Alþýðublaðið - 20.10.1976, Blaðsíða 2

2, STJÚRNMAL / FRÉTTIR
Miðvikudagur 20. október 1976
alþýðu-
blaðið
Otgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgöarmaður: Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Bjarni Sigtryggsson.
Aðsetur ritstjórnar er i Sföumúla 11, simi 81866. Auglýsingadeild, Aiþýöuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906.
Askriftarsfmi 14900. Prentun: Blaöaprent h.f. Askriftarverö: 1100 krónur á mánuði og 60 krónur i lausasölu.
SKÓLABÓKARDÆMIUM RÍKU-
LEGAN ÁVÖXT FISKVERNDAR
Nú má fullvíst telja, að
andvirði þeirrar síldar,
sem veiðist hér við land á
þessu ári, verði um tveir
milljarðar króna. Það
munar um minna í
þjóðarbúi, sem stríðir við
alvarlega efnahags-
kreppu. Um leið og þessi
tala er nef nd mættu menn
minnast þess, að fyrir
fáum árum var ekki
annað fyrirsjáanlegt en
að íslenzka síldarstofn-
inum yrði algjörlega eytt.
Síldveiðarnar nú eru
skólabókardæmi um það
hvað gera má með skyn-
samlegri verndunogveiði-
banni. Mikill er heiður
þeirra fiskifræðinga og
annarra, er börðust fyrir
þessari verndun. Hefðu
þeirra ráð ekki verið
þegin hefðu engar fréttir
um tveggja milljarða
króna veiði borizt lands-
mönnum þessa dagana.
Það var Ijóst þegar á
árunum 1968 og '69 að ís-
lenzki síldarstofninn væri
í mikilli hættu. Þegar
vorið 1967 höfðu verið
lagðar fram tillögur um
takmörkun á afla, en það
var ekki f yrr en í febrúar
1972 að hringnótaveiðar
voru bannaðar. Rekneta-
veiðar voru hins vegar
aldrei bannaðar og stund-
uðu þær nokkrir bátar
með misjöfnum árangri.
Þegar bannið var sett
töldu fiskifræðingar, að
af islenzku vorgots-
síldinni væru eftir um 10
þúsund tonn, en um 20
þúsund tonn af sumar-
gotssíldinni. Þessir
stofnar voru því báðir
komnir fram á yztu nöf,
og hefði ekki mátt bíða
deginum lengur með að
banna veiðarnar.
Nú er hins vegar Ijóst,
að stofn vorgotssíldar-
innar var þegar ofveidd-
ur árið 1972. Þar hafði
verið farið yfir hættu-
mörkin og sá stof n virðist
nú eiga mjög erfitt upp-
dráttar. Hann er í algjörri
lægð og ógjörningur að
segja hvenær hann nær
því marki, að hægt verði
að veiða úr honum. Fyrir
honum fór eins og
Norðurlandssíldinni,
stofninn var eyðilagður
með ofveiði.
Sumargotssíldinni, sem
var talin 20 þúsund tonn
árið 1972, hefur hins
vegar verið bjargað.
Þegar í f yrra var hægt að
leyfa veiði á 8000 tonnum
í hringnót, og í ár má
veiða 10 þúsund tonn.
Yfir 50 bátar stunda nú
hringnótaveiðar, og þessi
árangur hefur náðst með
því að virða niðurstöður
vísindalegra rannsókna,
draga ályktanir af þeim
og fara að ráðum fiski-
fræðinga.
Ef klak sumargots-
síldarinnar verður í
meðallagi og liðlega það
næstu fjögur til fimm
árin, má ætla að stofninn
verði kominn í eðlilegt
horf að þeim tíma
liðnum. Á þessu tímabili
verður að halda áf ram að
takmarka veiðar og gera
þær ráðstafanir, sem
f iskif ræðingar telja
nauðsynlegar.
Þetta dæmi um
árangur fiskverndar
hlýtur að vekja ánægju
allra hugsandi manna.
Þarna hefur sannazt að
raunhæfar aðgerðir á
þessu sviði geta borið
ríkulegan ávöxt. Á þessu
ári er ávöxturinn tveggja
milljarða króna virði.
En þetta dæmi hlýtur
einnig að leiða hugann að
ástandi þorskstofnanna.
Menn vita með vissu að
þeir eru of litlir miðað við
það, sem eðlilegt getur
talizt. Hrygningar-
stofninn hefur minnkað
háskalega mikið, og
menn vita í raun og veru
ekki hvað hættumörkin
eru.
Hin áleitna spurning er
sú hvort ástand þorsk-
stofnanna sé eins og
sumargotssíldarinnar
árið 1972, það er, að enn
sé hægt að bjarga honum,
eða er ástandið eins og
hjá vorgotssíldinni 1972
og er enn svo slæmt, að
mörg ár geta liðið þar til
hægt verður að veiða úr
þeim stofni.
Er þegar búið að taka
of mikið úr þorsk-
stofninum, eða er ennþá
hægtað bjarga einhverju.
