Alþýðublaðið - 03.04.1977, Page 2

'2 STJÚRNMAL/ FRÉTTIR
Sunnudagur 3. apríl 1977 æ w*
alþýöu-
C'tgefa.idi: AlþýAuflokkurinn.
Reksiur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgftarmaður: Arni Gunnarsson.
Aftsetur ritstjórnar er i Sfftumúla lt, simi 81866. Auglýsingadeild, Alþýftuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906.
Askriftarsimi 11900. Prentun: Blaðaprent h.f. Askriftarverft: 1100 krónur á mánuði og 60 krónur i lausasölu.
RÍKISSTJÓRNIN OG
KJARASAMNINGARNIR
Þeir kjarasamningar,
sem nú er byr jað að vinna
að, geta orðið einhverjir
þeir örlagaríkustu, sem
verkalýðshreyf ingin og
vinnuveitendur hafa
staðið að. Ástand
islenzkra efnahagsmála
er nú þannig, að
samningsaðilar viður-
kenna báðir að lítið megi
útaf bregða, svo ekki
stefni i hreinan voða.
Verkalýðshreyf ingin og
vinnuveitendur óttast
verðbólguna. Hún er
alvarlegasta mein
íslenzku þjóðarinnar. Það
er hins vegar fjarstæðu-
kennt að halda því fram,
að launastefna verka-
lýðshreyf ingarinnar sé
eldsmatur verðbólgu-
bálsins. Það hefur verið
sannað, svo ekki verður
um villzt, að launakjör
verkalýðshreyf ingar-
innar eru langt neðan við
þau mörk að nokkur áhrif
hafi á verðbólguna.
Því miður var það
efnahagsstefna vinstri
st jórnarinnar sálugu,
sem hleypti af stað mik-
illi verðbólguskriðu.
Getuleysi og aðgerðar-
leysi núverandi ríkis-
stjórnar jók hraða skrið-
unnar. Ekki er fráleitt að
tala um áhugaleysi nú-
verandi ríkisstjórnar, þar
eð verðbólguna er hægt
að nota sem einskonar
hagstjórnartæki til að
halda launum verkalýðs-
ins niðri.
En sök núverandi ríkis-
stjórnar felst ekki síður í
stórhættulegr i lána-
stefnu, sem allir eru
sammála um að hefur
fært íslenzka þjóðarbúið
nær gjaldþroti en nokkuð
annað. Á þessu ári fara
liðlega 18% af verðmæti
útfluttrar vöru og þjón-
ustu til að greiða afborg-
anir og vexti af erlendum
lánum. Þetta nálgast það
að vera fimmta hver
króna, og hver einasti
Islendingur skuldar
erlendum bönkum og
lánastofnunum 1/2 millj-
ón króna. Þetta jafngildir
því, að fjögurra manna
fjölskylda skuldi 2
milljónir króna.
Þessi skuldabyrði mun
leggjast með ógnarþunga
á þá kynslóð, sem núerað
vaxa úr grasi. Islend-
ingar verða háðir erlend-
um peningastofnunum.
Menn geta hugleitt hvað
gerist, ef þjóðin getur
ekki staðið í skilum. Veð-
in fyrir skuldunum eru
eigur þjóðarinnar. Efna-
hagslegt sjálfstæði henn-
ar hefur verið lagt að
veði. Það er ekki aðeins
verkalýðshreyf ingin,
sem hefur bent á hætt-
urnar af þessari óráðsíu.
Það hafa vinnuveitendur
einnig gert og jafnvel
samtök ungra Sjálf-
stæðismanna hafa mót-
mælt harðlega. En áf ram
er haldið að taka lán,
erlendis sem innanfands.
Þessi vandi verður ekki
leystur nema undir stjórn
manna, sem af þekkingu
og reynslu vita hvað við
er að glíma. Hér gilda
ekki innantóm slagorð,
heldur þrotlaust starf
ábyrgra karla og kvenna.
I þessum efnum verður
ríkisstjórnin að gera sér
grein fyrir því, að hennar
afstaða getur ráðið úr-
slitum. Það er tilgangs-
laust að halda því fram,
að verkalýðshreyf ingin
og vinnuveitendur eig i að
leysa þann vanda, sem
ríkisstjórnin hefur komið
þjóðinni í. Það væru mikil
mistök, ef ríkisstjórnin
reyndi að hlaupast undan
þeirri ábyrgð.
Morgunblaðið hefur
haldið því fram, að
verkalýðshreyf ingin
hyggist nota kjaradeil-
urnar og verkföll til að
koma ríkisstjórninni frá
völdum. Þetta er fjar-
stæðukennd fullyrðing,
sem engin rök styðja. — Á
hinn bóginn er það alveg
Ijóst, að ríkisstjórnin get-
ur haft eigið líf í hendi
sér, er hún markar stef nu
sina í kjaramálunum.
Hún hlýtur að gera sér
Ijóst, að á íslandi ríkir
ekki kjarajöfnuður, með-
al annars vegna mis-
skiptra yfirráða yfir
fjármagni og misskipts
stjórnmálavalds. Alþýðu-
flokkurinn hefur lýst
þeirri stefnu sinni, að
hann berjist gegn mis-
skiptingu auðs og að-
stöðu, og hann er eindreg-
inn málsvari launastétt-
arinnar í baráttunni um
skiptingu eigna og tekna.
