Alþýðublaðið - 08.03.1972, Síða 7

Tilboð
Kópavogskaupstaður óskar eftir tilboðum
i gatnagerð, lagningu holræsa og jarð-
vinnu fyrir vatnsleiðslu i Efstalandshverfi
i Kópavogi.
Tilboðsgögn eru afhent i skrifstofu bæjar-
verkfræðings Kópavogs, Melgerði 10,
gegn kr. 5.000.00 skilatryggingu.
Tilboðum skal skilað i skrifstofu bæjar-
verkfræðings Kópavogs, fyrir kl. 11 hinn
27. marz 1972 og verða þau þá opnuð þar
að viðstöddum bjóðendum.
Bæjarverkfræðingur Kópavogs.
STYRKIR
til jöfnunar námsaðstöðu
í fjárlögum 1972 eru veittar tuttugu og
fimm milljónir króna til að jafna aðstöðu
nemenda i strjálbýli til framhaldsnáms.
Umsóknareyðublöð vegna úthlutunar
ferða- og dvalarstyrkja skólaárið
1971/1972 af fé þessu hafa verið send
skólastjórum þeirra skóla, sem hlut eiga
að máli.
Æskilegt er, að umsóknir berist sem
fyrst.
Menntamálaráðuneytið,
6. marz 1972.
2
Tilboð óskast I gangstéttagerö o.fl. við ýmsar götur i
Langholtshverfi.
Ctboðsgögn eru afhent i skrifstofu vorri gegn 2.000,- króna
skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 21. marz,
n.k. kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BOEGARTUNl 7 SIÍ..I 26844
Tilboö óskast i véiavinnu við sorphauga Reykjavikur-
borgar i Gufunesi.
(Jtboðsgögn eru afhent i skrifstofu vorri.
Tilboð veröa opnuö á sama stað miövikudaginn 22, marz
n.k. kl. 11.00 f.h.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BOBGARTUN! 7 SÚU 26844
Tilboð óskast i sölu á 4750 — 5950 tonnum á asfalti til
gatnagerðar.
Hér er um að ræða 1750-2350 tonn af asfalti f tunnum, 300
— 3600 tonn af fijótandi asfaiti svo og flutning á fljótandi
,-f asfalti i tankskipi til Reykjavikur.
’ íttfcoösgögn eru afhent i skrifstofu vorri.
• Tflboð verða opnuö á sama stað fimmtudaginn 6. april n.k.
•' ; ;/|ft l4.0Il e.h.
ÍNNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGAP.TÚNI 7 Síí.;: 26844
GDLI
GEFUR
SIGB
1 grein sem Már Elisson fiski-
fræöingur skrifar i janúarhefti
Ægis, rits Fiskifélags tslands,
segir að aflabrögö á s.l. ári hafi
valdiö nokkrum vonbrigöum.
Astæönanna til minnkaðs ver-
tiöarafla, sem var 53 þús. tonn,
eöa 7% frá árinu 1970, segir hann
fyrst og fremst megi rekja til
breytinga á fiskgengd á
hrygningarstöðvarnar sunnan- og
vestanlands.
Þorskur af grænlenzkum upp-
runa var mun minni á s.l. ári en
næstu ár á undan, en hann hefur
oft veriö 20—30% af heildarver-
tiðarafla. Þetta stóra hlutfali
KIRKJAN
HJALPAÐI
13 HÚN-
VETNSKUM
BÆNDUM
Hjálparstofnun kirkjunnar
veitti á s.l. ári 26 innlendum
aðilum aðstoð, og nam hún alls
krónum 644.000.00. Var það
aukning um kr. 594.000,00 frá
1970. Framlag til erlendra verk-
efna var kr. 2.240.000,00, og var
það aukning um kr. 720.000,00 frá
árinu áður.