I þessum efnum má ekki
hætta á neittog frumskil-
yrðið er, að erlendar
þjóðir ráði ekki úrslitum
um það hvort íslendingar
veiða þorsk í fram-
tíðinni eða ekki.
—ÁG—
EIN-
DÁLKURIN N
Framboðsraunir
Eins og blöö og lesendur hafa
veitt athygli eru hafnar fram-
boðsraunir vegna væntanlegs for-
mannskjörs Alþýöubandalagsins.
Núverandi formaöur Ragnar
Arnalds, sem aldrei varö meöal
innstu koppa i búri bandalagsins
á nú i vök aö verjast gegn sókn
harölinu kommúnistans Kjartans
ólafssonar, ritstjóra Þjóöviljans.
Kjartan, sem er i framlinusveit
Moskvumanna bandalagsins,
snýst eðlilega til sóknar gegn
þessum „frjálslyndishugsunar-
hætti” og varar við þvi aö boðuð
sé trú á óháöan sósialisma. Hann
segir:
„Við skulum minnast þess, aö
hvergi i veröldinni finnum við
vinstri hreyfingu, sem einhvers
má sin, án tengsla viö sósialiskan
hugmyndagrundvöll.”
Siglt undir Liberiufána
Þaö er orðið talsvert á annan
áratug siöan Timinn tók upp þá
reglu, sem blaðiö hefur haldiö
siðan að merkja fréttir upphafs-
stöfum blaðamanna. Dagblaöiö
Mynd varð fyrst islenzkra blaöa
til þess að hafa þennan hátt á, en
Timinn fylgdi fljótt i kjölfariö.
Ekki er vitaö til annars en þess-
ari reglu hafi veriö fylgt af sam-
vizkusemi á ritstjórnarskrif-
stofunum við Skuggasund, þar til
upp á siökastiö, eftir aö vegur Al-
freðs Þorsteinssonar fór vaxandi
á þvi blaöi. Nýlega birtist þar i
blaöinu lofgrein um nefndan Al-
freö og frábæra frammistööu
hans á fundi i borgarstjórn. Var
greinin merkt upphafsstöfum
Jónasar Guömundssonar, list-
málara og stýrimanns, er af og til
hefur ritaö fréttir úr borgarstjórn
fyrir Timann. En Jónas var þó
hvergi nærri þegar þessar um-
ræður fóru fram. Eini blaöa-
maöur Timans þar var Alfreö
sjálfur. Þá hefur annar ungur
blaöamaöur við Timann veriö lát-
inn ljá tiltekinni fréttamennsku i
Timanum upphafsstafi sina. Eftir
einarðlega frammistööu Alfreðs i
sjónvarpsþætti um blaöa-
mennsku á dögunum skilja menn
af hverju hann kýs aö sigla undir
fölsku flaggi, likt og þeir út-
geröarmenn sem vikja sér undan
allri ábyrgö og skyldum gagnvart
áhöfnum sinum meö þvi aö skrá
skip sin i Liberiu. En verra er ef
satt reynist, aö jafn gegn og
grandvar maöur og Þórarinn
Þórarinsson, ritstjóri, er farinn
að beita reglum aöstoöarmanns
sins. —BS
Hvað er brýnast til ráða til bættrar umferðar?
Indriði G. Þorsteinsson,
rithöfundur:
Sá maöur, sem fer meö þvi hugarfari út f umferöina aö
þar sé engum aö treysta og enginn réttur sé algildur, á
mestar lfkur á aö komast slysalaust heim og valda ekki
slysum á öörum.
Þá er ég algerlega mótfaliinn öllum hraöatak-
mörkunum. Þær leiöa af sér óþolinmæöi og taugaveiklun
og gálausan framúrakstur, sem margir ökumenn hefja án
þess aö sjá fyrir endann á.
Ásmundur Matthiasson,
lögregluvarðstjóri:
Það er fullvfst, aö ströng viöurlög, sem er framfylgt,
draga úr slysum og árekstrum. Ég er hins vegar
mótfaliinn þvi, aö settar veröi viðbótarreglur og ákvæöi,
sem ekki er framfylgt.
Æskilegt væri aö geta nú brugöiö viö og fengiö mannafla
til að framfylgja hinum nýju sektarákvæöum — og
ennfremur að fylgja þeim málum eftir meö tafarlausri
innheimtu. En það sem skiptir mestu máli, og gæti
fyrirbyggt allar aðgeröir af þessu tagi, er aö ökumenn
sýni tiilitsemi og ábyrgöartilfinningu í umferöinni.
Árni Þór Eymundsson, frkvstj.
Umferðarráðs:
Brýnast cr aö efla rannsóknir á umferöarslysum. Leita
frumorsakanna á þvf hvers vegna slys veröa. Þessu hefur
aldrei verið nægilega sinnt, en þaö hlýtur aö vera forsenda
þess aö geta gert þær slysavarnaraögeröir, sem koma aö
beztum notum.
Þá er mjög brýnt aö efla alla umferöafræöslu. Viö erum
ekki komnir nema skammt á veg á þvi sviöi og eigum
mikiö verk fyrirhöndum. Umferöarfræösla erseinvirk, en
hún er langtímamarkmiö okkar.