Alþýðublaðið - 29.04.1973, Qupperneq 6

• v E U V
E y R u G 6 /
/ Ð u G £ R
// '£) L 6 fí Ð / 5 T L D
f Ý L fí P / L L / N D /
a L F U fí N D fí F fí £
£ T N u £ N D / /? fí
fí / T fí L D / /V P /77
-r R n U Ð L p 6 fí U /77
N u P L fí H fí U s P
F F/ fí P /< o S T u R
/<r / P /V u P N fí R fí /77
5 P T 'fí L F P R fí
1< U Q 3 fí R / S Ö S
P / T C U /? P /V K £ R /
S /< / R r P U U T fí u
/< O K Ð /< N fí R • fí /V
B / m u p T / p ífí L
P p u P p fí R 6 5 fí m fí
■ ■ N N u U P u P fí N
/< L P 6 P Ð /fí 'fí L /77 / N N
aðeins augnablik...
— Nei, engar hugljúfar minn-
ingar frá okkar yngri árum.
Myndin er siöan 1963.
yiTíip1 TflK/v' NST/ «í- keyri VflR&Up 'P/fíLD /Ð NtNö. DE/á- nz
jgÍP m :i ffvTfíFt,

-JL .SSCK^ R SÚTfí-Ð SK/nn

T 'ft PRPKKfí
' / B’oi/ 'fl TRÉ STRflK
v/or ftÐ/ Bitur mjÚK
) VlE> H/BrTu L£G
L fíuÐfl
Æ.TTfíR SBTurz fí/v/run /N/Z K— ft PUÓL) JftPLfí
ÚTT- HöFUÐ PftUR &/</< / u/r/nuR flflmsr. FftR/fí VEB (flEft L'ETT mfíLnn Uft/EI/
9 BERjfí EKK/ HflFflnz?>
ÚT' umiíl <£y/?j GOTT Uvm
tít ú£RR HflR-b flN TftÐfí mftÐUR VREPfl
i E/N$ BKftUtJé mE Ur/ mftROft SKOR- m
ftU/P ! mjoo DftftUfí fíúftN GUR
{NRLHZ ÖL'//</fí HE&VU/i
) BlÐfíÐ NZ ETJP)
f 'RTT 'ÚL/K/IZ
Dftfl/rk SToRum T/Ðflft R-flR
'Rú Wfí /l'fttT 5'TÐL) RB/N sj'o L/ÐI
5 T£&/< OFTftft
T/ftLP) 8oRi)ft RUáL. P)r? LftT/P /-AG,J-E Oum BflUL.
BJTfí /noftftft GOBjG' /N/
C/A/S Æ um /> HEN /3EÆ6/
\ JS//VS c u/r> ZE//VS >
VoTft/+ El/v- /(£NN/ *
T/U/j' LJ’OS SÖGG J-fí^-
BoKftR 0/.O-Ð
FÆSTIR GETA
ÞAGAD IIM
STÖRA VINNINGINN
Flestir segja fyrirfram, að ef
þeir vinni stóra vinninginn i
happdrættinu, þá vilji þeir
halda þvi leyndu. En fæstir geta
staðið við það. Þegar til kemur
eru nær allir, sem vilja fá að
baða sig i aðdáun — og öfund —
annarra.
Vinninganiðurstöður brezku
knattspyrnugetraunanna stað-
festa þetta. Þar hafa flestir
stóru vinningshafarnir gjarna
viljað láta auglýsa sig — hvað
svo, sem þeir kunna að hafa áð-
ur sagt.
Einn þeirra, sem hélt hann
vildi dyljast, var iðnverkamað-
urinn Patrick O’Malley. Hann
setti stóran kross þar á get-
raunaseðilinn, sem merkja á við
ef menn vilja ekki láta skýra frá
nafni sinu reynist þeir getspak-
ir. Og O’Malley sagði við sjálfan
sig: — Ef ég vinn, þá er það hið
siðasta, sem ég vil, að fólk fái að
vita um það.
Patrick O’Malley vann — 284
þúsund pund (u.þ.b. 60 milljónir
króna). Og nokkrum dögum sið-
ar tók hann við ávisuninni i
viðhafnarathöfn i London. Þar
var viðhöfð öll sú auglýsinga-
starfsemi sem getraunafyrir-
tækið framast gat sett á lagg-
irnar. Meðal annars gekk
Patrick i skrúðgöngu um göt-
urnar við undirleik sekkjapipu-
hljómsveitar irskra kvenna.
Patrick — sem lézt fyrir
skömmu á heimili sinu i London
— hafði skipt um skoðun eins og
svo margir aðrir vinningshafar
á undan honum og eftir. Nú vildi
hann gjarna, að fólk fengi að
vita um heppni hans. Ekki
vegna þess — eins og sumir
héldu — að getraunafyrirtækið
hefði fengið hann til þess að
skipta um skoðun. Forráða-
menn þess segjast aldrei leggja
að vinningshöfum að leyfa nafn-
birtingu. Svari þeir spurningu
um það neitandi, þá sé ekkert
við þvi sagt frá hálfu fyrirtækis-
ins. Ávisunin sé þá send i pósti.
En getraunafyrirtækin þurfa
ekki að biðja vinningshafana að
leyfa þeim að opinbera nafn
þeirra við hátiðlega athöfn. Hin-
irheppnu vilja það oftast sjálfir
— hvað svo sem þeir kunna að
hafa þótzt vilja áður. Þótt meira
en helmingur þátttakenda i
ensku knattspyrnugetraunun-
um setji kross i reitinn, sem
merkja á við á seðlinum, ef
menn vilja ekki láta nafns sins
getið vinni þeir, þá eru aðeins
5% vinningshafa, sem halda
fast við þá ákvörðun. Hinir
þiggja auglýsinguna — og aðdá-
unina — með þökkum.
Og hver er ástæðan? Að sjálf-
sögðu sú, að þeir geta sjálfir
með engu móti þagað yfir
heppninni. Þeim liggur allt of
mikið á hjarta.
Fyrst segja þeir fjölskyldunni
frá. Svo ákveða þeir, að allt i
lagi sé að segja nokkrum beztu
vinum sinum upp söguna, siðan
næstu nágrönnum...... Þegar
umboðsmenn getraunanna
koma svo i heimsókn til hins
heppna, þá komast þeir að raun
um, að allt hverfið er komið i
uppnám — allir vita um hinn
nýja milljónera i næsta
nágrenni. Hann hefur sjálfur
ekki getað látið hjá liða að
hreykja sér. Og þótt hann sé i
hópi þeirra 55%, sem fyrirfram
vildu nafnleynd, þá er þar með
orðið öruggt, að hann er i hópi
þeirra 95%, sem segja fagnandi
já við spurningu umboðsmanns-
ins um, hvort, hann vilji ekki
koma til Lundúna i einkabifreið
og fara þar i skrúðgöngu að taka
á móti milljónunum.
Ætli hlutirnir séu ekki svipað-
ir hjá þeim hérna, sem vinna
stóru vinningana hjá Happ-
drætti Háskólans, DAS og SIBS.
Að þeir vilji gjarna vera dáðir —
og öfundaðir.
o
Sunnudagur 29. apríl 1973.