Dagblaðið Vísir - DV - 18.08.2000, Blaðsíða 11

Badly Drawn Boy hlaut nafn sitt að sögn vegna þess að hann
lítur út eins og deigkúla sem hefur verið rúllað upp úr
loðskinnum. Síðan er hann líka kallaður eitthvað á borð við
hinn breska Beck. Krístján MárÓlafsson skoðaði þetta nýja
stirni.
Badly Drawn Boy var skírður
Damon Gough á sínum tíma og hef-
ur verið að vekja á sér athygli jafnt
og þétt í gegnum seríu afskaplega
furðulegra EP-platna sem hann hóf
að tína inn á markaðinn síðla árs
1997. Þær fyrstu tvær komu út á
Twisted Nerve-merkinu sem
strákurinn rekur ásamt DJ’num
Andy Votel. Síðan þá hafa bæst
við fjórar EP-plötur og nú nýverið
breiðskífan The Hour of the
Bewilderbeast sem einnig hefur
komið út á Twisted Nerve en í sam-
starfi við XL-útgáfuna. Breiðskíf-
unnar var beðið með mikilli eftir-
væntingu og svo virðist sem hún
uppfylli væntingar, allavega hvað
Bretann varðar. Undirritaður hef-
ur ekki komið höndum á gripinn
enn sem komið er.
Nýr hljómur að koma upp
í Manchester-borg
Talað er um Badly Drawn Boy,
hina ágætu hljómsveit Doves, og
hljómsveitina Sirconial, sem ný-
verið gekk til liðs við Twisted Ner-
ve, sem boðbera nýrra tíma í
Manchester-flórunni. Um leið
tákna þeir brotthvarf frá egópoppi
sveita á borð við Oasis og Happy
Mondays og þar vill Gough reynd-
ar meina að styrkur hans liggi.
Hann einbeiti sér að músfkinni en
hafl einmitt fylgst með vinsælda-
poppurunum missa sjónar á því
grunnatriði. „Á meðan baggy-dæm-
ið gekk yfir heyrði ég engan söngv-
ara syngja fyrir alvöru,“ segir
hann en bendir þó á að hann flokki
sjáifan sig ekki sem söngvara held-
ur meira í flokki með Lou Reed og
Dylan sem komi hlutunum yfir
þrátt fyrir takmarkanir hvað radd-
svið varðar.
Mörgum þykir hann taka helst
til djúpt í árinni hvað varðar eigin
rödd og vilja meina að stór hluti af
sjarma nýju plötunnar liggi einmitt
í einlægri og einfaldri túlkun á
ljúfsárum kassagítarlögum. Hvað
áhrif varðar segist hann örugglega
hafa byrjað á þvi að stela og stíl-
færa efni frá öðrum án þess að
ræða það frekar. Nema þá að það
fyrsta sem hann lærði var lag sem
Billy Bragg gaf út og Johnny
Marr spilaði í. „Ég hitti hann og
spilaði mína útgáfu fyrir hann og
hann sagði að hún væri betri en
sín, það felst mikil hógværð í þeim
ummælum."
Vildí læra að búa til
hljóðin
Þegar drengurinn var 18 ára var
æðsti draumurinn að veröa upp-
tökumaður, hann var svo heillaður
Manchester-
flórunni.
af hljóðunum sem urðu til í hljóð-
verinu. „Ég man að þegar ég heyrði
Golden Brown með Stranglers
heillaðist ég gjörsamlega af söngs-
ándinu og gat ekki ímyndaö mér
annað en þetta hlyti að vera besta
starf í heimi; að búa til þessa hljóð-
heima handa fólki að hlusta á.“
Þótt hann blygðist sín fyrir það i
dag (og það með réttu) þá var það
Bruce Springsteen sem varð hon-
um hvatning til að hefjast handa
við að skapa sjálfur. Hann keypti
sér eins 4 rása tæki og Brúsinn not-
aði til aö hljóðrita plötuna Nebr-
aska og eyddi miklum tíma í að
leita að söngvara áður en hann
komst að þeirri niðurstöðu að hann
gæti gert þetta sjálfur. Þaðan í frá
hefur öll hans vinna og útgáfa ver-
ið þáttur í mótunarferli sem hann
segir hafa leitt til breiðskífunnar,
hann hafi náð þeim aldri og byggt
upp nógu mikið sjáifstraust til að
hella hjarta og sál í pott og bera á
borð fyrir almúgann.
