Helgarpósturinn - 17.07.1997, Qupperneq 12

I
I
12
\
FIMMTUDAGUR17. JUU1397
RMMTUDAGUR17. JUU 1997
Líféyrissjódir og
búrahugmyndaifrædi

saéfs:
**mÆ?™*' ** #&.
U; Nr
^ vaaíAí.

*****
:S»«S
<&&*ð yw ^^3?nr
rifeáto JZ*6™ frá
tí^iííSsi
k,3m»%S?isr <a'1
hn.iP' •»«
FwSZSS
^Vj-.... w..
r rv /.vf (
Isumar ræðst það hvort lífeyr-
issjóðakerfið sem verkalýðs-
hreyfingin hefur byggt upp í
samvinnu við samtök atvinnu-
rekenda fær að þróast áfram
eða hvort sett verða lög um líf-
eyrissparnað er taka mið af
þörfum fjármálakerfisins.
ítarlegar umræður á liðnum
vetri, þegar frumvarp um lífeyr-
issjóðina var til umræðu á þingi
og í þjóðfélaginu, leiddu í ljós að
þeir sem vilja ganga hvað lengst
í breytingum á kerfinu gera það
með fátæklegum rökum. Al-
mennt er viðurkennt að núver-
andi fyrirkomulag starfi prýði-
lega og langflestir lífeyrissjóðir
standi undir skuldbindingum
sínum og geti fyrirsjáanlega
greitt sjóðfélögum þá fjárhæð
sem þeir leggja inn á starfsæv-
inni og ásættanlega vexti. Þar á
ofan veita lífeyrissjóðirnir félög-
um sínum tryggingu fyrir stór-
áföllum eins og örorku. Þeir
sem vilja færa lífeyrissjóðakerf-
ið í það horf að fólk geri samn-
ing við fjármálastofnanir um
ávöxtun á reglubundnum sparn-
aði er myndi sjóð til ráðstöfunar
á efri árum gera það í nafni hug-
myndafræði. Samkvæmt henni
er óæskilegt að verkalýðshreyf-
ingin eigi ítök í stórum sjóðum
og jafnframt er ótækt, sam-
kvæmt sömu hugmyndafræði,
að fólk sé skyldað til að greiða í
tiltekinn lífeyrissjóð. Hug-
myndafræði er afstaða en ekki
rök.
Morgunblaðið hélt lífi í kröf-
unni um uppstokkun á lífeyris-
sjóðakerfinu en þeir sem ætluðu
að græða á nýja fyrirkomulag-
inu reru undir. A efri árum ber á
hofmóði hjá blaði allra lands-
manna og það er eins og blaðið
sé í leit að samboðnum and-
stæðingum. Hægt er að sjá rök
fyrir skoðun blaðsins á ókeypis
úthlutun fiskveiðiheimildatil út-
gerðarinnar og andófinu gegn
yfirþyrmandi einokun Eimskips
og Flugleiða. En að andskotast
út í verkalýðshreyfinguna og líf-
eyrissjóðina fyrir að hafa byggt
Páll Vilhjálmsson
upp skynsamlegt lífeyriskerfi
hefur aðeins þann sjáanlega til-
gang að snapa slagsmál. Ólíkt
LÍÚ og kolkrabbanum er verka-
lýðshreyfingin ekki beinlínis í
útþenslu og varla hægt að saka
hana um að sitja yfir hlut ann-
arra.
Sjónarmið blaðsins í deilunni
um lífeyrissjóðina eru mögulega
byggð á hæpinni alhæfingu.
Lengi vel var Lífeyrissjóður
blaðamanna á brauðfótum.
Blaðamenn eru fámenn starfs-
stétt og standa illa undir lífeyr-
issjóði. Þótt heldur hafi ræst úr
á síðari árum er eðlilegt að
blaðamenn séu tortryggnir
gagnvart lífeyrissjóðum. Það fel-
ur hins vegar ekki í sér heimild
til að setja samasemmerki milli
Lífeyrissjóðs blaðamanna og
annarra lífeyrissjóða.