Þeir, sem fengu hjálp frá
Hjálparstofnun Kirkjunnar hér á
landi voru 13 bændur i Húna-
vatnssýslu, sem höfðu orðið illa
úti af völdum öskufalls og ann-
arri óáran. 13 styrkir voru
veittir i samvinnu við og eftir
ábendingum presta, i margs
konar tilvikum t.d. vegna hús-
bruna, veikinda, dauða fyrir-
vinnu o.s.frv.
Erlend verkefni hjálpar-
stofnunar kirkjunnar árið 1971
voru aðstoð við holdsveika i
heiminum (þeir eru um 20
milljónir talsins), fjárframlag til
læknishjálpar i Nigeriu, aðstoð
við islenzka kristniboðið i Nigeriu
og skyndisöfnun til hjálpar flótta-
fólki frá A-Pakistan, og siðar var
sent fé til endurskipulagðrar
hjálparstarfsemi sem miðar að
þvi að hjálpa flóttafólkinu til þess
að ná bólfestu aftur á heima-
slóðum.
Þessar upplýsingar komu fram
i fréttabréfi Hjálparstofnunar
kirkjunnar, sem sent var eftir
aðalfundinn, sem haldinn var 1.
marz s.l.
A aðalfundinum var biskup Is-
lands sjálfkjörinn i stjórnarnefnd
sem varaformaður hennar, en
Jón Kjartansson var einróma
endurkjörinn formaöur. Fram-
kvæmdastjóri var ráðinn Páli
Bragi Kristjónsson.
fisks af grænlenzkum uppruna i
vertiðaraflanum segir Már að
styrki þá skoðun isl. fiski-
fræðinga, að islenzki þorsk-
stofninn þoli ekki núverandi
veiðiálag. Þá nefnir hann, að is-
lenzki þorskurinn af 1964 árgang-
inum hafi ekki gengiö á miðin
nema að litlu leyti, og nægi það
engan veginn til að vega upp á
móti minnkandi þorskgengd frá
Grænlandi og rýrnun þeirra is-
lenzku árganga sem hingaö til
hafa staðið undir vertiðinni.
Þá nefnir Már einnig sem
ástæðu fyrir minnkandi vertiðar-
afla erfiðleika á að manna
bátana.
Aftur á móti var sildaraflinn
nokkru meir en 1970, og var mest
af sildinni veitt i Norðursjó. —
Einnig getur Már þess að afli
skelfisks, rækju og humars hafi
aukizt.
Grein sú i Ægi, sem þetta er
tekið úr er hin fyrsta i greina-
flokki, þar sem ætlunin er að
nokkrir forustumenn i sjávar-
útvegi og fiskiðnaði gefi yfirlit
yfir árið sem leið og ræði um
ástand og horfur.
í febrúarheftið skrifar Loftur
Bjarnason um togaraútgerðina
1971, og segir hann m.a. að árið
1971 hafi verið erfitt vegna verk-
falls yfirmanna. Gerðir voru út 22
togarar, og hefur sú tala verið
óbreytt siðan 1967. Aflinn á
úthaldsdag var tæplega 3% minni
á árinu en ’70, en á móti kemur að
silgingar á erlenda markaði voru
minni, og er reiknað með að 8 1/2
veiðidagur tapist að meðaltali
þegar siglt er. Aflinn miðað við
sókn minnkaði um 16.5%.
Fækkun úthaldsdaga varð 685,
en rúmlega 800 úthaldsdagar töp-
uðust vegna verkfallsins.
Talsverð verðhækkun varð á
fiski á innanlandsmarkaði árið
1971, eða alls um 37,5%. Einnig
varð verðhækkun á erlendum
mörkuðum nokkur, eða i Þýzka-
landi 12,5% og Bretlandi 31,8%, sé
miðað við erlendan gjaldeyri en
ekki tekið tillit til gengis-
breytinga.
