Dagblaðið - 11.05.1979, Side 11

DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 11. MAt 1979.
bandalagið verið sáralitlar. Hafa
menn undrazt þetta nærri jafnmikið
og þá festu sem grískir ráðamenn
sýndu í Brussel, að samþykkja skil-
yrði fyrir inngöngu. Grikkir virðast
til dæmis algjörlega hafa fallizt á að
þróaður iðnaður Vestur-Evrópu megi
etja kappi við hinn smáa iðnað sem
hjá þeim er. Þykir það heldur vafa-
samur ávinningur fyrir tiltölulega
fátækt land.
Grikkir létu einnig af hendi fullan
rétt til atvinnu annars staðar í lönd-
um Efnahagsbandalagsins. Þrátt
fyrir að opinberar tölur segi að lítið
atvinnuleysi sé þar er vinnumark-
aðurinn mjög vanþróaður og dulið
atvinnuleysi mikið. Ótakmarkaður
aðgangur Grikkja að vinnumörkuð-
um annarra þjóða í Efnahagsbanda-
ERLEND
MÁLEFNI
Gwynne Dyer
laginu fæst ekki fyrr en sjö árum eftir
að samningarnir verða undirritaðir.
Hið eina sem Grikkir hafa beinan
hag af við inngönguna í bandalagið, í
það minnsta strax, er varðandi land-
búnaðarvörur. Þeir munu njóta hins
háa verðs sem er á svæðum Efna-
hagsbandalagsins alveg frá því að
þeir gerast fullgildir meðlimir hinn 1.
janúar 1981. Þetta þykir þó ekki næg
ástæða fyrir því að hinir harðsæknu
samningamenn, Grikkir, hafi sam-
þykkt öll skilyrði Efnahagsbanda-
lagsins.
Suma grunar meira að segja að þeir
hafi einhver tromp á hendi, sem eftir
eigi að spila út. Meðal annars hafa
sumir bent á að með því að ganga
skjótt til samninga við bandalagið
verði Grikkir orðnir fullgildir félagar
á meðan bæði Spánverjar og Portú-
galar eigi enn i samningaviðræðum
við Efnahagsbandalagið. Er talið að
þeir geti þá bætt stöðu sína hvað
varðar landbúnaðarvörur en Grikkir
framleiða mikið til sömu vörur sem
bæði Spánverjar og Portúgalar
rækta.
Sala og dreifing landbúnaðaraf-
urða er eitt helzta vandamálið í Efna-
hagsbandalaginu. Þegar er framleitt
þar mun meira en þörf er á og miklar
deilur eru um landbúnaðarmál og
hvernig leysa eigi þann hnút sem
landbúnaðurinn er í samskiptum ríkj-
anna.
Einnig hafa efasemdarmenn bent á
að verið geti að Grikkir ætli að feta í
fótspor Breta í samskiptum sínum við
ráðamenn Efnahagsbandalagsins í
Brussel. Hægt sé að gera ýmsa samn-
inga við bandalagið en síðan að hefja
málþóf og þras og ná fram ýmsum
breytingum sem ekki hafi verið gert
ráð fyrir í byrjun.
Kannski er höfuðástæðan fyrir
skjótri aðild og samningaviðræðum
milli Grikklands og Efnahagsbanda-
lagsins sú að með því fá Grikkir neit-
unarvald um margt i væntanlegum
samningaviðræðum við höfuðkeppi-
nauta sína, Portúgala og Spánverja.
Kjallarinn
Þórarinn Þórarinsson
frá Eiöum
viljun að barnaútburður var bann-
aður í upphafi kristni á íslandi, bann
Kári Arnórsson
tökin höfðu misst fulltrúa sinn á
þingi hlutu þau að meta stöðu sína að
nýju. Slíkt þarf þó ekki að leiða til
þess að flokkur leggi niður alla starf-
semi. Þó ber að hafa það ríkt í huga
að starfsaðstaða er á allan hátt miklu
verri þegar þingflokkur er ekki fyrir
er var í heiðri haft i hálfa tíundu
öld, með örfáum en cölilegum und-
antekningum hin síðari ár. Árið 1975
er barnaútburður lögleyfður á ný,
nema nú heitir hann fóstureyðing,
finna nafn sem færri hrellir.