Andrúmið sem Morgunblaðið
skapaði gagnvart lífeyrissjóðum
verkalýðshreyfingarinnar varð
til þess að sumir telja ekki eftir
sér að bera á borð vafasamar
yrðingar í umræðunni. Jón Er-
lingur Þorláksson tryggingar-
fræðingur skrifar tvær greinar í
Morgunblaðið í síðustu viku.
Hann telur að lífeyrissjóðirnir
stefni í það að verða of stórir. (
fyrri greininni frá 10. júlí skrifar
Jón að mikill vafi sé „að söfnun-
arkerfið fái staðist þar sem hag-
kerfið rúmi ekki hina miklu
sjóði. Fjárfestingar erlendis í
stórum stíl hafa vissa annmarka
og þar mun þrengja að úr því að
aðrar þjóðir eru að taka upp
söfnunarkerfi”.
í orðunum virðist liggja að fyr-
irsjáanlega spara íslendingar of
mikið með því að iðngjöld í líf-
eyrissjóði eru tíu prósent. Það
orð hefur legið á okkur að eyða
um efni fram og til þessa hefur
of mikill sparnaður ekki verið
vandamál heldur þvert á móti;
sparnaður hefur verið of lítill. í
seinni Morgunblaðsgreininni frá
11. júlí kemur á daginn að Jón
sér ekkert athugavert við sparn-
að almennt og yfirleitt. Honum
er aðeins í nöp
við
lífeyrissjóðina. Hann tilfærir
dæmi um almennu lífeyrissjóð-
ina, SAL-sjóðina, þar sem gert er
ráð fyrir að einstaklingur sem
greiðir lífeyrissjóðsiðgjald frá
25 ára aldri til 68 ára hafi 66 pró-
sent meðallauna í lífeyri. Til við-
bótar komi ellilífeyrir frá hinu
opinbera og auk þess búi margir
að öðrum sparnaði, s.s. hús-
næði. Eftir þessa upptalningu
kemur kostuleg málsgrein sem
ástæða er til að birta í heild.
„Það getur ekki talist rétt
stefna að ætla sér að fullnægja
ýtrustu þörfum fólks fyrir tekjur
á efri árum með skyldutrygg-
ingu lífeyrisréttinda. Betra er að
treysta að hluta til á frjálst fram-
tak einstaklinganna, eins og
löngum hefur verið gert, og
hvetja þá fremur en letja til að
afla sér eigna á frjálsum mark-
aði sem grípa má til á efri árum,
svo sem hlutabréfa og annarra
verðbréfa auk húsnæðis.“
Hér talar svartasta afturhald.
Jón gæti alveg eins sagt að það
geti ekki talist rétt stefna að full-
nægja ýtrustu þörfum fólks fyrir
heilbrigðisþjónustu, menntun
eða réttaröryggi heldur „treysta
að hluta til á frjálst framtak ein-
staklinganna, eins og löngum
hefur verið gert...“
Siðað samfélag byggist á for-
sendum jafnréttis. Þótt það hafi
sýnt sig að of dýrkeypt sé að
gera alla jafna í efnahagslegu til-
liti þá er sú hugsun í fullu gildi
að á meginsviðum þjóðfélagsins
skuli jafnræði gilda, svo sem
hvað menntun, heilbrigðisþjón-
ustu og almannatryggingar
áhrærir. Fullkomnu jafnræði
verður aldrei náð en með því að
hafa það að markmiði er hægt
að komast giska nærri. Lífeyris-
sjóðirnir, sem verða til með
frjálsum samningum verkalýðs-
hreyfingarinnar og atvinnurek-
enda, tilheyra ótvírætt þessum
meginsviðum þjóðfélagsins.
Fremur en að lífeyrissjóðirn-
ir sjái fólki fyrir lífeyri telur
Jón æskilegt að hið opinbera
haldi áfram að greiða til fólks
er hvað minnst hefur. „Engin
goðgá er að hugsa sér að
samfélagið haldi áfram að
styrkja þá sem lægst hafa
launin.“ Jóni er meinilla við
að allur almenningur geti
átt lífeyrissparnað sér til
framfæris. í einn stað
sér hann fyrir sér efna-
fólk sem á fasteignir og
lausafé til að kaupa sér
áhyggjulaust ævikvöld
en í annan stað sauð-
svartan almúgann sem
þiggur framfærslu frá
hinu opinbera. Samfé-
lagshugsun Jóns er
hvorki sósíalísk né frjáls-
hyggjuskotin. Hún er sett
saman úr því versta í ís-
lenskri bændamenningu.
