Þjóðviljinn - 26.05.1985, Blaðsíða 10

VTOTAUÐ
Hvað ætli Stefán Jóns-
son hafi verið að gera síðan
hann hætti á þingi fyrir um
það bil tveimur árum? Mér
datt þetta svona í hug og
hringdi til hans og spurði
hvort hann vildi ekki segja
mér hvað hann hefði verið
að dunda við og kannski
eitthvað fleira. „Komdu í
kaffi og við skulum rabba
saman og sjá til hvað situr“
sagði Stefán og það sem
hér fer á eftir er árangur
þessa spjalls okkar.
Og þá fyrst nvað þú hefur
verið að fást við frá því þú
hættir þingmennsku, Stef-
án.
Að afvatna
hugann
Það er nú það hvað ég hef verið
að bedrífa síðan ég hætti á þingi.
Ætli við segjum ekki sem svo að
ég hafi verið af afvatna hugann,
til þess að koma öðru að en póli-
tíkinni eftir 10 ára þingsetu. Með
því að forðast það af bestu getu
að fylgjast með því sem hefur ver-
ið að gerast í þingmálum hefur
það gengið bærilega. Ég hef veitt
á flugu, skotið gæsir og skrifað
svolítið.
Er bók á leiðinni?
Ekki alveg strax ef til vill síðar.
Hvernig kanntu þessu lífi?
Alveg skínandi vel.
Segðu mér þáfyrst aðdraganda
þess að landsfrœgur útvarpsmað-
ur og eyrnamerktur framsóknar-
maður fer allt í einu í framboð
fyrir Alþýðubandalagið?
Þá er það fyrst að segja eins og
Vilhjálmur Þ. orðaði það: Sá sem
segir A hann verður kannski líka
að segja B. Ég hafði verið virkur
herstöðvaandstæðingur allar göt-
ur frá 1946. Því var það eðlilegt
að ég færi að kjósa með Alþýðu-
bandalaginu, þar sem gamli Só-
síalistaflokkurinn og síðar Al-
þýðubandalagið voru einu flokk-
arnir, sem tóku hreina afstöðu
gegn hersetunni, og héldu uppi
baráttu fyrir því að við losnuðum
eystra og það varð úr. Svona bar
það nú til að ég fór í framboð til
Alþingis. Þetta var árið 1971 og
ekki komst ég á þing í þeim kosn-
ingum. Við fengum 1230 atkvæði
sem hefði átt að nægja, en Björn
Jónsson fékk yfir 1300 atkvæði og
fór á þing. Ég kom nokkrum
sinnum inn sem varaþingmaður
þetta kjörtímabil. Það var svo
ekki fyrr en 1974 sem ég náði
kjöri, þá bættum við við okkur
50% og aftur bættum við fylgið
um 50% 1978 og enn 1979.
Ný ;
lífsreynsa
Ég þekkti Alþingi hið ytra all
vel úr fréttamennskunni. Hið
innra starf líkaði mér svo mjög
vel. Þetta var ný lífsreynsla og
hún heldur manni ungum. Við
getum sagt að það hafi verið ný
lífsreynsla svona 5-6 fyrstu árin.
Þarna kynntist ég nýju fólki og
eignaðist nýja kunningja. Ég hef
sagt það áður að þessir 60 Alþing-
ismenn eru auðvitað eins mis-
jafnir og þeir eru margir, en þetta
eru menn sem flokkarnir hafa
valið til framboðs fyrir sig og
fólkið hefur kosið. Það er því
ekkert ómerkilegra til fyrir þá
menn sem tala um pólitík en að
gera lítið úr greind og heiðarleika
þessarra manna, sem þeir hafa
sjálfir valið og kosið. Þorrinn af
þessum mönnum er hafinn yfir all-
an skarann og vill vel. Aftur á
móti verðum við að þola það að
þetta flokkakerfi okkar er ekki
lipurt og byggir á gömlum og að
sumu leyti úreltum hugmyndum,
hefur þó nokkuð lagað sig að ís-
lenskum aðstæðum. Meginn gall-
inn við okkar flokkakerfi er sá,
að við viðurkennum ekki ákveðin
grundvallar sannindi um okkar
samfélag. Má þar nefna að hér er
ákveðið ættarsamfélag, og vél-
vætt veiðimannasamfélag. Auð-
lindir okkar synda í kringum
landið, stundum of langt frá
landi, stundum eins og nú, alveg
upp við landsteinana og auðvitað
átti þá að nýta þær til hlítar. Þá
ofbýður mér þegar Jóhannes
Nordal, sem ég ætla ekki að lasta,
kemur í sjónvarp og talar um
verðbréfamarkað á íslandi og
liggur bankastjórum á hálsi fyrir
staðreynd. Hann hefur verið of
bundinn við bókina.
