Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1998, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 25. JÚNÍ 1998
Spurningin
Ferðu til útlanda
í sumarfríinu?
Olga Másdóttir hárgreiðsludama:
Nei.
Sirrý Sigurðardóttir, fóstra og
býr í Svíþjóð: Ég er í sumarfríi á
íslandi.
Þormóður Sigurðsson múrari:
Já, ég fer til Benidorm.
Davíð Helgason múraranemi:
Nei, ég ætla að ferðast innanlands.
Bjöm Ragnarsson fjármálastjóri:
Ég fór til Costa del sol.
Ólafur Jónsson skrifstofumaður:
Nei, ég ætla að ferðast innanlands.
Lesendur________________
Missir launafólks
Launafólk á íslandi stendur frammi fyrir því að missa allt út úr höndunum
sem undanfarandi kynslóöir hafa barist fyrir, aö mati bréfritara.
Gunnar Halldórsson skrifar:
Verkalýðsforystan á íslandi er
orðin að skriffinnskubákni sem
heldur launafólki niðri og kemur i
veg fyrir að fólk geti verið virkt í
eigin baráttu. Því miður er sú raun-
in að henni er sama um viðvarandi
atvinnuleysi eða hvað á maður að
halda þegar hún þegir þunnu hljóði
og aðhefst ekkert í málefnum at-
vinnulausra?
Launafólk á íslandi stendur
frammi fyrir því að missa allt út úr
höndunum sem undanfarandi kyn-
slóðir hafa barist fyrir. Kjaraskerð-
ing, fátækt, atvinnuleysi og gjald-
þrot eru æ algengari veruleiki ís-
lensks alþýðufólks og verkalýðsfor-
ystan er ráðþrota og máttlaus.
Svokölluð þjóðarsátt hefur orðið til
þess að launamunur hefur stórauk-
ist og stéttaskipting hefur fest sig í
sessi í íslensku samfélagi. Lág-
markslaun eru langt frá þvi að duga
til framfærslu. Eða hvemig á maður
að skilja aðgerðaleysi formanns
næststærsta verkalýðsfélags lands-
ins að hann skuli sætta sig viö aö
sá, sem er atvinnulaus, skuli fá
52.000 krónur útborgað á mánuði til
að lifa á? Á meðan horfir launafólk
upp á forréttindahópa i þjóðfélaginu
sem lifa í vellystingum.
Ágæti verkamaður, viltu halda
áfram á þessari braut? Viltu láta
hlutskipti vonleysis, fátæktar og at-
vinnuleysis verða veruleika bama
þinna? Nú er kominn tími til að
vinnandi fólk og atvinnulaust
standi upp og uppræti siðleysi og
spillingu sem viðgengst hvarvetna í
þjóðfélaginu. Því miður er hugsana-
gangur í íslensku þjóðfélagi sá að
meðan ég og mín fjölskylda höfum
það gott varðar mig ekki um aðra!
Krefjumst réttlætis okkur til
handa. Það gerir það enginn fyrir
okkur. Þó svo að það sé búið að
semja til þriggja ára þurfa formenn
verkalýðsfélaga ekkert að leggja sig
í hægindastól og blunda værum
svefni!
Hvers á aumingja dýrið að gjaida?
Keikóvinur skrifar:
Eftir miklar vangaveltur og
spenning á að koma Keiko fyrir úti
í Eyjum. Eftir að niðurstöður lágu
fyrir fóra raddir að heyrast úr ýms-
um áttum um að Eskifjörður hefði
verið heppilegri staöur og þvi er ég
sammála! Vissulega er náttúrufeg-
urðin mikil og vegleg úti í Eyjmn en
ég er nú viss um að „kvikmynda-
stjaman“ okkar á erfitt með að
sætta sig við stöðuga bátaumferð og
hávaðarok sem tíð era í Eyjum. Svo
kom enn einn gullmolinn frá „þess-
um“ mönnum. Þeir töldu aðstöðu til
frekari rannsókna á dýrinu vera
betri í Eyjum, sem vissulega gæti
staðist. Ég hefði nú samt haldið að
það yrði miklu ódýrara að koma
upp aðstöðu fyrir rannsóknir á
Eskifirði heldur en að eyða mörgum
tugum milljóna i flugvallarfram-
kvæmdir og dýpkun á víkinni þar
sem hýsa á Keikó.
