Alþýðublaðið - 03.06.1971, Síða 4

;j •-
'j r—f
Fá æskuna til að vera bar
seni eitthvað er hægt að gera
fyrir hana.
Að drekka úr forarpollum eða
tærum lindum
Fuliorðið fólk vísar ungu fólki
leiðina með lífi sínu en ekki
predikunum.
‘n ftð KÍeyma að setja niður
hjólin.
MENN RÆÐA umihvort Salt-
víkurtilrauniu haíi *j>íriliei>piiazí.
'EUki finnast mér það skynsam
legar umræður. Sú spuruing er
ekki spurning um liátíðína. held
ur hitt hvort fólkid sem sótti
hana sé misheppnaó. Ef íslenzk
• æska drekkur brennivín þá ger-
ir luin bað í Saltvík einscg ann
ars staðar. Ef hún neytir eitur-
lyf.ia gerir hún !>að se.muleiðis í
Saltvik eins og aonars staðar.
Það er ekki til nein hokus-pókus
aóferö til að gera fólk öðru
yísi en l>að er- En ef hægilegra
er að fá yfiriit yfir. vandamálið
bá er mikið unnið með hverri
hátiö sem haldin er. Hinrik
Bí>rnnr>iín s»«rir áð Saltvík hafi
verið ísleníkt rnannlíf í linot-
‘kujn, l>að er auðvitað hárrétt.
Þinnicf þ’ant það að vera. Og
nuðvjtað á að liaida að>a riíka
háiíð næsta vor. reyna að fá
æskuna t'I að kcna lar sem
ho*«ft er aö gera eitthvað fyrir
hana.
smipvivcav nm ví« cva eit
v-. ;1'J. ■>-iir>!>-'!’■ A%I-
r ‘:A cr oA ..s.n.a k,:n‘ InAíit W
"ekkj sú rnanntegund «e-n- ségír
nti-takk. JEún segir JÁ c.g.ekki
af forarpcllum og taerum lind-
um, og þvi miður er miklu meira
af forarpollum. Æskan á held
ur ekki sök á því. Þetta vanda-
mál þarf að sjá í réttu ljósi. Til
dæmis ætti liin eldri og leiðandi
kynslóð að' gera sér ljóst að
lienni ferst ekki að predika bind
indi. Hvað h.vðir fyrir kynslóð
sem sjálf drekkur að segja börn
um sínum • að þau skuti ekki
drekka? Hvað þýðir fyrir kyn-
slóð sem sjálf lætur illa með
víni að segja börnuni sínum að
drekka í hófi? Tilhneigingin
verður sú að börriin drekki
meira og láti verr, iafnvel vilj:
prófa nýtt, því það gamla verð-
ur leiðigjarnt. í þessu ljósi verð
ur .að Iíta á óreglu unglinga.
Eldra fólkið vísar ungu fólkj
leifina mcð lífi síuu. en ekki
predikunum. Skyldi ekki vera
rétt 0« hgfa hað j hvga Þegar
við' ræðum um Sajtvík?
EKKI GET ég neitað þyí aö
ö'hugnanleg' finnast mér tvö
fíugóhöpp sem urðu Iiér nýlega
með' skönvnu miHibili, og þó
er ekki um að kvarta a? ,slys
-vrðu á niönnum svo teljandi
væri a, m. k. Hér á ég við er
það ko-ri tvíyegis fyrir að flug-
menn gleymd'.i að setia niður
hjó'in áöur en lent var. Það er
meff flugmenn ein‘-sg lækna. og
raunar fleiri stéttir. að þeirra
fag krefst mikillar ögunar. Þaö
,-ná engu muna. Þeim á varla
einu sinni takk. Hún vill prófa
allí. Eg undrast það e.kki. hvi
heimurinn sem hún fæddist inu
r or -einsog hann ér. Sá sf.ii allt
vill prófa (lrekkur auðvitað efns.
gð geía mistekizt. En þessu til-
felli eru blessaðir flugmennirn
ir einscg fjandinn með öfugar
klærnár fyrir aftan bak. Svo
furðclegt er að gleyma, fipnst
manni, aö setja niður lending-
arhjólin.
STÖIÍF krefjast oft gífuriegr
ar einheitui. Og þá er nauðsyn
I.egt að hafa IiJotið þjáifun í ein-
heitni cg skiíja giidi liennar.
