Dagblaðið - 11.05.1979, Qupperneq 7

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 11. MAl 1979.
7
DB-mynd Ragnar Th
Trúflsmyndin með saxófóninn góða.
Kópavogsbúar bjóða vorið velkomið:
Skólanemar skemmta
sjálf um sér og öðrum
Skólanemendur i Kópavogi halda
núna upp á vorkomuna með mikilli
hátíð í íþróttahúsi Kársnesskóla. Há-
tíðina nefna þeir Vor i bæ og á henni
koma fram kórar, dansflokkar, hljóð-
færaleikarar og hvers kyns listamenn
aðrir í skólum Kópavogs og skemmta.
Tvær skemmtanir eru á dag, klukkan 2
og 4. Nemendur hafa skemmt hver
öðrum undanfarna daga en á laugardag
og sunnudag verður skemmtunin opin
fyrir aðra bæjarbúa.
Tilgangurinn með Vori í bæ er að
gefa nemendum kost á að flytja
skemmtiatriði hver fyrir annan,
skemmtiatriði sem áður hafa verið æfð
i hinum einstöku skólum. Þeir fáeinnig
fyrirtaks tækifæri til að hittast og
kynnast bæði innbyrðis og öðrum
Kópavogsbúum.
Ragnar ljósmyndari leit inn á fyrsta
dag hátíðarinnar og festi þessi atriði á
filmu. Mesta kátínu barnanna vakti
einleikur á strengjalausan gítar. Öllu
alvarlegri og fágaðri var leikur tveggja
ungra Kópavogsbúa á gítara með
strengjum en trúðsmynd nokkur kom
brosum aftur fram á varir með gífur-
lega góðum saxófónleik.
DS.
Ritstjóri Stúdentablaðsins:
Hvetur til andófs
gegn hjónabandinu
— giftingarhringurinn „innsiglisvottorð niður-
lægingarinnar”
„Innsiglisvottorð niðurlægingar-
innar, giftingarhringurinn, ber vitni
djúpstæðum skilningi á fyrirbærun-
um trúlofun og hjónaband. Hringur
sem ei verður rofinn. Og saman
mynda tveir hringar einn vítahring —
keðjan ’á milli er óáþreifanleg, en
samt öllum ljós. Ekki verður hjá því
komizt að dást að hugviti upphafs-
manns vítahringanna — hversu tær
er ekki symbólíkkin í djöflaskap sín-
um.” Þannig farast Tómasi Einars-
syni orð í leiðara nýútkomins Stú-
dentablaðs.
Siðan segir hann: „Eitt þeirra fyrir-.
bæra sem blómstrar hvað skærast í
íslenzkri samfélagsflóru um þessar
mundir er skilnaðurinn. Gengi þess
fyrirbæris samkvæmt opinberri
skýrslugerð er slíkt að hjónabandið
er farið að gera íslenzku krónunni
skömm tjl, svo hrikalegt er gengissig
hinnar eilífu ástar.”
í lok leiðarans segir síðan: „Frjáls-
ar ástir, þar sem samband einstakl-
inga er ekki hnýtt öðru en tilfinninga-
böndum, verða ekki að veruleika í
samfélagi prívatþénustunnar. Engu
að síður ber brýna nauðsyn til að rífa
niður og hæða hugmyndir burgeis-
/ ' / 'sd
„Lofum þvl hundrað hjónaböndum að slitna og hundrað sambýlisformum að
spretta,” segir ritstjóri Stúdentablaösins.
anna um líkkistulifnað hjónabands-
ins og efla það andóf sem fram hefur
komið á síðari árum gegn honum.
Bylting hverdagsins er mikilvægari
yfirborðsþrasi pólitíkusa, sem fyrir
löngu eru gengnir í Heiðnaberg borg-
arlegs velsæmis.
Götin á klæðum giftingarathafnar-
innar verða stærri og stærri og vín
brúðarskálarinnar æ fúlla. Götin
verða ei rimpuð saman né vínið
bragðbætt. Lofum því hundrað
hjónaböndum að slitna og hundrað
sambýlisformum að spretta.” -GAJ-
Jóhannes Nordal á ársf undi Seðlabankans:
Skuldum erlendis 35 pró-
sent af ársf ramleiðslunni
Erlendar skuldir okkar sem hlutfall
af framleiðslu þjóðarinnar, „skulda-
byrðin”, hefur verið um 35 prósetn
af árlegri þjóðarframleiðslu og lítið
breytzt síðustu fjögur árin. Svipuðu
máli gegnir um árlega greiðslubyrði
af þessum erlendu lánum, sem hefur
verið á bilinu 13—14 prósent af
gjaldeyristekjum þjóðarinnar undan-
farin fjögur ár. Þetta kom meðal
annars fram í ræðu Jóhannesar Nor-
dals seðlabankastjóra á ársfundi
bankans í gær.
