Þjóðviljinn - 03.03.1981, Qupperneq 15

Þriðjudagur 3^ mars 1981. ÞJÖÐVILJINN — StÐA 15
Hringið i sima 81333 kl. 9-5 alla virka
daga, eða skrifið Þjóðviljanum
ffra
lesendum
Níðst á
öldruðum
og ör-
yrkjum
Ég er ábyggilega ekki sú eina
sem hrökk óþægilega við að
lieyra frétt i rikisútvarpinu fyrir
stuttu um að i sumar yrði tekin
upp skrefamæling á öíium sim-
tölum hér á Reykjavikur
svæðinu, þrátt fyrir mótmæli úi
nánast öllum áttum. Að visu
hefur sú breyting áunnist að nú
er ráögert að skrefið verði 6—8
min. og muni ekki gilda á
kvöldin, og er það nokkur bót.
1 haust sagði póst- og sima-
málastjóri aðspurður að engin
mótmæli viö þessa breytingu
hefðu borist, en nú þvær hann
hendur sinar og segir að þetta sé
verk löggjafans og hann fái
ekkert að gert.
Mótmæli gegn þessu hafa
máske ekki verið nógu hávær,
en ástæðan er fyrst og fremst sú
aö hér á að niðast á þeim hópi
manna i þjóðfélaginu sem
engan þrýstihóp getur myndað,
öldruðum og öryrkjum. Hvað
getum við gert annað en tekiö
við þvi sem að okkur er rétt?—
Ég fullyrði að fyrir mörgu
öldruðu fólki sem býr eitt er
siminn nánast eina sambandið
við annað fólk og á ábyggilega
stóran þátt i þvi að það haldi
geðheilsu sinni. Og þeir sem
dvalið hafa á heilsuhælinu i
Hveragerði vita vel hvernig er
að nota sima með skrefamæli á
jafnvel þó skrefið yrði eitthvað
lengt frá þeim 3 minutum er þar
gilda.
Frá Hveragerði þurfti ég einu
sinni að hringja á skrifstofu hér
i bænum og það tók aldrei
minna en 5—10 skref i hvert
skipti, alltaf varð meira og
minna að biða. En tekjur okkar
ellilifeyrisþega hrökkva
skammt ef við verðum sektuð á
þennan hátt i hvert skipti sem
okkur langar til að heyra i
vinum og kunningjum okkar.
Ingibjörg Björnsson
Kynnirinn er bestur
Þið voruö að skrifa I blaðinu
um daginn að lögin og textarnir
i söngiagakeppni sjónvarpsins
væru léleg.
Ég held það sé oftast útsetn-
ingunni að kenna hvaö lögin eru
léleg. Það er einsog Magnús
Ingimarsson haldi alltaf að
hann sé að útsetja fyrir Silfur-
kórinn, Eurovision eða skalla-
poppara Hljómplötuútgáfunnar.
Ég er viss um að sum lögin gætu
orðiö flott ef t.d. Utangarðs-
menn eða Þeyr fengju að flytja
þau.
Ekki vil ég trúa þvi að ykkur
finnist textar Steins Steinars lé-
legir, en það er satt að flestir
textarnir eru ógurlega lélegir og
skrýtið er að i sumum tilfellum
eru sungnir aðrir textar við
lögin en höfundarnir sendu inn.
Það væri fróðlegt að fá skýringu
á þvi hvernig á þessu stendur,
og eins af hverju Bubbi eða ein-
hver af þessum yngri strákum
eru ekki látnir syngja i staðinn
fyrir skallapoppara Hljóm-
plötuútgáfunnar sem flestir eru
búnir að fá nóg af.
Það besta við sönglaga-
keppnina er kynnirinn. Hann er
frábær og mætti alveg syngja
lögin i staðinn fyrir t.d. Bjögga.
Reynir Sigurðsson
Egill Ólafsson
Staka
A köldum morgni koniak
kitlar sonu
eins og að komast upp á lag
hjá ungri konu.
Óþarfi að fjölga
þingmönnum
sigrún A. hringdi:
Mér finnst óþarfi að vera að
:arpa útaf þessu kjördæma-
náli.
Það er enginn vandi fyrir
landsbyggðaþingmennina að
bæta bara hluta af Reykjavik á
sig, þeir eru hvort sem er lang-
flestir þaðan. Þá þarf ekki að
fjölga liðinu við Austurvöll.
Barnahornid
Fíllinn trampandi
„Takk fyrir," skrækti
músin, „ég er að róla mér
og næstum því farin að
fljúga. Takk, fíll!"
„Ég skal drekkja þér,"
æpti fíllinn. Hann
trampaði niður að ánni og
óð út í hana og dýfði
endanum á rananum ofan
í vatnið.
„Takk," skrækti
músin, „ég er bara að fá
mér sundsprett og næst-
um því farin að kafa.
Takk, fIII."
Fíllin stóð á bakkanum
hugsandi. Hann gat ekki
slitið laufin af trjánum til
að borða. Hann gat ekki
sprautað á sig vatni og
fengið sér bað. Hann gat
ekki lifað með mús í
rananum.
