Auglýsarinn - 23.11.1902, Qupperneq 2

168
AUGLÝSARINN.
[23. nóvbr. 1902.
Til minnis.
Landabókasafnið er opið daglega kl. 12—2 og
á md.t mvd. og ld. 12—3.
Landskjalasafnið (1 Þinghúsinu) pd., fmtd. og
ld. 12—1.
Náttúrngripasafnið er opið á sunnud., kl. 2—3
siðd.
Forngripasafnið (i Bankahúsinu) mvd. og ld.
11—12.
Landsbankinn Opinn hv. virkan dag 11—2
Bánkastjórn við 12—1.
Söfnunarsjóðurin (1 húsi Þorst. Tómassonar) 1.
mánud. hvers mánaðarð—6 siðd.
Landshöfðingjaskrifstofan opin 9—101/, 11V»—
2, 4—7.
Amtmannsskrifstofan opin dagl. kl. 10—2, 4—7
Bæjarfógetaskrifstofan opin dagl. kl. 9—2,4—7.
Póststofah opin 9—2, 4—7. Aðgangur að box-
kössum9—9 Bæjarkassar tæmd.
ir rúmhelgad. Tk árd., 4 siðd.
en á sunnud. 7*/s árd. að eins.
Afgreiðsla gufuskipafél. 8—12, 1—9.
Bæjarstjórnarfundir 1. og 3. fmtd. hvers mán-
aðar kl. 5 siðd.
Fátækrafundir 2. og 4. fimmtud. hvers mán.
Héraðslæknirinn er að hitta heima dagl. 10—11.
Tannlæknir heima 11—2. Frllækn. 1, og 3.
mánud. 1 mánuði.
’--00<X>-OC-<>0-0<>0<XXx»^X>«wx>'
Úr bænum og grendimji.
Skaðar miklir hafa hlotistaf
ofviðri því er geysaði aðfaranótt
15. þ. m. og er þó ekki tilspurt
enn alstaðar að af landinu-
Kirkjan á Hvanneyri fauk og
brotnaði í spón. Saurbæjarkirkja
á Kjalarnesi fauk sömuleiðis, hafði
oltið um en brotnað ítið. Kirkj-
an í Keflavík skekktist iíka, fór
hálf út af grunni sínum og Eyr-
arbakkakirkju sömuleiðis. Fjöldi
annara húsa hafa skemmst víða,
helzt eru það heyhlöður til sveita
og bátar við sjávarsíðuna.
Skarlatssótt skæð gengur í
Dölunum og hefir dáið úr henni
þar elzti sonur Bjarnar sýslumanns
á Sauðafelli, Stefán að nafni.
„Skálholt" fór héðan 17. þ.
m. til Kristianssand í Noregi. Á
„Skálholti" tók sér far Björn
kaupm. Sigurðsson ogRiis kaupm-
á Borðeyri.
„Vestau fór 18. þ. m. til út-
landa. Með henni fór utan Kam-
illa sýslumannsfrú frá Árbæ í Holt-
um til Parísarborgar, þar er
Dagmar systir hennar, er hefir
verið þar til heimils undanfarið.
Ætlar frú Kamilla á kynnisför til
hennar.
Heimskringla segir þá frétt
að nú sé von á fjórum vesturfara-
agentum hingað til lands. Þykist
Kanadastjórn ekki vera búin að
veiða nógu margar sálir vestur,
og landar þar fijótir til að gefa
kost á sér til að reka það erindi
hér.
Hinn 13. þ. m. var Páll sögu-
kennari Melsteð 90 ára að aldri.
Hann er fæddur 13. nóv. 1812.
Héldu bæjarbúar þenna hátíðleg-
an með því að fiagga á hverri
stöng og þeyta lúðra um hádeg-
isbilið fyrir framan hús hans.
Sömuleiðis sendu bæjarbúar hon-
um ávarp, er svo hljóðaði:
Mj'óg svo fáum auðnast að lifa níu
tugi ára, og þó enn færri, að ná svo
hárri elli með óþrotnum kröftum líkama
og sálar.
