Dagblaðið Vísir - DV - 13.10.2000, Blaðsíða 6

Halldór Gylfason og Friðrik Friðriksson hafa brallað ýmislegt saman síðan þeir voru í Leiklistar
skólanum. Þeir hafa verið hallæriskarakterarnir Frissi og Dissi, leikið saman í fjölmörgum sýningum Borg-
arleikhússins og líka í hinu vinsæla stykki Sjeikspír eins og hann leggur sig. Nú leika þeir tveir einir
saman trúðana Skúla og Spæla í nýju leikriti Hallgríms H. Helgasonar, Trúðleik. Þorgerður Agla Magn-
úsdóttir hitti þá félaga í Iðnó snemma morguns og tók þá tali.
vera fyndnari hjá okkur en Bret-
unum. Það sem við gerum líka
er að finna tengsl Sjeikspírs við
ísland, sem er náttúrlega ekki í
sýningunni úti. Það er nokkuð
sem við gerðum líka sjálf.“
Hamborgari með
grænu gumsi
En hvað felst í því að vera trúð-
ur?
Halldór: „Trúðar eru klassísk-
ir, engin „perióda" út af fyrir
sig. Trúðar eru með stórt hjarta
og stórar tilfinningar. Þeir eru
einlægir.og meina það sem þeir
segja. Og þeir segja alltaf satt.
Eins og einhver sagði: trúðar
segja ekki brandara, þeir eru
brandarinn. Þeir koma algjör-
lega til dyranna eins og þeir eru
klæddir."
Halldór hefur verið að pára í
pínulitla skrifbók annað slagið á
meðan á viðtalinu stendur. Hvað
er hann að skrifa?
„Þetta er dagbókin hans Skúla,
trúðsins sem ég leik. Ég er að
skrifa fyrir leikskrána." Skúli
les: „Vaknaði klukkan sjö.
Horfði á ógeðslega fyndna videó-
spólu. Borðaði morgunmat.
Kakómalt, brauð með osti og
einn sleikjó i eftirmat. Fór í
ræktina og æfði rass, maga og
læri. Hafði harðsperrur í 12 mín-
útur (voða, voða sárt). Drakk
mikið vatn.“
Spæli hefur lagt sína dagbók á
minnið: „Vaknaði klukkan
snemma. Las morgunblaðið. Sá
þar fullt af fréttum. Borðaði
hamborgara með grænu gumsi í
morgunmat og sleikjó." Spæli er
ekki kominn lengra með sína
dagbók.
Skúli bætir við: „Hékk fyrir
utan Dingluna og horfði á fólkið
kaupa skrítin rafmagnstæki. Vá,
klukkan er næstum orðin. Fer
að hitta Spæla en hann er sof-
andi. Vek hann. Borðum saman
morgunmat, aftur. Hamborgara
með grænu gumsi. Mikið gott
veður, mér líður voða, voða vel.
Fer á bókasafnið. Tala við gamla
konu sem er að fá lánaðar ævi-
sögur. Sumar eru með fyndnum
myndum. Fólkið í gamla daga
var mjög sætt. Vá, klukkan er
næstum orðin.“
trúi því líka að fólk sé að koma í
leikhús til að verða fyrir ein-
hverjum áhrifum. Ekki bara til
að hlæja þó að það sé auðvitað
mjög göfugt og ekkert að því.
Mér finnst til dæmis ekki bara
gaman að fara á gamanleik í
leikhúsi. Mér finnst gaman að
verða fyrir áhrifum, alls konar
áhrifum, hvort sem þau eru
skemmtileg eða sorgleg. Eða
bara merkileg."
En eru ekki margir sem fara
bara í bíó og „meika“ ekki leik-
húsin?
Halldór: „Það eru nú margir
sem „meika“ leikhúsin, það er
svo mikil aðsókn í þau. Aðsókn-
in hefur verið almennt mikil
undanfarin ár. Það eru mörg
hundruð þúsund manns sem
fara í leikhús á hverju ári.“
Friðrik: „Aðsóknin í Borgar-
leikhúsið og Þjóðleikhúsið sam-
anlagt er um 180 þúsund. Svo
eru sjálfstæðu leikhúsin með
álíka fjölda."
