Helgarblaðið - 24.04.1992, Blaðsíða 17

Afríku- og Asíumenn í biðröð (i Hamborg) eftir þvi að komast í þýsku veiferbina - í mars s.l. sóttu
fleiri útlendingar um dvalarleyfi þarlendis en i nokkrum mánuöi ábur.
Helgar
17
blaðið
Mótaiæla-
kosningar
þriðja-
heimsfólki
Urslit kosninganna síðustu vikur í Frakklandi,
Þýskalandi og á Italíu urðu hrakföll fyrir „gömlu
og virðulegu“ stjórnmálaflokkana, bæði til hægri
og vinstri, en stórsigrar fyrir óánægjuflokka með
fyðskrums- og hægriöfgabrag. Við þær fréttir svo
að segja í einu lagi frá þremur íjölmennustu ríkj-
um meginlands Vestur-Evrópu setti hroll að mörg-
um.
Hjá sumum vaknaði ótti við end-
urkomu fasískrar fortíðar, hjá öðr-
um við að flokkakcrfið eins og það
hefur í stórum dráttum verið í þess-
um löndum frá lokum heimsstyij-
aldarinnar síðari væri að hruni kom-
ið og þar með á forum sá stöðug-
leiki í stjómmálum sem menn hafa
þakkað því.
Le Pen, Lega Nord
Skelfmguna sem við þetta greip
stóru kerfisflokkana má marka af
því að í Þýskalandi fóru talsmenn
kristilegra demókrata og jafnaðar-
manna, aðalandstæðinganna í
stjómmálum þar frá striðslokum, að
minnast á samstöðu þessara tveggja
risa þýskrar pólitíkur gegn hættunni
utan af hægri kanti. í Frakklandi
gengu stóm hægriflokkamir tveir,
nýgaulleistar og UDF, sameinaðir
til kosninga, líklega helst af ótta við
Þjóðfýlkingu svokallaða undir for-
ustu Bretónans Jean-Marie Le Pen.
I fylkis- og héraðsstjómakosning-
unum þarlendis jók flokkur þessi á
hægri kanti fýlgi sitt um þriðjung og
slagar nú hátt upp í stjómarflokk
sósíalista í fylgi. Þeir biðu einn sinn
mesta ósigur og stóm hægriflokk-
amir töpuðu einnig miklu, þó að
þeir kæmu betur út úr því vegna
samstöðu sinnar.
í kosningum í tveimur þýskum
fýlkjum, Baden-Wúrttemberg og
Slésvík-Holtsetalandi, unnu hægri-
öfgaflokkar mikið á (sá í fýrmefrida
fýlkinu fékk um 11%) en stóm kerf-
isflokkamir tveir, kristilegir demó-
kratar og jafnaðarmenn, fóm ófarir.
I þingkosningum á Ítalíu var eini
teljandi sigurvegarinn Norðlend-
ingabandalag (Lega Nord), sem um
sumt er sviplíkt hægriöfgaflokkum
norðan Alpa. Sá flokkur eða flokka-
bandalag fékk um fimmtung at-
kvæða á Norður-Ítalíu og er nú
fjórði fylgismesti flokkur landsins.
Kristilegir demókratar, aðalflokk-
urinn í ítölskum stjómmálum frá
Umberto Bossi, sigurvegari
itölsku kosninganna - Nor&ur-
Italia á leiá i fa&m arftaka
Habsborgara?
striðslokum, fékk nú í fýrsta sinn
undir 30 af hundraði atkvæða.
Flokkar þeir tveir, sem stofnaðir
vom upp úr næststærsta flokknum
frá stríðslokum, Kommúnistaflokki
Ítalíu, fengu samanlagt miklu minna
fylgi en fýrirrennari þeirra í næstu
þingkosningum áður.
Gamlar konur í
Hansastað
Heimspressan, sem yfirleitt hefúr
kennt sigurvegara umræddra kosn-
inga við hægriöfgar og óánægju, er
nú auk þess farin að kalla þá „mót-
mælaflokka.“ Enda er svo að heyra
að í Frakklandi og Þýskalandi sér-
staklega hafi umræddar kosningar
snúist upp í mótmæli nokkurs hluta
almennings út af miklum fjölda inn-
flytjenda frá þriðja heiminum og
Austur- Evrópu, stöðugu innstreymi
Þorleifsson
innflytjenda frá þessum heimshlut-
um og stefhu (eða stefnuleysi, eins
og margir segja) stjómvalda í þeim
málum. Ymislegt bendir til að hinir
sigursælu flokkar, yfirleitt ekki tald-
ir stofuhæfir af öðrum flokkum, eigi
sigra sína ffernur að þakka óænægju
almennings með ástandið í þeim
efnum en eigin vinsældum.
