Þjóðviljinn - 15.09.1985, Blaðsíða 4

Jón Páll, Kristín Birna, Lárus (fararstjóri), Ragnheiður og Anna María fyrir
framan leikhús Grace prinsessu, sem greypt er inn í klettinn mikla í Mónakó,
rétt við hlið stærsta spilavítisins.
í boði furstadæmisins. Kristín Reynis, Ragnheiður, Þórunn leikstjóri ásamt
tveimur úr japanska leikhópnum. Verst að við skyldum gleyma peysufötunum
heima.
Kristín leikmyndateiknari, Egill Ijósamaður, Vigdís og Anna leikendur sóla sig í Kaktusgarðinum fræga í boði borgarstjór-
ans í Mónacó.
Rokkhjartað sló
íMónakó...
Myndir og texti:
Þórunn Sigurðardóttir.
Það leyndi sér ekki að mikið
stóð til í Mónakó, þegar við
ókum á rútunni í gegnum mið-
borgina. Hvarvetna voru flögg
og skreytingar sem minntu á
að áttunda alþjóðlega áhuga-
leikhúshátíðin var að hefjast.
Við, sem vorum komin alla
leið frá íslandi, vissum harla
lítið um þessa hátíð, nemaað
hún er stærsta áhugaleikhús-
hátíð sem haldin er í heimin-
um og að við erum fyrsti ís-
lenski hópurinn sem sýnirá
hátíðinni.
Við vorum sem sagt komin alla
leið frá íslandi, nánar tiltekið frá
Hafnarfirði flest, til að sýna
„Rokkhjartað“ í Mónakó. Með
okkur í ferðinni var Sigrún Val-
bergsdóttir, framkvæmdastjóri
Bandalags íslenskra leikfélaga,
sem sat á alþjóðaþingi áhuga-
leikfélaga, sem haldið var sam-
hliða hátíðinni, og fór þar inn í
aðalstjórnina sem fulltrúi
Norðurlandaþjóðanna. íslenski
hópurinn, sem taldi yfir 20
manns, hafði sjálfur safnað fyrir
ferðinni með því að skemmta,
spila, selja sælgæti, halda basar
o.s.frv. Flestir hinir þarna voru
kostaðir af sínu heimalandi, eftir
að hafa verið valdir úr fjölda
hópa sem til greina kom að senda
til Mónakó. Margir þessara hópa
höfðu verið 1-2 ár að undirbúa
sig, - höfðu ferðast um heiminn
með sýningar og tekið þátt í
fjölda leiklistarhátíða. Alls voru
28 hópar frá öllum heimsálfum
valdir til að sýna á hátíðinni.
Fyrstu dagana dvöldumst við í
góðu yfirlæti á San Remo á Ítalíu,
skammt austan við Mónakó. Þar
reyndum við að undirbúa okkur
eftir bestu getu undir það sem
beið okkar. Þegar við komum við
í Mónakó á leiðinni til San Remo,
komumst við að því að undirbún-
ingstíminn í leikhjúsinu var
jafnvel enn minni en við höfðum
gert ráð fyrir, og var hann þó al-
veg í lágmarki. Við skoðuðum
myndband af síðustu æfingunni
sem allir voru á heima á íslandi
og reyndum að fara í gegnum öll
tæknileg atriði, - en þess á milli
sóluðum við okkur á ströndinni
eða við sundlaugina á hótelinu.
Móttaka
í Mónakó
Eftir tvo daga héldum við með
allt sem tilheyrði sýningunni með
lest inn í Mónakó, þar sem við
vorum í boði furstadæmisins og
hátíðarinnar. Allir komust heilu
og höldnu í gegnum passaskoð-
unina í lestinni og þegar við mætt-
um á aðalstöðvar hátíðarinnar
vorum við meira að segja aðeins á
undan tímanum. Okkur til mikill-
ar furðu var okkar beðið með
kampavínsveislu og ræðuhöld-
um, gjafaafhendingum og ýmsu
tilstandi sem við vorum alls ekki
búin undir. Sem betur fer
höfðum við sungið mikið í rút-
unni á leiðinni frá Luxemburg og
niður í gegnum Frakkland til Ital-
íu. Komu „Vísur Vatns-
enda-Rósu“ og „Á Sprengisandi“
í stað margra og langra þakkar-
pistla frá okkar hendi í þessari
móttöku og ýmsu öðru veislu-
standi sem beið okkar.
Við höfðum meiri áhuga á að fá
að skoða leikhúsið, en að dvelja
lengi við kampavínið og eftir tals-
verða ýtni fengum við að fara
nokkur og skoða leikhúsið og að-
búnaðinn þar. Við höfðum feng-
ið enskumælandi fararstjóra, sem
við skírðum Möggu í snatri og átti
eftir að reynast okkur heldur
betri en engin. Hún sagðist vera í
„sérstöku sambandi“ við
sviðsstjórann í Princess Crace
leikhúsinu þar sem við áttum að
leika og tókst henni að koma
okkur inn í húsið í nokkrar mín-
útur.
Komið í
leikhúsið
Pessar mínútur voru notaðar til
hins ítrasta og satt að segja veit ég
ekki hvernig við höfðum farið að
hefðum v.ið ekki fengið að
smeygja okkúr þarna inn.
Leikhúsið, sem er glænýtt og allt
tölvuvætt, var á ýmsan hátt svo
ólíkt því sem við áttum að venj-
ast, að undir venjulegum kring-
umstæðum hefði maður þurft 3
daga til að aðhæfa sýninguna hús-
inu, stilla ljós, hljóð o.s.frv. Þess
í stað höfðum við 4 klukkutíma
sama dag og leikið var og þeir
sem hafa komið nálægt leiksýn-
ingunum vita að það er ekki
langur tími til þessara hluta. Auk
þess þurftum við að fá lánaða
hljóðnema, söngkerfi, magnara
fyrir hljóðfærin, auk trommu-
setts og píanós, en ekki var hægt
að flytja þetta að heiman. Þetta
gátum við skoðað þessar fáu mín-
útur og gengið úr skugga um að
allt væri til staðar.
Þótt við hefðum stytt sýningu
okkar talsvet, var hún þó enn sem
fyrr mun flóknari tæknilega en
flestar sýningarnar sem þarna
voru og hafði auk þess aldrei ver-
ið leikin utan Bæjarbíós í Hafnar-
firði. Það var því ekki laust við að
undirrituð væri nokkuð kvíðin
þegar í ljós kom að sýningunum í
leikhúsinu er stjórnað algerlega í
gegnum tölvu, sjónvarpsmonit-
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 15. september 1985