Slátur og skoska
Þið leikið saman í Sjeikspír
eins og hann leggur sig, er ekki
búið að vera troðið út úr dyrum á
öllum sýningum?
Halldór: „Jú, það er búið að
ganga mjög vel. Það er líka svo
gaman að leika í þeirri sýningu,
rosaleg orka sem fer í það. Mað-
ur er svolítið hátt uppi eftir sýn-
ingar.“
Aðspurðir hvort þeir hafi séð
verkið erlendis segist Halldór
hafa séð það úti í London en
ekki Friðrik.
Er sýningin sem þú sást lík
ykkar?
Halldór: „Okkar er svipuð en
þó alls ekki eins. Það er ýmislegt
sem gengur ekki upp hérna á ís-
landi sem Bretarnir gera. Eins
og til dæmis þegar þeir leika
Macbeth þá tala þeir með skosk-
um hreim og eru með slátur út
um allt. Þeir gera líka mikið
grín að því að ekki megi segja
Macbeth, það detta niður kastar-
ar og þeir gera mistök og svo-
leiðis. Við sárnn að þetta gengi
ekki hér og ákváðum því að gera
eitthvað allt annað. Við lögð-
umst því yfir leikritið og fund-
um aðra leið, sem mér finnst
Félagamir Halldór Gylfason og
Friðrik Friðriksson leika um þess-
ar mundir saman í þremur leikrit-
um, Sjeikspír eins og hann leggur
sig, Lé konungi og nú síðast í hin-
um nýja Trúðleik Hallgríms H.
Helgasonar, sem frumsýndur verð-
ur í Iðnó næsta miðvikudag.
Sofið undir borði
Um hvaó er leikritiö?
Halldór segir Trúðleik vera
mjög skemmtilegan, „Þetta er fjöl-
skyldusýning. Leikritið fjallar um
tvo trúða sem heita Skúli og Spæli.
Ég er Skúli en Friðrik er Spæli.
Þeir hafa unnið lengi saman en
eru þó ekki gamlir, eru á óræðum
aldri eins og allir trúðar. Spæli vill
ekki vera trúður lengur vegna þess
að hann heldur að grasið sé
grænna hinum megin við lækinn.
Hann vill verða venjulegur maður
og vinna á skrifstofu. Hann hefur
fengið ranghugmyndir úr blöðum
og sjónvarpi um að skrifstofustarf-
ið sé miklu skemmtilegra en að
vera trúður. Svo eru þeir að búa til
atriði og ég (Skúli) er að reyna að
uppfylla þar drauma Spæla. Af því
að hann vill verða skrifstofumaður
búum við til dæmis til þannig at-
riði saman.“
Hvað segir þú Friörik, heldurðu
aö það sé skemmtilegra aó vera
skrifstofumaöur en trúður?
mikið saman. Við leikum saman
í Sjeikspír eins og hann leggur
sig og Lé Konungi. Svo errnn við
að fara að æfa fjórða leikritið
saman, Móglí, uppi í Borgarleik-
húsi. Við höfum líka áður leikið
saman i nokkrum stykkjum.“
Friðrik: „Við byrjuðum að
leika saman í Grease, svo í Pétur
Pan, Vorið vaknar og Djöflun-
um.“
Halldór: „Við höfum líka unn-
ið saman tveir. Við sömdum tvö
barnaleikrit sem við lékum i
Húsdýragarðinmn.“
Friðrik: „Svo höfum við
skemmt saman sem dúóið Frissi
og Dissi á Hrísum ‘96“. „Það var
um verslunarmannahelgi", segir
Halldór og hlær.
Hverjir eru Frissi og Dissi, eru
þeir trúðar?
Halldór: „Þeir eru hálfgerðir
trúðar en þó frekar bara tveir
h allæriskarakterar sem halda að
þeir séu rosalega fyndnir en eru
það ekki. Þetta var þegar við
vorum í skólanum.“
Voru þið á sama ári í skólan-
um?