Höfðingjarnir mega strjúka
feitan kviðinn meðan vinnu-
hjúin segja sig til sveitar.
Til að fá hugmynd um
hvernig samfélög sem upp-
lýsingin hefur náð til ræða
lífeyrismál er hægt að fletta
nýjasta hefti Foreign Affairs.
Aðalefnið er skoðanaskipti
um einkavæðingu bandarísku
almannatrygginganna, social
security. Martin Feldstein vill
einkavæðingu og telur að
skyldusparnaður ætti að koma í
stað gegnumstreymiskerfis en
Richard Leone er talsmaður
óbreytts ástands þar sem al-
mannatryggingar og lífeyrir eru
H,
bÍ&k
s *

m

-•S'áSS'
Oj

t„e pENS1°^^B'vnsvVCV:

tWBwp"0
fjármögnuð með skattlagningu.
Feldstein og Leone myndu geta
sameinast um það að íslenska
kerfið sameinaði það besta úr
einkavæddum lífeyrissparnaði
Samfélagshugs-
un Jóns Erlings Þorlákssonar er
hvorki sósíalísk né frjáls-
hyggjuskotin. Hún er sett sam-
an úr því versta í íslenskri
bændamenningu. Höfðingjarn-
ir mega strjúka feitan kviðinn
meðan vinnuhjúin segja sig
til sveitar.
Foreign Affairs gerir lífeyr-
issjóðsumræðuna að aðal-
efni. Af þeim skoðanaskipt-
um má ráða að íslenska
kerfið sameinar það besta
úr einkavæddu lífeyris-
sjóðakerfi annars vegar
og hins vegar opinberum
rekstri lífeyrissjóða.
og opinberum rekstri lífeyris-
sjóða.
Séríslensk heimska væri að
varpa fyrir róða kerfi sem við er-
um öfunduð af erlendis.

13
GEP rannsakar lýðveldið
Næloni
í
Ég hef ekkert á móti siðapostulum. Ég tek meira
að segja svolítið mark á þeim mörgum. Ef ég ætti bíl
myndi ég nota öryggisbeltið og aka á hæfilegum
hraða. Eins myndi ég ekki hika við að setja „öryggið
á oddinn“ ef ég stæði í svoleiðis löguðu. Velja ís-
lenskt, vera vímulaus og þar fram eftir götunum.
Mig munar ekkert um það. Það er bara ein tegund
postula sem mér semur ekki við, en það eru þessir
sem fara í gegnum daginn með móðursýkislegum
upphrópunum um eiturefni í mat og drykk. Ger og
sykur, koffín, kaloríur, skordýraeitur, E-þetta og E-
hitt, allt stórhættuleg efni sem valda bráðakrabba-
meini, skilst mér og hjartastoppi af völdum streitu.
Fyrir það fyrsta á ég erfitt með að leggja trúnað á
þetta alLt saman. Það er einfaldlega of stór biti fyrir
mig að kyngja að matvælaframleiðendur, undir
ströngu eftirliti ríkisins, blandi vörur sínar með
eitri og selji til manneldis. Ég skil ekki að þeir sjái
hag sinn í því að drepa neytendurna sína með kem-
ísku krabbameini, því það er deginum ljósara að
dauður maður kaupir hvorki niðursoðinn ananas
né jarðarberjajógúrt. Það er kannski rétt að í niður-
suðudósinni leynast rotvarnarefni sem gætu haft
skelfileg áhrif á mannslíkamann, en viti menn! Þeg-
ar innt er eftir nánari upplýsingum kemur í ljós að
til þess að nálgast hættumörkin þarf að svolgra í
sig úr heilu baðkari á hverjum degi í tuttugu ár. Ég
segi: Fáum okkur bara ananas. Það deyja allir að
lokum. Vona ég.
