Dagblaðið Vísir - DV - 20.08.2002, Side 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 20. ÁGÚST 2002
Skoðun DV
Störfum fækkar á
Keflavíkurflugvelli
Á Keflavíkurflugvelli
- „Einu hertækin sem Bandaríkjamenn viröast vilja hafa á vellinum eru
Orion-kafbátaleitarvéiar. “
Spurning dagsins
Hvað finnst þér skemmtilegast
að gera á leikjanámskeiðinu?
(Spurt var á leikjanámskeiði ÍTR, Miðbergi).
Inga Rún Óskarsdóttlr:
Aö mála, lita og leika sér á púöum.
Jóhann Sigfús Guðmundsson:
Aö fara í sund. Skemmtilegast aö vera
í rennibrautinni og busla í vatninu.
Lisa Margrét Sigurðardóttir:
Mér finnst skemmtilegast aö vera í
hundaleik á leikjanámskeiöinu.
Sóley María Nótt Hafþórsdóttir:
Aö klifra upp klifurvegginn og láta
sig svo detta á púöa.
Sandra Björk Jóhannsdóttir:
Allt er skemmtilegt á
leikjanámskeiöinu.
Sigurður ívar Sölvason leiðbeinandl:
Aö fara í sund meö krökkunum.
Skarphéðinn Einarsson
skrifar:
í nýlegum fréttum hefur verið
fjallað um uppsagnir á Keflavíkur-
flugvefli og samdrátt þar. Nú eru 11
ár síðan kalda stríðinu lauk og
Bandarikjamenn hafa lokað mörg-
um herstöðvum bæði í heimaland-
inu og erlendis. Ég las fyrir svo sem
10 árum í blaði tölur um fækkun
stöðva þeirra (90 í Bandaríkjunum
sjálfum, 13 í Bretlandi og 30 í Þýska-
landi). Enn er fækkun slíkra stöðva
á döfinni. Bandarískir þingmenn
frá hinum ýmsu ríkjum þar vestra
leggja kapp á að allur samdráttur
verði sem mestur erlendis en ekki í
heimalandinu þvi herinn er stór, at-
vinnuleysi heima fyrir og margir
smábæir byggja afkomu sína á
þeirri vinnu sem skapast i herstöðv-
unum og út frá þeim.
íslendingar virðast ekki skilja að
stöðin á Miðnesheiði hefur nú litla
sem enga þýðingu. ísland er að
verða afskekkt hemaöarlega séð.
Mér dettur stundum í hug amerískt
máltæki þegar málefni stöðvarinnar
hér ber á góma: „Það er hægt að
teyma hest að vatnsbóli en það er
ekki hægt að neyða hann til að
drekka."
- Ef Bandarikjamenn vilja draga
saman hér þá gera þeir það. Þeir
era best dómbærir á þau mál sjálfir.
Sú starfsemi sem nú er í gangi i
stöðinni útheimtir ekki þau miklu
umsvif og mannafla sem þar er en
reksturinn kostar auðvitað mikið.
íslendingar hafa aldrei viljað
greiða krónu vegna veru vamarliös-
ins hér - aðeins græða á henni. Sú
tíð er nú liðin. Sé litið tfl langs tíma
virðist fyrirkomulag á borð við það
sem áður var hér, t.d. á árunum
Asa
skrifar.
Ég var að lesa í DV í dag (mánud.
19. ágúst) um ólánsömu foreldrana
sem berjast nú fyrir baminu sínu.
Ég verð að viðurkenna að ég er
stórhneyksluð vegna yfirgangs
Bamavemdarnefndar. Mér finnst
satt að segja að þetta unga par eigi
þó að minnsta kosti rétt á því að
sanna sig í foreldrahlutverkinu
áður en bamið er tekið frá þeim. Að
banna hinu unga pari að sjá barnið
er hræðflega óforskammað.
Þessi umrædda stofnun sannar
það nú líkt og oft áður að hún er
engan veginn starfi sinu vaxin. Ég
get nefnt dæmi um móður sem
„dópaði" sig (flestir vita víst hvað
það merkir) frá sínum börnum,
„íslensk fyrirtœki geta nú
þegar tekið við rekstri deild-
ar verklegra framkvæmda
(P.W.D.) ogöðrum rekstri
sem þama er um að rœða.
Þannig má halda þeim fjölda
íslensks verkafólks sem nú
starfar í stöðinni. “
1947-1951, vera besta lausnin. ís-
lendingar reka nú ratsjárstofnun og
hefur sú tilhögun gengið vel og fært
ríkinu góðar tekjur.
Það mætti t.d. setja á stofn um-
sýslustofnun vamarstöðvarinnar
sem væri í eigu íslendinga (ríkis-
„Ogfrænka bamsins sem
kom að málunum - hún
mátti ekki fá að hafa barn-
ið hjá sér, til þess þó að
halda því innan fjölskyld-
unnar! Maður áttar sig
ekki á þessum aðgerðum. “
þetta vissi Bamaverndarnefnd vel
af, svo og Félagsþjónustan en það
var ekkert gert í málunum.
