Alþýðublaðið - 18.11.1970, Side 11

NY MAL
(3)
inni heiiflitað að taka aillt að 60
millj. kr. lán.
Frurnvarp til taga um teiklist-
ai’skóla rfikisins, íiKm. Einar Ágú&ls
ison o. fl. í fruimiwarpinu segir, að
íslenzka ríkið sMuili reka leik'list-
iarskóla, seim fulinæ'gi niútíana kröf
;uim um mennitun ileikara. Nem-
'end.ur skójans sikiul'i vera á aldr-
inum 17—25 ára og úafa lokið
g' agnf ræðapróf i. Skól atí m i nn
verði frá 1. okt. tiil 1. júlí ár
Ihivert og stauti úáimísitímiatoil við
skólann vera Iþrjú ár. Stjórn skól-
aris skipi ful'ltrúar tiinefndir af
l’j óðieikhússráði, Leifcfélagi Rvík-
iur, Félagi ísliendtra leikara, teik
fél'ögum utan Reykjavíkur og for
imaður, tilnefndur alf anennta-
máiliaráðhierra.
iFrumvarP til' laga 'um hreyt-
ingu á iögum um eyðingu refa
og iminnka, filmi. Bjartmar iGiuð-
miundsson o. fit. í fmumiVanpinu er
iagt tii, að verðlaun fyrir að fella
refi og minnlka verði toækkuð frá
Iþyí, sem nú >er. Verða þannig
'verðlaun fyrir að fielta minmk
Ihælkkuð úr 350 kr. í 700 'kr.
TiKaiga til þingslálytatunar i«n
rannsófcn á möguteitauim.á útflutn
ingi á framleiðsiluiwöriuim ©róður-
Ihúsa, flta. Steinþór Gestsson. í
tijalcigiunni isiagir, að Alþingi álykti
iað feil'a ríkisstjórminni að fáta
rannsaka það rækil^ga, hvort
mögLÍeikiar séu & útÍJJUtni'ngi á
frarrÍeiði'Juivörium igróðurtoúsa og
Iþá sérstökteiga ó bliómium. Skuli
ranr sckn þessari Ihraðað svo, að
miðuiistöður 'hiennar geti legið fyir
ir- næ:ia reiglluöaga Alþingi.
.Ti'"uga tii Iþingsállykbuniar uim
íl'ugstöð í VeS'tmalnnaeyjiuim, flim.
Karl Guð'jónsson. í tillögunni seg
ir, að A'ljþingi skori á rfkisstjóm-
ina að gera iiú þegar i-áðstafanir
til að toiæta veruillega samgöngur
við Vestmannaeyjar. 'í því skyni
vierði hafizt handa um stækkun
Vestma'nnaeyjaífliugva'l'lar, áætlun
arfllugiférðir hiafnar milli Eyja
annars vegar og 'Hellu og Skóga-
sands hins vegar og dagte'glum
skipaiferðum verði komið á mitli
ÞoxSlátolhafnar og Eyja, ■
FLÓÐIN
(12)
Bazar, á meðan ég var þarna
eystra.
Mikill hluti fólksins á flóða-
svæðunum í Austur-Pakistan eru
fiskimenn og þeir, sem liafa
lífsafkomu af flutningum á ál-
unum við ósa Gaiigesfljót'sius.
Því sem næst allir álarnir eru.
óbrúaðir og fara allir flutning-
ar fram á seiglbátum eða flutn-
ingaprömmum, sem berast fyr-
ir vindi og Sbraumi. Þegar
vindur eða straumur er hag-
stæður, sér ekki út yfir enda-
lausa röð flutninga-pramma og
báta. Þeir hafa örugglega týnzt
í hundraðatali ef ekki þúsunda-
tali í flóðunum núna.“
Kú er rétíi tíminn til að klæða gSmlu
húsgögnin. Hef úrval af góðum
áklæðum m.a. pluss slétt o.t
munstrað.
Kögur og leggingar.
BÓLSTRUN ÁSGItÍMS
Bergstæðastræti 2.
Simi 16807.
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar,
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
,.’jjiV.'ív ■íf.J*-, "> .ríS'ÍSSpx bila: .'ií:ý'Ís3F.V,í.-a' f.-. SKOÐUh STIL! JN G