Ég var í þann veginn að smyrja ákveðnu fitu-
snauðu viðbiti á brauðsneiðina mína nú um daginn,
þegar mamma kom hlaupandi afmynduð að skelf-
ingu. Hún reif af mér hnífinn, miðaði honum á
smjördolluna og bannaði mér að snerta á þessu...
þessu... Hún sagðist hafa lesið einhvers staðar að
„Það er einfaldlega of stór biti
fyrir mig að kyngja að matvæla-
framleiðendur, undir ströngu
eftirliti ríkisins, blandivörur
sínar með eitri og selji til mann-
eldis. Ég skil ekki að þeir sjái
hag sinn í því að drepa neytend-
urna sína með kemísku krabba-
meini, því það er deginum ljós-
ara að dauður maður kaupir
hvorki niðursoðinn ananas né
jarðarberjajógúrt...“
eitt af E-efnunum sem notuð væru í þessa tegund af fitu-
snauðu viðbiti væri það sama og væri notað við fram-
leiðslu á næloni.
„Eru nælonsokkar í smjörinu, rnamrna?" spurði ég.
(Takið eftir greindarlegri kaldhæðninni sem felst í
spurningunni.)
„Sama sem!“ svaraði hún æst. „Lestu bara innihalds-
lýsinguna!“
Ég kippti til mín dollunni og var snöggur að því, þar
sem mér var í mun að halda öllum fingrum ef mamma
gerði vopnaða árás á dolluna. Hún Ieit svo ógnandi út
með hnífinn á lofti.
„Mjólkurfita, undanrenna, mjólkurprótein, sojaolía,
sterkja, salt, E471, E475, E331...“ Ég komst ekki lengra
því mamma greip fram í fyrir mér:
„Hættu! Ekki lesa meira. Ég þoli ekki að hlusta á þetta.
Eitt af þessum efnum gæti verið það sem ég var að tala
um.“
Til að gera langa sögu stutta borðaði ég brauðið
þurrt til að mamma fengi ekki hjartaáfall. Streita er
nefnilega stórhættuleg og þar með talin sú sem stafar af
fæðufælni hvers konar. Sem betur fer leiddi hún ekki
hugann að gerinu og rotvarnarefnunum í brauðinu
sjálfu en þegar ég gerði mig líklegan til að bíta í epli
skipaði hún mér að skræla það. Það væri allt útbíað í
skordýraeitri. Skordýraeitri! Ég er ekki skordýr. Lít ég
út eins og skordýr? Djöfull er ég orðinn þreyttur á
þessu. Það ætti að fangelsa þá sem standa fyrir þessari
móðursýki og leiðrétta þessi mál áður en fólk tekur upp
á því að deyja úr hræðslu við matarborðið eða deyja
hreinlega úr hungri. Mér detta strax í hug nokkur slag-
orð: Nokkur E á dag koma skapinu í lag. Ostasneið er
betri en hungursneyð... Og munið að öll efni eru af nátt-
úrulegum uppruna. Við höfum nefnilega engan annan
hráefnislager en blessaða náttúruna.
•m
Nýlegt topplag á vinsældalistum heimsins heitir
„Mmm Bob“. Hljómsveitin sem flytur heitir Hanson
og er frá Tulsa í Okíahoma. Hún er skipuð þremur ung-
um mönnum eða ættum við frekar að segja piltum,
drengjum eða unglingum. Gítarleikarinn er reyndar svo
til kominn í fullorðinna manna tölu og heitir Isaac, hann
er 16 ára. Hinir tveir meðlimir bandsins eru nokkrum ár-
um yngri, Taylor er 14 ára hljómborðsleikari og á bak
við slagverkið er hinn 11 ára Zachary. Gárungarnir segja
að þessi hljómsveit láti Ash og aðrar sveitir sem flestir
hafi nú talið með þeim yngri í bransanum líta út eins og
hóp af gamalmennum. Lag Hanson „Mmm Bob“ hefur
semsagt gengið býsna vel og síðan er það breiðskífan
„In the Middle of Nowhere", tekin upp af upptökustjóra
Space/Black Grape, Steven Lironi, og Dust Brothers
sem komu með allt „scratch". Aðspurðir hvort þeir séu
miklir hipphopp-aðdáendur svara þeir að hipphoppið
hafi haft sín áhrif á tónlist samtímans, annars dáist þeir
mest að venjulegri músík, t.d. Billy Joel, og þá helst
vegna þess hve lengi hann hafi verið í
faginu. Aðaláhrif í tónlist Hanson
má síðan rekja allt til árdaga
rokksins, t.d. til Chucks Berry. Af
flytjendum dagsins í dag nefna
jaeir Counting Crows og Spin
Doctors. Þrátt fyrir
alla velgengnina halda þeir sínu striki í því
sem drengir á þeirra aldri fást við; leika sér
á hjólabretti, í fótbolta og fara á bíó, m.a.