Hvað ferðamálin varðar hefði
Eskifjörður verið betri kostur fyrir
alla aðila sem að þessu máli koma.
Ég sé ekki í fljótu bragði að útlend-
ingar, sem koma til að sjá „kvik-
myndastjömuna“, fari síðan út á
land til að skoða sig um. Vissulega
einhveijir en meginþorri ferða-
mannanna gerir það ekki.
Samviskulaus þvottaþjófur
F.B.J. skrifar:
Ég vona að þú, sem fórst inn í
þvottahúsið í Stigahlíð 30 laugar-
dagsnóttina 6. júní og tókst fötin
mín, lesir þetta bréf. Ég er 8 ára
stelpa og bý með mömmu minni.
Þegar við ætluðum að sækja þvott-
inn okkar á laugardagsmorgun
hafðir þú haft fyrir því að fara inn í
þvottahúsið og velja þér fot af snúr-
unum. Af okkar þvotti tókstu ein-
göngu fötin mín (skildir reyndar eft-
ir sokkana) og einn bol af mömmu
sem hún var nýbúin að fá að gjöf.
Þrennar buxur tókstu, peysu, stutt-
ermaboli, nærboli, hjólabuxur, sem
ég var nýbúin að fá fyrir sumarið,
og nýja rauða vindgallann minn
sem ég er bara búin að nota fjóram
sinnum og mamma var að þvo í
fyrsta skipti. Vinkona mömmu
hafði saumað tvennar buxur handa
mér og einar buxur hafði frænka
mín gefið mér þegar hún kom frá
útlöndum. Mér er ekki sama um föt-
in mín því ég á ekki mikið af þeim
og ég hugsa vel um þau. Af hveiju
gastu ekki frekar tekið rúmfötin og
handklæðin? Þig hefur kannski
þjónusta
allan sólarhringii
i sima
ÍO 5000
kl. 14 og 16
Sem betur fer mun þaö fremur fátítt að fingralangir auki viö fataeign sína
meö því aö næla í þvott annarra. Þess munu þó dæmi eins og meöfylgjandi
bréf sýnir.
ekki vantað svoleiðis?
Hvað ætlar þú að gera við fötin
min? Geturðu virkilega klætt böm-
in þín eða einhver önnur böm í
stolin föt? Fötin min? Eða ætlarðu
kannski að selja þau? í hvaða fötum
á ég að ganga? Mamma mín vinnur
bæði á daginn og á kvöldin til að sjá
fyrir okkur. Við eigum ekki mikla
peninga. Kannski átt þú líka litla
peninga til að kaupa fót en þurft-
irðu að stela mínum? Ég get ekki
skilið að það skuli vera til fólk sem
gerir svona ljóta hluti en við
mamma viljum gefa þér tækifæri til
að gera hreint fyrir þínum dyrum
og skila fötunum minum á sama
stað.
DV
Ef slys - hvað þá?
Kristmn Sigurðsson hringdi:
Nú styttist í að Hvalfjarðargöng-
in verði opnuð og er það hið besta
mál. En ég hef ekki heyrt eitt orð
frá Spalarmönnum hvað gerist ef
árekstur verður í göngunum, ef bíll
bilar eða ef dekk springur og bíl-
stjórinn getur af einhverjum ástæð-
um ekki skipt um dekk. Hvað þá?
Gott væri að fá svör við þessu. En
engu að síður, til hamingju, Spalar-
menn.