Fréttamaður danska blaðsins Po-
litiken staddur í Lúbeck, granna og
sálufélaga Norðurlanda frá miðöld-
um, sat rétt eftir kosningamar þar
hjá þremur gömlum konum, sem
horfðu með hryllingi á hakakross er
málaður hafði verið á vegg stór-
virðulegs ráðhúss borgarinnar frá
blómatíð hennar á Hansaöld. Er það
nú að koma aftur, sögðu þær. Eins
og það hafi nú ekki leitt yfir okkur
nógu mikið böl. En þær létu enn
meiri hrylling í ljós er innflytjend-
umir komu til orða.
Ótti við glæpi
Einskonar „hingað og ekki
lengra- afstöðu" virðist nú í vaxandi
mæli gæta hjá almenningi í Evrópu
viðvíkjandi innflytjendunum, sér-
staklega þeim sem komu og koma
frá þriðja heiminum. Ótti við of-
beldi og vaxandi öryggisleysi í sam-
félögunum fyrir innfædda íbúa
þeirra á dijúgan þátt í þessari and-
úðar- og mótmælaöldu. Lengi hefur
verið vitað að glæpatíðni meðal inn-
flytjenda er talsvert eða jafnvel
miklu hærri en meðal innfæddra. í
Þýskalandi hefur athyglin undanfar-
ið í þessu samhengi beinst einkum
að afbrotum unglinga og bama.
Samkvæmt þýskum hagskýrslum
vom 31 af hundraði allra afbrota, er
ffarnin vom þarlcndis árið 1990 af
unglingum og bömum, verk út-
lendra ungmenna. I hagskýrslunum
em átta af hundraði landsmanna
skilgreindir sem útlendingar.
MonikaTraulsen, afbrotafræðingur
í Stuttgart, hefur þar að auki komist
að þeirri niðurstöðu að afbrotatíðnin
aukist stöðugt hjá útlendu ungmenn-
unum, en standi í stað hjá þeim
þýsku. Að sögn lögreglu í Frankfurt
am Main vom þijú af hveijum fjór-
um ungmennum (unglingum og
bömum), sem gripin vom þar í borg
í fýrra fýrir rán á götum úti, útlend
að uppruna, flest Tyrkir. Ymislegt
bendir til að eitthvað svipað sé það
víðar í Vestur-Evrópu.
Þessi ungi glæpalýður veitist ekki
hvað síst að gömlu fólki, sem til-
tölulega fjölmennt er í velferðarrikj-
um og á ekki hægt um hönd að
veija sig.
Fjölmennir og
stækkandi minnihlutar
Fjöldaflutningar fólks frá þriðja
heiminum til Vestur-Evrópu hafa
staðið yfir nærfellt frá lokum heims-
styijaldarinnar síðari og þegar breytt
svip Evrópu vemlcga. A rúmum 40
ámm hafa myndasl í löndum álf-
unnar vestanverðrar fjölmennir
minnihlutar múslíma, blökkumanna
o.s.ffv. Skilningur á milli þeirra og
innfæddra hefur reynst takmarkaður
og því fer fjarri að gagnkvæm vel-
vild hafi alltaf aukist við nánari
kynni. Innflytjendumir hafa í sam-
ræmi við það safnast saman á viss
byggðasvæði, þar sem innfæddir
hafa síðan talið sér ófært að búa.
Þetta, ásamt með stöðugu inn-
streymi nýrra innflytjenda, hefur
leitt til þess að Evrópumenn em
famir að hafa á lilfinningunni að
múslímar, Afrikumenn o.s.frv. séu
byijaðir á því að leggja föðurlönd
þeirra undir sig; hér sé í raun um að
ræða innrás með „öðrum“ aðferð-
um.