Ef þú spyrð um siðleysi kunn-
ingskaparins, þá er ég dauðfeg-
inn því að við okkar aðstæður
með okkar sögulegan bakgrunn,
skuli þjóðfélag okkar fúnkera á
þennan hátt. Annað væri vit-
leysa, vegna þess að maðurinn er
þrátt fyrir allt með þessa ísköpun,
að fjölskyldutengslin eru svo
sterk. Þannig hefur það verið frá
örófi alda, engar kennisetningar
eða fræði geta þurrkað þetta út.
Maðurinn er hópsál, stjórfjöl-
skyldan var á milli 10 og 20 manns
og það var engin tilviljun að
. Rómverjar skiptu hernum sínum
niður í tylftareiningar. Hópurinn
sem nær fjölda fjölskyldunnar 10-
15 manns getur tengst þess háttar
böndum, að hver er tilbúinn að
deyja fyrir annan. Það er ekki til-
viljun að það eru 11 í fótboltalið-
inu. Það er hinn hæfilegi fjöldi
sem vinnur saman á þennan hátt.
Þeir eru
svo margir
Ef við snúum okkur aðeins að
þingsetu þinni, manni þykir þing-
menri taka sig mjög alvarlega, er
djúpt á húmor í þingmönnum?
Ékki aldeilis: Þeir eru margir
hverjir afskaplega skemmtilegir
menn. Jú, vissulega taka margir
starf sitt alvarlega og eru djúpt
hugsi. En það eru margir húmor-
istar á þingi. Ég veit fátt
skemmtilegra en að ferðast með
Lúðvík Jósepssyni. Þegar maður
kemur Lúðvík af stað er hann
með skemmtilegustu mönnum.
Hann er í fyrsta lagi svo helvíti vel
að sér um alla hluti og svo hefur
hann svo mikinn húmor, þegar
hann leyfir sér það. Og þeir eru
fleiri, eigum við að nefna mann
eins og Sverri Hermannsson þeg-
ar hann nær sér upp í ræðustól,
eða að vera með manni eins og
Garðari Sigurðssyni, svona gæti
ég talið þá upp marga. Pétur sjó-
maður þegar hann segir sögur,
eða Páll á Höllustöðum, sem er
hafsjór af kveðskap og sjálfur
ágætur hagyrðingur.
Var mikið af góðum hagyrð-
ingum á þingi meðan þú sast þar?
Þeir gátu margir sett saman vís-
Hér eru margir hagyrðingar
góðir
Halldór ég Blöndal fremstan
þeirra tel,
því geta aðrir gumar setið hljóðir
góðhjörtuð meðan yfir skyggir
él
grágæsamóðir, ljáðu mér vængi
og stél.
Halldór kom til mín og sagði:
Hvernig heldurðu að Helga Selj-
an líki þetta að þú skulir telja mig
fremstan? Já, Halldór getur verið
mjög skemmtilegur þar til hann
fer að tala um pólitík, þá er það
búið.
Kosningaslagur, sumirsegja að
það sé skemmtilegt í þeim slag,
þótti þér það?
Það gat oft verið ansi gaman,
já. Ég man eftir kosningunum
1978, þá unnum við mikið saman
ég og Óttar Einarsson og þá var
mikið ort. Það var í þeim slag sem
við héldum fjölmennasta útifund
á íslandi. Það var yfir 20 stiga hiti
þegar við komum til Hríseyjar að
halda fund, og suð-vestan stinn-
ingsgola. Við héldumfundinn því
úti og fengum % eyjaskeggja á
fundinn. Það var svo mikið rok
að Soffía varð alltaf að hafa aðra
höndina til að halda niðri pilsinu,
en hún gat ekki talað blaðalaust
þannig að þetta var voðalega erf-
itt. í hvert skipti sem hún þurfti
að fletta blöðum sleppti hún pils-
inu og það fauk alltaf upp um
hana.
