Alþýðublaðið - 20.02.1970, Blaðsíða 9

' fcöstócíagíur 20. 3fe&rúár 1970
Ungu systurnar í
hvíta húsinu
Kannski eru þær „gamaldags", en Julie og Tricia hafa sínar
skoðanir á hlutunum og eru óhræddar við að standa fasf við
þær
erft nákýagrnni sm^5ur sinnar
tíg 'skípulagningafgáfd^föðunns.
Efvir nokkra mánuði í litlu
íbúðinni komust ungiijgiiónin að
.• þeirri ,nið«S%töðu,Tað^jÍpað væri
□ Hvíta húsið er ekki lengur
hvílt. Nei, um það leikur rós-
rauður bjarmi í seinni tíð. Svo
segja að minnsta kosti margir
tiifinningasamir Bandaríkja-
menn. Og þessi rósrauði bjarmi
stafar frá dætrum Nixons, Julie
og Patricju eða Triciu eins og
hún er oftast kölluð. Kannski
var það ekki Nixon sjálfur sem
vann forsetakosningarnir, held-
ur fyrst og fremsí hinar ungu og
töfrandi dætur hans. Og tengda-
sonurinn David Eisenhower.
Þau köstuðu sér öll út í barátt-
una af ofurkappi og tókst að
sannfæra fjölda kjósenda um, að
jafnágætur og elskulegur fjöl-
skyldufaðir og Nixon hlyti sömu
leiðis að geta orðið góður lands
faðir.
Nixon-fjölkyldan er með af-
brigðum samheldin og ástrík.
Þar er ekki um að ræða neitt
óbrúanlegí bil milli kynslóð-
anna. Mejra að segia höfðu hjón
in enga löngun til að fara í
silfurbrúðkaupsferð nem.a dæt-
urnar kæmu með. Juiie og
Tricia eru vel uppaldar og ó-
spilltar, kannski dálítið gamal-
dags — ,.eins gamaldags og for-
setinn sjálfur'*. stóð í einhverju
blaðinu. „En það er ef til vill
ekki óæskilegt að fara að end-
urvekja einhverjar af hinum
’fornu dygðum' sem lengi hafa
verið vanmetnar og fyrirlitnar“,
var bætt við.
VJTLAUS
í ÁSTAR.SÖGUR
Það þótii geysilega rómantískt
þegar Julie Njxon giftist David
Eisenhower og tengdi þannig
enn trausíari böndum göm.lu vin
ina er tarfað höfðu saman í
Hvíta húsinu sem forseti og
varaforseti. Julie og David
höfðu verjð leikfélagar, en þau
uppgötvuðu ekki fyrr en eftir
mörg ár af nánum félagsskap,
að ástin var komin í spifið.
•■Það var dásamlegasta stund
lífs míns“, játar Julie. „Ég er
vitlaus í ástarsögur — ég hef
lesið sö.guna um heríogahjón-
in af Windsor óíeljandi sjnn-
um“.
Og þegar þeim var orðið Ijóst,
að þau vildu vera annað og
meira ert leikfélagar og góðir
vinir, gátu þau ekki hugsað sér
að bíða með brúðkaupið í tvö
og hálft ár þangað til' bæði
hefðu lokið háskólanámi.
Þau ákváðu í samráði við fjöl-
skyldur sínar að halda brúð-
kaupið áður en Nixon flyttist
í Hvfta húsið, sv'o að ekki yrði
litið á það sem auglýsingabrask,
og þau giftu sig rétt fyrir jólin
í stað þess að bíða þangað til
eftir nýár.
Brúðargjöfunum rigndi yfir
þau úr öllum áttum — m. a.
rúmlega 100 matreiðslubókum!
Og ókjörum af postulíni og
silfrj, gleri, kristal og ryðfríu
stáli. Þegar þau fluttu í litlu
íbúðina sem þau tóku á leigu
rétt hjá háskólanum, komst
ekki nærri allt fyrir þar, svo að
það varð að fara í geymslu.
