaðar gamlar
og nýjar hugmyndir um skóla-
starf og bent á leiðir til að gera
kennslu að skapandi starfi. Er
þar tekið mið af kennslufræöi-
legum hugmyndum sem rutt hafa
sér til rúms á siðustu árum og eru
kenndar við opna skólann. Til-
raunir með það form hafa verið
gerðar i nokkrum skólum hér-
lendis á siðustu árum. Höfundur
bókarinnar mælir þó ekki með að
slikt fyrirkomulag verði notað
einvörðungu, heldur telur að rétt
sé að fara milliveg milli opins
skóla og hefðbundinnar kennslu.
„Þessir kennsluhættir eru oft
kenndir við opna skólastofu,”
segir hann í formála. Síðan segir:
Bókin Skólastofan greinist i
fjóra aðalkafla sem skiptast svo
hver um sig i allmarga undir-
kafla. Margar myndir og upp-
drættir til skýringar eru i bókinni,
ennfremur ábendingar um náms-
gögn, atriöisoröaskrá og heim-
ildaskrá. Bókin er 128 blaðsiöur.
Prentrún prentaði.
Minningarorð:
Óli Andrés Matthíasson
1898—1981
Sumir lifa viðburöariku lifi i
þeim skilningi að rekja má i löngu
máli framaferil ellegar sögur um
afrek eða ævintýri. Margar leiöir
má fara til þess að verða rómaöur
i minningargreinum við ævilok.
Sumur er af sonum sæll,
sumur af frændum,
sumur af fé ærnum,
sumur af verkum vel.
Hætt er við að ekkert af þessu
lyfti minningu Óla Matthias-
sonar, — ekki einu sinni hiö
siðasttalda ef haldið er hefð-
bundnum skilningi.
Óli var smávaxinn harðlegur og
þreklegur, hrjúfur i fasi aHa jafna
og seintekinn I kynningu. Þau ár
sem ég þekkti Ola umgekkst hann
fáa — en i viöræðum kom fram að
hann þekkti til margra, var
glöggskyggn á eiginleika fólks og
lýsti tæpitungulaust kostum og
annmörkum — eins og þeir komu
honum fyrir sjónir.
ÓIi var sjómaður eða verka-
maður alla ævi, duglegur og
skyldurækinn, stálharður sósial-
isti og áhugasamur um baráttu-
mál verkalýðshreyfingarinnar —
ávallt reiðubúinn sem góður liðs-
maður en ekki leiðtogi.
Óli var gæddur rikri fróðleiks-
fýsn, bókelskur og vel heima um
þjóömál. Hann var i minum
augum i senn sá dæmigerði al-
þýöumaður sem við mærum i orö-
ræöum gjarnan: sjálfmenntaður
og sjálfbjarga — og höfðingi i lik-
ineu við Brand inn örva. Mikill
ávinningur finnst mér að hafa
kynnst Óla og hans likum. Meðan
þeir eru uppi er unnt að trúa á
óstéttskipt menningarsamfélag
þótt menn sinni ólikum störfum i
atvinnulifinu. Siðustu vikurnar
sem hann lifði las hann Island I
skugga heimsvaldastefnunnar
eftir Einar Olgeirsson. Mikill
fengur þótti honum að þeirri bók
— og ég veit aö honum hefur þótt
gott að sofna frá þeim lestri.
Jón Böðvarsson.
Hlutaðeigendur eru beðnir vel-
virðingar á þeim mistökum að
þessi minningargrein birtist ekki
i helgarblaðinu eins og ráð haföi
verið fyrir gert.