sáu þeir allar þrjár Stjörnustríðsmyndirnar
á afmælisdegi Taylors.
Þegar PopMart, heimsferð U2, fór af stað
í Las Vegas fyrr á árinu var atburðarás-
in eins og beint úr textaskjánum ?f Zoo TV-
ferðinni: EVERYTHING THAT CAN GO
WRONG WILL GO WRONG. Þeir þurftu að
byrja tvívegis á „Staring at the Sun“ og
flutningur á „Discothéque" var minniháttar
martröð. Edge missti síðan gítarnöglina og
var nokkra stund
að nálgast hana
aftur og þegar
hann ætlaði að
spila á gítar-
inn gerðist
nákvæmlega
ekki neitt,
gleymst
hafði
að
tengja hljóðfærið!
Orðrómur hefur
verið um dræma
miðasölu á tónleik-
ana. Hún er þó
komin vel yfir 150
milljónir dollara en
stefnan var upp-
haflega að hún yrði
komin í 280 millj-
ónir þegar ferðinni
lýkur árið 1998.
Ohagstæðir vindar
eru þó eitthvað á
sveimi í kringum
bandið; breiðskífan
„Pop“ hefur valdið
vonbrigðum í sölu
og besta smáskífa
U2 frá útkomu „One“,
„Staring at the Sun“,
náði ekki þvílíkum
heimsvinsældum sem
vænta mátti. Stúlkurnar í
Spice Girls hafa selt tíu
sinnum meira af „Spice“-
breiðskífunni en Irarnir
af „Pop“, Toni Braxton
tvöfalt meira og sömu-
leiðis hefur platan með
tónlist úr kvikmyndinni
Evítu selst helmimgi
meira. Plata U2 er farin í
álíka upplagi og „Coming
Up“ frá Suede og „Dre-
amland" með Robert Mi-
les. Það verður þó að
hafa það í huga að „Pop“
er nýrri en þessi verk,
hefur verið styttri tíma í
sölu. PopMart-túrinn á
síðan eftir að lenda í
Evrópu, gerir
það í þess-
um mánuði
í Rotterdam, Wembley í ágúst og síðan hafa
tónleikar í heimalandinu verið staðfestir í
haust.
Líttu á sex atriði, ég er persóna núm-
er sex, í miðjunni er talan sjö, sem
er Guð, og það er það sem ég er. Nafn
föður míns er William og ég er þriðji
sonur af fjórum börnum, sjö stafir í
nafninu William og þrír plús fjórir eru
sjö. Ég er fæddur þann sjötta, næstu
tölu við Guð og Guð sjálfur það er ég,
eða er ég kannski hinn nýi Jesús? Ég er
ekki alveg viss... OI’Dirty Bastard er
greinilega ekki eins og fólk er flest og
það sama má segja um hljómsveitina
hans, Wu-Tang Clan, hún er ekkert lík
öðrum rappsveitum. Frumburður
þeirra, „Enter The Wu-Tang (36 Cham-
pers)“, kom út árið 1993 og í framhald-
inu birtust hvorki meira né minna en
fimm sólóskífur sem seldust hver og
ein í 500.000 - 1,1 milljón eintaka.
Þeir hafa remixað og rappað fyrir
allt frá Prodigy, U2 og Chemicals
Brothers til Mariah Carey, En
Vogue og SWV. Önnur breiðskífa
Wu-Tang Clan kom út nú á dögun-
um og heitir „Wu Tang Forever’*.
