Dagblaðið - 10.03.1981, Side 2

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 10. MARZ 1981.
tkTsýninK á Rauöa lorninu 1977. Bréfrilari óllast hernaðarmáll Sovétrikjanna.
Sjónvarpsmyndin Sprengjumar falla:
Nauðsynleg
hrollvekja
— sem hlýtur að leiða af sér umræðu í
I jósi dvalar ameríska hersins hérlendis
Sjónvarpspáll skrifar:
Mig langar til að þakka
sjónvarpinu fyrir að sýna sl.
mánudagskvöld brezka heimildar-
mynd sem hét Sprengjurnar falla.
Þetta var mjög hrollvekjandi
mynd, en nauðsynleg til að vekja fólk
til umhugsunar um, hversu ægilegt
vopn er þarna á ferðinni.
Við sáum verksummerki kjarn-
orkusprengjunnar sem Bandaríkja-
menn vörpuðu á Japan í lok seinni
heimsstyrjaldarinnar, sem fáir hafa
sennilega gert sérgrein fyrir.
Þessi mál hljóta að koma til
umræðu hér á landi í ljósi dvalar
bandaríska hersins hér. Við getum
ekki annað en treyst yfirlýsingum
erlendra aðila varlega þegar til þess-
ara hluta kemur, því enginn er annars
bróðir í leik.
Sjónvarpið mætti gjarnan endur-
sýna þessa mynd fljótlega.
Hver mun varpa sprengjum á hvern?
Útþenslustefna
Sovétríkjanna
—öllum heiminum stendur stuggur af herstyrk þeirra
Siggi flug, 7877—8083, skrifar:
í sjónvarpinu um daginn var flutt-
ur þáttur um hættu sem okkur stafar
af atómsprengju eða vetnissprengju
ef þessum ófögnuðu yrði varpað á
land okkar. Þætti þessum stýrði
Ómar Ragnarsson af mikilli prýði.
Fékk hann með sér Ágúst Valfells,
sem mun vera sá maður sem mest
hefur látið þessi óhugnanlegu mál til
sín taka, þ.e. hvaða vörnum verði við
komið ef til kjarnorkustyrjaldar
stórveldanna skyldi draga.
Verður að segja sem er að útlit
fyrir okkur íslendinga ef til átaka
stórveldanna skyldi koma er ekki
sem bezt. Lítið sem ekkert til varna,
litlar eða engar birgðir o.s.frv.
Það verður ekki rætt um þessi mál
V
án þess að spyrja sjálfan sig hver mun
varpa sprengju á hvern. Ég sjálfur
álít að ísland sé mjög lélegt skotmark
þar sem hér er ekki um árásarstöðvar
að ræða, heldur varnarstöð gegn
árás óvinveittrar þjóðar. Sbr. varnar-
samning íslands og Bandaríkjanna,
sem hafa tekið aðsér varnir landsins.
Varnarsamningurinn var fyrst og
fremst gerður við Bandaríkin vegna
þess að við íslendingar erum svo
miklir aumingjar að við eigum ekki
einu sinni landvarnarlið og gæti því
fámennur hópur manna sem t.d.
leyndist i þessum rannsóknarskipum
Rússa tekið höfuðborgina herskildi
svona eina morgunstund, líkt og
Bretar gerðu hérna um árið.
Varnarsamningurinn var gerður
vegna hins uggvænlega ástands i
heiminum þá og ástandið hefur
sannarlega ekki batnað undanfarið.
Okkur tókst að vísu að standa
nokkuð uppi í hárinu á Bretum í
þorskastríðinu, en Bretar gátu
auðvitað sýnt okkur meiri hörku.
Það var einungis vegna þess að þeir
skömmuðust sín fyrir að beita vopn-
lausa smáþjóð ofbeldi sem hefði
orðið þeim til ævarandi skammar og
til mikils álitshnekkis um ókomin ár.