Það var oft líflegt í kosninga-
slag. Hitt er annað að Norður-
landskjördæmi eystra er erfiðasta
kjördæmi landsins að rækja það.
Það er 7 tíma keyrsla frá Þórs-
höfn yfir á Ólafsfjörð. Og eigin-
Iega þyrftu þingmenn þess að
geta gengið á skíðum til að kom-
ast yfir það. Það var nú meira
happið að fá Steingrím Sigfússon
í framboð, því ofan á allt annað er
hann svo harðduglegur að hann
er fáum líkur.
Maður kynntist mörgum dá-
samlegum mönnum þarna. Ég
gleymi aldrei Katli á Fjalli, hann
var stórbrotinn maður og mikið
skáld. Það voru átök drengur
þegar hann sagði sig úr Fram-
sóknarflokkinum, sem hann
hafði fekið þátt í að stofna og lagt
aleigu sína að veði til að stofna
og skemmtilegir. Tökum sem
dæmi hagyrðingana Baldur á
Ófeigsstöðum, Steingrím í Nesi
og Egil Jónasson á Húsavík.
Meðan ég var enn á útvarpinu tók
ég eitt sinn upp þátt með þeim
þremur. Þátturinn var tekinn upp
á Ófeigsstöðum hjá Baldri. Óg
þegar við fórum klykkti
Steingrímur út með þessari vísu,
þegar Baldur var búinn að blessa
okkur alla í bak og fyrir:
Létt er Baldri um ljóðakvak,
lætur hann sína gesti,
hól að framan háð á bak
hafa að veganesti.
Svona létu þessir vinir hver við
annan þegar þeir voru saman,
Steingrímur, Baldur og Egill.
Veistu að ég á „Eglu“, fjölrituðu
bókina með vísum Egils. Þá bók
eiga ekki aðrir en Egill, börn
hans, sá er tók hana saman og ég.
Mikill dýrgripur. Einu sinni
hringdi Egill í mig eftir þingsetn-
ingu, meðan húrrahrópin fyrir
forseta vorum og fósturjörð
glumdu í eyrum hans. Hann sagði
við mig í símann:
Fagurt var þingsins fyrsta sporið,
fellur ei niður hefðarglansinn,
fallega lesið faðirvorið,
fjálglega sunginn guðsvors-
landsinn
öskrað af snilli Ögrum skorið
áður en byrjar Hrunadansinn,
Eldjárns hrópin í eyrun smjúga,
að svo búnu má fara að Ijúga.
Annað erindi hringdi hann til
mín þegar hann heyrði að í Efri-
deild hefði verið samþykktur
samningur við Union Carbide.
Þá var Gunnar Thoroddsen iðn-
aðarráðherra:
Mundu málmblendi Gunnar,
að mengaður verðbólguhalli
stundum stórgrýtis Gunnar,
stjórþjóðum verður að falli.
Heimsfræg hraungrýtis
Gunnar
hrynja skurðgoð af stalli,
hlustaðu horngrýtis Gunnar,
hriktir í Akrafjalli.
Egill Jónasson er meira en hag-
yrðingur þegar hann vill það við
hafa, hann er skáld og það var
Steingrímur í Nesi líka. Hann
leysti sig undan skuldafjötrum
kreppulánasjóðs með ljóðinu um
„Þórð á Þröm“. Hefurðu heyrt
síðustu vísuna hans Steingríms?
stjóra, Jón Magnússon, og Jónas
Þorbergsson útvarpsstjóri var
dýrðlegur maður. Svo voru þarna
menn eins og Helgi Hjörvar, Þor-
steinn Ö. Stephensen, Pétur Pét-
ursson, Jón Múli og fleiri. Ég má
ekki gleyma Hendrik Ottóssyni,
hann gat verið afskaplega
skemmtilegur og raunar furðu-
legur maður. Hensi var Stalínisti
fram í andlátið. Ég spurði hann
eitt sinn skömmu eftir að Al-
þýðubandalagið var stofnað
hvort hann væri genginn í banda-
lagið. Alþýðubandalagið, sagði
Flensi, hvar er það í pólitík?
Thorólf Smith var líka á frétta-
stofunni með okkur. Hann gat
verið skemmtilegur. Einu sinni
var Thorólf að vinna frétt frá A-
fengisvarnaráði og kallaði til Jóns
Magnússonar fréttastjóra og
sagði: Getur það verið að það séu
1500 alkóhólistar á Islandi?