Nú eru deyðingar ófæddra barna
réttlættar með „félagslegum ástæð-
um”, hugtaki sem teygja má í hvaða
átt sem vera skal að eigin geðþótta.
Auðvelt er að láta sér detta í hug að
það hafi verið félagslegar ástæður
sem knúðu griðkonuna í þjóðsögunni
til að bera út bam sitt og fremja með
því andstyggilegan glæp í augum
samtíðar. Hennar beið lítilsvirðing og
máski smánarlegur dauðdagi og
barnsins hennar ástlaus örlög niður-
setningsins.
Nú er öldin önnur í þessum efnum
sem betur fer og mætti þó enn bæta
um stórum betur.
Engin móðir er lengur svipt rétt-
inum til að ala upp sitt eigið barn,
vilji hún það, og ber þjóðfélaginu
skylda til að auðvelda henni það á all-
an hátt. En vilji hún það ekki af ein-
hverjum ástæðum, sem nú er næg fé-
lagsleg ástæða til að grandað sé
fóstri hennar, þá hlýtur að vera hægt
að upplýsa hana um að þess barns
sem hún ber undir brjósti og vill ekki
eiga bíður fjöldi útbreiddra faðma
fjölda hjóna, sem þrá það heitast að
verða foreldrar og tilgang í líf sitt
með því að veita hinni hjálparvana
lífveru allt það félagslega öryggi og
alla þá ást og umhyggju sem hún þarf
á að halda til þess að geta orðið ham-
ingjusamur einstaklingur.
Ótalin er enn önnur réttlæting
fóstureyðinga, sem mjög er klifað á,
og það er hinn margumtalaði réttur
konunnar til að ráða yfir líkama
sínum. Síst vildi ég gera lítið úr þeim
sjálfsagða rétti, en hlýtur ekki sá rétt-
ur eins og allur annar persónuréttur
að takmarkast af sams konar rétti
annarrar persónu?
Að sjálfsögðu á hver kona óskor-
aðan rétt yfir líkama sínum svo lengi
Þorvaldur Garðar Kristjánsson al-
þingismaður (S) flytur frumvarp um
strangari hömlur við fóstureyðing-
um.
sem hann rekst ekki á rétt þeirrar líf-
veru sem allt frá getnaði er gædd
öllum þeim eiginleikum er síðar gera
hana að sjálfstæðri persónu, engri
annarri lífveru líkri.
Mjaltakonan í þjóðsögunni vissi
ekki hvernig hún gat forðast ótima-
bæra þungun, þótt það geti ekki
dregið úr siðferðislegri ábyrgð henn-
ar. Nútimakonan, a.m.k. hér á landi,
hefur enga sams konar afsökun og
ábyrgð hennar á lífi því er kviknar
hið innra með henni við getnað
verður þeim mun meiri sem hún betur
vissi hvernig hjá honum mátti kom-
ast.
Tvennar orsakir liggja til þess að
þessar hugsanir voru settar á blað,
annars vegar barnaárið sem nú er að
liða og hins vegar frumvarp það sem
nú hefur verið lagt fyrir Alþingi um
breytingar á gildandi lögum varðandi
fóstureyðingar o.fl.
Mættum við vaxa að visku af
hvoru tveggja.
Þórarinn Þórarinsson,
fyrrverandi skólastjóri
frá Eiðum.
hendi. í því endurmati, sem fram
hlaut að fara, var í raun um tvo kosti
að velja. Annar kosturinn var sá'
að leggja flokkinn algerlega niður, en
hinn að flokkurinn lifði með þeim
hætti sem viðráðanlegt væri að svo
stöddu. Síðari kosturinn var valinn.
