Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.1997, Síða 3

FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR 1997
Nada Surf - high/low
FaguHega orðað en krafllítið ★★
high/low er plata sem skil-
ur lítið annað eftir en lagið
Popular eftir fyrstu hlustun
og það aðallega fyrir frumlega
og skemmtilega , textagerð.
Popular er líka lagið sem sel-
ur plötuna, en auðveldara
hefði verið fyrir Nada Surf
liða að gefa út smáskífú (sem
þeir og gerðu, en þeir hefðu
þá mátt sleppa breiðskífunni í
bili). Hér er á ferðinni meðal
bílskúrshljómsveit sem ein-
hverra hluta vegna komst á
samning hjá Elektra fyrirtæk-
inu og kom einu lagi inn á vinsældalista um allan heim og það fyr-
ir textagerð. í heild eru kannski tvö ágætislög á plötunni fyrir utan
lagið Popular, (Deeper Well og Stalemate) sem hefðu prýtt smáskíf-
una ágætlega sem aukalög. í þeim er líka smávegis efni sem hægt
væri að vinna með en afgangur plötunnar nær því hvorki að vera
fugl né fiskur. Söngurinn á plöftmni er langt frá því að vera góður
og upptökustjórinn hefur gert hreint stórvirki í því að gera þennan
meðalhljóðfæraleik jafh áheyrilegan og raun ber vitni. Það er því
Ric Ocasek sem fær annað hrós plötunnar. Hitt hrósið fær hljóm-
sveitin öll fyrir textasmíðar sem eru á köflum mjög skemmtilegcir.
Sjálfsagt telja margir Nada Surf góða og hráa rokkhljómsveit og
halda mikið upp á hana. Ég ráðlegg þeim eindregið að halda sig við
þá trú að Nada Surf sé góð sveit, en víkka jafnframt sjóndeildar-
hringinn með því að hlusta á alvöru rokk, því ég segi óhikað að
margar betri sveitir hafi komið fréun á Músíktilraunum í Tónabæ.
ísland er land þitt, la, la, la, la, la ... Nada Surf má sem sagt ná næstu
öldu út á haf fýrir mér.
Ýmsir flytjendur - Evita
Enn ein Evitan
Góðu fféttimar eru þær að
Antonio Banderas er bærileg-
ur söngvari og sleppur bara
vel frá Oh What a Circus og
High Flying, Adored.
Madonna hefur sjaldan sung-
ið betur en nú enda sótti hún
söngtíma áður en platan var
tekin upp til að breikka
raddsviðið og auka á fylgnina.
Og loks er gitarleikari plöt-
unnar, Friðrik Karlsson, sjálf-
um sér, landi og þjóð til sóma.
Slæmu fréttimar? Ja,
kannski helst þær að tónlistin
í kvikmyndinni Evitu er einfaldlega sami rauðgrauturinn og
Webber lávarður, áður Andrew Lloyd Webber, sendir ávallt frá sér,
mestmegnis upphafið söngleikjapopp þar sem stöku sinnum bregð-
ur fyrir ágætis laglinum. Don’t Cry for Me Argentina er til dæmis
ágætis popplag og stendur vel eitt og sér. Julie Covington túlkaði
það ágætlega fyrir tuttugu árum og Maddonna er hreint engu síðri.
En laglínan gengur síðan aftur dg aftur gegnum alla plötuna og það
er eiginlega too much eins og Skrámur myndi segja.
Ásgeir Tómasson
The Heads - No Talking, Just Head
Stöðugur samanburður ★★★
The Heads er ekki Talking
Heads þótt Chris Frantz, Jerry
Harrison og Tina Weymouth,
fyrrverandi liðsmenn Talking
Heads, séu öll í fyrmefndu
sveitinni. Það vantar fjórða
manninn, David Byme, og ell-
efú gestasöngvarar koma ekki
í staðinn fyrir hann.
Á plötunni No Talking, Just
Head má hér og þar heyra eitt
og annað sem minnir á tónlist
Talking Heads í gamla daga,
rétt eins og í tónlist Bymes.