Þjóðarframleiðslan óx á síðasta ári
um 4,1 prósent, sem var minna en
árið áður. Tekjur þjóðarinnar jukust
svipað. Kjör i viðskiptum við útlönd
voru svo til óbreytt frá fyrra ári.
Þá var viðskiptajöfnuður gagnvart
útlöndum hagstæður um 1,5% en
árið áður hafði verið halli, sem nam
2,6 prósentum af framleiðslu þjóðar-
innar. Gjaldeyrisstaða bankanna
batnaði um 11 milljarða miðað við
gengi í árslok 1978. Þrátt fyrir þenn-
an mikla bata vantar enn mikið upp
á, að unnizt hafi upp sú mikla rýrnun
gjaldeyrisstöðunnar, sem átti sér stað
á árunum 1974 og 1975, sagði
Jóhannes Nordal.
Hann sagði, að slíkar stærðir gætu
út af fyrir sig bent til, að síðasta ár
hefði verið „kyrrlátt ár, árferði hag-
stætt, framleiðslustarfsemi nálægt
meðallagi og óvenjulega gott jafn-
vægi milli þjóðarútgjalda og ráðstöf-
unarfjár þjóðarbúsins og þar af leið-
andi viðskiptajöfnuðinum við út-
lönd”. En þróun verðlags og launa,
óstöðvandi víxlgangur, hefði sett
mestan svip á atburðarásina.
Verðbólguhraðinn var kominn yfir
52% í ágúst síðastliðnum. Jóhannes
ræddi nokkuð vandann af skulda-
söfnun ríkisins í Seðlabanka og svig-
rúm Seðlabankans til aðgerða i pen-
ingamálum. Hann taldi margt í ný-
settum efnahagslögum vera til bóta.
„Þegar íhuguð er reynsla íslendinga i
þessum efnum undanfarin ár, er
vandséð önnur leið, sem vænlegri sé
til árangurs en að setja með sem
ákveðnustum hætti arleg markmið
fyrir hreyfingu helztu stærða, sem
ákvarðandi eru fyrir þróun verðlags
og peningalegrar eftirspurnar, og
miða síðan allar ákvarðanir í stjórn
efnahagsmála við þau,” sagði
Jóhannes Nordal um ákvæði efna-
hagsfrumvarpsins. -HH.
Eskifjörður:
Fjölmenni við útför Stefáns Guðmundssonar
1 gær kl. 14 fór fram áEskifirði jarð- siðasta mánaðar. Geysilegt fjölmenni Eiga margir Eskfirðingar nú um sárt Sr. Davíð Baldursson, sóknarprestur
arför Stefáns Viðars Guðmundssonar var við útförina og náði fólksfjöldinn að binda, þar sem átta menn hafa látizt á Eskifirði, jarðsöng. Veður var stillt,
stýrimanns á Hrönn, sem fórst hinn 30. langt út fyrir kirkjutröppur. hér á tæpum hálfum mánuði. sólskin og snjóbráð. -Regína.
Yfirlýsing
Dagblaðinu hefur borizt yfirlýsing
vegna Tjaldanessmálsins og fer hún
hér á eftir:
í tilefni af árás Dagblaðsins þann
7. þ.m. á forstöðumann Tjaldanes-
heimilisins vill foreldra- og styrktar-
félag heimilisins taka fram eftirfar-
andi:
Árás þessi er algjörlega úr lausu
lofti gripin og óskiljanleg. Vitnað er
til 3ja ára gamals atburðar, sem á
sínum tíma var blásinn upp tii þess að
líoma höggi á forstöðumanninn.
Málið var þá athugað, bæði af stjóm
heimilisins og heilbrigðisyfirvöldum,
og reyndist markleysa ein.
Þetta vita þeir aðilar, sem nú eru
að vekja upp þennan draug. Má segja
að hér sé um undarlega „Réttar-
vernd” að ræða. Foreldrar og að-
standendur vistmanna í Tjaldanesi
vita að þeim líður þar vel og treysta
forstöðumanninum og öðru starfs-
fólki til allra góðra verka á heimilinu,
en frábiðja sér um leið afskipta af þvi
tagi sem hér um ræðir og eingöngu
eru til þess ætluð að rýra álit á for-
stöðumanninum og stofnuninni í
heild. Þessum aðilum væri sæmra að
hlúa að þessu heimili heldur en leggja
stein í götu þess.