Hún fær frábæra krítík, t.d. fullt
hús stiga hjá tímaritinu Select. Tal-
að er um ferskasta innlegg í rapp-
hipphopptónlistina frá því að Pupl-
ic Enemy sló í gegn undir lok síð-
asta áratugar. Margir myndu ætla
að Wu Tang væru framtíðin en Ol’-
Dirty Bastard er á öðru máli: „Hvort
við séum framtíðin? Ég þarf ekki að
segja þér það. Við erum fortíðin —
eldri en sól og máni — og þegar nýja
platan er komin út þá er ekki lengur möguleiki fyrir FFH
að brotlenda á þessari plánetu.”
Radiohead hefur nú sent frá sér sína þriðju
breiðskífu, „OK Computer”. Þegar heimurinn
beið eftir „The Bends 2“ birtist
þessi gripur, sem hljómar
eins og hann hafi orðið til
í svartholi úti í geimnum
og hljóðritaður í móður-
skipi. Sömuleiðis er sagt
um verkið að það standi
einhvers staðar mitt á
milli Franks Sinatra og
Joy Division. Eftir að
Radiohead hafði lokið
upptökum á „The Bends”
hélt sveitin aftur í tón-
leikaferð; Bretland, Evr-
ópa, Japan. Bandaríkin,
Bretland aftur og tónlist-
arhátíðir Evrópu. Á tíma-
bili voru þeir á ferðalagi
með REM og reyndist Mi-
chael Stipe mik-
ill aðdáandi.
Tom Yorke og
félagar í Radio-
head gerðu sér
ekki fyllilega
grein fyrir
hversu vel
fólki líkaði
við „The
Bends“;
heima í Ox-
ford sást ef
til vill ein-
hver í bol
með áletr-
unni „Creep"
en þegar
ferðalagið um
heimsbyggð-
ina hófst sáu
þeir að fólk mætti á tónleikana vegna þessa albúms.
Mörg laganna á nýju plötunni „OK Computer" heyrðust
á tónleikum bandsins fyrir tveimur árum, t.d. „No Sur-
prises“, „Paranoid Android" og „Climbing Up The
Walls“. Það var á Bandaríkjatúr þá, sem upphitunarband
hjá Alanis Morissette, að meginhluti plötunnar fæddist.
Smáskífulagið „Paranoid Android" hafði á þeim tíma 10
mínútna langan „Hammond”- sóló-endi þar sem hljóm-
borðsleikarinn Brian fékk útrás og gítarleikarinn
Johnny djammaði með. Á einum upphitunartónleikun-
um með Alanis, þar sem mikið af fjölskyldufólki var sam-
ankomið, báðu hinir hann að sleppa endinum langa. Það
gekk hins vegar ekki eftir og í lok lagsins grétu litlu börn-
in og grátbáðu foreldrana að fara með sig heim. Eftir
tveggja ára tónleikaferð voru meðlimirnir mjög spenntir
að komast aftur í hljóðver og er útkoman ein af bestu
plötum ársins 1997, „OK Computer”.
Mick Jagger, Keith Richards, Chariie Watts og Bill
Wyman, sem eru Rolling Stones, eru að leggja loka-
hönd á nýju plötuna, sem er væntanleg í haust. Upp-
tökustjóri er Don Was og Dust Brothers sjá um þrjú lög
eins og fram kom hér í dálkinum fyrir nokkrum vikum.
Eftir því sem fréttir herma er gripurinn mjög frábrugð-
inn því sem komið hefur frá Stones
síðustu ár. Þetta er í það minnsta
ekki framhald plötunnar „Voodoo
Lounge“, síðasta albúms Rolling-
anna frá 1994. Ameríkutúr gaml-
ingjanna fer síðan væntanlega af
stað í blúsborginni Chicago fyrir
árslok og í framhaldinu Evrópuferð
sumarið 1998.