Hann vill að launþegar og
neytendur fái aukna hlut-
deild í eignamyndun og
aukin áhrif á tekjuskipt-
ingu og verðlagsmyndun,
og að tryggja beri öllum
fullan afrakstur vinnu
sinnar. Sjaldan hef ur eins
mikið á það skort og ein-
mitt nú.
I stefnuskrá flokksins
segir, að ríkisvaldið og
samtök vinnumarkaðar-
ins verði að móta stef nu í
launamálum, sem tryggi
bættan hlut launafólks,
sérílagi hina lægstu laun-
uðu, og sanngjörn launa-
hlutföll, er miði að aukn-
um tekjujöfnuði milli
hinna ýmsu starfshópa
þjóðfélagsins. Jafnframt
þurfi að stemma stigu
við, að ófyrirleitnir sér-
hagsmunahópar geti með
ofríki aukið á misrétti
tekjuskiptingarinnar sér í
hag.
Það er á þessum grund-
velli, sem Alþýðuf lokkur-
inn mótar afstöðu sína til
kjaramálanna og barátt-
unnar, sem nú er fram-
undan. Ef ríkisstjórn
Sjálfstæðisf lokks og
Framsóknarflokks þykir
þessi afstaða óeðlileg og
óréttmæt er hún ekki
ríkisstjórn fólksins í
landinu og ber ekki hag
þess fyrir brjósti. Hún
ber ábyrgð á verulegum
hluta þeirrar verðbólgu,
sem orðið hefur, mikilli
skuldasöfnun erlendis,
óskynsamlegri fjárfest-
ingu og mikilli kjara-
skerðingu verkafólks.
Það er því hennar að taka
þær pólitísku ákvarðanir,
sem stuðlað geta að lausn
kjaradeilunnar. —ÁG
Saga frímerkiaútgáfunnar hér á landi:
„íslenzk frímerki í
hundrað ár”
Bókin islenzk frlmerki er I vönduftum kassa og eins og sést á mynd-
inni eru spjöld hennar prýdd gömlum skildingamerkjum.
Póst- og simamála-
stjórnin hefur gefið út
mikla bók um „Islenzk
frimerki i hundrað ár”,
eftir Jón Aðalstein Jóns-
son. Þetta er mjög vönd-
uð bók i aila staði, prent-
gripur góður og hefur
bersýnilega verið vand-
að mikið til hennar,
Upphaflega var ráö fyrir þvi
gert aö bók þessi kæmi út i sam-
bandi viö frimerkjasýningu sem
haldin var af póst- og simamála-
stjórn i Reykjavik áriö 1973 vegna
100 ára afmælis isl. frimerkjaút-
gáfu og var ákvöröun um hana
tekin áriö 1970. En fljótlega varö
ljóst aö þetta var slikt verk, aö
óframkvæmanlegt var aö hiin
kæmi út á fyrirhuguöum tima.
Jón Aöalsteinn Jónsson oröa-
bókaritstjóri var fengin til aö
skrifa þessa bók og var ákveöiö
aö birtar skyldu litmyndir af öll-
um þeim Islenzkum frimerkjum
sem út hafa komiö á þessum
hundraö árum.
Heimildasöfnun Jóns Aöal-
steins var mjög umfangsmikiö
verk og var ritun sögunnar ekki
lokiö fyrr en 1973 og þaö var ekki
fyrr en eftir aö fyrrgreind fri-
merkjasýning var haldin aö
prentun bókarinnar gat hafizt.
Henni lauk hins vegar ekki fyrr
en í febrúar sföastliönum.
En eftir allan þennan tima er
bók þessi áreiöanlega gagnmerk.
Ekki aöeins sem fræöirit um
islenzka frimerkjaútgáfu, heldur
ekki siöur sem prentgripur, þvi
mjög hefurveriö til hennar vand-
aö aö allri gerö. Enda sögöu eig-
endur Prentmyndar hf., sem sá
um litgreiningu aö Jón Aöalsteinn
heföi veriö óhemjulega kræsinn á
alla vinnu, enginn heföi komizt
upp meö neitt múöur, enda væri
hann svo glöggur á íitbrigöi aö
meö ólikindum væri.
Auk Prentmynda unnu aö bók-
inni Korpus hf, sem sá um filmu-
vinnu, prentsmiöjan Oddi sem sá
um prentunina og Sveinabók-
bandiö batt hana inn. Haukur
Halldórsson teiknari réöi útliti
bókarinnar.
Auk þess aö vera gefin út á
islenzku i 4000 eintökum, veröur
bókin gefin út i jafnmörgum ein-
tökum á ensku i þýöingu Péturs
Karlssonar. Er sú útgáfa nú i
setningu.
Bökin „lslenzk frimerki 1
hundraö ár” er 473 blaösiöur aö
stærö og eru litmyndasiöur 84.
, Verö hennar eru 30.000 krónur og
fæst hún á öllum póst- og sim-
stöövum. —hm
Opna úr frfmerkjabókinni: (AB- myndlr GEK)
— ' <
Auglýsingasími
blaðsins er 14906