Ekkert vetk er vel unnið nema
maður beiti sér við það af vilja-
festu. því hað er ævinlega vilj-
i»n sem skapar gæðin’
SIGVALDI
'^’dar sá’ir
-íhjast oft
“Ig'.rrrm .irrnd'.'m
í því að þær eru
fv í yrioturri
umgerð. '
Qscar.WRde
Guðmundur Odds
son heiðraður
□ Gumundur K. Oddsson,
einn af traustustu og staðföst-
ustu baráttumönnum Alþýðu-
íiokksins og jafnaðarstefnunn
ar, varð 75 ára fyrr á þessu
ári, Þingflokkur og fram-
kvæmdastjórn Alþýuflokksins
létu af því tilefni gera fagran
siiíurbakka með áietruðu nalni
Guðmundar og nöfnum þing-
mannanna og frarnkvæmdá-
stjórnarfólks og færðu Þ.onum
bakkann að gjöf. Var Guð-
mundi færð gjöfin í gær að
htimili hans á Öldugötu 50
Framh. af bls. 15

□ Tómasi ICarlssyni, rit-
stjóra og framsóknarframbjóð
andá í Reykjavík nægir ekki
lengur Tíminn, sem málgagn.
Kæður hann þar heldur ekki
einri öllu því Tíminn hefur,
eins og kunnugt er, álíka
marga ritsljói’a einn og öll
önnur dagblöð á landinu lil
samans.
Þess vegna hefur Tómas
látið eina af undirtyllum sín-
um á ritstjórn Tímans skrifa
sig fyrir öðru lilaði, sem nefnt
er 13. júní, og dreift er í
Keykjavík sun kosningablaði
B-listans. Þar lætur Tóinas
taka við sig viötöi, vitna fyrir
sig og birta af sér myndir.
Á forsíðu blaðsins er því svo
m.a. spáð, að þessi maður, sem
svo er lirifinn af sjálfum sér,
verði 12 þingmaður Keylcvík-
inga í kosningunum í vor og
cigi svo eftir að gerbreyta
ekki aðeins stjórnmálum held
ur allri fjármálapólitík á ís-
landi með þingstörfum sínum.
Sór hann sjálfan sig í Líki
lieilags Georgs aö berjast við
dit kann og ætlar sér að steypa
undan öllum illum fjárplógs-
mönnum á íslandi í krossferð
sinni. Væntanlega tekur mað-
urinn þó fyrst flokksbræður
sína til hæna því þar hefur
óhreint mjöl í pokahorninu
margur sem ekki er í svo ýkja
l( ;gri seiliágarijaila | 'ð fiá
litf.tjórn Tímans, eins og fltst-
um mun ljóst vera.
En hvert er svo innlegg
þessa mikla baráttumanns,
Tómásar Karlssonar, í kosn-
ingabaráttuna? lívað liefur
hann fram að færa, sem opin-
endastefna flokks hans tekur
ekki til?
Jú, ekki stendur á svarínu
og burðugt er slagorðið bar-
áttumannsins. í viðtali á bls.
3 í blaðinu 13. júní ræðir
Tómas um land það, sem
hann er að bjóðast til að
staría fvrir. Og hvernig er
lýsing Tómasar á bessu
landi? Hvernig lítur ættjörð-
in út í augum Tómasar Karls-
sonar? Hann segir þar órðrétt:
„ísland er Iítiö land og skrít-
ið“!
Þessi baráttumaður, þessi
kappi og lireystimenni, þessi
óvinur spillingarinnar númer
eitt. Tómas Karlsson ætlar
að láta svo lítið að lofa þessu
„litla og skrítna landi“ að
njéta krafta sinna. Og „litla
og skrítna“ fólkið í „litla og
skrítna“ landiuu niá gjat-na
gefa lionum til þess sitt „litla
og skrítna“ atkvæði. Hann er
svo sem ekkert lítið skrítjnn
hann Tómas!
Stöku siijum fallast gömlurn
og- grónum Framsóknarmöpn-
um hendur yfir litlu, skrítnu
tómösunum. Svo fór um laun-
þegaforingjann Kristján
Torlacius er hann las „skríti-
Iegheit“ Tómasar Karlssonar.
Á fundi fulltrúnþings Sam-
bands íslcnzkra barnakénn-
ara, sem nú er háð í Reykja-
vík. Lét hann þau orð falla,
að sér hefði verið kennt, scin
barni, að landið væri fagurt
og frítt, en nú læsi liann það
í koshingablaði Framsdknar-
flokksins, að það væri orðið
lítið og skrítið! Snögg eru þau
umskiptin Tommi minn á
Tímanum, — og ekkert lítið
skrítin!
4 Fimmtuilagur 3. júní 1971