MÚSAGILDRAN
Leikfélag Kópavogs
Höfundur: Agatha Christie
Þýðandi: Halldór Stefánsson
Leikstjóri: Kristján Jónsson
Leikmynd: Magnús Pálsson
A 20 ára afmæli hins viðfræga
sakamálaleiks „Músagildrunnar”
eftir Agöthu Christie brá Leikfélag
Kópavogs á það ráð að endursýna
hann samkvæmt tilmælum frá um-
boðsmanni höfundar, en áður hafði
hann verið sýndur i Kópavogi árið
1959 og þá meö flestum sömu leik-
endum og nú. Meö sýningunni hélt
félagið aftur i sina heimahaga eftir
sigurgönguna i höfuöstaðnum með
„Hárið”, og hlýtur það að teljast
erfið heimkoma.
Ég hafði ekki séð „Músagildruna”
fyrr en á fimmtudagskvöld og lék
talsverð forvitni á að sjá verk sem
gengið hefur samfleytt i tvo áratugi i
Lundúnum, en satt bezt að segja olli
það mér nokkrum vonbrigðum.
Efnið er þvælt og lágkúrulegt og úr-
vinnsla þess formúlukennd, þó ekki
sé þvi að neita, að leikurinn er með
köflum spennandi og persónurnar
flestar dregnar skýrum og skemmti-
legum dráttum. Agatha Christie er
leikin i að spinna sögur sinar þannig,
að allir liggi undir grun og söku-
dólgurinn reynist vera sá, sem menn
eiga sizt von á, og svo er ejnnig i
þessu verki. Er ekki ófróðlegt að
fylgjast með hvernig hún leiðir likur
aö hinum ýmsu þátttakendum i
leiknum, en hins vegar veldur af-
ijúpuninlvonbrigðum rlhún er of lang-
sótt eða réttara sagt ekki nógu fim-
lega að henni staðið. Mig minnir að
„Tiu litlir negrastrákar” væri
skemmtilegra verk og æsilegra.
„Músagildran” er sem sagt
þægileg dægradvöl þeim sem ekkert
hafa þarflegra við timann að gera en
láta hann líða. Hins vegar veitir hún
litla innsýn i mannleg kjör og hefur
enn minna skáldskapargildi. Þar
fyrir er full ástæða til að vekja
athygli á þvi framtaki Leikfélags
Kópavogs að halda uppi leiklistar-
starfsemi ár eftir ár i svo erfiðri
nánd við höfuðstaðinn, og það við
ákaflega torveldar ytri aðstæður.
Ber það vitni brennandi áhuga,
dugnaði og þolgæði, sem staðarbúar
Loiklist
mættu gjarna launa með betri að-
sókn að sýningum félagsins, þvi
framtak Leikfélags Kópavogs er eitt
af þvi fáa sem gefur kaupstaðnum
sérstakan svip og greinir hann frá
nálægum byggðarlögum, sem öll eru
eins og útborgir Reykjavikur i
menningarlegu tiiliti. Hitt mættu
forráðamenn Leikfélags Kópavogs
hugleiða, að léttmetið er ekki endi-
lega bezt fallið til að vekja áhuga ,
almennings og laða menn að sýn-
ingum-, það hefur m.a. komið fram i
starfsemi Grimu og fleiri leikhópa.
„Músagildran” var sviðsett af
Kristjáni Jónssyni, sem útskrifáðist
úr Leiklistarskóla Þjóðleikhússins
1960 og hefur stjórnað fjölda leik-
sýninga viða um land. Mér virtist
leikstjórn hans skynsamleg i flestu
tilliti, nema hvað það vantaði vissa
snerpu i túlkunina og meiri hraða, og
svo leyfði hann sumum leikendum
óþarflega ýktan og yfirdrifinn
túlkunarmáta (Paravicini).