Og útkoman er...
John Martyn, Nick Drake,
Belle & Sebastian og Elliott
Smith eru allt nöfn sem nefnd hafa
verið í sömu andrá og áhrifavalda
ber á góma, auk Becksins sem
minnst var á í upphafi. Þar er ekki
leiðum að líkjast, svo mikið er víst,
en þegar öllu er á botninn hvolft
eru menn sammála um að á plöt-
unni sé einfaldlega að finna breskt
popp eins og það gerist best. Furðu-
legt, fallegt og jafnvel frekt á köfl-
um en allt af góðum gæðum. Eins
og staðan er í dag þá virðist sem
sagt ný stjama vera að marka sér
skika á himinhvolflnu. Hvað mig
varðar þá er meiningin að fara að
greina afkvæmið á eigin forsend-
um og ég reikna með að greina frá
niðurstöðum hér á síðum blaðsins
innan skamms.
plötudómar
hvaðf
E
★★★ Fiytjandi: Six by Seven piatan: The Closer You Get Útgefandi: Playground/Japis Lengd: 44:24 mfn. Önnur plata bresku rokkaranna f Six by Seven. Þessi er unnin með upp- tökustjóranum John Leckie sem er hvað þekktastur fyrir störf sfn viö Bends-plötu Radiohead-manna. Platan fellur Ifka f þann geira tónlistar en er þó ögn „svfraðri" en það sem gengur og gerist innan hans. Ja, fyrsta lagið bætir nokkrum slögum í „Tomorrow never knows“-munstur Ringos og þróast í kringum það, ann- aö lagið gæti veriö með Sonic Youth og Deus-áhrif leyna sér ekki í „My life is an accident" (ef menn eru á annað borð eitthvað fyrir að horfa f svoleiðis). Þetta er sem sagt rokk sem fer um víðan völl.
★★★★ Fiytjandi: Barry White piatan: The Ultimate Collection Útgefandi: Mercury/Skífan Lengd: 78:08 mfn. Þetta er safnplata meö gamla of- ursjarmörnum Barry White. Ferill hans náöi hámarki um miöjan áttunda ára- tuginn þegar hann átti hvert metsölu- lagið á fætur ööru. Síðan minnkuðu vinsæidirnar en eftir að hann kom fram sem gestur í Ally McBeal-þáttun- um hefur stjarna hans risið á ný. Tónlist Barry White er flauelsmjúkt soul og diskópopp og einkennist af óaöfinnanlegu sándi og svo röddinni hans sem er djúp og vfbrandi og svo kynþokkafull aö þrátt fyrir að vera feit- ur eins og uxi þá er hann með þeim allra vinsælustu hjá kvenþjóðinni.
★ Flytjandi: D A D piatan: Everything Glows Útgefandi: EMI/Skífan Lengd: 45:02 mín. Maður getur víst ekki hváð þó dönsku rokkararnir í D A D séu mönnum ekki í fersku minni en sú var nú tiðin aö þetta var markverðasta útflutningsafurð Dana í tónlist. Ég er löngu búinn að missa áhug- ann á fyrirbærinu og dirfist þvf ekki aö fullyrða um fjölda platna sem liggur eftir þá en samkvæmt þessari plötu eru þeir löngu búnir að missa þaö. Stórt er spurt. Þessi plata er svo fá- ránlegur samtfningur að erfrtt er að henda reiður á hvað hún vill vera, ann- aö en asnaleg. Lagatitlar á borð við „A Kiss between the Legs" og „Evil Twin“ hjálpa ekki. Bitlaust rokkabilly hentar líklega hvað best sem skilgreining en er þó engan veginn fullnægjandi.