Það var einfaldlega vegna þess að
enginn landsfundarfulltrúanna, en
þeir voru úr öllum kjördæmum, vildj
að flokkurinn yrði niður lagður.
Síðan um kosningar hefur ekki
verið um mikla starfsemi hjá flokkn-
um að ræða. Ný þjóðmál hafa komið
út nokkuð reglulega einu sinni í mán-
uði og útgáfu þeirra mun haldið
áfram. Það sem landsfundurinn í
raun samþykkti var óbreytt starfsemi
eins og hún hafði verið frá kosning-
um. Landsfundurinn staðfesti með
samþykkt sinni þann lærdóm sem
forysta flokksins hafði dregið af úr-
slitunum. Það er hins vegar rétt að
ítreka það að Samtökin hafa ekki
verið lögð niður þó dregið hafi verið
úr starfinu.
Margir hafa lýst vonbrigðum.
sínum með þessa niðurstöðu. Það er í
raun og veru vel. En þeim er það að
segja að til þess að efla starfið verða
þeir að koma til liðs af fullum krafti.
Samtökin lifa ekki á góðum orðum,
þau verða að finna fyrir verkum ykk-
ar.
Þegar núverandi stjórn var mynd-
því enn átt miklu hlutverki að gegna,
einn eða með öðrum, og til þess eru
Samtökin reiðubúin þegar þau fá
þann slagkraft sem til þarf. Því hefur
landsfundurinn hvatt menn til að
halda hópinn í formi svæðisfélaga.
Gerjun sú sem hófst á siðasta kjör-
tímabili í íslenskum stjórnmálum og
kom sterkt fram í kosningunum er
enn að verki. Hún hefur haldið áfram
i stjórnarherbúðunum í vetur og ekki
minna hjá stjórnarandstöðunni. Hún
er nú tekin að búa um sig að verulegu
marki í launþegahreyfingunum.
Toppa-,,lýðræðið” er komið í hættu.
Þetta sýnir atkvæðagreiðslan hjá
BSRB mjög greinilega. Sú rika árátta
A-flokkanna að skipta á milli sin for-
ystu launþegasamtakanna mætir vax-
andi andstöðu. Slikir tilburðir hafa
verið miklir innan BSRB upp á sið-
kastið þó þeir séu smámunir miðað
við ASÍ. Það er ekki svo að skilja að
menn vilji afhenda ihaldinu tögl og
hagldir í samtökum launamanna
heldur vilja félagsmenn sjálfir ráða
stefnunni, eins og atkvæðagreiðslan i
BSRB sýndi, en ekki láta pólitiska
spekúlanta velkjast með hana til og
frá. Því er Samtakamönnum nauðsyn
að fylgjast vel með þróun mála og
halda vöku sinni, þótt landsmálastarf
sé lagt til hliðar að sinni.
Kári Arnórsson
skólastjóri.
uð fylgdu henni góðar óskir Sam-
takamanna. Þeir fögnuðu því að
tekist hafði að mynda vinstri stjórn
þótt erfiðlega hefði gengið. í þá átta
mánuði, sem stjórnin hefur setið,
hefur hún hins vegar reynst sundur-
leitari og nú upp á síðkastið vesælli
en flestir fyrirrennara og er þá langt
jafnað. Sú þróun getur til þess leitt að
enn á ný verði menn að stokka upp á.
vinstri vængnum.
Mörgum hefur komið í hug að
ósennilega hefðu A-flokkarnir hagað
sér með þeim hætti sem þeir hafa gert
í samvinnunni, ef Samtökin hefðu átt
menn á þingi. Slíkur flokkur getur
,,Toppa-”lýðræðið” er komiö i hættu.' Þetta sýnir atkvæðagreiðslan hjá
BSRB mjög greinilega.”
/V