Þjóðviljinn - 31.10.1986, Qupperneq 7

Umsjón:
Helgi
Hjörvar
DJðmnuiNN
HNEFINN ALOFT
Merki Nemendafélags
Menntaskólans viö
Hamrahlíð er reiddur hnefi og
krepptur. Hin síðari árin hefur
lítið borið á honum, en nú
virðist sem enn eigi að reiða
hann á loft.
Á föstudaginn var/iiéldu menn
nemendafund um skólamál,
ræddu þau og ályktuðu. Tíðinda-
sögn þessi gladdi hið sósíalíska
hjarta Glætunnaf ákaflega, enda
fáheyrt orðið að ungt fólk Iáti
þjóðfélagsmál til sín taka. Hún
gat heldur ekki lengi á sér setið,
heldur skundaði á vettvang að
vita, hvað hefði verið rætt og
hvað ályktáð.
Reglugerðarmálið
í fyrsta lagi var það mál er
snerti alla framhaldsskólana:
reglugerð menntamálaráðherra
um samræmda einkunnagjöf í
tölustöfum.
Þykir þeim M.H.-ingum hug-
myndin að baki íhaldssöm og
gamaldags og lýsa eftir rökum
reglugerðinni til stuðnings. Þeir
telja hana til þess eins að
auðvelda „skriffinnum ríkis-
báknsins að draga framhalds-
skólanema í dilka að loknu stúd-
entsprófi", en ekki til að bæta
námsmat. Mismunandi kennslu-
aðferðir í framhaldsskólum telja
þeir kalla á mismunandi náms-
mat og því sé beinlínis óeðlilegt
að sami einkunnastiginn sé not-
aður, og „til þess eins fallinn að
steypa öllu í andlaust mót með-
almennskunnar“.
13 skóflustungur
Þeir álykta og um íþrótta-
kennslu og telja íþróttahúsnæðið
fullkomlega óviðunandi, en eins-
og menn rekur kannski minni til
hafa verið teknar þrettán skófl-
ustungur að íþróttahúsi skólans.
Einingar vilja þeir fá fyrir fé-
lagslíf, enda sé það tímafrekt
starf og um leið bæði þroskandi
og menntandi, en stærsta málið á
þessum fundi var sennilega kraf-
an um frjálsa mætingu.
Frjáls mæting
Hana rökstyðja Hamrhlíðing-
ar svo:
„1) Frjáls mæting gerir þá kröfu
til nemandans að hann sýni
sjálfsaga og þurfi sífellt að
meta stöðu sína í náminu.
Nemandinn yrði þannig
meðvitaðri um tilgang og
gagnsemi náms síns.
2) Frjáls mæting gerir þá kröfu
til kennara skólans að kenns-
la þeirra verði markvissari,
skipulegri, fjölbreyttari og
áhugaverðari. Ef kennarar
geta ekki uppfyllt kröfur
nemenda um góða kennslu,
þá einfaldlega misstu þeir
nemendur sína.
3) Frjáls mæting gerir þá kröfu
til yfirvalda skólans að hæf-
ustu kennararnir verði ávallt
valdir til starfa, einnig að
fjölbreytileiki námsins sé
ávallt sem mestur og að gerð-
ar verði tilraunir með fram-
sæknari kennsluhætti.
4) Frjálsmætingveitirnemend-
um frelsi til að skipuleggja
nám sitt og daglegt líf eftir
eigin þörfum.
5) Frjáls mæting gerir þá kröfu
til nemenda, kennara og yfir-
valda skólans að þeir hafi
ávallt með sér samstarf og
gagnkvæman skilning um allt
sem viðkemur námi, kenns-
luháttum og allri starfsemi
skólans.“
Svo mörg voru þau orð.
Að lokum ályktuðu þau um að
samkvæmt lögum ættu öll meiri-
háttar mál að fara fyrir skóla-
stjórn og þær ákvarðanir sem
teknar hafa verið af yfirstjóm
skólans án samráðs við skóla-
stjórn verði afturkallaðar. Að
baki þessarar ályktunar býr fyrst
og fremst gremja með það þegar
busar voru sviptir valfrelsi, en sú
ákvörðun var ekki tekin í skóla-
stjórn.
Á fundinn þarsem þetta var
samþykkt mættu á milli tvö- og
þrjúhundruð nemendur.
Alveg
gefiö!
Þegar við höfðum lesið ályktanirfundarins
yfir, dró ekki úr áhuga okkar á því sem var að
gerast í Hamrahlíðinni. Svo við króuðum
nokkra nemendur af og spurðum þá útí
skólamálin.
Fyrstur varð á vegi okkar Forseti nemend-
afélagsins, Hrannar B. Arnarson og án þess
að hika snérum við okkur að honum og
spurðum hvurn grefilinn nemendur ættu með
það að skipta sér af skólamálum:
„Þarf blaðamaður Þjóðviljans að spyrja að
því,“ svarar forsetinn og glottir útí annað.
„Þetta er okkar skóli og vitanlega hljótum við
að segja okkar álit á honum, hljótum að gera
grein fyrir því hvernig við viljum að okkar
námi sé háttað. Til þess ber okkur beinlínis
skylda og því iðnari sem við erum við að
rækja þá skyldu, því meiri áhrif hljótum við
að hafa“.
