Alþýðublaðið - 03.01.1972, Síða 11

RÆÐA______________________(5)
sizt á landgræðslu, stóru á-
taki til að vinna aftur land
sem tapazt hefur. Sá áhugi
sækir meðal annars styrk
sinn í nútíma hugmyndir um
uanhverfisvernd og þá skvldu
liverrar þjóðar að gæta hinn-
ar lifandi náttúru í landi
sínu. Þetta ætti vel að geta
orðið þjóðiegt m:etoaðarmál
fyrir oss • Is-lendinga. Sumir
virðast óttast að þftssar hug-
-myndir u-m gróðurvernd séu
hæ-ttulagar fornum atvinnu-
vegum þjóðarinnar, til dæmis
kvikfjárrækt. Það ætti þó að
vera ástæðutau'st. Landvernd-
in á vitaskuld að vera til
þe.ss að ef'la lífsbjargarmögu-
leikaiia en dkki hið gagn-
stæða, og viðfangs'efnið verð-
un meðal annars og, ekki sízt
að finna ráð til þess að sam-
an geti farið landvernd og
nýting Lands. Þau ráð er hægt
að finna með nútíma þekk-
ingu og tækni, og raunar
blasir alls staðar þetta, sama
við: að samræma nýtingu og
vernd. Um þetta ættu allii’
að geta verið samm'áia, og það
er gleðil-egt tímanma tákn að
fleiri og fleiri gefa sig. fram
til iiðs við þennan málstað
og vilja. taka þátt í nýrri sókn
til biarga-r og eflingar hi-nu
gróna belti landsins.
Og þá er það hitt beiltið,
hitt lífbeltið, það sem úti fyr-
ir ströndinni er, það sem gert
hefur fámennri þjóð mögu-
legt að h-efjast úr fátækt til
bjargálna, gert henni mögu-
leg-t að fra-mkvæma það sem
mörgum mætti finnast krafta
verki líkt, þegar litið er á
allar aðstæður-. Einnig þetta
belti er nú í milkiili hættu og
það þarf að breikka og bæta,
eins og hitt og ekki síður.
fslenzka þj-óðin hefur le-ngi
horft á það me:ð kvíða, að
maríg-t hefur þar s-núizt á ó-
gæfuhlið á síðari tímum. Það
er ekki lengur neitt kyrrt í
veiðistöð, heidur má nú g'löggt
sjá, að þetta lífbelti er að
■missa sitt ré-tta eðli, því að
ekkei't fær að vera í þeim
friði scm nauð'synlegur er, ef
það á að geta borið ávöxt til
fra-mbúðar. Einnig þetta er
' stutt vísindalegum rökum,
s-'em enginn getur sHíléWt skoH-
-eyrum við. Mikið er þegar
glatað og aimað er í yfirvof-
andi hættu. Þe-ss vegna hafa
ístendingar þegar fyrir löngu
lýst yfir þeirri nauðiym. sinni
að- helga sér breiðar-a svæði
á landgrunninu en þ-eir ha-fa
áður helgað sér og standa
nú andspænis ákvörðun um
að láta þetta koma til fram-
kvæmda í náinni framtíð.
Verndun gróins lands verður
þolin-mæðisverk, sem vér
eigum um við oss sjálfa.
Verndun fiskimiðanna á
landgrunninu g'Stur iíka
orðiö mikíð þolinmiæðisverk.
oft,þ,ar eigumist vér ekki einir
vjð, Sú ; verndun verður ekki.
gerð nema, með því að tak-
marka athafnafi’elsi annarra
þjóða mamtn, sem lengi liafa
sótt á þær slóðir, Oss er
n-auðugur 'einn kosbur, —
þar sem lífshagsmunir þ.ióð-
arinnar liggja við, vér þurf-
um meira svigrúm.
En það er einni-g og :tkki
síður ætlun vor að friðá og
vernda, á; s-ama hátt og- yér
viijum vemda gróið land, 'að
finna ráð til að nýta fiskimjð-
i-n á landgrunninu á svo skvn-
samlegan, hátt að þa-u haidi
áfram að vera gjöfiu-1 eiojKÍog
þau fyrram vo;ru. Vernd^bg
nýti-ng v-erð að fara saipan i»g
geta farið- sanían, ef-.rétthér
að staðið, o,g. hagurinn vevð-
ur ekki aðeins vor, hCldÐr
einnig annarra,- sem fis.kv-eiðar
stunda í norðunhöfum. ' Á
þetta atriði immu talsmehn
ísiands leggja hina mestu á-
herzlu í þeim skoðanaskipt-
um vtð aðrar þjóðir, sem nú
em fram undan um þetta mál.
