Alþýðublaðið - 29.04.1973, Side 4

A öllum timum hefur
mannfólkið verið mjög
svo hugvitsamt, þegar urh
kynlif hefur verið að ræða.
Segja má að hópkynlif só
mjög gamalt i reynd, en
ekki þótt nauðsynlegt að
hafa það i hámælum.
Þegar hópkynlif komsl
ofarlega á „vinsældarlist-
ann” hvað skemmtana-
formi viðvék, upp úr 1964,
má rekja orsökina að pi11-
unni. En hvers vegna leið-
ast æ fleiri af okkur út i
þessa skemmtan?
Eftir miklar og ýtarleg-
ar rannsóknir gaf prófess-
or Gilbert D. Bartell ut
bók er nefnist Hópkynlif. t
bókinni reynir hann að
svara þvi, hverskonar fólk
stundi hópkynllf og hvi það
geri það.
Allflestir byrja vegna
leiðinda og svo til þess að
bjarga hjónabandinu. Oft-
ast er það eiginmaðurinn
sem á frumkvæðið. Eigin-
konan fylgir honum nauð-
ug og oft grátandi, alandi
með sér þá von, að þá séu
minni likur til þess, að hún
missi hann. En eftir þvi
sem þau sækja oftar þessa
sérstæðu samkvæmissiði
hafa flestar konurnar við-
urkennt, að þær njóta
þeirra. Furðulegt nok,
standa 92% kvennanna sig
að þvi að taka þátt i
leblskum leikjum með
öðru kvenfólki. En enginn
af karlmönnunum gerir
sig sekan um slikt. Eða
svo segir bandariski pró-
fessorinn Gilbert D.
Bartell.
— Mennirnir njóta þess
að sjá eiginkonur sinar i
samförum með öðrum
karlmönnum, á meðan
þeir sýna öðrum mann-
dóm sinn. Þess finnast
varla dæmi, að hópkynlif
hafi eyðilegt nokkurt
hjónaband, heldur þvert á
móti, þvi margir haida þvi
fram áð það hafi ein-
mitt bjargað hjónabönd-
um. Þá vaknar sú spurn-
ing hvort hjónabandið hafi
verið þess virði að þvi yrði
bjargað?
Bók prófessors Bartells
,,Hópkynlif' er fyrsta vis-
indaskýrsla sem um slikt
mál hefur fjallað. Hann
hafði nægt úrvinnsluefni,
þvi talið er að allt að 8
miiljónum Bandarikja-
manna stundi hópkynlíf i
dag.
En er hópkynlif nútima
uppfinning?
Vinir, það er ekkert nýtt
undir kjólnum. Og hér tök-
um við orð annars ,.ástar-
sérftæðings” okkur i
munn, rithöfundarins Nils
Johan Itud. — Nútima-
maðurinn virðist eiga erf-
itt með að finna lifsform
sem er nógu nútimalegt.
Helzt eru það gömul leið-
indi og gleðskapur sem erf
itt er að færa i nútimabún-
ing á þessari öld plastsins
og pillunnar. Jafnvel vél-
heilarnir eiga engin ráð
til, þegar um hugarvil eða
kynlif er að ræða. En tim-
inn hefur einnig sannað
það, að það er ekki auðvelt
að vera manneskja. Alla-
vega ekki á ástarsviðinu,
en það á að haldast mest
allt lifið. Hvað okkur við-
vikur er hópkynlif nýjasta
tizka. Sumir kalla það
hóphjónaband. En eins
nýr og af er látið er þessi
samkvæmisleikur samt
varla, en það að byrja á
honum er erfiðleikunum
háð, svona i fyrstu. En
einhvern veginn hefur fólk
komizt að þvi, að i mörg-
um tilfeilum er það
skemmtilegra ef fleiri en
tveir leika leikinn. Og
þetta er allt annað en það
sem kallast framhjáhald.
Staðreyndin er sú, að hið
ljúfa iif ..syndin” verður
sáttmáli milli tveggja
manna og guðs við gift-
ingu, en eykst að verðleik-
um ef fleiri taka þátt i þvi.
Og slikt hefur efalaust átt
sér stað á árdögum mann-
kynsins. Það er furðulegt
hve mikið við óskum okk-
ur til baka til náttúrunnar
eftir þvi sem menningin
eykst, þvi má reikna með,
að aukin þátttaka verði i
hópkynlifi, eftir þvi sem
reglunni vex fiskur um
hrygg. Þannig má einnig
áætla að hjónabandið
verði farsælla eftir þvi
sem hjónin sýna hvort
öðru meira frelsi og þolin-
mæði, og ekki hvað sizt að
hafa sameiginlegan áhuga
á framhjáhlaupi hvors
fyrir sig, i þvi að fullnægja
yndislegustu kröfum lifs-
ins. —
Rithöfundurinn virðist
hafa skiliðþessi mál nokk-
uð vel og þvi snúum við
okkur aftur að hópkynlifs-
prófessornum.
Club 101
Stórar bifreiðir stanza
við innkeyrsluna að Club
101 i Los Angeles. Það er
venjulegur laugardagur
og byrjað að húma að
kveldi. Dyravörðurinn
gengur að opinni bilrúð-
unni og lýtur inn. Bifreiða-
stjórinn gefur upp nafn sitt
og farþegans. — Bob og
Kathleen.