Þetta má að nokkru leyti rekja til
sjentilmennsku Breta, sem þó ekki
alltaf hafa sýnt öðrum löndum
linkind í nýlendustefnu sinni.
Það eru til einfeldningar t Alþýðu-
bandalaginu, eða menn sem láta aðra
halda að þeir séu svona miklir
einfeldningar að hlutleysi okkar
íslendinga muni duga ef til átaka
kæmi í heiminum.
Það er hins vegar alveg ljóst að
Rússar myndu ekki sýna okkur neina
linkind, þótt um lítið, óvarið og
vopnlaust land væri að ræða, þar
kæmu þarfir þeirra í hernaðaráökum
fyrst og fremst til greina og atóm-
sprengju eða öðrum ófagnaði yrði
tafarlaust varpað á landið hvort sem
hér væri bandarískur her eða ekki,
enda þótt aðeins 1/4 landsins sé
byggilegur.
Það þarf ekki ýkja glöggskyggnan
mann sem litur á kort af heimsbyggð-
inni, sérstaklega Evrópu, til þess að
sjá að Rússar eru nokkuð mikið inni-
lokaðir frá sambandi við t.d.
Atlantshafið og svo Kyrrahafið. Þeir
hafa að vísu aðgang að Altantshafinu
um Murmansk, en þeir hafa þröngan
aðgang að Miðjarðarhafinu og um
Eystrasalt að Atlantshafinu. Þetta
er frá þeirra sjónarmiði alls ekki gott.
En því ekki að semja um hlutina í
stað þess að leggja hvert landið á
fætur öðru undir rússneska stór-
veldið.
Það er ekki hægt að gleyma
örlögum Eistlands, Lettlands og
Lithauen og hluta af Finnlandi og nú
síðast Afganistan, þegar rætt er um
og athuguð útþenslustefna USSR. En
við hvað eru Rússar hræddir? Ekki
voru þeir hræddir við Eystrasalts-
löndin eða Afganistan, né heldur
Finnland. Ef svo hefði verið þá er
hernaðarmáttur þeirra miklu minni
en þeir láta og varla annað en á
pappirnum. Ensvoerekki.
USSR er næst stærsta herveldi
heims og öllum heiminum stendur
stuggur af herstyrk þeirra og út-
þenslustefnu.
„íslendingar", sofum ekki á
verðinum, heldur höldum vöku
okkar, áður en það er orðið of seint.
Fylkjum okkur I hóp þeirra þjóða
sem við eigum samleið með en látum
mongólskar þjóðir lönd og leið.
Mér datt þetta (svona) í hug
Sjónvarpið sýndi sl. mánudagskvöld áhrifamikla mynd um kjarnorkusprengjuna.
Skrifum um klæða-
burð Vigdísar og
Margrétar mótmælt
—alger skortur á háttvísi að skrifa um
slíkt í f jölmiðlum
Eyja Pálína Þorleifsdóttir skrifar:
Mig langar. til þess að lýsa
megnustu óánægju minni og allra
minna vinnufélaga, bæði karlkyns og
kvenkyns, yfir ósmekklegum skrifum
Önnu Bjarnason í Dagblaðinu 2.
marz sl. Þar er hún að bera saman
klæðaburð Vigdísar og Margrétar
drottningar og hárgreiðslu og segir
að okkar „drottning” eins og hún
tók til orða, hafi verið mikið betur
klædd og hárgreiðsla hennar fallegri.
Þetta ersvofrámunalegaósmekklegt
og ruddalegt og alger skortur á hátt-
vísi að vera að skrifa um slikt i
fjölmiðlum. Metast eins og börn oft
gera, hvor væri fallegri. Með allri
virðingu fyrir Vigdísi, forseta okkar,
er Margrét Danadrottning mjög
elskuleg í allri framkomu og einkar
glæsileg. Og voru þær báðar með á-
gætum.
Ég skil ekki í ritstjóra Dagblaðsins
að láta prenta slík skrif.
Raddir
lesenda
N