HJÓLASTILLINGAR

SKIPÁUTG€RÐ RIKISiNS
M.s. BALDUR
fer tiOI Snæíelilsness- og Breiða
'fjarðárhafma á ffimmtudag.
Vöriuimtóttaka í dag og árdleigis
á morglun.
Auglýsingasíminn
er 14906
WBOá1 MARTINSSBM:
A tFTtZT
listir mínar, sögðu þau mér,
að koma með mér og nú
skyldum við faira í boltalei'k.
Áttu þau bolta úti í skógi?
Og gættu þau hans þá efcki
betur en það, að þau létu
hann liggja úti alla daga og
afflar nætur, því í boltaleik-
inn ætluðu þau að far a og
héldu nú með mig, bolta-
laus, í áttina frá húsinu, en
'ekki hleim fyrst til þess að
sækja hann.
Bolt'arnir voa-u trékmettky
skornir út úr hörðu tré. Svo
höfðu börnin sína trékylfuma
h.vert. Þau sögðu mér a'ð það
væri skósmiður nið'ri í sveit-
inni, sém hefði búið til þessi
ieikföng hiamda þieim og klennt
þeim a>ð noi/a þau. Harnn hef-
. ur sjálfsagt ekki heyrt talað
um golf, miaðurinn sá,
Þau notuðu stórt, slétt
' irjóður. Það voru holur í jörð-
ina og listin var í því fólg-
in, að koma kúlunum ofan í
þær í sem fæstum höggum.
Regluxnar voru mjög einfalld-
S ar. Krakbarnir rteyndust vtera
mjög dugleg í þessum leik.
Eg var lan'gt, langt á eftir
þeim. — Og ég lærði aldhei
þeinnan leik, enn þann dag
í dag er ég jafn stirð í hon-
um og þennan desiem'bersun'nu
dag fyrir áratugum. Því að
ég fékk aldrei tækifæri til
þess að æfa þessa íþrótt, sem
enskir lávarðar bafa sér til
dægrastyttingar á sígrænum
sléttum. í landareignum sín-
um.
Golan þáut í berum greni-
O'g: furutrjánum fyrir ofan
höfuð okkar þarna úti í skóg-
'iinum. Geilsl'ar dtesemblensól-
arinnar. n'6ðu ekki niður í
rjóðrið' til okkar, ,end'a áttu
þeir þangað ekkert lerindi,
því þeir voru íákaldir, eins
og ísn'ál'airniar á grenitrján-
um.
Fimm, Wáfá'tæk börn lóku
í rjóðrinu hiná konunglleg-
ústu og göfugusffu íþrótt, sem
skósmiðu'i’inn í sveitinni hafði
ke iint þeim......
Að n'okkurri stundu iiðinni
kom ful'lorðna fólkið út í
rjóðrið til okkar. Ekki hús-
móðirin; húm hvíldi sig inni
við, heldur Olga, Karlberg
og húsbóndinn. Hann var ber
höfðaður og vildi ekki vera
lengi úti, en samt tók h'ann
kylfuna af tólf ária telpunni
til þess að sýna okkur hvlern-
ig ætti að slá rétt með henni.
Karlberg vildi líka vera
rrieð og sló með sínum sterku
'hiandle'ggjum af öllu affli. En
hann kunni ekki og kúlan
hvarf langt út í skóg. Olgá
fékk líka kylfu. Hún var mjö'g
fljót að læra og geirði straix
tvær holur. Plj'rn var létt á
sér eins og hind og. hoppaði
í kringum okkur eins og
kvígukálfur, rjóð í kinnurn,
kát og sælleg. Húshóndinn
hrósaði benni fyrir hváð hún
var fljót að læra.
Ég öfundaði hana svo mik-
ið, að þ'að komu táa- fram í
augun mín. Hafði ég lcannske
ekki passað krakkainn híenn-
ar í ljótu stofunni h'enniar inn-
■an um veggj alýsnar og skít-
inn og óþverrann, og svo
kom hún hingað og fór að
leika sér eins og hún vseri
lítill krakki eins og við. —■
Hún, sem var orðin fufflorð-
in mannteisikja. — Stóra fól'k-
ið átti banásta ekkert erindi
hingáð út í rjúður, hvorki
Karlberg eða Olga eða nokk-
ur annax, bara pabbi krakk-
■anna. Það var allt öðru máli
að gegna með h'ann.Fullorðna
fólkið átti ekki að vera hér.
Þtess staðúr var etaki hér; —■
bará hans.
Nú skulum við komá inn.
Það þarf að fara að finna.
einhvlern mat bamda ykkur
áður en þið farið. Það er
ekki svo langt þianigað tii,
sagði húsbóndinn.
Miðdegismiáturinn var k'airt-
cflupönnukökúr og tiftitutfcr'
ög sýróp, þykkar pönnukök-
ur, sem aúðsj áiantega voru
bakaðar fyrir nokkrum dög-
um. Það var líka lalveg nóg
af þeim handa okkur ölium.
Ég ákvað að biðja.mömmu að
baika kártöflupönnúkökur1 á
hverjum laugardegi, svo að
við gætum borðað þær um
helgar. Þá myndi vera hægt
að hlákka til sunmudaganna.
Það væri eitthvað anniað en
þegar „velstandsfólkið" flaekt
ist út eftir til okikar á hverj-
um sunnudegi og át frá okk-
ur allan sunnudagsmatinn.
Olga virtist líka vlera að
hugsa um eitthvað þýðingar-
mikið um leið og hún japlaði
pönnukökurnar mieð sýróp-
inu.
Þú ert víst vön betri mat
á sunnudögum, s'ag’ði húsmóð
iíin við mig, sem nú kom inn
til okkar og virtist miklu
hriessari heldur en þiegar við
komum um morguninn.
O, sei sei, nei, sagði ég
næstum því dálítið gröm. Ég
fæ varla nokkuð^ sem mér
þykir betoa heldur en kair-
töflupönnukökur.
Klukkan er orðin tvö hjá
okkur, og við emm fyrst nú
að byrja að borða sagði hús-
bóndinn. Þetta er eins og hjá
fímafólkinu, bætti hann við
í spaugi.
Klukkam tvö. — Nei, vinur
minn, sagði konan hans. Fína
fólkið borðar ekki miðdaigs-
miatinn fyrir en klukkan fjög-
ur.
Hann bara hló.
Þá erum við víst lifandis,
ósköp fín, því að stundum
kemur það fyrir að við borð-
um bara alls ekki nleitt, sagði
Karl'berg, en Olga g'af hon-
um barasta olnbogaskot og
varð reið við toann, Hún
sagði;
Noh. — O, það hieffur nú
ekki komið oft fyrir.
Þessi orðaskipti þíeirra
urðu til þess að mér varð
hugsað hieim til min, til
mömmu og stjúpa, sem nú
voiiu ein heima í húsinu á
sléttiunni, alein. Það var gott,
að þaíu höfðu eklki kc.'mið
með hingað. Að minnstia kosti
harin stjúpi. Ég var viss um
að mamma myndi hatfa kunn-
að vel við sig. En stjúpi ekki.
— Aldrei iað 'eilífu. Hann
myndi bara baffa setið og
MIDVIKUDAGUR 18. NÖVEMBER 1970 11