Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.1996, Blaðsíða 3

JL*V FÖSTUDAGUR 11. OKTÓBER 1996
HLJÓMPLjÍTU
EillJllJI
Pearl Jam - No Code **i
Góðir, en lítt skemmtilegir
Pearl Jam er ein af þess-
um hljómsveitum sem
virðast geta gefið nokkurn
veginn hvað sem er út og
mettað þar með sinn
markað sem hefur vaxið
þónokkuð síðustu ár. Við-
urkennt er að velgengni
Ten varð meiri en
nokkurn grunaði en varla
svo mikil að hún seldi
þrjár plötur til viðbótar.
Til þessa hefúr aðdrátt-
arafl hljómsveitarinnar
m.a. byggst á hráu spili,
óskiljanlegum textum og
sjarma söngvarans Eddie Vedder. Þetta gekk upp á V.S. og Ten
en eitthvað fór úrskeiðis við gerð plötunnar Vitalogy sem undir-
rituðum fannst einfaldlega hundleiðinleg. Á No Code er tekin ný
stefna í átt til þjóðlegri tónlistaráhrifa en áður og þá leitað til ým-
issa þjóða, þó aðallega beri á áhrifum blúss hvíta mannsins sem
oftast er nefndur kántrí. Götugítarleikarann ber oftar en ekki fyr-
ir eyru þegar hlustað er á plötuna en þó stefnan sé tekin i þessa
átt er það stefhuleysið sem er ríkjandi hjá hljómsveitinni. Marg-
ar góðar hugmyndir koma fram en fæstar komast almennilega á
flug í útsetningum sveitarinnar. Þetta kann að vera sökum þess
að hljómsveitin semur öll sín lög saman. Slíkt fyrirkomulag get-
ur jafnt verið til ills og góðs og virðist hneigjast til hins fyrr-
nefnda hjá hljómsveitinni 1 þetta skiptið þó það hafi virkað vel á
fyrstu tveim plötunum.
Pearl Jam er að vinna að mjög mörgum athyglisverðum hug-
myndum á No Code og því verður skemmtilegt að sjá hvort fram-
setningin á efninu tekst betur næst. Það er nefnilega ekkert að
spilamennskunni eða söngnum, ekki einu sinni lögunum, nema
hvað þau eru leiðinleg. Sem sagt, góð en lítt skemmtileg plata frá
meðlimum Pearl Jam í þetta skiptið. Gengur betur næst?
Guðjón Bergmann
Kolrassa krókríðandi - Köld eru kvennaráð
Bravó, Kolrassa!
Að brúa bilið á milli
metnaðarfullrar rokktón-
listar og popptónlistar er
enginn hægðarleikur, en á
þessari plötu Kolrössu
krókríðandi sýnir hljóm-
sveitin að það er vel hægt.
Það fer ekki fram hjá nein-
um sem leggur við hlustir
að mikil vinna hefiu verið
lögð í þessa plötu; hljóð-
færaleikurinn er fágaður,
hljómiuinn góður og lögin
stórgóð. Sérstaklega er eft-
irtektarvert hve laglínur
allra laganna er melódísk-
ar. Jafnvel í hörðustu keyrslulögum svífur yfir stórgóð laglína
sem grípur mcurn eins og skot, t.d. í Make Me Right. Hinar gríp-
andi laglínur eru erfiðar til söngs þar sem þær innihalda oft stór
tónbil en Elíza skilar þeim vel. Hún er fjölhæf söngkona enda
dugir ekki minna vegna þeirrar breiddar sem er í tónlist Kol-
rössu krókríðandi.
Ég get ekki látið hjá líða að minnast á plötuumslagið sem er
sérstaklega vandað og vel unnið, eins og reyndar platan öll.
Mergurinn málsins: Kraftur, einlægni, breidd.
11 Top - Rhythmeen ***
Gítarsins gáróttu hljómar
Grunnlaglínur ZZ Top-
mannanna breytast lítið frá
plötu til plötu núorðið. Billy
Gibbons lætur gítarinn
urra, hvæsa og væla og
undir honum hamast Frank
Beard trommuleikari eins
og hann eigi lífið að leysa.
Sé lagt við eyrun má heyra
að Dusty HiÚ kroppar bass-
ann hér og þar - en alla
jafna ákaflega sparlega.
Ofan á þennan grunn bætist
söngurinn, hás og klemmd-
ur. Þannig eru grunneftiin
í tónlist ZZ Top. Þegar þau blandast síðan verður útkoman yfirleitt
ánægjuleg áheymar. Stundum finnst manni vissulega að eitt og
eitt lag hafi komið út á einhverri af fyrri plötum þremenninganna
en þegar þeim tekst virkilega vel upp, eins og í lögunum What’s
up with That og Vincent Price Blues á plöhmni Rhythmeen fer
ekkert á milli mála um hveijir eru meistarar blúsrokks Suðurríkja
Bandaríkjanna. Önnur lög sem gefa þeim sem fyrr voru nefnd lítt
eftir eru She’s just Killing Me og Bang Bang. Þau eru vissulega
enginn vinsældalistamatur, hrá og eflaust ókræsileg í eyrum
þeirra sem ekkert annað vilja heyra. Og þeir missa líka af því að
ópusamir frá ZZ Top eru í raun litlar húmoreskur sem einmitt er
eitt grunnefhið enn sem gerir tónlist tríósins stundum ómótstæði-
lega. -ÁT
★★★^
Brímkló á að spila...