Hafðu þá 1501 svaraði Jón að
bragði.
Vilhjálmur P. tók við afJónasi,
hvernig var að vinna undir hans
stjórn?
Það var gott, Vilhjálmur var
indæll maður. Hann hafði einn
stóran galla, hann átti svo bágt
með að taka ákvarðanir. Þegar
maður kom inná skrifstofuna til
hans með hugmynd að einhverju,
þá tók hann þeim strax ákaflega
vel. „Já þetta líst mér vel á,“
sagði Vilhjálmur. En svo fór
hann að draga í land með allt
saman og áður en maður komst
útúr skrifstofunni, sem var 120
fermetrar og hann sat innst við
vegginn, var hann búinn að taka
allt til baka áður en maður komst
aftur út. Ég fann upp pottþétta
aðferð við Vilhjálm. Ég kom
bara í gættina og bar upp hug-
myndina. Vilhjálmur sagði um-
svifálaust já, þá klippti ég á málið
með hurðinni áður en hann gat
tekið allt til baka. Síðan fram-
kvæmdi ég hugmyndina og aldrei
sagði Vilhjálmur styggðarorð við
mig vegna þess.
Viðtölin þín Stefán þóttu ein-
stök og enn er talað um þau. Hef-
ur ekki hvarflað að þér að byrja
aftur nú eftir að þú ert hœttur á
þingi?
Nei, það yrði bara endurtekn-
ing. Svona viðtöl við fólk eins og
ég var með krefjast mikillar
vinnu. Klukkustundar upptaka
færði manni 10-15 mínútna þátt
Nú leyfi ég mér andlegt svall
Sdór rceðirviðStefdn Jónsson fyrrverandialþingismannurnlífiðogtilveruna skemmtilegtfólkog vísnagerð
við herstöðvarnar, og gengj um úr
NATO. Ég hafði ekki hwgsað
mér að fara á þing, ég hafði nóg
annað að gera. Eftir klofninginn
1967, þegar þeir fóru úr Alþýðu-
bandalaginu Björn Jónsson,
Hannibál Valdimarsson og Karl
Guðjónsson, þá komu þeir til
mínir vinirnir Jónas Arnason,
Ragnar Arnalds og Lúðvík Jós-
epsson og báðu mig um að fara
fram á Suðurlandi. Eg sagði þeim
að það skyldi ég gera ef það væri
einhugur um það í
Vestmannaeyjum, því ég vissi að
Eyjamenn áttu þetta sæti. Svo
fékk ég þau skilaboð frá þeim að
það væri einhugur um það í
Vestmannaeyjum að ég færi
fram. Auðvitað vissi ég betur. Ég
var sjálfur búinn að hringja og
kanna málið. Það var enginn ein-
hugur um að ég færi þar fram. Ég
sagði þeim þetta en þá sögðu
þeir: Þú ert bara að leita að afsök-
un fyrir því að fara ekki fram. Ég
sagði þeim að ég skyldi gera það
sem væri enn erfiðara, ég skyldi
fara fram í Norðurlandskjördæmi
10 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur
það, að hafa ekki tekist að hemja
útlánin. Þessi greindi og gegni
maður gerir sér ekki grein fyrir
því hverskonar samfélagi við
lifum í. Við erum 230 þúsund
manns eða þar um. Ef við
skiptum þessum hópi niður í
fimm manna fjölskyldur, þá er
kominn hagsmunahópur sem er
56 þúsund manns. Svo skulum
við skipta hjónum niður í systkini
og systkinabörn. Þessi hjón eiga
hvert um sig fjögur systkini.
Deilum í þetta með 20, þá fáum
við fram systkini og
systkinabörn. Síðan höldum við
áfram og deilum þessu niður í
systkinabörn og þremenninga.