Núna eru foreldrar, sem elska
bam sitt mjög mikið og vilja aflt
gera til að halda því, látin út í kuld-
ann ef svo má að oröi komast og
móðirrn með fufl brjóst af mjólk
ins), líkt og Ratsjárstofnun. Störfum
Islendinga þyrfti ekki að fækka viö
breytt rekstrarform.
íslensk fyrirtæki geta nú þegar
tekið við rekstri deildar verklegra
framkvæmda (P.W.D) og öðrum
rekstri sem þama er um að ræða.
Þannig má halda þeim fjölda ís-
lensks verkafólks sem nú starfar í
stöðinni.
Það eina sem Bandaríkjamenn
virðast vilja hafa af hertækjum á
vellinum eru Orion-kafbátaleitar-
vélar. Því má ekki gleyma að Hol-
lendingar eru hér með flugvél og
mannskap í kringum hana, sam-
kvæmt samningi frá 1981. Utanríkis-
ráðherra þarf að ná áttum og at-
huga að nú er komið árið 2002 en
ekki árið 1952.
handa barni sínu og má ekki gefa
því að drekka. Hvað er hér eiginlega
á ferðinni?
Ég á tvö böm og hef haldið mig
við það sem sagt er að móðurmjólk-
in sé það besta fyrir bömin. Það er
varla neitt öðruvísi farið með þessa
móður. Það er skömm og hneisa fyr-
ir þessa stofnun hvemig að málum
er hér staðið. Og frænka bamsins
sem kom aö málunum - hún mátti
ekki fá að hafa bamið hjá sér, til
þess þó að halda því innan fjölskyld-
unnar!
Maður áttar sig ekki á þessum að-
gerðum. Ég verð að segja að mér
finnst vond lykt af þessu máli öllu.
- Og spyr því eins og faðirinn:
„Hver á barnið, foreldamir eða
stofnunin?
Barnið og kerfið - skömm og hneisa
Mamma drekkur
Garri hefur verið aðdáandi Menningamætur-
innar. Hann hefur vanalega vaknað snemma
þennan dag og lesið Perlur i skáldskap Halldórs
Laxness sem hann hefur kvöldið áður komið
haganlega fyrir á náttborðinu við hliðina á
vekjaraklukkunni. Einungis þannig hefur hann
talið sig geta mætt deginum á viðunandi menn-
ingarlegan hátt. í þessum bókum kristallast líka
íslenska bókasnobbmenningin. Svona bækur em
konfektkassar sem hægt er að tína upp úr einn
mola í einu án þess að fá heilaþembu því eins og
frænka hans Garra segir alltaf þegar hún er
spurð um eftirlætisbók sína eftir Laxness: „Æi,
hann var nú ágætur í Sjáifstæðu fólki en mér
finnst nú guflkornasafnið hans alltaf best.“
Garri elskar mömmu
Þegar Garri hefur tint molana upp úr Laxness
tekur morgunverðurinn við. Yfirleitt hefur það
verið Cheerios en í ár var það Weetos með
súkkulaði til að ná upp aukinni stemningu.
Hann vakti móður sína um níu leytið með því að
færa henni í rúmið tvær ristaðar brauðsneiðar.
Gömlu konunni hefur alltaf þótt gott að fá morg-
unverð í rúmið þótt Garra hafi stundum þótt það
vandræðalegt, sérstaklega þegar hún hefur dreg-
ið hálfþrítuga stráka með sér heim og gleymt að
skila þeim til foreldra sinna fyrir fótaferðartíma.
á Menningarnótt
En Garri elskar móður sína og lætur sig hafa
það.
Þennan morgun var enginn drengur í bóli
móðurinnar og því einfalt að servera brauðsneið-
arnar. „Mamma, það er menningarnótt í kvöld,“
sagði Garri. „Já, yndislegt," sagði móðir hans og
bruddi brauðið, „yndislegt, kannski gerum við
eitthvaö saman“. Hún brosti og Garri brosti.
Menningarsnobbarar!
Dagurinn gekk sinn vanagang hjá þeim
mæðginum. Þau hlustuðu á fagran söng og hlust-
uðu á tilvistarkreppt skáld þylja verk sín. Þau
veltu því fyrir sér hvað það er sem gerir það að
verkum að fóik úr úthverfunum tekur vídeó-
myndavélarnar með sér niður í bæ til að taka
myndir af öðru fólki skemmta sér og horfa á
flugelda.
Móður Garra hefur alltaf þótt sopinn góður og
fagnar hverju tækifæri sem gefst til að sturta í
sig. Hún byrjaði óvenjusnemma þennan dag,
kortér í tvö, og var orðin góðglöð um kaffi og
átti í harðri samkeppni við ömmur sem vora
svipað þenkjandi og hún i bindindismálum. Um
átta leytið var hún orðin vægast sagt óþolandi og
ofurölvi og farin að kasta glasamottum sem hún
stal á Vitabar í fólk sem gekk fram hjá henni
þar sem hún sat á tröppum í Bankastrætinu.