Brimkló sendi frá sér fimm plötur á ferlinum, þá fyrstu fyrir tuttugu árum. Þessi mynd er tekin árið 1980.
„Eg hefði helst vfljað hafa
diskinn tvöfaldan. Við eigum dálít-
ið af óútgefnu efni sem hefði verið
gaman að geta haft með, til dæmis
níu mínútna syrpu sem var tekin
upp þegar við lékum á fimmtíu ára
afmælishátíð FÍH fyrir fimmtán
árum,“ segir Björgvin Halldórsson
söngvari þegar hann er inntur eft-
ir lagavalinu á nýrri safnplötu með
hljómsveitinni Brimkló. Platan,
sem er nýkomin út, hefur að geyma
tuttugu lög. Nítján þeirra eru tekin
af plötum hljómsveitarinnar sem
hún sendi frá sér á áttunda og ní-
unda áratugnum. Tuttugasta lagið
er gamall kántrísmellur eftir Hoyt
Axton sem hefur hlotið nafnið Ef
rótararnir kjafta nú frá.
„Þetta lag var alltaf á óskalistan-
um í gamla daga en einhverra
hluta vegna komst það ekki að,“
segir Björgvin. „Okkur fannst því
tilvalið að hafa það með að þessu
sinni. Við fengum Jónas Friðrik til
að semja við það texta og tókum
það upp fyrr á þessu ári.“
Af nógu að taka
Brimkló sendi frá sér fimm stór-
ar plötur og eina litla á ferli sínum,
ferli sem reyndar sér ekki fyrir
endann á þótt hljómsveitin hafi
tekið sér gott frí öðru hveiju írá
spilamennsku. Það var þvi úr um
það bil sextíu lögum að moða þeg-
ar kom að því að velja lög á nýju
safnplötuna sem heitir Sígildar
sögur.
„Það var einungis búið að endur-
útgefa fyrstu plötuna, Rock’N’Roll
öll mín bestu ár, á geisladiski
þannig aö það var orðið aðkallandi
að koma fleiri út á þessu formi,“
segir Björgvin. „Jú, jú, það var
vissulega erfitt að velja og hafna.
Sum laganna hafa reyndar elst illa
og eiga ekki erindi á safnplötu en
vissulega voru þarna nokkur sem
ég hefði gjaman viljað hafa með ef
plássið hefði verið meira. En fólk
verður bara að bíða eftir þeim þar
til plötumar verða endurútgefnar."
Gamalgróin hljómsveit
Tuttugu ár era liðin á þessu ári
síðan fyrsta stóra platan meö Brim-
kló var gefin út. Það var fyrmefnd
Rock’N’Roll öfl mín bestu ár. Und-
ir nálinni var gefin út árið eftir.
Árið 1978 kom út platan Eitt lag
enn, þá Sannar dægurvísur og loks
Glímt við þjóðveginn sumarið 1981.
Stór hópur hljóðfæraleikara kom
við sögu hljómsveitarinnar um
lengri og skemmri tíma en þeir
Amar Sigurbjömsson og Ragnar
Sigurjónsson hafa verið í henni frá
upphafi. Sjálfur tók Björgvin Hall-
dórsson sér frí um skeið og söng
með Hljómum, Lónlí blú bojs og
Change áður en hann tók upp þráð-
inn að nýju. Og Brimkló er reynd-
ar enn að.
„Já, já, við emm að spfla á fullu
um þessar mundir," segir Björgvin.
„Auk mín, Arnars og Ragnars eru í
hljómsveitinni þeir Haraldur Þor-
steinsson, Magnús Einarsson og
Þórir Baldursson. Við erum búnir
að fara á nokkra staði i haust, vor-
um til dæmis á Húsavík um síð-
ustu helgi. Ef náttúruöflin leyfa
stendur til að við verðum á Höfn
um helgina. Síðan stendur tfl að
koma fram í Keflavík, á Egflsstöð-
um og víðar á næstunni.
Við ætlum ekki eingöngu að
leika á böllum,“ bætir Björgvin
við, „því að það stendur tfl að taka
upp „Unplugged" sjónvarpsþátt fyr-
ir Stöö tvö á næstunni og þar er
hugmyndin að komi fram velflestir
þeir sem hafa leikið og sungið með
Brimkló á ferlinum. Þá bætast von-
andi í hópinn þeir Guðmundur
Benediktsson, Magnús Kjartans-
son, Hannes Jón Hannesson og
vonandi Siguijón Sighvatsson sem
reynar er bundinn við störf í Los
Angeles. Nú, ef hann kemst ekki í
það skiptið vonumst við svo sann-
arlega tfl að hafa hann með okkur
milli jóla og nýárs þegar tfl stend-
ur að endurreisa hljómsveitina
Flowers af sérstöku tilefhi."
-ÁT