Ralstone-hjónin, Mollie og Giles,
léku þau Arnheiður Jónsdóttir og
Sigurður Grétar Guðmundsson. Arn-
heiður hefur talsverða reynslu og
skilaöi hlutverki sinu að mörgu leyti
vel, einkum geðshræringaratriðun-
‘um, en var ekki fyllilega eðlileg i
samskiptum við eiginmanninn. Sig-
uröur Grétar lék Giles stillilega og af
fyrirmannlegri hófsemd, skóp tvi-
ræða persónu eins og lög gerðu ráð
fyrir, en náði ekki tökum á innilegu
atriðunum. Það var einhver falskur
tónn i samleik þeirra hjóna.
Leifur Hauksson lék sveimhugann
Kristófer Wren, barnslegan,
tiltektarsaman og óútreiknanlegan,
og brá upp einkar viðvelldinni mynd
af græskulausum prakkara, en
túlkun hans var með köflum helzt
til fumkennd.
Auður Jónsdóttir lék frú Boyle,
önuglynda og sinöldrandi ein-
stæðing, sem hefur allt á hornum
sér, og náði mjög góöum tökum á
henni, var aðsópsmikil og bráð-
fyndin þegar þvi var að skipta.
Arni Kárason Íék Metcalf major,
rólyndan og værukæran eftirlauna-
mann úr hernum, og léði honum trú-
verðugt yfirbragð þessarar
sérkennilegu ensku manngerðar.
Hugrún Gunnarsdóttir lék hina
dularfullu og innhverfu ungfrú
Casewell og gekk þannig frá henni,
að hún varð enn dularfyllri og
margræðari. Hún var kannski eina
persónan sem var i kallfæri við
raunverulegt mannlif.
Magnús Bæringur Kristinsson lék
Paravicini, hinn óboöna erlenda
gest, og var að minum smekk helzti
ýktur i öllu háttarlagi, jafnvel þó
hann ætti að vera Suðurlandbúi,
enda skorti hann hinn ankannalega
málhreim sem hefði kannski skýrt
tilburði hans. Hann vakti samt
ósjaldan hlátur áhorfenda.
Björn Magnússon lék Trotter
leynilögreglumann slétt og fellt og
án allra tilrauna til aö skapa mann-
gerð eða sérkennda persónu, enda
varð Trotter ákaflega litlaus og litt
spennandi einstaklingur i túlkun
hans.
Þrátt fyrir góð tilþrif einstakra
leikenda bar sýningin i mörgum
greinum mark áhugamennskunnar,
og er ekkert viö þvi að segja meöan
unnið er af alúð, alvöru og áhuga.
Leiktjöld Magnúsar Pálssonar
virtust mér vera vönduð og mjög svo
brezk á að lita. Maður kannaðist við
innréttingu og innanstokksmuni
þessa enska smáhótels út á lands-
byggðinni, og ekki höfðu smáatriðin
gleymzt, svo sem hundar og klukkur
á arinhillum og annað slikt.
Sigurður A. Magnússon.
A efri myndinni eru Magnús Bæring-
ur Kristinsson (Paravicini), Sigurð-
ur Grétar Guðmundsson (Giles
Ralstone) og Arnhildur Jónsdóttir
(Mollio Ralstone). A neðri myndinni
er Hugrún Gunnarsdóttir i hlutverki
ungfrú Casewell.
Búið er að bóka sjö þing og
ráðstefnur fyrir komandi
sumar i hinum nýja ráð-
stefnusal Loftleiða, sem var
tekinn i notkun 1. mai i fyrra.
Erling Aspelund hjá Loft-
leiðum sagði i samtali við
blaðið fyrir skömmu, að
þetta sé ekki mjög hagstætt,
þar sem vel má halda fjórar
ráðstefnur á mánuði að
meðaltali i salnum.
Aftur á móti sagðist hann
vera bjartsýnn á að ráð-
stefnuhöldum fjölgi næstu
árin i salnum, til þess bendir
sú staðreynd, að þegar er
búið að bóka sjö ráðstefnur
fyrir sumarið 1973 og eina
fyrir sumarið 1974.
