Dagblaðið - 22.10.1975, Qupperneq 10

10
Spurning
dagsins
Hvernig finnst þér morgunút-
varpiö?
Jón Geir Arnason hárskera-
meistari: Ég hlusta eiginlega
aldrei á morgunútvarpið, enda
finnst mér það ákaflega einhæft.
Helzti gallinn við útvarpið er sá.
að það er ekki við hæfi allra.
Heiga Sighvatsdóttir skrifstofu-
stúlka: Mér finnst Jón Múli góður
og lögin góð, ..þegar ég á annað
borð hlusta á morgunútvarpið,
sem er sjaldan.
Fjóla Steingrimsdó11ir .
simastúlka: Morgunútvarpið er
gott og þá ber hann Jón Múli nú
alltaf af þeim öllum, sérstaklega
kynningarnar hans.
Guörún Asmundsdóttir leikkona:
Ég hlusta aldrei á morgunút-
varpið. En mér er sagt aö þaö sé
ágætt. Þegar ég á fri á morgnana
reyni ég nú að sofa.
Björn ómar Jónsson bifvéla-
virki: Morgunútvarpið er mjög
gott, fjörugt og skemmtilegt og er
mér mikil aðstoð viö að komast á
fætur. Þeir Jón Múli og Pétur eru
i sérflokki.
Helga Björg Helgadóttir nemi:
Ég hlusta sjaldan á morgunút-
varp. Af þvi sem ég hef heyrt
finnst mér aðallega vanta svolitið
fjörugri tónlist og meiri
brandara.
Dagblaðiö. Miövikudagur 22. október 1975.
Er þoð bjórinn
sem heillar?
lífið!
Það má með sanni segja að
kvennafriskjaftæði undanfar-
inna daga sé útþvælt orðið og
mál að linni. Allir vita að þjóð-
félagsstaða konunnar er miklu
hærri og betri. Hins vegar er
timabært að karlmenn vekji at-
hygli á frekar bágbornum kjör-
um sinum i riki kvenfólks.
Þvi legg ég til að karlmenn,
allir sem einn, svari hótunum
kvenna með þvi að skunda út á
lifiö nk. laugardagskvöld og
snúa ekki heim til kvenna sinna
fyrr en. að sólarhring liðnum.
Vona ég að slikar aðgerðir verki
þroskandi á ábyrgðarkennd
kvenna og verði til að þær stundi
sina vinnu af alúð framvegis.”
örn
SKJÓT VIÐBRÖGÐ OG MANNLEG
Viggó Oddsson skrifar frá Jó-
hannesarborg:
„Miönætursól eða Mallorka.
Þegar ég var að taka til á
skrifboröinu minu og lesa gömul
bréf og dagblöð frá Islandi rakst
ég á tvær greinar, ólikar mjög.
önnur var á þá leið að þegar
maður nokkur var við laxveiðar
á Norðurlandi sá hann það dýr-
legasta sólsetur sem hann hafði
augum litið.
Hin greinin fjallaði um nauð-
syn sólarlandaferða. Þar stóð,
„lifsnauðsyn að komast til
sólarlanda”.
Þegar rignir i Reykjavik og
nágrenni er venjulega sól og
bliða á Norðurlandi og öfugt,
svo ekki er sólarleysi á Islandi.
Hvað er þá svo áriðandi við
„lifsnauðsynina”? Er það bjór-
inn, sem gerir það að „íifs-
nauðsyn” að komast út? Spyr
sá, sem ekki veit.
Finnlandsforseta, brezka
krónprinsinum og fleiri stór-
mennum hefur þótt það meira
virði að skreppa til tslands en að
þvælast um á erlendum
(brennivins) baðströndum.
Háfjallasólir fást i verzlunum
og ókeypis uppi i Kerlingar-
fjöllum.”
Karlar
út ó
Raddir
lesenda
V
Úr dagbók
sjómannsins:
„Kl. 3.25 fór ég til Þrándar
vaktmanns i m.s. Skógafossi,
aðfaranótt sunnudagsins 12.
október. Ég var þá vaktmaður I
m.s. Skaftafelli Sambands isl.
samvinnufélaga. Skipið lá i
Sundahöfn ásamt Skógafossi.
Ég hafði orö á þvi við Þránd
hvað skipið væri afturhiaðiö eða
sigið. „Já, mér finnst hann
liggja mikið aftur,” svarar
Þrándur.
Pústrðr
Magnús G. Jóhannsson simar:
„Það getur komið fyrir bil-
eigendur að þurfa að skipta
um hljóðkúta og púströr.
Sjálfur þurfi ég að fá mér
slikt undir Cortinu ’68 árgerð-
ina. Púströrin i þessa gerð eru
tviskipt, aftari og fremri hluti.
Nú hringdi ég i Kr.-umboðið fyr-
ir Ford og spurðist fyrir um
þessa hluti. Jú, aftari hlutinn
var til á 2600 krónur. Hjá Sveini
Egilssyni var hvort tveggja til,
aftari hluti á 2600, sá fremri á
um 3000 krónur.
GETUR
Getur næturlæknir neitaö
að vitja sjúklings, spyr
kona, sem ekki vill láta
uafns sins getið.