Það er merkt við þau á
listanum. — Allt i lagi, þið
megið fara inn. —
Næsta bifreið kemur. —
Frank og Carla. —
Andrúmsloftið inn i
klúbbnum er eilitið þving-
að, en eftir nokkra drykki
fara gestirnir að ná sam-
an. Þeir heilsa hver öðrum
og brosa, en litið er talað.
Enda eru þeir ekki komnir
i þetta samkvæmi til þess
að sitja og blaðra. Heldur
eru þau mætt þarna til
þess að nota hvort annað
kynferðislega.
Hljómsveitin spilar, og
fólkið dansar litilsháttar,
en fljótlega fer hitinn að
segja til sin. Það er góð af-
sökun til þess að fækka
klæðum. t stað þess að
spyrja dansfélaga sinn um
nafn og simanúmer,
stinga herrarnir upp á þvi,
að gengið sé inn i eitt af
hliðarherbergjunum og
farið i smá-bólleikfimi. Og
einnig væri ágætt að taka
eiginkonuna og dansfélaga
hennar með.
Fólk er jú svo misjafnt,
— sumum finnst bezt að
leikfélagarnir séu aðeins
tveir einir á meðan aðrir
vilja hafa allskonar til-
brigði.
öll hliðarherbergin eru
með stór rúm, mjúkum
gólfteppum og speglum á
veggjum og i lofti ásamt
dempuðum ljósum. Her-
bergin breytast brátt i
stórkostleg ástarhreiður
þar sem félagaskipti eru
óendanleg. Og þannig
gengur það i nokkra
klukkutima, eða þar til
allir hafa fengið nóg. Þá
fer hver til sins heima eins
og þegar komið var.
Broddborgararnir hvilast
svo i villum sinum, reynsl-
unni rikari af kynlifi og
hvilubrögðum.
Hópkynlif
— Stórviöskipti
Er Club 101 máske ein-
hver sérstakur staður?
Nei, langt i frá. Hann hefði
eins getað heitið ,,The
Swap Clup” „The Swing
Club” eða hvað sem helzt
og hefði getað verið stað-
settur hvar sem er i
Bandarikjunum. Klúbbar
eins og hann hafa skotið
upp kollinum um gjörvöll
Bandarikin, og meðlima-
fjöldinn eykst von úr viti.
Það er orðið að „Stórvið-
skiptum” að reka slikan
klúbb.
Talið er að tala á fólki
þvi er veitir sér þessa
skemmtan nálgist nú 8
milljónir, en flestir þjóni
lundinni i þrengri hópum
en klúbbarnir bjóða upp á.
A siðari árum hefur hafizt
útgáfa á svokölluðum
„Swing-blöðum” og i þeim
er siða eftir siðu með svo-
hljóðandi auglýsingum-. —
Ung hjón á aldrinum 31 og
23 ára, annað dökkhært, en
hitt ljóshært i meðallagi
há með mikla ævintýra-
þrá, óska eftir kynnum við
hjón á sama aldri, sem eru
frjálsleg i umgengni við
aðra. Myndir þurfa að
fylgja bréfunum annars
verður þeim ekki svarað”.
Þessi Swining-blöð hafa
mikla útbreiðslu og hafa
sum náð yfir 100 þús. ein-
takafjölda. Og dýr þætti
Hafliði allur, þvi sum
þeirra, svo sem „Select”
kosta 3500 kr. Þó renna
þau út sem heitar lumm-
ur, þvi tilgangurinn er
„góður”, og helgar meðal-
ið. Það er i gegnum þessi
blöð, sem fólk það er legg-
ur stund á hópkynlif nær
sambandi hvort við annað.
Flestir vilja ekki skemmta
sér nema svo sem tvisvar
sinnum með sama hópn-
um, svo tilfinningalifið
fari nú ekki að hlaupa með
það i gönur. Þvi hafa þessi
blöð náð þeirri útbreiðslu
sem raun ber vitni, þar eð
fólk er ávallt að skipta um
félaga.
En hvers vegna? Hverj-
ir stunda hópkynlif?
Hvernig fara „hátiðar-
höldin” fram? Hljótast
ekki vandræði af?
Þar til nú hafa litil svör
fengizt við þessum spurn-
ingum og þau sem fengizt
hafa megum við þakka
prófessor Gilbert. Bartell
og samstarfsmönnum
hans. Eftir að hafa verið
við athuganir i rúm 3 ár
(ánægjulegt starf gætum
við imyndað okkur), hafa
þau gefið út skýrslu sina
Hópkynlif. Þau hafa tekið
þátt i slikum samkvæmum
og átt viðtöl við þúsundir
af fólki.
Lausnin mikla?
Er hópkynlif hin mikla
lausn á svo og svo mörg-
um vandamálum? Al-
gengt svar við þeirri
spurningu var: — Hópkyn-
lif bjargaði hjónabandi
minu. Þarna var fundið
umræðu- og skemmtana-
form sem við höfðum bæði
ánægju og áhuga á. —
En það skapast lika viss
vandamál við það að
stunda hópkynlif. Flestir
hætta eftir eitt til tvö ár
vegna þessara \’anda-
mála. Prófessor Bartell
segir: — Þarna er mikil
hræðsla á þvi að börn og
nágrannar komist að þvi
hvað um er að vera, og
einnig er hræðsla við kyn-
Prófessor lætur í Ijós ólit si
o
Sunnudagur 29. apríl 1973.