Flestar þessar ráðstefnur,
sem bókaðar hafa verið, eru
haldnar af Norrænum sam-
tökum, og má reikna meö þvi
að úr þessu haldi mörg
samtakanna ráðstefnu hér
fjórða hvert ár.
Lengsta þingið sem verður
haldið hér i sumar er þing
Norrænna fóstra, og á það að
standa i hálfan mánuð, en
það hefst 30. júli. Þingið sæk-
ja 260 erlendir gestir, auk
heimamanna.
Þá þinga norrænir prent-
arar hér i 11 daga, en einnig
koma málarar, dýralæknar
og tannlæknar.
Þá má einnig nefna ráð-
ALÞÝÐUBANKINN
RÍFLEGA TVÖ-
FALDAÐI
ERU FARNIR AD BOKA RAD-
STEFNUR FRAM TIL 1974
stefnu IFACTA, sem er
alþjóðasamtök flugum-
ferðarstjóra.
Auk þessara ráðstefna,
sem allar eru skipulagðar
með löngum fyrirvara,
verða væntanlega haldnir
minniháttar fundir, flestir á
vegum innlendra aðila.
Um þessar mundir er liðið eitt
ár frá þvi Alþýðubankinn h.f. hóf
starfsemi, en bankinn tók til
starfa 5. marz 1971.
Þetta fyrsta starfsár Alþýðu-
bankans hefur verið bankanum
hagstætt og starfsemi hans efldist
verulega. Innlán i bankann hafa
aukist jafnt og þétt frá upphafi.
Sem dæmi um vöxt Alþýöu-
bankans skal þess getið, að þegar
bankinn hóf starfsemi slna með
yfirtöku Sparisjóðs alþýðu, voru
heildarinnlán i spari- og velti inn-
lánum 139,0 milljónir króna. Um
siðustu mánaðarmót þ.e. 29.
febrúar, námu heildarinnlán hins
vegar 313,2 milljónum króna.
Mest aukning hefur orðið á
spariinnlánum 157,0 milljónir
króna en veltiinnlán hafa aukist
um sem næst 18,0 milljónir króna.
A þessu sama timabili hafa
útlán bankans aukist verulega og
námu heildarútlán Alþýðu-
bankans um siðustu mánaðarmót
219,6 milljónum króna, en voru
við opnun bankans 92,0 millj.
Otlán bankans hafa þvi aukist um
tæpar 128,0 milljónir króna eða
um 139%.
Alþýðubankinn h.f. hefur nú
hagnýtt sér kauprétt þann sem
Sparisjóður alþýðu hafði tryggt
sér i leigusamningi, sem bankinn
yfirtók, og verður þvi Alþýðu-
bankinn h.f. eigandi allrar fast-
eignarinnar Laugavegur 31,
þannig að húsnæðismál bankans
eru leyst til nokkurrar framtiðar.
Bankaráð Alþýðubankans hef-
ur nýverið samþykkt að taka upp
meðfylgjandi tákn sem merki
bankans og verður það eftirleiðis
notað á öll gögn sem bankinn
lætur frá sér fara, eftir þvi sem
tilefni gefst til.
Merkið gerði Auglýsingastofan
h.f., Gisli B. Björnsson i samráði
við bankastjórnina. Merkið á að
tákna upphafsstafinn i nafni
bankans og er valið með hliðsjón
af þeirri staðreynd að islenzk
alþýða er eigandi bankans með
beinni aðild stéttarfélaga og ein-
staklinga innan Alþýðusambands
tslands.
Ákveðið hefur verið að aðal-
fundur Alþýðubankans h.f. verði
15. apríl n.k. Fyrir aðalfund verða
m.a. lagðar tillögur um aukningu
á hlutafé Alþýðubankans, sem á
stofnfundi var ákveðið 40
milljónir króna og lágu þá þegar
fyrir hlutafjárloforð fyrir þeirri
fjárhæð.
| SÁ ÞRIÐJI |
Eins og fram hefur komið i
fréttum er Landhelgisgæzlan
nánast á vergangi.
