Alþýðublaðið - 20.08.1972, Qupperneq 4

Alþýðublaðið - 20.08.1972, Qupperneq 4
Karlmenn vita hvernig konur þeir vilja — en vita þeir hvernig karlmenn konur vilja? HVERNIG LÍTUR SVO DRAUMA PRINS NÚTÍMAKONUNNAR ÚT? Sterklegur cöa ekki? 91% af konunum sem spuröar voru, völdu inanninn i miöjunni. Konur meö æöri menntun höföu áhuga á þeim grannvaxna lengst til hægri. liúsmæöur höföu áhuga á manninum til vinstri, manninum meö vöövana. Langt hár eöa stutt? Aöeins 2% höföu áhuga fyrir síöhæröum mönnum. 28% höföu áhuga fyrir þeim með stutta háriö. 70 völdu manninn i miöjunni, þann meö inátulega mikiö hár án þess aö vcra siöhæröur. Skeggvöxtur cr ekki nein tálbcita, ef leggja á snörur fyrir konur. 61% af konunum viidi aö maðurinn væri vel rakaöur. 25% voru ekki á móti þvi aö maðurinn heföi yfirskegg. Aöeins 14% gátu liöiö alskegg. 21% af stúikum sem enn voru við nám sögöu aö ef karlmað- ur ætlaöi aö teljast æsandi, yröi hann aö hafa alskegg. Frjáls klæönaöur er æsandi. Sá maöur sem vill eiga möguleika hjá kvenþjóö- inni gengur I stökum jakka og buxum. Þaö var dómur 60% af konunum sem spuröar voru. 22% hrifust af einlitum dökkum fötum, á meöan 18% aöhyllt- ust þá sem kiæddust fremur druslu- lega. Þaö er miölungsmaöurinn sem gerir lukku. ■ Ri Hvaða eiginleikar í fari mannsins, eru það sem mest áhrif hafa á konuna? ■ ■ Á karlmaður að vera mikið vöðvafjall eða ekki? Hafa stutt eða langt hár? Hafa skegg eða ekki skegg? Á hann að vera bliðlyndur eða harður af sér? ■ ■ Þegar talið berst að hlutum sem þessum, verða karlmenn óör- uggir og vita ekki hverju svara skal. En máske getur athugun sem ný- lega hefur farið fram, hjálpað okkurtil þessað geta í eyðurnar. Ef marka má skoðana- kannanir má maðurinn ekki lita út eins og vövða fjall. Hann verður að vera bliðlyndur, skemmtilega fyndinn, rólegur og trygg ur, þokkalega velklæddur með mátulega mikið hár ásamt þvi að vera milli 20 og 30 ára gamall, helst ekki eldri en 40. Á þeim aldri er hann álitinn hafa mestu hæfileikana sem • elskhugi. Þetta er nokkurn veginn allsherjar upp- skrift af hinum fulikomna manni, en sem betur fer er þaö undantekningin sem skapar regluna. Að áliti sérfræðinga, sem unnu að þessum athugunum, er það sem áður er nefnt „óskaprins” stúlkna og kvenna um all- an heim i dag. Og sé það rétt, er tið hinna sterku og karlmannlegu manna liðin. Þetta þótti nokkuð nýtt sjónarmið sem fram kom i umræddri könnun, og kom það þvi litið á óvart það sem félags- fræðiprófessorinn við há- skóla New York rikis, dr. John H. Gagnon segir. — Likamlegur styrkur hafði mikla þýðingu i striði eöa við erfiöisvinnu og átti þátt i þvi að láta mann og konu gegna ákveðnum hlutverkum. Að vissu leyti eimir ennþá eftir af fornri frægð kraftsins, en i miklum mun minna mæli en fyrir svona 20 árum sið- an. Og ennþá reyna karl- menn aö leika á strengi karlmannlegs þróttar er þeir reyna til við bliðar og fagrar konur, er þeir telja minnimáttar en millibilið milli hins sterka kalmanns og hinnar kvenlegu konu er þvi miður óðum að hverfa, allavega að minnka. Vöðvakraftur óþarfur Hin háþróaða vélvæðing sem nú á sér stað i at- vinnulifinu, hefur sýnt fram á, að vöðvakraftur er aö veröa með öllu óþarfur. Þegar iðnbyltingin átti sér stað i upphafi 19»aldarinn- ar, kom það þegar i ljós, að vöðvakraftur var ekki eins nauðsynlegur og áður fyrr, sér i lagi vegna þess. að maðurinn fór að sér- hæfa sig við hin ýmsu verkfæri og vélar. Nú á timum er maðurinn á hraðri leið með að vera eingöngu lifandi heili fyrir hinar ýmsu vélar, saman- ber kranastjóra-sem að- eins þarf að ýta til stöng- um eða styðja á hnappa. t striði sem og á öörum vigstöðvum hefur tæknin rutt sér til rúms. Nú þarf hermaðurinn ekki lengur að hafa krafta til þess að berjast með kylfu, sverði eða exi. Það er alveg sama hvort hermaðurinn er litill eða stór, feitur eða mjór, sterkur eða aflvana, það getur hver sem er þrýst á gikk vélbyssunnar, eða stutt á hnappinn sem skýt- ur eldflauginni af skotpall- inum. Hvaðerþaðþá? Máske má segja að kraftur skilji ennþá á milli þess að vera strákur eða stelpa. Fyrirutan nokkrar starfsgreinar svo sem lög- regluþjónn, fiutningamað- ur, kjötiðnaöarmaður og álika störf þurfa ungir menn ekki aö sýna kraft- ana' séu þeir i atvinnuleit. 