Nýtt dagblað - 14.03.1942, Qupperneq 3

[PAÐUR MÖNNUM
nlltránnnm,
Einar Olgeirsson Ársæll Sigurðsson
ritstjóri. trésmiður.
Sigurður Guðnason Guðjón Benediktsson
formaður ,,Dagsbrúnar” múrari.
Friðleifur Friðriksson Helgi Ólafsson
formaður „Þróttar”. verkstjóri.
s--T...
Kristinn E. Andrésson
form. Máls og menningar
Arnfinnur Jónsson
kennar'i.
Jónas Ásgrímsson
formaður Rafvirkjafélagsins.
Guðmundiu- Jóhannsson
formaður Blikksmiðafélagsins
Aðalheiður Hólm
form. stafsstúlknafél, ,,Sókn’
Dýrleif Árnadóttir
skrifari.
Jón Rafnsson Brynjólfur Bjarnason
skrifstofumaður. alþingismaður.
Hrífíd Reykjavík úr hönd~
um Thórsaranna og annara
sfríðsgródamanna 15, marz\
x G-llstinn
■■T"'"".' l11 I ... ' .. .... '
tðfelns sjðl l
IzlarsHín
ReubjauíhBr!
Burt med 150 þúsund
krónu mennina!
1940 höfðu 117 meun í
Reykjavík samtals 17 millj.
króna tekjur að eigin upp-
gjöf, — eða að meðaltaii um
150 þús. kr. hver.
Það eru ekki mennirnir með
„grintuna” sem sitja íuuui bæjar-
stjórnar ReykjaviKur og retta
upp iiendina 1 taat ems og kippt
væn í streng, sem stjorna rteyKja
viKurbæ, nerna ao pvi leyú sem
þetta tólk lætur stjörna sér; á
því ber þaö ábyrgo. Þeir sem
raunveruiega sijorna Keykjavik
eru íáemir stórgrooamenn, þad
eru þeirra hagsmumr sem raoa
stetnu bæjarstjornarumar. liags-
munir þessara maima ráöa pví
ad bænnn sjáltur á ekKert, að
minnsta kosti ekkert arooeranai.
Allt sem nokkum arö getur á aö
vera í einstaklings eign. Það er
sjálfra þeirra. 1 gegnum yfirráð
sín í þjóðfélagi og bæ og með
takmarkalausum aogangi að pen-
ingastoinunum þjóoarmnar, hata
þeir skapaö sér þá serstöðu aó
neyta bráuos sins t andntssverta
annara mauua. Peasi seirotundt
gexa þenn svo gooar teajur og
veita Jjeiiii svo guoa ao
þeir þuna eiou a nemum reiags-
tegmn aogeroum ao baida.
Þexr hara iexkveili og jatnvel
sundxaug viö einkaiDmarnusin,
þeir liara einkabna og smnarbú-
staði o. s. irv. Þehn gerir ekki
til þó skólarmr geti okkx sökum
húsnæoisieysis innt at hendi það
starl Sem Kreijast bæri at þeun,
því þeir geta keypL emkaKennsxu
fyrir sin böm og í emu orot vettt
þeim allt það sem þeir óska og
halda að geti orðið þeim til
þroska og menningar.
Og ekki þurfa þeir að sækja
um ellilaun og örorkubætur eða
að biðja um framfærslustyrk. Þeir
hafa komið ár sinni fyrir borð á
annan hátt hvað sem fyrir kem-
ur. Og þeir halda að þeir geti í
íramtíðinni tryggt sél- og bömuxn
sínum þessa aðstöðu ef aðeins að
alþýðan er nógu heimsk.
Þeir láta sig þessvegna ekki
eingöngu litlu skipta menningu
alþýðunnar, heldur kæra þeir sig
ekki um að alþýðan Iiafi nelna
menntun eða menningu, því vel
mennt alþýða myndi ekki fela
sérréttindamönnum forsjá 6Ína í
opinberum málum, liún myndi
sjálf ráða þeim. Og þar með
væri sérhagsmunum þessara
manna lokið. Það er því rökrétt,
frá hagsmunasjónarmiði þeirra,
ai halda öllum almenningi sem
Framh. á 4. aíðu.