Stiltskin heitir hljómsveit sem
aðeins hefur átt eitt lag sem eitt-
hvað hefur kveðið að. Það var árið
1994 sem umrætt lag þeirra var notað í
gallabuxnaauglýsingu. Söngvari þessarar
„One hit wonder“-grúppu, hinn 28 ára Ray
Wilson, hefur nú fetað í fótspor ekki ómerkari
manna en Phiis Collins og Peters Gabriel. Hin forn-
fræga hljómsveit Genesis hefur eignast nýjan forsöngv-
ara. Wilson syngur 11 lög á nýrri og væntanlegri plötu
hljómsveitarinnar, „Calling All Station”. Mike Ruther-
ford og Tony Banks semja tónlistina í sameiningu og
Stiltskin-Wilson sjá um megnið af textagerðinni.
Bob Dylan dvaldi ekki nema viku á spítala eftir hjarta-
truflanirnar í vor og hann stefnir nú aftur á svið í ág-
úst. í september kemur svo út fyrsta albúmið frá hetj-
unni í ein sjö ár. „Time Out of Mind“ heitir platan, en
Dylan hafði verið á non-stop-tónleikaferðalagi frá út-
komu breiðskífunnar „Oh Mercy“ og t.d. singulsins „Po-
litical World” árið 1990. Upptökustjóri nýju plötunnar er
Daniel Lanois, sá hinn sami og stóð á bak við hina eftir-
minnilegu tónlist sem einkenndi spaghetti-vestrana þar
sem Clint Eastwood fór með aðalhlutverk.
Margir minnast hljómsveitarinnar Siouxsie & The
Banshees, sem nú er hætt störfum vegna dauða Sio-
uxsie Sioux. Fyrrverandi slagverksleikari sveitarinnar,
Budgie, hefur verið að undirbúa nýtt albúm undir nafn-
inu Creation og því var nýlega gefið nafnið „Gift Horse“.
Það var hljóðritað á heimili Siouxsie í Toulouse í Frakk-
landi og mixað í New York og París. Geffen er með grip-
inn á útgáfuskrá í september og er tónlistin sögð ein-
hvers staðar mitt á milli Prodigy, Doors og Banshees.
Fram a sjonar-
sviðið er að
koma önnur
bresk bræðra-
hljómsveit
sem er
reyndar
nefnd sem
næsta Oasis:
Þessir bræð-
ur heita
McNamara og
skipa hljómsveit-
ina Embrace. Hér í
dálkinum var einmitt
nýlega frétt þar sem sagt
var frá því að tónleikagestir
væru farnir að syngja með í óútgefnum lögum. Á tónleik-
um sveitarinnar í desember sl. léku þeir fyrir þrjá menn
og einn hund, en stefna nú á fullri ferð inn í breskan tón-
listarheim með mikinn og flottan hljóm, ásamt töff gítar-
leik og melódíum sem fá fólk til að kikna í hnjáliðunum.
Elvis Costeilo og Noel Gallagher eru sagðir í aðdáenda-
hópnum, hafa í það minnsta látið skrá sig á gestalista á
tónleikum Embrace. Hljómsveitin er frá vestur-Jórvíkur-
skíri á Englandi, söngvari er Danny McNamara og á gít-
arnum er bróðir hans Richard. Þeir byrjuðu snemma að
semja lög og eignaðist Richard sinn fyrsta gítar tólf ára.
Þeir byrjuðu undir nafninu Danny gatecrashed og eftir
miklar mannabreytingar fengu þeir árið 1993 Mike Hea-
ton á trommur og Steve Firth á bassa og Embrace varð
til. Snemma á þessu ári kom fyrsta lag þeirra út, „All You
Good Good People”, og í kjölfarið EP-plöturnar „Fire-
works” og „One Big Family" sem lofa góðu um albúmið
sem er væntanlegt í september, „The Good Will Out“.
Geneva gefur 4. ágúst út nýtt smáskífulag hjá Nude af
frumburðaralbúminu „Further”, lagið „Best Re-
grets”. Bakhlið skífunnar er full af lögum sem voru sam-
in sérstaklega fyrir singulinn og demóútgáfa af „The God
of Sleep”. Á CDl er „Feel The Joy“ og „Raymond Chandl-
er“, CD2 er með aukreitis „Last Orders” og demóið. Sjö
tommu platan geymir síðan „Self Belief”. Geneva kom
fram á „T in The Park“ og verður á V97-hátíðinni 16.-17.
ágúst.