1 dag er það ekki réttur hins sterka sem ræður, heldur þjóðfélagsleg staða mannsins. Þvi meiri fé og völd sem maðurinn hefur, þvi „sterkari” er hann. Það er eiginlega aðeins á tveimur sviðum, sem lik- amlegt afgerfi mannsins þarf að vera vel yfir meöal lagi, en það er við iþrótta og ástariðkanir. Það þykir sannað, að óski kona að- eins eftir bólfimum manni, þá ber að velja vöðvafjallið, hafi það enn- þá áhuga á öðrum kropp- um en sjálf sins. Hinn hrái kraftur og styrkur nýtur sin vel þá. Að sjálfsögðu fá menn að sýna likamlega yfir- burði, þegar þeir eru að vinna viö að flytja hús- gögn á milli herbergja, eða taka korktappann iir tlöskunni, en þáð sannar ekki neitt. A samfarasvið- inu hafa Rauðsokkur sem kunnugt er heimtað að fá að vera ofan á, en ennþá er það hinn karlmannlegi þróttur, sem skapar full- næginguna. Og þegar hið karlmannlega atgerfi er þrotið, þá er hafizt handa um að kaupa sér litrikan klæðnað, eða að skreyta sig og breyta á annan hátt, til þess að vera gjaldgeng- ur á markaðinum, i bar- áttunni um hin kvenlega yndisþokka. Einnig eru þeir til, sem verða að sýna ægivald vöðvanna. Það eru þeir menn sem á einhvern hátt hafa minnimáttarkennd gagnvart hinum „kraft lausa” heimi, og telja að karlmenn séu i æ rikara mæli að likjast kvenfólki. Heyrast þessir menn oft segja, — ,,nú skal kerling- in verða lamin!” Nú hefur sú spurning vaknað hvort hin minnk- andi þörf fyrir likamlegan styrk orsaki það, að kynin þurfi aö finna einhverja aðra skýringu til að skilja á milli, en það sem notast hefur verið við, samanber hinn sterka karlmann og hina máttlitlu konu. Þvi getum viö ekki svar- aö, en sænsk athugun hef- ur leitt i ljós, að hugmynd konunnar um hinn full- komna karlmann á litið skylt við vöðvafjallið. Leitið að hinum fullkomna manni. Ein af mörgum athug- unum sem fram hafa far- ið, i sambandi við hug- myndir konunnar um hinn fullkomna karlmann átti sér stað á þann hátt, að út- búinn var spurningalisti sem lagður var bæði fyrir menn og konur. Tilviljun ein réði þvi, hver spurður var. Niðurstaðan af þessari athugun leiddi i ljós, að það er raunverulega hinn venjulegi karlmaður sem mestra vinsælda nýtur hjá konunni i dag. Það sem konur krefjast fyrst og fremst er tillits- semi ásamt umhyggju. 57% af konunum svöruðu þvi til að þær tækju ástúð og umhyggju fram yfir likamleg atlot. Aðeins 5% álitu þau mikilvægust. Margar eða 39% vildu fyrst og fremst að maður- inn hefði persónuleika og væri á einhvern hátt áhugaverður, en þó hreinn og beinn. Aöeins 10% álitu það þyngst á metunum aö maðurinn hefði fagran likama ásamt laglegu andliti. Eldri konurnar taka meira tillit til hins innri manns en þær yngri. Húsmæður sem voru mikið heima við, áttu erfitt með að sætta sig við menn með langt hár og skegg. Aftur á móti fannst konum, sem höfðu meiri menntun, að siðhærður og skeggjaður maður hefði meiri áhrif á þær, þótt svo að hann vantaði aðra karl- mannalega eiginleika svo sem hár á brjóst, og vöðva á handleggi ásamt fleiru. Þessar sömu konur litu heldur ekki á framhjá hald sem neina synd. Allir hafa möguleika á því að teljast fallegir. Sumar af konunum svör- uðu á skemmtilegri og betri hátt en aðrar, og skulum við lita á nokkur af svörunum. — Fegurðin birtist i mörgum myndum. Nú- tima maður verður að fylgjast með timanum og þvi sem er að gerast i kringum hann. Hann verð- ur að vera vingjarnlegur og þolinmóður.. Hann þarf ekki að vera fallegur. Hann má