Og hafið þið veríð iðin?
„Ekki nægilega. Umræðan hefur verið
dauf, nema innan ákveðinna hópa, en það
þarf h'tið til að koma henni í gang. Til að
mynda er þegar merkjanleg töluverð hreyf-
ing eftir þennan eina skólafund sem við héld-
um á föstudaginn. Þá umræðu viljum við síð-
an virkja og halda lifandi, enda höfum við
lagt mikla áherslu á að koma henni í gang
með skoðanakönnunum, skólafundum, mál-
fundum o.fl.“
En er eitthvað á ykkur hlustað?
„Já vissulega er á okkur hlustað, en hvort
það verður nokkuð meira eigum við eftir að
sannreyna“.
En hvað um aðra skóla, láta þeir þessi mál
til sín taka?
„Til þess veit ég ekki, en hitt er að áhuginn
er fyrir hendi, allavega hjá þeim stjórnar-
mönnum annarra nemendafélaga, sem ég hef
„Þarf blaðamaður Þjóðviljans að spyrja?"
rætt við. Hamrahlíðin hefur náttúrlega lengi
verið virkust allra í umræðum um hverskyns
þjóðfélagsmál, þar með talin skólamál, þó
sorglega litlu hafi tekist að breyta“.
Og þú heldur að skólinn muni skána verði
mark á ykkur tekið?
„Alveg gefið!“
En er afstaða ykkar ábyrg? Miðar hún ekki
að því einu að gera ykkur lífið léttara?
„Vitanlega er hún ábyrg og vel rökstudd
líka, en miðar auðvitað jafnframt að því að
gera okkur lífið bærilegra.“
Nú kallið þið saman skólafund, stendur
skólastjórnarkerfið ekki lengur fyrir sínu?
„Jú, það er vel nothæft. En því fleiri sem
ákvarðanir taka, þeim mun fastar er þeim
fylgt eftir, þeim mun meiri umræða verður.
Sjálfum fyndist mér heppilegast að allir
starfsmenn skólans, nemendur, kennarar og
aðrir tækju ákvarðanir í sameiningu, en það
er nú bara mín skýjaborg...“
Menntun á
að þroska
Kristinn Örn Jóhannesson er eitt þriggja:
sómi, sverð eða skjöldur Hamrhlíðinga í
orrustunni við skólayfirvöld. Hann situr
ásamttveimur nemendum sínum í
skólastjórnM.H.
Er þörf fyrir þig, Kristinn?
„Já, auðvitað. Áð vísu eru þeir ekki of
margir sem leita til manns, fólk er jú orðið
svo firrt frá sjálfu sér. Áhugaleysið er vissu-
lega vandamál, en engu að síður hefur fólk
sínar væntingar og vilja og það er það sem á
að ráða. Mönnum er ekkert sama hvernig
menntun þeirra er háttað, frekar en þeim er
sama um hvernig umbúðum mjólkin sem þeir
kaupa er í. f dag eru mjög háværar kröfur
utanúr þjóðfélaginu um menntun og hvernig
hún á að vera, en þær raddir eiga ekki að
ráða, heldur vilji og væntingar nemenda. Því
menntunin á að þroska einstaklinginn og
vekja áhuga, og menntunarvaldboð að ofan
er ekki rétta leiðin til þess.
Þess vegna er þörf fyrir mig og aðra skóla-
stjórnarfulltrúa, til að túlka vilja nemenda og
vera þeirra fulltrúi í togstreitunni við kerfið."
En afhverju boðuðuð þið þá skólafund?
„Fyrir því voru tvær ástæður. Annarsvegar
sú að skólayfirvöld fóru í kringum lögin, með
því að bera ekki upp mál í skólastjórn sem við
töldum mikilsverð, auk þess sem við vildum
fá opna umræðu um málin í heild."
Hér áður hafði Hamrahlíðin það orð á sér
að hún vœri brautryðjandi. Er hún það enn?
„Nei, því miður. Skólinn hefur staðnað á
síðustu árum, en við erum alltaf að reyna að
ýta hjólunum í gang aftur.“
Er eitthvaði fleira en það sem rœtt var á
fundinum sen\ þú vilt beita þér fyrir í starfi
þínu í skólastjörn?
„Já mikil óskop, fjölmargt. En það helsta
er sú skoðun míh að í menntakerfi á þessu
_______________i____________________
„Auðvitað er þörf fyrir mig!" Kristinn örn, skóla-
stjórnarfulltrúi.
stigi þarf að vera fjölbreytt val. Fáir, ef
nokkrir, skólar ættu að vera eins. Þó mark-
mið þeirra væri auðvitað það sama, þá gætu
menn valið milli margvíslegra skóla og þ.a.l.
skólastarfs.
Inná þetta var að nokkru komið með bréf-
inu til menntamálaráðherra, því með reglu-
gerðinni um einkunnagjöf er bara verið að
steypa skólana í eitt mót. Það er ófært. Skól-
arnir verða að hafa frelsi til að gefa og meta
einkunnir. Við verðum að trúa því að fólk
geti enn hugsað sjálfstætt. Og mér finnst það
einkennileg mótsögn að ráðherra flokks sem
hefur frelsi á stefnuskrá sinni, skuli gera sig
sekan um miðstýringu...“