Ef ekikierit yrði-nú aðgert. væri
þess ekki langt að bíða, að
-allir verði jgflSt'lv’ppir. Þetta,
ásamt spurnírigunni um til-
verurétt íslenzku þjóðarinnar-,
vierða sterkustu og, sig-ursæl-
tistu röltíini í þeirii sókn sem
nú er hafin fyrir lffWeJtinu
með sti'öndum- fram. Það er
vissul-ega ein. heitasta nýjárs-
-óskin, að giftá fýlgi störfum
þeirra manna, siem nú fá það
'hlutskipti að halda á þessum
má'lum vorum, að gera góðum
nági’önnum vonim skilljanl'egt,
hvað í húfi er. Enginn grund-
vallarágreiningur er um þe-tta
mál hér in-nanlands, a'llir
stjórnmólafflo'kkar er-u þar
sama sinnis. S'teiHcari en þetta
g’etum vér ekki orðið, og nú
er að sjá hive lengi aðrir vierða
að áitt-a sig á að kom-a ti-1 móts
Við oss. — Verndun n-átt-
úr-unnar er svo bemnna-ndi á-
huiga-mál hugsandi manna, að
vér gie-tum fias-ttega gert ráð
fyr’ir að almen-.ir.gsálit víða
um heim snúizt. á vora sveif.
Skyldum vér éídki g'eta vænzt
þess áður en la-ngt um líður,
að rétt þyld og eðlilegt, að
Islendin-gar veið-i einir fisk á
land'gr-unni sínu, enda stai’fi
þeir svo að þessari atvinnu-
grein sinn-i, að þeir reyni af
fi’emsta miegni að v-arðveita
þ-e-tta lífibíelti ókkemmt. Hverj-
um öðrum ætti að vera betur
til þess trieystandi e-n þeim
sem mest eiga undir þ-v-í? Og
hagsimunir íslenzku þjóðarinn
ar fara hér saman við nú-
t ím alega náttú ru-vemd ar h ug-
sjón.
Góðir áhevrendu-r. Þegar
horft er fram .tll komaildi ár-s
á þessum nýjársdegi, er ekki
annað hægt en að fiesta augun
á þ'essum lífshagsmunamá 1 u m
þjóðarinnar. er s.V-o rétt
sem og er um tdlað nú á dög-
um, að fleira verður til að
koma en ní'ting lands og sjáv-
ar, til að skióta traustum fót-
urn u-ndir atvinnu og efnahags
líf íslendinga, En land pg sjór
er þó enn .og. mun æiið verða
grundvöllurinn. Vér. \’erðum
að ge.ra allt sgtn i voru. yaldi
st’endur til að g'era iandið
„fc-.rí'' '
• •' .íild ' ; ■..
betra og býggilegra, (þW að
framtíð vor er hér. „Mikils
væri misst, ef ísland hefði
ekki risið úr .sæ og norrænir
menn ekllci fundið það“. Svo
sagði hinn ensld rithöfundur,
og átt-i við.það að formm'enn-
iög ístendinga i'æri heiminum
miki-ls virði. SMk viðurikenn-
in-g, sem reyndar a&fur oft ver
íð endurtekin,; h'efur oss ætíð
þótt sæt á bragðið. Og.sízt má
titið úr hie.hnt ,;ge*a;:|ilúin er
meðal annaþs 'éiír'áf 'öhdirrót-
um þess, að gömui'samtoands-
þjóð vor Dápir erú-..t>ú: að af-
henda- cfes,- : sfcinn-
bækur og sinði’c-.ítu þuð fagur-
lega á siðástIif!ÍTÍf"atÝi?heð því
að færa oss Plateyjarbók og
Sæmundareddu með hátíð-
fegri viðhöfn. Og.hún er reynd
ar líka eánif. úndirrótum þess
sem er enrr meira, nefnilega
þess áð vér érum sjálfstæð
•þjöð-og njótum áiits. þeirra
sem til- þekkja. En svo góðar
sem skinnbæ&ur fornar em
og reyndar allar þjóðlegar
minjar, þá er þeim helát að
Mkja við súrdéigið' sím’ sýrir
allt brauðið. og það er elcki
lítið sagt. En brauðið sjálfit,
það er landið og' landkostírnir
pg ha-mingjuvænfeg.t og rétt-
Iátt þjóðfélag, siem vér öffl von
um að hér nregi þnífasit í
frjálsu landi. Spur-t mun verða
að því í vaxandi mæii, bvern-
ig sú viðleitni teks-t tíi, og
eftir svarinu við þeir.ri spurn-
úr liafi og norrænir menn ekki -
íundið það, eng-u síður en þvi,
hvernig vér ávöxtum hinn
•forna nrenni-ngararf, sem þó
•h'ófur gert oss að þjóð.