I nóv. ’74 fékk Leifur Þór-
hallsson magakvalir. Nætur-
læknir rannsakaði hann og sagði
að ekkert væri að honum. Leifur
fór þvi tveimur dögum seinna til
vinnu, en nokkru eftir það
veiktist hann aftur. Sama sagan
endurtók sig, læknir kom og
Siðan fór ég yfir i Skaftafell á
ný-
Um hálffimm leytiö sá ég svo
frá Skaftafellinu hvar koma
tveir slökkvibilar, rétt á eftir
kemur siðan þriðji slökkvibill-
inn og lögreglubill. Þá hljóp ég
yfir til að vita hvað um væri að
vera.
Þá hafði Þrándur farið að gá
niður i vistarverur skipverja
sem reyndust umflotnar sjó.
Þar með var komin ástæðan
fyrir þvi hvað mér fannst
Skógafoss aftursiginn að sjá frá
Skaftafelli.
Daginn eftir að greinar birt-
ust i Dagblaöinu um þennan at-
burð kemur vaktmaöur af
Mánafossi yfir til min og segir
mér að þeim hafi borizt bréf
þess efnis að vegna kröfu frá
tryggingafélögunum og Eim-
skipafélaginu verði öll skip fé-
lagsins upplýst stafna á milli að
næturlagi. Sérstakar vaktar-
reglur verði settar, sem geri ráö
fyrir þvi að vaktmaður verði viö
ákveðna staði á skipinu einu
sinni á klukkustund. Til viöbót-
ar við þetta eigi vakthafandi
stýrimaður og vélstjóri að taka
hver sina törn.
Auk þessa eigi vaktmenn að
hafa fullan hita I vaktherbergi
og geta notið útvarps og sjón-
varps.
Vil ég færa vátryggingafé-
lögum og stjórn Eimskipafé-
lagsins kærar þakkir fyrir þessi
mannlegu viðbrögð.”
Markús B. Þorgeirsson.
og almœtti verðbólgu
Ég hafði áður farið i Fjöðrina
sem sérhæfir sig i þessum hluta
bilsins. Þar var mér tjáð að isett
kostaði þétta 12 þúsund krónur.
Þótti mér það hátt verð, ekki
sizt þar sem mér var tjáð að i-
setningin væri reiknuð á 3000
krónuf-.
Nú, ég keypti svo hjá Sv.
Egilssyni það sem til þurfti, fór
á verkstæði i Kópavogi og lét
festa þetta undir. Vinnan tók 45
minútur, og ég borgaði einn
tima I verkstæðisvinbu. Kostn-
aöur alls, — 6700 krónur.
Þá kemur þetta dæmi þannig
út að ég spara mér 5300 krónur á
þvi aö nota simann nokkrum
sinnum, hringja á milli aðila og
kanna verðlagið. Það er ekki
sama hvar verzlað er með vara-
hluti og þjónustu. Mér kom
þetta svo hrikalega á óvart að
mér fannst rétt að láta vita af
þvi. Ég geri mér fyllilega grein
fyrir þvi að svo kann aö vera að
Ford-umboðin hafi haft þessa
hlusti á lager, gamla sendingu
sem lifað hefur af verðhækkanir
og kannski gengisfellingar, en
Fjöðrin sé með nýjan lager, sem
hækkað hefur stórlega i verði.”
Dagblaðið hafði samband við
Fjöörina og tjáðu þeir okkur aö
yfirleitt væru þeir með ódýrari
púströr og hljóðkúta en aðrir.
Verðmunurinn gæti legiö i að
umboðin hefðu gamlan lager,
svo og að Fjöðrin flytti mikið
inn af þessari vöru.þannig væri
verö alltaf nýtt, 12% vörugjald
legðist ofan á þetta, gengisfell-
ingar ættu sinn þátt svo og um
daginn hækkaði álagning á
þessa vöru.
HANN NEITAÐ?
sagði að ekkert væri að og
Leifur hóf aftur vinnu nokkrum
dögum seinna.
I þriðja skiptið veiktist Leifur
og kona hans hringdi á nætur-
Iækni. Hún skýrði honum frá þvi
hvað væri að, en hann svaraði
þvi til að nú væri tvisvar búið
að gabba sig á staðinn og það
dygði ekki einu sinni enn. Síðan
skellti hann á. Konan hringdi þá
á sjúkrabil, en hann gat ekki
komið nema að beiðni nætur-
læknis.
Þá hringdi konan i Ólaf
Ólafsson landlækni og hann
lofaði að gera sitt bezta.
Nokkru seinna um nóttina
hringdi siminn hjá Leifi og var
þar kominn bilstjóri nætur-
læknis og krafðist þess að fá að
tala við Leif. Konan sagði að
það væri ekki hægt vegna þess
hve veikur hann væri. Siðan
gerðist ekkert i málinu.
Nokkru seinna fór Leifur i
hjartarannsókn og kom þá i Ijós
að hann var með blett i öðru
lunganu. Hann fékk pláss á
Landspitalanum og það átti að
taka blettinn úr. Þau hjónin fóru
þá fram á að maginn yrði einnig
rannsakaður og var það gert,
m.a. tekin ristilmynd. Skömmu
seinna fékk Leifur enn eitt
magakastið og nokkru siðar var
hringt i konu hans frá Land-
spitalanum og sagt að i ljós
hefði komið að hann væri með
krabbamein i ristli og .ekkert
væri hægt fyrir hann að gera.
Leifur dó siðan 25. júli siðast-
liðinn.”