„Helvítis menningarsnobbarar," öskraði hún að
bömum og fullorðnum. „Af hverju erað þið ekki
heima hjá ykkur að horfa á sjónvarpiö?"
Daginn eftir fór mamma Garra seint á fætur:
„Æi, veistu það Garri minn,“ sagði hún, „ég held
að það hafi veri skemmtilegra hjá hommunum
og lesbíunum um síðustu helgi. Þá er maður alla
vega að prófa eitthvað nýtt. Þessar úthverfakerl-
ingar eru svo
íhaldssamar." C\Affi
Álverin standa fyrir sínu
- Lítil sem engin afleidd þjónusta
hefur enn skapast.
Efasemdir um ál
Karl Sigurðsson skrifar:
Ég er einn þeirra sem hafa verið
hlynntir stóriðju, virkjunum og öll-
um þeim iðnaði, innlendum sem er-
lendum, sem hér er hægt að koma
fyrir. Til þessa hefur þetta gengið
nokkuð vel, t.d. bæði verksmiðjan í
Straumsvík og á Grundartanga. Ég er
hins vegar farinn að hafa efasemdir
um að frekari uppbygging af þessu
tagi borgi sig fyrir okkur íslendinga.
Ég er ekki enn tilbúinn að mómæla
Kárahnjúkavirkjun eða umsvifum
við Þjórsárverin. Ég vil einfaldlega
láta kanna og upplýsa þjóðina um hve
mikið við fáum i aðra hönd af frekari
umsvifum í virkjunarmálum eða
hvort við erum að leggja út í verkefni
sem engum arði skila. Erum við
kannski of seint á ferðinni? Virkjanir
liðin tíð og hugbúnaðarframleiðsla og
afleidd þjónusta vænlegri til gjaldeyr-
istekna. Enginn sýnilegur þjónustu-
iðnaður hefúr tengst áðurnefndum
stóriðjufyrirtækjum svo heitið geti.
Var það ekki ein draumsýnin? Eigum
við að staldra við og hugsa?
íslendingar
gangi fyrir
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Fólk sem er eldra en 60 ára fær
varla, og líklegast alls ekki, vinnu á
spítölum hér og heldur ekki á dvalar-
heimilum fyrir aldraða. Fólk frá Asíu
gengur fyrir. Ég skil ekki hvers
vegna stéttarfélögin, sem eiga að
vera fyrir alla, líka þá sem em 60 ára
og eldri, gera ekki eitthvað i málinu.
Það er hreinn óþarfi að flytja inn fólk
erlendis frá, kannski afla leið frá
Asíu, til að vinna á spítölunum og á
heimilum aldraðra. Margir 60 ára og
eldri em enn í fullu fjöri til ýmissa
starfa. Þeim á ekki aö vísa burt. Ég
krefst þess að stéttarfélögin skoði
málið niður í kjölinn, þ.e. innflutning
á fólki erlendis frá á meðan íslend-
ingum er bolað frá.
Flugdólgar fái
sinn dóm
Guðrún Bjórnsdðttir skrifar:
Ég sá sláandi
frétt á banda-
rísku sjón-
varpsstöðinni
CNN sl. sunnú-
dagskvöld. Hún
var um einn
þessara svo-
nefndu „flug-
dólga" sem æs-
ast upp í far-
þegarými flug-
véla, ýmist vegna ölvunar eða ann-
arra vímuefna, eða einfaldlega að
þeir vilja gera sér dælt við þjónustu-
liðið, einkum flugfreyjur, sem þeir
halda að séu til taks fyrir þá eina. Nú
hafa flest flugfélög og ríki hert viður-
lög gagnvart þessum dólgum, nema
við íslendingar. Hér er tekið tiltölu-
lega vægt á því að menn sýni af sér
árásarhneigð og dólgshátt og er
skemmst að minnast tveggja tilvika í
íslenskum flugfórum. í hvomgt skipt-
ið hafa dólgamir verið sektaðir eða
dæmdir. Eina refsingin, mér vitan-
lega, er að svona dólgur fær ekki að
fljúga með viðkomandi flugfélagi eitt-
hvað timabundið. Flugdólga á að
dæma, einnig til fangelsisvistar, rétt
eins og fyrir önnur alvarleg afbrot.
ekki síst þar sem það kann að leiða
tfl meiri háttar hörmunga sé ekki
rétt við bmgðist og viðkomandi yfir-
bugaður snarlega.
ovi Lesendur
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eöa sent bréf til: Lesendasíöa DV,
Skaftahlíð 24, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
I farþegarýminu
- Flugdólgur
getur sett ailt
úr skoröum.