Um þlössi áraanöt er sums
staða'i’ hieldur ískygigíiliegt um
að litas-t í h'eiininum. Þaer þjóð
ir eru til,- sem eiga u-m sárt
að binida, og miargir horfia-nieð
lcviiða tál framt'íðarinnar. —
Mætti þet.ta ár ber-a meinabót
í sloauti sínu. Vér íslendingár
höfium b-úið- við ár-gæzik'u og
hagsæild, s-vo að með fádæm-
um er. Hiamingjan hetfur verið
oss hliðlhol'l. Vér sku'lum reyna
að meta það að verðleikum.
Gleðilegt nýjár.
RITHÖFUND AS J ÓÐUR
afhendinguna svo 'ög nýkjörið út
varpscáð.
iStjórn Rithöfundasjóðs ríkis-
útvarpsins skipa Steingríntur J.
Þoáisteinsson, fo-rmaður, Andrés.
Bjprnsson. Helgi Sæmundsson,
'Kr.istján Gunnarsson og Gunrjur
M Magnúss. —
ÓTTAR YNGVASON
liéi aðsdómslögmoCur
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
Beztu þakkir sendi ég öilum nær og fjær, sem me5 heim-
sóknum, heillaóskum og gjöfum heiöruöu mig á sextugs
afmæli mínu 22. desember s.l.
GuS gefi ykkur öllum gott og farsælt nýtt ár.
/ ,■ ' , Sveinn Kr. Guðmundssort
ORÐSENDING
FRÁ INNHEIMTUSTOFNUN SVEIT ARFÉLAGA UM INNHEIMTU
MEÐLAGA. |
Samkvœmt lcgum nr. 54/1971 tekur ti'l starfa nú úm áramótin Innheimtu-
stofnun sveitarféla'ga, sem hefur það hlutver'k að i'nnheimta hjá barnsfeðr-
um mfeðlög, sem Tryggingastofnun r íkisins og umhoð hennar greiða mæðr-
um óskilgetinna barna og fráskildum konum með börnum þeirra.
Meðlög skulu gveidd Innheimtusto fnuninni mánaðarlega fyrirfram —
á hlaupareikning nr. 333 við Útvegsbanka íslands, Laugavcgi 105, Reykja-
vík, eða í afgreiðslu Innheimtustofn unarinnar, Laugavegi 103, Reyk.javík,
afgreiðsluíími 09.00—15,30 alla Wrka daga nema laugardaga, sími 2 5811.
TIL BIFREIÐAEIGENDA
Þar scm staðfesting stjórnvalda á iðgjaldaskrá fyrir ökutækjatryggingar
liggur ekki ,enn fyrir, lýsa undirrituð vátryggingafélög því yfir, að þau
geta ekki tekið afstöðu til endumýjun ar ökutækjatrygginga þann 1. janúar
19721 jFélögin munu þó áhyrgjast tryggingar þeirra ökutækja sem hjá þeim
eru nú tryggð; til kl. 24.00 20 janúar n.k. '
Reykjavík-, 30 desember 1971.
ALMENNAR TRYGGINGAR H.F.
BYGGÐATRYGGINGAR H.F.
SAMVINNUTRYGGINGAR GT.
TRYGGINGAMIÐSTÖÐIN H.F.
ÁBYRGÐ HiF. j
HAGTRYGGING HiF.
SJÓVÁTRYGGINGARFÉLAG ÍSLANOS HlF.
fRYGGING H.F.
i,ngu nsm verða u-m það
dæmt, hive mikils væri miss-t. Einnig var menntamái-aráðherra,
ef fslandi hefði ekk-i skolið Mag-nús Tórfi Óla-fsson viðstaddur
Mánudagur 3. janúar 1371 H