Við sitjum þá uppi með svona 100
mjög tengda hópa. Ef þeir sem
hugsa á útlensku um íslensk efna-
hagsmál, að þetta verði stöðvað
með hagfræðilegum kennisetn-
ingum að maður í neyð fái pen-
inga í banka til að halda fyrirtæki
sínu eða heimili gangandi, þá
taka þeir feil. Ég held að flokk-
arnir og þá ekki síst flokkurinn
okkar hafi horft fram hjá þessari
26. mai 1985
ur: Ingvar Gíslason er prýðilega
hagmæltur, sömuleiðis Helgi
Seljan, Halldór Blöndal getur
sett saman vísur og getur verið
snöggur að því. Ég man eftir einu
tilviki. Þegar togarinn Kol-
beinsey var sóttur til Akureyrar
og farið með hana til Húsavíkur
var haldin veisla á Húsavík. Þar
fór einn ræðumanna að halda
skammaræðu um þingmenn kjör-
dæmisins. Halldór stóð upp á
* eftir honum og mælti þessa vísu:
Þingmenn sína heggur hann
á báðar hendur
vel að sínu verki stendur
Stefán Reykjalín all kenndur.
Þetta er góð vísa ort á stund-
inni. Halldór hefur mjög gaman
af að yrkja og er hafsjór af vísum.
Einu sinni í þingveislu var ég bú-
inn á ákveða að yrkja ekki neitt.
En það gekk eiginlega framaf
mér með kveðskapinn, meira að
segja Árni minn Gunnarsson var
farinn að yrkja. Ég var orðinn
svolítið kenndur, svo ég lét þessa
fara:
Tímann. Þar var út af Laxár-
deilunni og hersetunni, sem hann
sagði sig úr flokknum með opnu
bréfi til Ólafs Jáhannessonar,
sem birtist í Norðurlandi og Þjóð-
viljanum. Ketill var gott skáld,
hann skrifaði meira að segja 600
blaðsíðna skáldsögu, sem aldrei
var gefin út. Sigurður Nordal las
hana og sagði að hún væri góð en
ráðlagði honum að stytta hana.
En í hvert sinn sem Ketill settist
við að breyta sögunni, bættust við
nýjar persónur. Ég las hana í
handriti, hún er stórkostleg. Ket-
ill var gætt ljóðskáld. Hann flutti
Kristjáni Eldjárn kvæði þegar
forsetinn kom í fyrsta sinn til
Húsavíkur. Eitt erindið í því ljóði
byrjar svona.
„Og segðu nei þegar næsta já
myndi níða af þjóðinni rétt
til að eiga sitt land.
Ýta erlendum frá
og afmá einn smánarblett.“
Hér átti hann auðvitað við
Keflavíkurflugvöll. Þeir eru
margir stórbrotnir Þingeyingar,
Hann var ákafur fluguveiðimað-
ur, hann hafði þrisvar fengið
hjartaáfall. Hann andaðist með
stöngina sína í höndunum á uppá-
halds veiðistaðnum sínum við
Kirkjuhólmakvís í Laxá. Konan
hans fann miða undir koddanum
hans um kvöldið og á honum var
þetta erindi sem hann hafði ort
nóttina áður:
Fiskur cr ég á færi í lífsins hyl,
fyrr en varir kraftar mínir dvína.
Þó berjistu daglangt dugir
það ekki til
dauðinn missir aldrei fiska sína.
Árin sem
aldrei gleymast
Ef við vendum okkar kvœði í
kross. Pú sagðir mér einu sinni að
árin þín á útvarpinu hefðu verið
skemmtileg.
Já, þau voru það, og þar
eignaðist ég marga góða vini og
félaga. Allt var þetta nýtt og
spennandi. Við vorum fáir á
fréttastofunni þá og mikið að
gera. Við höfðum góðan frétta-
eftir að búið var að klippa bandið
og það gerði ég oft sjálfur. Ég
man eftir því þegar ég tók viðtalið
við Steinþór frá Hala hér um
árið, þá var tekið upp í 36 klukku-
stundir og útkoman var 20 þættir,
sem hver var 20 mínútur. Og
klippingin sjálf var fleiri dags-
verk...
Vegna þess að þú nefnir
Steinþór á Hala, sem var mjög
austfirskur í framburði, þá langar
mig að skjóta inní, að þú hefur
gert dálítið af því að yrkja upp á
austfirksu, leyfðu mér að heyra
eina slíka vísu.
Ég man bara enga slíka í
augnablikinu eftir sjálfan mig, en
ég kann margar eftir aðra. Gísli
Halldórsson leikari orti eina
góða. Hann var þá að setja upp
leikrit austur á Héraði og gisti
heima hjá Sveini á Egilsstöðum.