Halldór: „Hann (Friðrik) út-
skrifaðist ári á eftir mér. Við
vorum saman í inntökuprófun-
um en ég komst inn en ekki
hann, því er ég betri en hann,“
Halldór hlær dátt. Friðrik bætir
við einlægur á svip: „Hann er
betri en ég. En ég get sagt þér að
Halldór Gylfason kemur aldrei
fram í leikriti nema...“ Friðrik
hlær og lítur á Halldór, blaða-
maður er forvitinn og spyr:
„Nema hvað?“ Halldór hikar, en
svo: „Sko, ég borða mjög oft í
leikritum, spila á gítar eða sýni
á mér rassinn.“
Friðriki er mikið í mun að
koma því á framfæri að Halldór
sé frábær. Halldór svarar fyrir
sig og segir Friðrik vera snilling,
einstakan leikara og náunga.
Gaman að verða fyrir
áhrifum
En hvernig er með aðsóknina i
leikhúsin, er hún mikil, til dœmis
á verk eins og Lé konung?
Halldór: „Maður vonar það. Ég
„Ég hef unnið sem skrifstofu-
maður og það er ekki svo slæmt.
Maður getiir bara sest niður eða
jafnvel legíð/Ég fann stellingu
sem ég gat spfnað i með hendina
á músin|fí Jn með eðlilega kippi.
Það vaú ajjveg eins og ég væri að
gera aravað. í hádeginu skreið
ég ujjföu* skrifborðið og sofnaði.
Þar/g§t maður sofið í einn og
hájfatf tíma, en samt verið í
vjngjunni.
/ftessir trúðar eru i rauninni
A#ítið eins og við Dóri, ég var
#nmitt að kvarta við Dóra að
Jnig langaði til að fara að gera
' eitthvað annað, en Dóri segir
bara: Nei, nei, nei.“
Umræður spinnast um að leik-
arastarfið sé oft erfitt. Það er
víst
ekki hægt að sofna undir skrif-
borði uppi á sviði. Friðrik klykk-
ir út með fáum en hnitmiðuðum
orðum: „Þetta er ekki alltaf
þægileg innivinna."
Tónlistin í Trúðleiknum er í
höndum Geirfuglanna, en Hall-
dór er einn meðlima hljómsveit-
arinnar.
Tekur þú þátt í að semja tón-
listina?
Halldór: „Ég hef verið svolítið
stikkfrí frá tónlistinni því ég hef
verið að leika í verkinu. En ég á
þó einhvem smáhluta."
Sýnir á sér rassinn
Þið leikið saman í tveimur öðr-
um stykkjum, ekki satt?
Halldór svarar: „Við vinnum
Baltasar Kormákur, „leikarastjóri“ Sigurður Kaiser, Ijósamaður
Tvífaramir eru líkari sem kókaín og hveiti. Baltasar Kormákur Samper,
leikstjóri og leikari, á sér „lítinn skrýtinn skugga“ og sá heitir Sigurður Kaiser.
Baltasar hefur útlit bóhema og höfðar til kvenpeningsins með suðrænu yfir-
bragði og eftimafni. Sigurður Kaiser er fær ljósamaður í leikhúsi og hefur unn-
ið á hinum ýmsu stöðum, meðal annars hjá Loftkastalanum, með Baltasar. Við
fyrstu sýn eru þeir kannski ekkert voðalega líkir. Sigurður verður líklega seint
talinn jafn snoppufríður og Baltasar en hann virðist ganga ansi langt í tilraun-
um sínum til að líkjast honum og verður hálfkjánalegur fyrir vikið. Útgeislun-
in og framkoman er einhvern veginn ekki sú sama. Það kemst jú enginn í vímu
af hveiti. Engu að síður tekst Sigurði furðu vel upp þegar kemur að þvi að apa
eftir töktunum og fatastilnum og ef hann stigi skreflð til fuils og kíkti í einhvers
konar lýtalækningaaðgerð, væri ekki gott að sjá hvor væri hvað.
6
f Ó k U S 13. október 2000