Það sannar það sem svo sem
var vitað fyrr að allt setti liðsfólk gömlu sveitarinnar mark sitt á
hana þótt Byme baðaði sig alla jafna í sviösljósinu og yrði eins kon-
ar holdgervingur hennar. Gestimir em miseftirminnilegir svo og
framlag þeirra til plötimnar. Michael Hutchence er allsæmilegur f
laginu The King Is Gone. Meö því að skerpa útsetninguna ögn hefði
verið komið hið áheyrilegasta INXS-lag. Shaun Rider er eftirtektar-
verður í Don’t Take My Kindness for Weakness og í Punk Lolita þar
sem Debbie Harry og Johnette Napolitano taka lagiö með Tinu
Weymouth er eitt og annað sem minnir á Tom Tom Club, hliðar-
verkefni Tinu og Chris Frantz í gamla daga.
No Talking, Just Head er langt frá því að vera vond plata. Það er
hins vegar sama hvað maður reynir; hjá því veröur ekki komist að
gera sífelldan Scunanburð við fortíðarafrek liðsmanna The Heads.
Ásgeir Tómasson
Guðjón Bergmann
★★
EVITA

Éónlist
'* *
Viðundrasýning
Hljómsveitarmeðlimirnir í Silverchair eru blessunarlega lausir viö sjálfshól.
Saga hljómsveitarinnar Sil-
verchair eins og hún sendir öðrum
hana (t.d. blaðamönnum á íslandi);
Silverchair er rokkhljómsveit frá
Newcastle í Ástralíu. Meðlimir
hennar eru Ben Gillies (trommur),
Chris Joannou (bassi) og Daniel
Johns (gítar og söngur).
Hljómsveitin kom fyrst saman
árið 1992. Liðsmenn hennar léku sér
í bílskúmum hjá Ben um tima áður
en þeir gáfu út ffumsmíð sína, frog-
stomp. Árið 1995 keypti fullt af fólki
plötuna og hljómsveitin fékk að
spila á tónleikum um allan heim.
Síðan fór hún heim.
Á þriggja vikna tímabili um mitt
ár 1996 tók Silverchair upp aðra
plötu sína. Hún titlast Freak Show.
Hún inniheldur þrettán lög og verð-
ur gefm út í febrúar 1997. Upptöku-
stjóri á nýju plötunni var Nick
Launay (P.I.L., Killing Joke, Poises,
Gang of Four) og var tekin upp í
Sydney en hljóðblönduð af Andy
Wallace (Rage against the Machine,
Jeff Buckley, Helmet).
Hljómsveitinni líkar betur Freak
Show en frogstomp vegna þess að
hún er fjölbreyttari. Hún hafði líka
gaman af því að prófa nýja hljóma
og hljóðfæri á þessari plötu þar sem
sum lögin innihalda fiðluleik,
timpani trommuleik og nánast
óþekkt indversk hljóðfæri.
Hljómsveitin vill að þú vitir að
titill og umslag nýju plötunnar urðu
til í gegnum innblástur sem hún
fékk með því að bera saman gömul
ferðakamivöl og ferðalög hljóm-
sveita í dag. Hljómsveitin er hins
vegar að engu leyti að gera lítið úr
þeim sem skemmtu í ferðakamivöl-
um gömlu áranna. Þeim finnst ein-
faldlega athyglisvert að hungur
mannskepnunnar í hið undarlega
virðist gersamlega tímalaust. Ef þú
hefúr áhuga þá er hljómsveitin Sil-
verchair almennt ánægð með það
sem hefur komið fyrir hana á síð-
ustu árum.
Blaðamaður vill bæta því við að ar um sjálfa sig sem er ekki uppfull
gaman er að sjá umsögn hljómsveit- af sjálfshóli. -GBG
sem þau eiga f eldheiftun ást-
arleikjum og síðan hefur hann
verið ofsóttur af óþekktum að-
ilum. Honum hafa borist ótelj-
andi morðhótanir, hundurinn
hans var drepinn, bíU hans
skemmdur, kveikt í húsi hans
í Nashville og nú síðast unnin
skemmdarverk á bíl hans og
slapp Michaels naumlega und-
an því að lenda í slæmu um-
ferðarslysi.
Hann liggur illa í því hann
Bret Michaels. Hann er
frægastur fyrir aö vera söngv-
ari í þungarokkssveitinni Pm-
son (sem var næstum því ís-
landsvinir héma um árið) en
hann hefur einnig verið elsk-
hugi hinnar margumtöluðu og
brjóstgóðu Pamelu Anderson.
Bret Michaels neitaði síöast-
liðiö vor að birta myndir af
sér og Pamelu Anderson þar