ekki taka sjálfan sig of háti'ölegan og veröur að vera gæddur skopskyni, en þó ekki meira en þaö að hann finni aðeins til sjálfs sin . Hann verður að klæða sig eftir eigin persónu, sem vissri virð ingu, en ekki að eltast við hvaða tizkulinu sem kem- ur fram. — Myndarlegur maður á að minum dómi að vera hár grannur og vel byggð- ur. Vel gefinn og djarflega klæddur ásamt þvi að hafa persónuleika. Hafi hann þessa eiginleika þá er hann fallegur, önnur feg- urð kemur ekki til greina,— — Myndarlegur maður má gjarnan vera ófriður, allavega má hann ekki vera sykur sætur. Myndarlegur maður má gjarnan vera svolitið gróf- ur og harðleikinn, ef hann er sjarmerandi og tillits- samur. Myndarlegur maður klæðir sig vel, en má ekki láta það sjást að hann sé upptekinn af þvi. — Karlmenn sem eru fagrir I orðsins fyllstu merkingu, eru oftast nær þraut leiðinlegir. Karl- maður má ekki vera fag- ur, fegurðin verður að koma að innan, frá sálinni. Þvi eru augun það þýð- ingarmesta við hvern mann, þau eru spegill sálarinnar. Augun eiga að sýna ástúð, skopskyn og gáfur. Myndarlegur mað- ur verður lika að vera með breiöar herðar og grannt mitti og að vera hærri en ég. — — Likamsbyggingin verður að vera i samræmi, það er að segja að stærðar hlutföllin milli hinna ýmsu likamshluta, verða að uppfylla vissar kröfur. Sem dæmi: Ef miðbúkur- inn er 30 kiló, á hvor fót- leggur að vera 11 kiló, hvor handleggur að vera 4 kiló og höfuðið 4,5 kiló. Hann á að vera beinn i baki, fæturnir jafnlangir og tærnar eiga að snúa fram. Vöövarnir eiga að vera 40 til 45% beinin 15 til 20% og húðin og fitan 9% af þyngdinni. Slikur mað- ur er myndarlegur og mjög kynæsandi. — Hefðbundin samsvör- un eöa nútima kæruleysi, ærslafullur unglingur eöa virðulegur miðaldra maö- ur, er ekki nóg til þess að gera mann myndarlegan. Aðeins að það sé sam- hengi milli hins innri og ytri manns, og að persón- an sé geðfelld skapar myndarlegan mann. Þvi er erfitt að útskýra hvað er myndarlegur maður og hvað ekki. Hafi kona við- urkennt karlmann sem fé- laga og háttað hjá honum, hlýtur hann að vera myndarlegur, og þvi ástæðulaust að þjarka um ytri einkenni. Hafi hún ekki viðurkennt karlmann sem félaga né dregist að honum, er alveg sama hve fagur hann er i annarra augum, sjálfri finnst henni hann aldrei myndarlegur. Það er hið svo kallaða „æðra” karlmannlega form, sem virkar frá- hrindandi á konur. — Karlmennska minna virði. A steinöld sá vöðva- kraftur mannsins fyrir þvi, að hann gat bæöi varið og séð fyrir konu sinni. Tækniöld sú er við lifum á hefur séö til þess að kona getur ekki valiö sér ævifé- laga eftir þessu munstri, enda væri þaö ekki klókt af henni, þá væri hún aftur orðin húsdýr. Hugmyndin um að hinn fullkomni maður sé likamssterkur og vöðva- mikill hefur lifað fram á okkar dag. Nú er hætta á að sú hugmynd breytist all verulega, þótt enn séu til konur sem dýrka hina gömlu hugmynd. 1 hnefa- leikahringnum, á iþróttavellinum og i fjöl- leikahúsinu eru það ennþá vöövarnir sem tala, og þvi er ómögulegt annað en að álita, að þaðan læðist enn- þá sú hugmynd inn i drauma ungu heimasæt- unnar, aö hinn sterki ridd- ari á hvita fákinum, sé sjálf opinberunin, hvað karlmannlegt atgervi við- vikur. Maður með dans- andi vöðva er enn gjald- gengur sem karlmenni, á meðan kona sem eitthvað hefur af sliku á ekki upp á pallborðið hjá karlmönn- um, sem fullkomnun kvenlegs yndisþokka. Að karlmennska og vöðvafegurð skyldu al- gjörlega tapa sér, hefur varla veriö i áætlun skap- ara vors, þegar hann út- deildi kjötinu. Og sá sami skapari hefur eflaust ekki tekið það með i reikning- inn, hve fljótt Homo- sapiens tókst að velta vöðvaokinu yfir á vélarn ar, og leggjast i likamlega leti. Hvað er þá feguröartákn mannsins.....? Sunnudagur 20. ágúst 1972 Sunnudagur 20. ágúst 1972

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.