Ýður, herra sögukennari Páll Melsteð,
r. af dbr., hefir guð veitt slíka blessun,
og er oss sambœjarmönnum yðar hjart-
' anleg gleði, að geta í dag fagnað ní-
rœðUafmœli yðar, og að mega flytja
'yður vorar virðingarfylstu þakkir fyrir
yðar langa og góða œfistarf ,
Þér voruð ungur og upprennandi félagi
og fóstbróðir þeirra manna, er fyrir
tveim mannsöldrum settu sér það mark,
að kenna þjóð sinni sem rœkilegast hvers
kyns nytsamleg frœði og um leið að
glœða fegwrðartilfinning hennar og smekk-
vísi, og þá allra helzt með því að hefja
tungu vora úr þeirri niðurlœgingu. sem
hún var komin í.
Nú standið þér, öldungurinn, einn uppi
af þeirri fríðu sveit, og alla æfi hafið
þér vel og drengilega fylgt þessu merki
œskuáranna, og einmitt þess vegna hafið
þér getað haldið yður svo síungum, þrátl
fyrir elliárin.
Vér íslendingar, konur sem karlar
unnum yður fyrir það, hvað þér hafið,
verið skemtilegur og Ijúiur kennari bœði
í rœðu og ritum, og hve ant yður hefir
verið um frœöslu þjóðarinnar, en þó allra
mcst fyrir það, hvab þér hafið verið trúr
í því alla œfi, að unna öllu því, sem
gott er og fagurt, og hve lagið yður
hefir verið að kenna öðrum að unna því
með yður.
Saga þjóðar vorrar um nýliðna öld á
þar eitt meðal sinna beztu nafna, er þér
eruð. Quð láti gott leiða af vilja yðar
og verki, og lofi yður enn um hríð að
prýða hóp vorn.
Páll Melsteð er enn furðanleg
ern, þótt sjón hans og heyrn sé
nú nokkuð tekin að bila.
Sjómenn fá mjög sjaldan tær-
ingu (tisis). Af 1000 sjómönn-
um, sem deyja, falla aðeins 108
af þessum sjúkdómi.
Þeir flMiei “
presti safnaðarins gjöld sín í ár,
eru hér með beðnir að láta mig
vita það hið allra fyrsta.
Reykjavík 6. nóv. 1902.
Arinbj, Sveinbjarnarson,
fjehirðir Frikirkjusafnaöarins.
Ræningjar eru enn til.
Niels Anderson heitir kaup-
mannsson einn í Brigham í UtaK
Hann hvarf seinni hluta ágúst-
mánaðar í sumar mjög sviplega.
Litlu síðar fannst stráhattur hans
og var fastur við hann seðill og
á honum stóð:
„Nielsi Anderson hefir verið
rænt, og ef á að sleppa honum,
heimtum við 5000 sterlingspund
(90,000 kr.). Skal það afhent
við fossinn, sem er fyrir austan
Brigham. Ef við ekki fáum
þessa peninga, höggvum við af
honum handleggi og fætur og
drepum hann“.
Sorglegir þankar,
Georg: „Hvernig sem það
gengur í heiminum, þá skal sá
fátækari ailt af verða undir' .
H a n s : „ Já, frændi, sá sem
á járnbrautir hugsar lítið um það,
þótt hann aki yíir hest fátæka
mannsins“.
G e o r g : „ Já, og sá sem er
svo efnaður að oiga hest, kærir
sig ekki mikið um, þó hann ríði
um koll þann vesaling sem er á
hjólhesti“.
H a n s : „Og sá sem er á
hjólhesti er ekki sérlegahugsandi
af því þó hann ríði um koll þann
sem fer á tveimur jafnfljótum“.
G e o r g : „Og fótgöngumaður-
inn hrindir þeim vesalingi um
koll, sem á hækjum gengur“.
H a n s : „Og hækjumaðurinn
stígur með hækjunum ofan á lík-
þornin á þeim, sem hjá þeim
ganga. — Hún er sorgleg jþessi
veröld, sem við lifum í“.