Einu sinni á sunnudagsmorgni
fór Gísli í göngutúr og gekk aust-
ur yfir Lagarfljót. Hann var undir
sterkum áhrifum þeirra Egils-
staðarmanna og orti meðan hann
gekk yfir brúna:
VIÐTAUÐ
Hérna líður Lögurinn
Ijúfum fram með sefa.
Hingað stefnir högurinn
hérna vil ég lefa.
önnur góð eftir Sigurð Pálsson
skólastjóra á Eiðum. Sigurður er
skáld. Hann orti:
Einn í felum upp við á
eygði selung góðan,
í stígvélum óðar þá
út í helinn vóð’ann.
Ætli hún sé þá ekki eftir Sigurð
vísan:
Hörmung að veta hart er flet,
hér eg set óglaður.
Fyrir sveta ei sofið get,
svona er hetinn maður.
Jú, því gæti ég trúað. En ég segi
það alveg satt ég man enga vísu
eftir sjálfan mig orta á austfirsku.
Því þótt manni þeki það sneðugt
þá skrefar maður þetta aldrei
neður, eins og við segjum fyrir
austan.
En áfram með það sem við vor-
um að tala um áðan, er það satt
sem ég heyrði að þú hefðir stund-
um gefið viðmælendum þínum tár
til að liðka um málbeinið?
Nei, það er ósatt. Ég gerði
þetta bara einu sinni og sé eftir
því alla ævi. Ég var að tala við
Marka-Leifa. Það hafði einhver
sagt mér að það gæti lyft honum
að gefa honum eitt staup. Ég
gerði það og karlinn fór á flug.
Hann sá að ég átti eftir lögg í
pelanum og bað um annan. Það
var of mikið, enda var Leifi þá
orðinn 93ja ára gamall. Viðtalið
var nærri ónýtt, eða alla vega
ekki eins gott og það hefði getað
orðið.
Svo við vöðum enn úr einu í
annað, hvers vegna hefurðu látið
líða svona langt á milli bóka hjá
þér?
Það var með þingstörfin eins
og starfið á útvarpinu, ég var svo
upptekinn af því að læra að mér
gafst ekki tími til skrifta. Ég á að
vísu 3 handrit, en þegar ég fór yfir
þau nú, þá þóttu mér þau ekki
eins góð og þegar ég lauk við þau,
það þarf að lagfæra þau. Síðustu
árin mín á þinginu voru að mörgu
leyti mjög erfið fyrir mig per-
sónulega, þar komu til veikindi
og fleira. Eftir að ég hætti á þingi
leyfi ég mér þann munað að gera
ekki neitt. Ja, ég veiði flugu á og
fer á gæsaskytterí og les góðar
bækur. Stunda sum sé andlegt
svall. Ég hef aðeins verið að
vinna að skriftum í vetur og vor
og kannski kemur bók.
Svona í lokin Stefán, eina vísu
eftir þig sjálfan.
Við skulum sjá. Ég var einu
sinni inní sportverslun að kaupa
mér haglabyssu skot. Þá vatt sér
að mér þekkt kona og sagði: Að
þú skulir ekki skammast þín fyrir
það Stefán að kalla þig sósíalista
og hafa gaman af því að skjóta
þessa fugla eins og hægt er að fá
nóg af þeim hjá Tómasi!
Þá orti ég vísu sem síðan er
svona mottó hjá gæsaveiði-
mönnum og við syngjum hana
stundum á skytteríi. Hún er
svona.
Sem logi yfir akur fer
upp að rífa stráin
villigæsin gráðug er,
en góð á bragðið dáin.
Og svona alveg í lokin, hefur
aldrei hvarflað að þér að gefa vís-
urnar þínar út á bók?
Nei, það verður aldrei gert. Ég
hef eiginlega ekkert af þeim skrif-
að niður auk þess sem mínar vísur
eru flestar með sárum broddi og
eiga ekki heima á bók. Það eru
allt öðru vísi vísur sem menn setja
á bók. Ég tek undir með Agli vini
mínum Jónassyni. Sú vísa sem
fólk ekki lærir þegar það heyrir
hana er ekki þess virði að lifa,
hún er einfaldlega ekki nógu góð.
Hinar lifa og þurfa ekki að koma
út á bók.
-S.dór.
Sunnudagur 26. maí 1985 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 11