Julie harðneitaði að taka upp
eina ejnustu gjöf nema hún
hefði David sér við hlið, og hún
skrifaði öll þakkarkortin með
eigin hendi. Hún er sjálfstæð
og viljasterk ung kona og hefur
.yam't skemmtilegra $ búa í
Hýftá- húsinu sem vérið hafði
bernskuheimili Davids. Og
Julie er svo mikil „dóttir föð-
urs síns“, að hún kunni betur
við sig sem næst honum. Hins
vegar var hún ekki eins hrifin
af nálægð hinna eilífu blaða-
manna og ljósmyndara sem
stundum fara í taugarnar á
henni.
TIL SIÐASTA
BLÓÐDROPA
Julie gengur aldrei í pínupils-
um, og hún notar snyrtivörur
af hófsemi. Hún segir sjálf, að
móðir sín og systir séu miklu
betur að sér um tízku en hún.
Ekki hugsar hún mikið um lín-
urnar og matarkúra, en helzt
sam.í grönn. Hún hefur mjkinn
áhuga á mannkynssögu, einkum
að lesa um afrek frægra merk-
iskvenna, og hún fæst við Ijós-
myndun og kvikmyndagefð í
frístundum sínum. Hún er dug-
ieg húsmóðir, og hún hefur á-
kveðnar skoðanir a hlutunum.
,,Hún tilbiður föður sinn og
leikur fullkomlega hlutverk hinn
ar blíðu og auðsveipu dóttur þeg
ar hún telur það henta honum
vel frammi fyrir áhorfendum“,
segir gamall kunningi hennar.
„En undir niðri er hún alveg
eins harðsoðin og karlinn sjálf-
ur. Ást hennar til hans er þó
fullkomlega einlæg og engin
uppgerð eða sýndarmennska.
Eindrægni Nixon-fjölskyldunn-
ar er hreint og beint ótrúleg —
þau myndu berjast hvert fyrir
annað til síðasta blóðdropa“.
ENGIN ÖFUND
Julie og Tricia eru innilegar vin
konur, en gerólíkar að skap-
lyndi. Tricia er dul og innhverf,
og skoðanir hennar eru yfirleitt
íhaldssamari en systurinnar.
Báðar eru þær einstakir dýra-
vinir og hafa alizt upp með
hóp af gæludýrum af öllu tagi
í kringum sig, og það varð þeim
aldrei að ágreiningsefni þótt
þær ættu hundana sína og kett-
ina og hvað það nú allt var
saman. Þær eru lausar við öf-
und og afbrýðisemi hvor í garð
annarrar.
»
Tricia er íhugul stúlka og
húgsar sig alltaf vandlega um
áður en hún lætur skoðanir sín
ar í ljós. Julie er opinskárri
og fljótfærari. Systurnar eru
báðar ferskar og aðlaðandi
stúlkur, en Tricia þykir fegurri.
Hún er mjög eftirsótt, og hún
er kát í hópi vina sinna. „Ég
hef alltaf átt marga vini“, segir
hún, ,.en ég hef ekki í hyggju
að flana út í hjónaband nema
ég sé alaerlega viss um, að ég
elski manninn“.
Hún hefur gaman af íþróttum
og iðkar sund, reiðmennsku og
siglingar af kappi. En undir
niðri er hún alvörugefin og held
ur fast við skoðanir sínar. Hún
hefur megna andúð á kynþátta-
misrétti og sýnir hana í verki.
Og hún er á móti „andmæla-
faraldri unga fólksins“. Henni
finnst innantóm glamuryrði
bera vott um ábyrgðarleysi og
lítinn þroska. ..Það er enginn
vandi að andmæla og skammast
út í ríkjandi fyrirkomulag“, seg
ir hún. „En. fólk verður þá 'að
hafa einhverja hugmvnd um
hvað það vill fá í staðinn“.
Bæði Julie og Tricia eru ó-
hræddar við að vera „gamal-
dags“. Og eins og eitt blaðið
skrifaði: „Það þarf miklu meira
siðferðisþrek til að vera á eftjr
tímanum en á undan". —
Systur iar eru ákaflega samrýmdar, þótt ólíkar séu að skaplyndi. Báðar eiga þó
sc.Tíeiginlegt að hafa innilega ást ádýrnm. Hév ri;u þær með hundana sína,
Julie (t. v.) með „pocdle“ og Tricia me ð „Yorkkhire terrier‘‘.
ÓTTARYNGVASON
héroðsdómslögrriotSur
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUHLfÐ 1 • SlMI 21296