★★★★ Flytjandl: Plaid piatan: Trainer Útgefandi: Warp/Japis Lengd: 146:13 mín. (2 diskar) Meðlimir hljómsveitiarinnar Plaid eru'á meöal virtustu raftónlistarmanna samtimans. Þetta er safn af óútgefnu og illfáanlegu efni sem þeir Ed Handley og Andy Turner hafa gefið út undir nöfnum eins og Plaid, Balil, Tura og Atypic. Plaid er kannski ekki á topp tíu listum yfir mest seldu plöturnar en hún á sér samt ógrynni af áköfum aðdáendum úti um allan heim. Þetta er plata fyrir alla raftónlistaráhugamenn, Warpfíkla og þá sem vilja skoða þróunina I þess- ari tónlist undanfarin ár.
Nafn sveitarinnar er dregiö af einhverri
Hubble-pælingu en þeir piltarnir segj-
ast vera búnir að segja þá sögu svo
oft að þeir séu þúnir að gleyma henni.
Ef rýnt er í nöfn laganna á plötunni má
alveg gera sér í hugarlund að þarna
fari einhverjir sem ekki eigi enskuna
að móðurmáli, sbr. samsuöu á borö
við .Sawn off Metallica T-shirt“.
Sagan segir að Barry, sem var í smá-
krimmagengi, hafi fengiö köllun þegar
hann sat einn í fangaklefa eftir mis-
heppnað hjólbarðarán og heyrði Elvis
Presley syngja „It's Now or Never". Þá
tók hann ákvörðun um að hætta rugli
og ráni og gerast skemmtikraftur.
Þegar ég var ungur og vitlaus spilaði
bassaleikarinn á tveggja strengja bassa,
eða spilaði reyndar á flögurra strengja
bassa en hafði bara tvo strengi í. Að-
standendur Walts gamla Disney föru lika í
mál við þá um svipaö leyti því upphaflega
hétu þeir Disneyland after dark. Þessi
stórkostlega stytting sem þeir notast við í
dag er einmitt afleiðing þeirra málaferla.
Þeir Handley og Turner voru ásamt
Ken Downie f hljómsveitinni Black Dog
áður en þeir slitu samstarfinu við
hann og stofnuðu Plaid. Björk er mikill
aðdáandi. Þeir spiluöu meö henni á
Post-tónleikaferðalaginu og þá sagði
hún einmitt: „Uppáhaldshljómsveitin
mín er í hljómsveitinni minnil"
I heildina á litiö er þetta ágætis plata,
engin blöð brotin en flest prýðisvel leyst
af hendi og ég hefði haldið að þarna væri
nokkur lög að finna sem passa ágætlega
inn f útvarpslandslagið. Andrúmsloftiö er
þunglyndislegt en hæfir og hljómar vel.
Ég er þess fullviss að þessi vex við hlust-
un en ég þori ekki að segja fýrir um hvað
hún veröur stór. kristján már ólafsson
Það er löngu kominn tími til þess að
Barry White hljóti uppreisn æru. Þetta
svefnherbergis-soul hans er óviðjafn-
anlegt og lög eins og „Can't Get
Enough of Your Love Baby“, „Let the
Music Play“ og „You're the First, the
Last, My Everything" eru hrein unun.
traustl júlíusson
Þessi plata er líklega samin i Suður-
ríkjum Danmörku, ef þau eru á annað
borð til, glöggir skilja líklega hvað ég
er að fara. Þetta er skárra en Aqua en
þó verð ég að segja aö þessir drengir
eru álíka týndir f músfkinni og restin af
þjóðinni. Sumir virðast hreinlega ekki
vita hvenær á að hætta.
kristján már ólafsson
Þetta er frábær plata. Þaö kemur á
óvart hvað hún er fjölbreytt. Þó að stór
hluti laganna sé f þessum notalega
Plaid-stil sem maður þekkir, t.d. frá
„Rest Proof Clockwork", þá eru Ifka
haröari og skrýtnari hlutir inni á milli. 2
1/2 tfmi með Plaid: Gaman, gaman.
traustl júlíusson
BARin WIIIH
iiií itíimaíi a'*rí£Cf(úsr
18. ágúst 2000 f ókUS
11