Það hálfa væri nóg
Anna Jónsdóttir hringdi:
Það hefur víst ekki farið fram hjá
neinum að nú stendur yfir í Frakk-
landi heimsmeistarakeppnin i fót-
bolta. Það hefur víst ekki heldur
farið fram hjá neinum að leikirnir
eru sýndir í Sjónvarpinu. Væri það
hálfa ekki nóg? Þarf að sýna alla
leikina? Og þarf að láta þá ráða
ferðinni hvað sjónvarpsdagskrána
varðar? Þeir ganga nefhilega fyrir
öðrum dagskrárliöum. Þetta væri
allt í lagi í stuttan tima en keppnin
er langt frá því að vera búin. Það
eru nefnilega ekki allir sem hafa
áhuga á þessum boltaleik.
Hjartað slær
sterkar
Guðlaug hringdi:
Mikið óskaplega finnst mér mið-
bær Reykjavíkur vera orðinn falleg-
ur. Ég bý úti á landi en kem þó
reglulega í höfuðborgina. Og í hvert
skipti sem ég kem í bæinn sé ég hve
mikil natni er lögð í að fegra bæinn,
breyta og bæta. Það var þó eitt sem
mér fannst standa upp úr þegar ég
brá mér síðast i bæjarferð. Og það
var Iðnó. Búið er að setja þennan
gullmola í hjarta bæjarins á fyrri
stall og nú ku þar þrifast menning-
arstarfsemi af ýmsu tagi. Mér finnst
sérstaklega ánægjulegt að farið er
að halda dansleiki i Iðnó. Það var
alltaf sérstök rómantík sem sveif
yfir vötnum í salnum enda töfrar
yfir húsinu. Og það voru mörg pör
sem stigu þar sinn fyrsta dans.
Meðal þeirra var ég og minn eigin-
maður. Og ég veit að þau eru mörg
danssporin sem eiga eftir að verða
þar stigin. Ég vil bara þakka þeim
aðilum, sem unnu að þessu verk-
efhi og ég veit að þeir eru fleiri sem
eru sömu skoðunar og ég.
Hugsið um
nágrannana
Höskuldur hringdi:
„Komdu, kisa mín, kló er falleg
þin...“ Þetta eru upphafslínurnar í
fallegu lagi sem var vinsælt á með-
al bama á sínum tíma. Vist eru
kettir fallegir, a.m.k. sumir, og þeir
geta létt einmana sálum lífið. Ég
veit til dæmis til þess að margar
einstæðar konur hafa fengið sér
kött til að hafa eitthvert líf á heim-
ilinu. En hvað með þaö. Ég bý í
nýju hverfi þar sem mikið er af
bömum. Þau þurfa náttúrlega að
leika sér á leikvellinum í hverfinu,
þar sem meðal annars eru rólur,
vegasalt og sandkassar. Og kettim-
ir í hverfinu virðast sækja jafn mik-
ið í þessa sandkassa og blessuð
bömin. Og kettimir era náttúrlega
skepnur sem gera þar stykkin sín.
Maður getur ekki annað en ímynd-
að sér að úrgangurinn úr þeim sé
heilsuspillandi fyrir bömin. Hvem-
ig væri að kattareigendur tækju sig
saman og hreinsuðu sandkassana
reglulega? Það ætti að minnsta
kosti ekki að vera heilsuspillandi
fyrir þá.
Ónýtar spólur
Elín hringdi:
Ég geri töluvert að því að leigja
spólur og lendi oft í því, þegar ég
er búin að koma mér vel fyrir
með snakk og tilheyrandi, að spól-
an reynist vera ónýt eða útslitin.
Ég dröslast þá með spóluna aftur
út í sjoppu, fæ aðra sem reynist
þegar til kemur vera alveg jafn út-
slitin og hin fyrri. Þess vegna
mæli ég með því að videoleigur
komi sér upp lágmarksgæðatékki
og leigi ekki út spólur sem era
ónýtar eða útslitnar.