Stjórnmálamenn sagöir
sópa undir teppiö
Ótti við eiturlyf, alnæmi o.fl. er
inni í þessari mynd. Og á tímum
mikils atvinnuleysis (sem er t.d. um
10% í Frakklandi) og hækkandi
skatta (í Þýskalandi vegna hjálpar
við austurlýlkin) þykir mörgum að
stjómvöld hafi annað við peningana
að gera en að veija þeim innflytj-
endum til uppihalds og fyrir-
greiðslu. I Þýskalandi frnnst mörg-
um nær að veija fé ffáteknu fýrir
innflytjendur til hjálpar innflytjend-
um frá Austur-Evrópu og fyrrver-
andi Sovétríkjum, sem margir em af
þýskum ættum, en innflytjendum
frá Asíu og Afríku.
I þessu sambandi beinist að
stjómvöldum reiði og gremja vegna
þess að stjómmálamenn og embætt-
ismenn em grunaðir um algera upp-
gjöf í þessum málum eða að þeir
reyni að halda þeim undir teppinu
þangað til þeir sjálfir komist á eftir-
laun. Ekki em þær ásakanir með
öllu ástæðulausar. Þannig sagði Ed-
ith Cresson, sem hrökklaðist úr sæti
forsætisraðherra Frakklands við
kosningaósigur flokks síns fýrir Le
Pen og græningjum, ekki alls fýrir
löngu að næstum tveir af hveijum
þremur þriðjaheimsmönnum, sem
sæktu um leyfi til landvistar í
Frakklandi en væri neitað um það,
yrðu eigi að síður um kyrrt í land-
inu. Skömmu áður hafði belgískur
ráðherra sagt að útvísanir útlendinga
þarlendis væm marklausar; þeim
væri yfirleitt ekki framfýlgt.
„Rómverskir þjófar"
Kosningasigur Lega Nord er að
nokkm leyti öðmvísi til kominn. í
kosningabaráttu sinni veittist flokk-
urinn að vísu að stjóminni út af
ólöglega innflytjendastraumnum frá
Norður- Afríku, en aðalmálið hjá
þeim flokki virðist vera að koma því
til leiðar að Norður-Ítalía slíti sig að
mestu stjómarfarslega ffá Mið- og
Suður-Italíu og tengist í staðinn
nánar löndum handan Alpa stjómar-
fars- en einkum efhahagslegum
böndum. Það er engu líkara en
Norður-ítalir, svo illa sem þeir eirðu
á sínum tíma í fjölþjóðlegu stórveldi
Habsborgara, séu nú komnir með
einskonar heimþrá eflir tengslunum
gömlu norður fýrir fjöll. Umberto
Bossi, leiðtogi Norðlendingabanda-
lags, kallaði ríkisstjóm lands síns í
kosningabaráttunni sjaldan annað en
„rómversku þjófana“ og endurtók
hvað eftir annað til skýringar; Sunn-
lendingar eyða og spenna, Róm eys
peningum í óráðsíu þeirra og við
Norðlendingar borgum brúsann.
Það er ekki með öllu út í hött að
sjá í þessu teikn þess að Evrópa sé
að hverfa frá tímaskeiði þjóðríkja og
þjóðemishyggju, grundvölluðu á því
að menn skuli vera saman í'ríki tali
þeir nokkumveginn sama mál, til
fjölþjóðlegs ríkis á ný, í þetta sinn
undir EB-fánanum. Við þá þróun
dregur úr gildi landamæra þjóðríkj-
anna, ekki síst þeirra sem ekki em
mjög gömul í hettunni. Norður-ítalir
segja nú að þeir séu í menningarefh-
um sannir Evrópumenn, líkari
Frökkum, Svisslendingum, Austur-
rikismönnum o.s.ffv. en Suður-ítöl-
um með vanþróun sína og mafíur.
Norður- Italía er efnahagslega séð
sterkasti hluti landsins, í þeim efn-
um í stómm dráttum jafhfætis norð-
lægari EB-löndum. Itölsku norð-
lendingamir segjast nú vera hræddir
um að spilling, úrræðaleysi og ma-
flustand, sem að sögn þeirra og
fleiri em ær og kýr stjómvalda í
Róm og Suður- Itala, muni draga
Italíu niður í annan flokk EB-ríkja í
efhahagsmálum, þar sem fyrir eru
Grikkland, Spánn, Portúgal og Ir-
land.
Vestur-Asíu-
menn á lei&
inn i danska
samfélagi& -
ótti vi& „inn-
rás me&
ö&rum a&-
fer&um".
Föstudagurinn 24. apríl