Enn hefur ekki verið ákveðið,
hvar hún fær inni fyrir starfsemi
sina, en tveir kaupstaðir, Hafnar-
fjörður og Akureyri, viija fá yfir-
stjórn gæzlunnar til sin.
Nú hefur heyrzt rödd úr þriðja
kaupstaðnum.
1 Vestmanneyjablaðinu Braut-
inni er varpað fram þeirri uppá-
stungu, áð Landhelgisgæzlan
flytjist til Eyja og bent á, að
vagga landhelgisgæzlunnar hafi
staðið i Vestmannaeyjum.
SHOGSIS
VIIJAEKKI
ADRAÍ
LOONUS0LU
Vegna fréttar Alþýðublaðsins
um að Bjarna Magnússyni hafi
verið neitað um leyfi til að selja
loðnu til Japan, hafa þeir tveir
útflutningsaðilar, sem einir
hafa leyfi til þessa, séð ástæðu
til að skýra sin sjónarmið.
Þaö eru SH og SIS og er yfir-
lýsing þeirra svohljóðandi:
Reykjavik, 4. marz 1972.
„1 tilefni af grein i blaðinu,
föstudaginn 3. þ.m., um sölu á
loðnu til Japan, vilja Sölumið-
stöð hraðfrystihúsanna og
Sjávarafurðadeild StS taka
fram:
Við erum þeirrar skoðunar,
að beztum árangri verði náð i
allri markaðsstarfsemi fyrir
frysta islenzka loðnu i Japan, og
þá einnig hagsmunum frysti-
húsanna hér bezt börgið, þegar
til lengdar lætur, með þvi að
fela þeim tveimur samtökum,
sem hafa öll frystihús landsins
innan sinna vébanda, að einu
undanteknu, að hafa þessa sölu
og markaðsöflun meö höndum.
A s.l. ári stóöu nökkrir aðilar i
Noregi i samkeppni um útflutn-
ing á þessari vöru til Japan.
Þetta reyndist illa, og hefur
sjávarútvegsráðuneytiö i
Noregi nú i ár falið einum aðila
þennan útflutning. Okkar eigin
reynsla hefur einnig sýnt, að
happadrýgst hefur orðið um
öflun öruggra og vaxandi
markaöa fyrir framleiðsluna,
að sala hennar sé i höndum
samtaka framleiðenda.
Framleiðsla þessarar vöru
fyrir japanska markaðinn er til-
tölulega ný af nálinni, en magn
vaxandi og verð hækkandi á
hverju ári. Markaðurinn fyrir
þessa vöru er takmarkaður i
Japan, ef miðað er við fram-
leiðslugetu okkar og Norð-
manna, en þeir eru okkar aðal-
keppinautar i sölu loðnu til
Japan. Það skiptir þvi miklu
máli um framtiðarviðskipti,
hvernig að þessum málum er
staðiö af okkar hálfu.
S.H. og Sjávarafurðadeild SIS
gerðu samning um sölu 5000
tonna af frystri loðnu til Japan á
þessari loðnuvertið. Þetta magn
var þó háð þvi skilyrði, að ekki
yrði öðrum veitt útflutningsleyfi
á loðnu til Japan, en ef slikt leyfi
yrði veitt, þá lækkaði sölu-
magnið i 4000 tonn. Þetta magn
hafa frystihús innan samtak-
anna fryst fyrir nokkru og er
öruggt, að þau væru nú búin að
frysta 1000 tonnum meira, ef
ekki hefði verið veitt leyfi fyrir
600 tonnum til eins frystihúss.
Eins og sjá má af þessu, þá
hefur umrætt leyfi þvi lækkað
magn loðnu til Japan, en ekki
aukið það, eins og haldið er
fram i grein yðar.”
Miðvikudagur 8. marz 1972
Miðvikudagur 8. marz 1972
o