„Gerðu það litla mús,
farðu úr rananum á mér,
Þriðji hluti
gerðu það," sagði hann.
„Ef þú lofar að stappa
aldrei aftur," sagði
músin.
„Nei," sagði fíllinn.
„Þá geri ég þetta,"
sagði músin og kitlaði
hann í ranann með skott-
inu sínu.
„Viltu núna lofa að
stappa aldrei aftur?"
„Nei."
„Þá geri ég þetta,"
sagði músin og nartaði í
ranann hans með litlu
beittu tönnunum sínum.
„Já," skældi fíilinn,
„já, já, já".
Músin hljóp að holunni
sinni og beið.
Labb labb labb, þarna
kom fíllinn labbandi
mjúklega á stóru gráu
fótunum sínum. Hann sá
pínulitlu dýrin og beið
þangað til þau skokkuðu
burt , hann sá skriðdýrin
og steig mjög varlega yf-
ir skottin á þeim.
„Fillin stappar ekki
meir, einhver hefur
stoppað hann," sögðu
dýrin. „Einhver stór
hraustur og duglegur."
Geitin sagði: „Ég held
að músin hafi gert það."
Þá sagði snákurinn:
„Ójá, það er rétt, músin
gerði það."
Og ekki langt í burtu sat
lítil ánægð mús undir tré
og brosti með sjálfri sér.
Sigþrúður Gunnarsdóttir
og Dýrleif Örlygsdóttir
þýddu.
Á að byrgja
^ Sjónvarp
Ty kl. 21-10
— i sjónvarpinu i gærkvöldi
var sýnd bresk mynd um
ástandið i heimsmálunum,
sem er heldur nöturlegt, og
m.a. fjallaö um það hvernig
Bretar væru búnir undir strið.
Þá vaknar sú spurning, hvern-
ig við íslendingar séum búnir
undir strið, — sagði Ómar
Ragnarsson, sem i kvöld
stýrir umræðuþætti um al-
mannavarnir.
— Almannavarnir hérlendis
þurfa lika að sinna náttúru-
hamförum — jarðskjálftum,
eldgosum, skriðuföllum og
brunninn?
snjóflóðum. Umræðurnar i
kvöld verða að mestu leyti
faglegar -r pólitikin getur þá
komiö seinna, en hún veröur
ekki i þessum þætti. Ég ræöi
við Guðjón Petersen, forstööu-
mann Almannavarna, Svein-
björn Björnsson prófessor
i jarðeðlisfræði, óttar
Halldórsson prófessor, sem
hefur kynnt sér sérstaklega is-
lenskar byggingar og mann-
virki, og svo ræði ég við Agúst
Valfells, sem samdi skýrsluna
frægu hér um árið.
Loks langar mig aö ræða viö
Ragnar Sigbergsson, sem
hefur kynnt sér vindálag og
hvernig islenskar byggingar
eru hannaðar með tilliti til
þess.
—ih
Útvarp
kl. 15.20
Sjónvarp
kl. 20.40
i kvöld verður á sk^ánum
fyrsti þátturinn af þrettan um
upphaf ljósmyndunar. Þetta
er breskur heimildamynda-
flokkur, og fyrsti þátturinn
heitir „Frumherjar”.
Ljósmyndun er orðin nokkuð
gömul, þvi talið er að fyrsta
ljósmyndin hafi verið tekin
1826. Fyrsti maðurinn sem
varð heimsfrægur fyrir upp-
götvanir á sviði ljósmynda-
tækni var Frakkinn Louis
Daguerre. En i fleiri löndum
voru menn að bisa við aö full-
komna þessa nýju uppgötvun
og þróa tæknina, og t.d. i Eng-
landi komu þar margir við
sögu.
Þýðandi þáttanna er Guðni
Kolbeinsson, en þulur er Hall-
mar Sigurðsson.
—ih
Litla
væna Lillí
Gamlar ljósmyndir
Guðrún Guðlaugsdóttir hef-
ur i dag lestur nýrrar mið-
degissögu: „Litlá væna Lillí”.
Þetta eru æviminningar
austurrisku leikkonunnar LiIIi
Palmer, i þýðingu Vilborgar
Bickel isleifsdóttur.
— Þetta er mjög skemmti-
leg frásögn, — sagði Guðrún,
— einlæg og opinská, og tals-
vert fyndin. Lilli Palmer
rekur þarna sinn þjóðfélags-
lega bakgrunn, hún er
Gyðingur og varð fyrir barð-
inu á nasismanum, en kom sér
i burtu áður en það yrði mjög
alvarlegt. Hún fór fyrst til
Bretlands þar sem hún átti i
miklum erfiðleikum með að fá
atvinnuleyfi, og fékk þaö loks.
Hún segir litilsháttar frá
ástarmálum sinum, einkum
Guðrún Guðlaugsdóttir les
æviminningar Lilli Palmer.
sambandi sinu við Rex Harri-
son sem var fyrri eiginmaður
hennar. Lilli Palmer var lengi
i Bandarfkjunum og lék þar i
mörgum kvikmyndum, en á
siðari árum hefur hún verið
búsett i Þýskalandi.
—ih