Stjórn Foreldra- og Styrktar-
félags Tjaldanesheimilisins.
Er úthaldið búið
hjá tónlistarunnendum?
Tónleíkar Sinfóníuhljómsveitar (slands í
Háskólabiói 10. mal.
Stjórnarvdi: Páll Pampichler Pálsson.
Einleikari: EHing Blöndal Bengtsson.
Efnisskrá: Oberon forieikur eftir Cari Maria
von Wober; Sellókonsert eftir Witoid Luto-
slawski; Rokokotílbrigflt fyrir selló og hljóm-
sveit opus 33 eftir Peter ilitsch Tschaikovsky
og Sinfónia nr. 7 eftir Gunnar Bucht.
Forleikurinn er það eina sem nú
orðið er almennt leikið af Oberon.
Mér finnst Oberon samt hreint ekki
ómerkilegri en margar af þeim
óperum sem fastan sess eiga á verk-
efnaskrám ýmissa óperuhúsa.
Mörgum finnst Weber ómerkilegur
fyrir það hversu alþýðlegur hann er.
Víst er það, að hann sendi aldrei frá
sér verk sem hann var ekki vissum
að allur þorri alþýðumanna fengi
notið. Það legg ég honum fremur til
lofs en lasts. Oberon forleikurinn var
hér hafður fyrir upphitunarstykki og
hljómsveitin skilaði honum prýði-
lega.
Linka
Sellósnillinginn Erling Blöndal
Bengtsson teljum við ætíð fyrst og
fremst íslending. Af steigurlæti hefur
honum verið reist stytta framan við
Háskólabíó. Hann gerir sér einnig far
um að rækja skyldu við móðurþjóð
sína og leikur oftar hér á landi, en
aðrir menn af hans gæðaflokki. Það
er því ekki vansalaust að „tónlistar-
unnendur” skuli ekki einu sinni fylla
Háskólabíó þegar hann leikur hér
með hljómsveitinni.
Fuglabjargs
konsert
Lutoslawski konsertinn lék hann
einstaklega skemmtilega. Eftir
einleiksbyrjún sellósins, sem áður en
lýkur er farin að minna óþægilega á
vatn sem lekur í dropatali, upphefst
kliður hljómsveitarinnar, svo að
minnir á fuglabjarg. Upp úr öllum
kliðnum og þvarginu fær svo ein-
leikssellóið að svífa, líkt og Jónatan
Livingstone Máfur. Eftir hlé lék
Erling Blöndal Bengtsson svo
Rokokotilbrigðin. Gjörólíkt verk,
sem hann lék af fádæma öryggi og
fágun. Það eina sem ég er ekki alveg
dús við er fágunin. Sú skoðun hefur
einhvern veginn fest í kolli mér, að
rússneskur rokoko sé ekki alveg eins
finlegur og vestar í álfunni. Þvi álít ég
að alveg sé óhætt sé að gefa til-
finningunum lausan tauminn við leik
Rokokotilbrigðanna og hef reyndar
meiri ánægju af að hlýða á þau leikin
þannig.
Óvirðing
Áður en leikur sinfóníu Gunnars
Bucht hófst fóru töluvert margir
tónleikagestir á braut. Líklega hafa
þeir óttast að þurfa að sitja undir ein-
hverju þungmeltu nútímatorfi og því
talið hyggilegast að forða sér. Ég
flokka þessa framkomu undir óvirð-
ingu við hljómsveitina. Þeim var i
lófa lagið að pípa allt saman niður að
flutningi loknum, hefði þeim þótt
ástæða til. Það var raunar mátulegt á
þá sem hlupu í brott, að missa af
þessu ágæta verki. Ég skil vel val Páls
á þessu verki. Honum fórst lika vel
að laða fram massífan hljóm blásar-
anna og tókst að dylja veikleika
fámennra strengja, sem annars skil-
uðu sínu hlutverki með prýði. Páll
geldur þess kannski að vera hljóm-
sveitarmönnum of nákunnugur.
Hann leggur sig hins vegar fram við
að gera mikið fyrir sína félaga með
góðri slagtækni og góðum innkomu-
gjöfum. Sinfónía Gunnars Bucht
getur tæpast talist frumlegt verk, en
hún er afar þægileg áheyrnar.
Sumum þykir hún ugglaust gamal-
dags.
\
J